Wybrane metody pracy z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim, OLIGOFRENOPEDAGOGIKA

Pobierz cały dokument wybrane.metody.pracy.z.dzieckiem.uposledzonym.doc Rozmiar 97 KB

Fragment dokumentu:

Wybrane metody pracy z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim

 

 

 

Wybrała i opracowała

mgr Krystyna Kielar

 

 

 

 

 

 

Wstęp

 

Praca z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim to wyzwanie stawiane nauczycielom. Częste bowiem zaczynając pracę nie wiemy jak nawiązać z dzieckiem kontakt. Mamy wrażenie, że do naszego ucznia nic nie dociera. Nie widzimy też efektów naszego oddziaływania.

To tylko pozorne odczucie. To my powinniśmy nauczyć się rozumieć naszego ucznia. Opracować sposób porozumiewania się z dzieckiem oraz nauczyć się odczytywać wszystkie sygnały wysyłane przez niego.

Wykorzystanie w terapii komunikatów pozawerbalnych pozwala na wprowadzenie dziecka w otaczająca je rzeczywistość z pominięciem zaburzonej sfery rozumienia przekazów słownych.

Wprowadzenie słownych bodźców daje naszemu dziecku możliwość przewidywania tego, co go czeka. Pozwala mu to na zniwelowanie lęku i skupieniu się na wykonywaniu zadań.

Przed przystąpieniem do indywidualnej terapii powinniśmy sprawdzić:

a)      czy wszystkie zmysły funkcjonują prawidłowo;

b)      który zmysł jest wiodący;

c)      jaki rodzaj stymulacji w obrębie każdego zmysłu sprawia dziecku największą przyjemność;

 

 

1.Pozycjonowanie

 

 

Kolejnym etapem naszej pracy jest właściwe pozycjonowanie dziecka w czasie zajęć, które nierozerwalnie wiąże się ze stopniem zaburzeń ruchowych i związanych z tym trudnościami.

Aby zapewnić dziecku możliwość ciągłego uczestniczenia w zajęciach i utrzymania kontaktu wzrokowego powinno się stosować pozycję wymuszająca podniesienia głowy i mobilizującą mięśnie karku i grzbietu. Do takich pozycji należy m.in. leżenie na brzuchu z podkładką (klin, wałek, zrolowany koc, itp.) pod klatką piersiową.

W celu ułatwienia dziecku obserwacji tego co się przed nim dzieje, należy wysunąć jego ręce do przodu, na przykład do podparcia na łokciach lub zepchnąć jego ręce poza podkład, tak aby nie było możliwości ich cofnięcia i przywiedzenia do klatki piersiowej. Kładąc dziecko na brzuchu należy zwrócić uwagę na to , by leżało symetrycznie i nie przechylało się w jedną stronę (jeśli tak się dzieje, to należy podłożyć pod jeden bok zrolowany koc, ręcznik lub worek z piaskiem, itp.)

Pobierz cały dokument wybrane.metody.pracy.z.dzieckiem.uposledzonym.doc rozmiar 97 KB