Konkurencja doskonała i pełny monopol : skrajne przypadki struktury rynku (rozdzial 9)

Gałąź- zbiór wszystkich przedsiębiorstw wytwarzających ten sam produkt

Wielkośc produkcji gałęzi to suma produkcji wszystkich przedsiębiorstw

Rynek doskonale konkurencyjny - rynek, na którym sprzedający i kupujący uznaja, ze ich decyzje nie wpływają na poziom ceny rynkowej

Monopolista- jedyny sprzedawca lub jeden potencjalny sprzedawca dobra w danej gałęzi

Monopsonista- jedyny nabywca lub jedyny potencjalny nabywca dobra pochadzacego z danej galez

Przedsiębiorstwo działające w gałęzi doskonale konkurencyjnej może sprzedac dowolna ilość produktu w danej cenie( P0) krzywa popytu na jego produkty jest pozioma( tu wykres str. 233)

Gałąź musi mieć 4 właściwości:

- bardzo wiele przedsiębiorstw

-wytwarzany produkt musi być jednakowo jednorodny, standaryzowany'(np. przenica)( produkt od jednego sprzedawcy jest taki sam jak u innego)

- nabywcy musza mieć pelna wiedze o sprzedawanych produktach

-swoboda wejścia i wyjścia z gałęzi

Szczególną cecha konkurencji doskonałek jest stosunke miedzy utargiem krańcowym a ceną( tu chyba odesłanie do rozdz 8)

Dla przedsiębiorstwa konkurencyjnego utarg krancowy pokrywa się z cena

MR(utarg krancowy) = P(cena)

Takie przedsiębiorstwo wytwarza taka wielkość produkcji przy której cena rowna się z kosztem krancowym(pod warunkiem, ze jest to bardziej opłacalne niż zamkniecie firmy)

Cena P(1) odpowiadajaca punktowi A oznacza cene przy której przedsiębiorstwo musi zostac zamknięte aby nie ponosic wiecej strat.

Krzywa ilustrująca wielkość produkcji którą przedsiębiorstwo chce wytwarzać przy różnych cenach, jest krzywą podaży przedsiębiorstwa.

• Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne wytwarza taką wielkość produkcji, przy której cena zrównuje się z kosztem krańcowym (pod warunkiem, że jest to bardziej opłacalne niż zamknięcie firmy). Krzywą krótkookresowej sprzedaży przedsiębiorstwa jest krzywa SMC powyżej punktu A, czyli punktu oznaczającego likwidację przedsiębiorstwa, poniżej którego nie jest ono w stanie pokryć krótkookreosowych przeciętnych kosztów zmiennych.(SAVC)

Krzywa długookresowej podaży przedsiębiorstwa jest to linia obrazująca związek między ilością dostarczanej produkcji a ceną w długim okresie czasu.

Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne wytwarza taką wielkość produkcji, przy której cena równa się kosztowi Krańcowemu (pod warunkiem, że kontynuowanie produkcji jest bardziej opłacalne niż jej zaniechanie) A zatem wybiera ono punkty leżące na krzywej LMC. Przy cenie wyższej od P3 przedsiębiorstwo osiąga zysk, ponieważ cena jest wyższa od

długookresowego kosztu przeciętnego (LAC). Przy cenie niższej od P3, np. P2,

przedsiębiorstwo ponosi straty, bo cena jest niższa od długookresowego kosztu przeciętnego. Dlatego właśnie przy cenie

poniżej wartości P3 nie wytworzy ono żadnej produkcji. Krzywa długookresowej podaży to krzywa LMC powyżej punktu C.

Załóżmy, że przedsiębiorstwa mają różne krzywe kosztów. Przedsiębiorstwo A, o najniższych kosztach w gałęzi, ma krzywe długookresowych: kosztów przeciętnych LACA, oraz kosztów krańcowych - LMCA. Przedsiębiorstwo B ma o wiele wyższe koszty LACB i LMCB. Koszty innych przedsiębiorstw leżą pośrodku. Przy cenie P* przedsiębiorstwo A wytwarza QA i i osiąga zyski. Przedsiębiorstwo B wytwarza QB i nie ma ani strat, ani zysków. B jest przedsiębiorstwem krańcowym w tej gałęzi, producentem o najwyższych kosztach, który może pozostać w gałęzi w długim okresie.

---