Labotka nr 1, Obliczenia:

Laboratorium Geotechniki

Ćwiczenie nr 1

Badanie makroskopowe gruntu.

Wykonał: Sprawdził:

Bury Łukasz dr inż. K. Gajewski

Derendarz Marta

Grupa:

3.1 lab 1

1. Część teoretyczna:

Analiza makroskopowa gruntów mineralnych.

Analiza makroskopowa obejmuje doraźne określenie, bez użycia przyrządów, następujących cech gruntu:

- rodzaj

- stan

- barwa

- wilgotność

- zawartość węglanu wapnia w gruncie

Rodzaj i stan gruntów spoistych. W celu rozpoznania rodzaju i stanów gruntów spoistych stosujemy metodę wałeczkowania. Do badania pobiera się ze środka większej bryłki małą grudkę bez ziarn żwirowych i formujemy kulkę o średnicy 8 mm. Kulkę układamy na wyprostowanej lewej dłoni, prawą zaś naciskamy lekko na kulkę i przesuwamy wzdłuż osi lewej dłoni tam i z powrotem tak długo, aż utworzy się wałeczek o średnicy 3 mm. Jeżeli wałeczek po osiągnięciu 3 mm nie wykazuje spękań, to należy ponownie ugnieść go silnie w kulkę i znowu wałeczkowa. Czynność tę powtarza się tak długo, aż przy kolejnym wałeczkowania do średnicy 3 mm wałeczek popęka lub rozkruszy się. Podczas tych czynności liczymy wałeczkowania do chwili spękania i obserwujemy sposób spękania.

Dodatkowym sprawdzeniem spoistości gruntu jest próba rozmakania. Bryłka wysuszonego gruntu mało spoistego (pyłu, piasku gliniastego) wrzucona do wody rozmaka natychmiast; bardzo spoiste grunty rozmakają dopiero po dłuższym czasie.

Do określania zawartości frakcji piaskowej i pyłowej stosuje się próbę rozcierania bryłki gruntu spoistego w palcach, zanurzonych do wody. Grunty zawierające ponad 50% cząstek piaskowych przy rozcieraniu pozostawiają między malcami dużo ostrych ziarenek piasku. Grunty zawierające ponad 50% cząstek pyłowych mają mało ziarn piasku, które są tak drobne, że nie wyczuwa się ich przy rozcieraniu.

Rozpoznanie stanu gruntów. Stopień plastyczności gruntu spoistego określa się makroskopowo z liczby wałeczkowań; jeżeli wałeczek pęka np. przy czwartym wałeczkowaniu, to notujemy, że liczba wałeczkowań wynosi 3.

Rodzaj i stan gruntów sypkich. Grunty sypkie łatwo odróżniamy od gruntów spoistych, gdyż ziarnka piaskowe oraz żwirowe są widoczne gołym okiem i nie tworzą spoistych bryłek; grunty sypkie nie wałeczkują się.

Barwę gruntu określa się na przełomie bryłki gruntu o naturalnej wielkości. Barwę zasadniczą uzupełnia się określeniem odcienia i intensywności.

Wilgotność gruntu w polu oznaczmy następująco:

- suchy: grunt nie nawilgaca palców, a Grut spoisty przy nacisku nie odkształca

się plastycznie.

- mało wilgotny: grunt nie nawilgaca palców, a grunt spoisty odkształca się

plastycznie.

- wilgotny: papier lub palce przyłożone do gruntu stają się wilgotne.

- mokry: przy ściskaniu gruntu w dłoni odsącza się woda.

Zawartość węglanu wapnia (CaCO₃) oznaczamy po skropieniu gruntu kroplą 20% kwasu solnego; w przypadku intensywnego burzenia się należy grunt skropić kilkakrotnie.

2. Obliczenia:

- Wymiar pierścienia:

h = 4,48 cm

D = 5,15 cm

cm³