Dowody na istnienie Boga-Najbardziej znaczące były

dziełemArystotelesa, który wypracował tzw. dowód z ruchu,

powiązany ściśle z jego teorią aktu i możności - stwierdziwszy,

że każda zmiana jest przejściem danego bytu z możności do

aktu pod wpływem innego bytu, będącego już aktem, po

odrzuceniu możliwości działania nieskończonego ciągu

czynników poruszających, przyjął istnienie Pierwszego

Poruszyciela, tj. Czystego Aktu będącego praźródłem

wszelkiego ruchu w świecie.

Do dokonań filozofii greckiej nawiązali apologeci

wczesnochrześcijańscy iojcowie Kościoła. Elementy

różnych dowodów na istnienie Boga, nie rozwiniętych

jednak w sposób systematyczny, obecne są w pismach

św. Augustyna. Oryginalnym jego dziełem jest dowód z

istnienia prawd wiecznych i koniecznych; wskazując, że

rozum ludzki dostrzega owe prawdy, skonstatował, że

nie można ich było odkryć w rzeczach stworzonych, z

natury przemijających i przygodnych, więc pochodzić

mogą tylko od wiecznego i niezmiennego Boga,

objawiającego się człowiekowi.

Koncepcje prawdy-W filozofii problem adekwatnego

zdefiniowania czym jest prawda obecny jest od bardzo

dawna. Przed definicją tego pojęcia stawia się

wymagania zgodności z intuicją prawdy, ale również

możliwości rozstrzygania co jest, a co nie jest prawdziwe.

Najważniejsza jest tu koncepcja klasyczna, wywodząca

się od Arystotelesa. Stwierdza on: „ powiedzieć o czymś

co jest, że jest i o czymś co nie jest, że nie jest to

powiedzieć prawdę”. Definicja ta wypełnia nakładane

wymagania, ale choć zgodna z sylogistyką okazuje się

zdecydowanie zbyt wąska. W ten sposób pojawiło się

rozszerzenie - prawda rozumiana jako zgodność

wypowiedzi i rzeczywistości. Koncepcja najbliższa

istocie prawdy, niestety powodująca poważne problemy

rozstrzygalności, nie jest możliwe proste określenie,

czy dana wypowiedź jest, czy też nie jest prawdziwa

---