kłopotliwe, reinkarnacja, Dlaczego Kościół odrzuca teorię o reinkarnacji dusz

Święty Ireneusz naucza, że nauka chrześcijańska o osobowej niepowtarzalności człowieka wyklucza reinkarnację. Tertulian natomiast uważa, że istotowa jedność ciała i duszy jej zaprzecza. Doktryny o preegzystencji (tzn. że dusza ludzka istniała już przed jej cielesną egzystencją) i reinkarnacji dusz, już dyskusyjne z filozoficznego punktu widzenia, stają się absolutnie nie do przyjęcia dla każdego, kto wyznaje wiarę chrześcijańską, czyli z punktu widzenia teologicznego. W świecie chrześcijańskim praktycznie tylko Orygenes był zwolennikiem doktryny o preegzystencji, natomiast nikt nie głosił doktryny o reinkarnacji. W rzeczywistości reinkarnacja nie da się pogodzić z ewangeliczną nauką, która głosi, że zbawianie - dar Boży w Jezusie - dokonuje się w jednym tylko życiu. Przez stulecia Kościół powtarzał słowa Listu do Hebrajczyków: "A jak postanowione ludziom raz umrzeć a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują" (9, 27-28). Ponieważ jednak doktryna o reinkarnacji nie zyskała sobie zwolenników wśród chrześcijan, ani nie stała się przedmiotem kontrowersji w Kościele dlatego nie potępił jej żaden z soborów ekumenicznych. W sposób pośredni dokonało się to jednak na soborze florenckim (1439 r.), kiedy ogłoszono uroczyście, że los człowieka rozstrzyga się raz na zawsze natychmiast po śmierci. Podobnie w sposób pośredni reinkarnacja odrzucona została przez Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele "Lumen gentium" (nr 48), w miejscu, w którym stwierdza, ze życie ludzkie jest niepowtarzalne. "A ponieważ nie znamy dnia ani godziny, musimy w myśl upomnienia Pańskiego, czuwać ustawicznie, abyśmy zakończywszy jeden jedyny bieg naszego ziemskiego żywota (por. Hbr 9, 27), zasłużyli wejść razem z Panem na gody weselne i być zaliczeni do błogosławionych" (Mt 25, 31-46). Jeśli chodzi o hinduizm i buddyzm - to pierwszy z nich traktuje reinkarnację jako ponowne narodziny, a drugi jako wyraz cierpienia, jak i szansę jego przezwyciężenia. Można powiedzieć, że Bóg nie chce reinkarnacji, ponieważ jest całkowicie sprzeczna i nie do pogodzenia z wielkim szacunkiem, jaki ma On dla człowieka i z godnością, jaką obdarzył jego osobę. Bóg stwarza każdego człowieka jako istotę wyjątkową, niepowtarzalną i pragnie, aby spełnił się on w wieczności, mając za podstawę wiarę i zasługi zgromadzone w życiu doczesnym. Taka jest zbawcza wola Boga względem wszystkich ludzi. Nie chce też reinkarnacji sam człowiek, gdyż jego pragnieniem jest pełna samorealizacja we wszystkich właściwościach swej osobowości, a nie długi łańcuch reinkarnacji, w którym taka samorealizacja staje się praktycznie niemożliwa. Nie chce reinkarnacji Jezus, Zbawca ludzkości, który pokonał śmierć raz na zawsze i dla wszystkich. Zmartwychwstając, zostawił nam pewną rękojmię (podstawę naszej nadziei), że również nam dany będzie dar zmartwychwstania ciała. Chrześcijanin wierzy w zmartwychwstanie, a nie w powrót duszy do ciała.