Praktyczne aspekty leczenia za pomocą ACEI:

1. Są lekami pierwszego rzutu we wszystkich stadiach niewydolności serca - w tym wskazaniu powinno się je stosować w dawkach maksymalnych (najwyższych tolerowanych) gdyż tylko dla takich dawek w badaniach klinicznych udowodniono zmniejszanie śmiertelności.

2. Powodują wzrost stężenia potasu we krwi, co często jest zjawiskiem bardzo pożądanym.

3. Powodują wzrost kreatyniny w surowicy krwi - nieraz nawet o 20-30% poziomu wyjściowego, co nie wymaga modyfikacji dawki ani tym bardziej odstawienia leku - należy pamiętać o udowodnionej skuteczności ACE inhibitorów w zapobieganiu progresji nadciśnieniowej, cukrzycowej i niecukrzycowej nefropatii (niewydolności nerek).

4. Poza przewlekłą niewydolnością serca i nefropatiami bardzo pilnym wskazaniem do włączenia leków z tej grupy jest choroba niedokrwienna serca.

5. Są cennymi lekami również w niepowikłanym nadciśnieniu tętniczym, tym bardziej, że (często niesystematycznie i niedostatecznie leczone) prowadzi ono do rozwoju właśnie takich powikłań jak niewydolność serca i nefropatia nadciśnieniowa.

6. W praktyce klinicznej istotnym a często niezauważanym problemem jest zmniejszanie skuteczności ACE inhibitorów przez niesteroidowe leki przeciwzapalne (nadciśnienie „oporne” na leczenie, brak efektów nefro- i kardioprotekcji u osób starszych zażywających duże ilości NLPZ z powodu dolegliwości bólowych związanych z chorobą zwyrodnieniową stawów itp.).

---