Krzywa umocnienia

Przy odk. Sprężystym odległości pomiędzy atomami w sieci krystalograficznej zmniejszają się pod działaniem sił zewnętrznych, a po usunięciu tych sił atomy zajmują poprzednie miejsce i odk. znika. W odk. Plastycznym następuje przemieszczenie jednej części kryształu względem drugiej i stan ten nie ulega zmianie po zdjęciu obciążenia. Odkształcenie plastyczne może nastąpić poprzez poślizg lub blizniakowanie. Poślizg występuje najpierw w tych płaszczyznach i wzdłuż tych kierunków poślizgów, w których wystąpią największe naprężenia styczne , większe od naprężenia krytycznego τ_kr. Powstanie bliżniaków wywołuje niewielkie odkształcenia trwałe. Natomiast płaszczyzny łatwych poślizgów w obszarze bliżniaka mogą mieć korzystniejszą orientację dla ruchu dyslokacji. Naprężenia wywołujące bliżniakowanie są większe niż naprężenia niezbędne do ruchu dyslokacji. Odkształcenia plastyczne zachodzą tym łatwiej im większa jest liczba istniejących w metalu dyslokacji ruchliwych. Zależność naprężenia uplastyczniającego od odkształcenia wyznacza się drogą doświadczalną i otrzymuje się tz. Krzywe umocnienia. Informacje o przebiegu takiej krzywej jest niezbędna do obliczenia wartości sił, naprężeń, pracy odk. Plastycznego w różnych procesach pp.

Wyrazna granica plastyczności występuje przede wszystkim podczas rozciągania materiałów podlegającym starzeniu odkształcającym. Typowymi przedstawicielami takich materiałów są stale niskowęglowe. Dla materiałów o dobrych właściwościach plastycznych można rozróżnić następujące fazy procesu rozciągania: odk. sprężyste, statyczne odk. plastyczne, niestatyczne odk. plastyczne i rozdzielenie materiału. W fazie sprężystej zwiększenie siły rozciągającej ponad określoną wartość powoduje w pewnym momencie zwiększenie przyrostu wydłużenia przy mniej intensywnym wzroście obciążenia a nawet przy malejącej wartości obciążenia.Osiągnięta zostaje przez naprężenie wartość granicy plastyczności - fizycznej R_e lub umownej R_0.2. Moment ten można przyjąć za zakończenie fazy odk. sprężystych. Podczas dalszego odk. próbki siła osiowa wzrasta aż do osiągnięcia wartości max P_m.Stosunek siły P do odpowiadającego tej sile pola przekroju próbki charakteryzuje opór materiału i nosi nazwę naprężenia uplastyczniającego σ_p. Wartość naprężenia uplastyczniającego powiększa się wraz ze wzrostem odk. plastycznego określonego wzorem:ϕ=

σ_p

σ_p=Cϕⁿ

ϕ

---