Symbolizm i naturalizm „Chłopów” Władysława Reymonta

Władysław Reymont w swej powieści "Chłopi" ukazuje w sposób niezwykle realistyczny polską wieś oraz jej zróżnicowaną strukturę społeczną. Jednakże zarówno jak i tymi bogatymi i biednymi chłopami rządzą te same prawa natury, nakazy religijne, tradycje. Ich życie wytyczają święta kościelne jak i przyroda, która jest nieodzowną częścią ich życia. To za sprawą następstwa pór roku obracają się wypadki ludzkiego bytu, cztery pory roku stanowią koło, w którym zamyka się cały świat chłopów. Powieść rozpoczyna się od jesieni- porą niezwykle smutną i przygnębiającą ale jest to również pora zasiewów, aby mogły nastąpić wiosenne narodziny. Natura w ten sposób co roku przypomina człowiekowi o umieraniu a sama umiera tylko na chwilę. Jednak główną wartość stanowi w życiu chłopów ziemia. Według niej warunkuje się sytuacja materialna mieszkańców bo to ile mając ziemi, inwentarza oraz jak gospodaruje się, zależy jak żyją, jak są ubrani, jak świętują. Posiadanie ziemi decyduje o samodzielności materialnej i osobistej niezależności od innych i swobodzie działania. Ponadto o powadze, poczuciu ważności i najważniejsze o miejscu w hierarchii społecznej wsi, wejściu do kręgu wiejskiej elity towarzyskiej, o miejscu w kościele. Dlatego też kiedy dwór narusza własność chłopów zaczyna się ostry spór. Chłopi gotowi są oddać własne życie za ziemię bo to dla niej żyją i umierają, zakładają rodziny, prowadzą wielopokoleniowe spory. Sprawie posiadania ziemi podporządkowane są nawet stosunki rodzinne i wszelkie uczucia ludzkie. Nawet biedota uważa, że porządek życia wsi oparty jest przede wszystkim na stałym posiadaniu, nienaruszalnym i zgodnym z wolą Boga. Dlatego też Jagna, która jest niezwykle wrażliwą, kochliwą i urodziwą dziewczyną tak odmienną od środowiska w jakim żyje, pada jej ofiarą naruszając normy moralne gromady. Jest ona całkowicie odmienna i pod żadnym względem nie posiada cech rodowej chłopki. Przywiązanie do ziemi, do tradycji są to typowe cechy chłopów- obce Jagnie. Dla niej ziemia nie przedstawia sama w sobie żadnej wartości. Ceni ją tylko i wyłącznie dlatego, że nie przynosi ona jej korzyści materialne lecz oddawanie życia za nią byłoby sprzeczne z jej naturą tak rozmarzoną i nierealną. Jagnę zachwycają piękne korale, cudowna muzyka, rożne fatałaszki. Jest ona typową marzycielką. Nie jest ona stworzona do życia w gromadzie nie potrafi dostosować się do ogólnych norm. A przecież powszechnie wiadomo, że w gromadzie się żyje bez gromady się umiera.