Scenariusz Jasełek wystawionych podczas Bożonarodzeniowego Festynu Świąteczno - Rodzinnego - Grudzień 2001 opracowany przez Małgorzatę Ziaja nauczyciela MSP nr 4 w Zawierciu.

Wykorzystano następujące materiały:

• Literackie

- Kulmowa Joanna, Kulma Jan - „Jasełka”. Katowice 1990. Księgarnia

Św. Jacka.

• Ks. Trzaskowski Zbigniew - „Jezus Malusieńki”- wybór jasełek

i obrazków bożonarodzeniowych. Wydawnictwo Jedność. Kielce 1995.

• Muzyczne

• „Pada Śnieg” - sł. J. Cygan, muz. R. Paczkowski

• „Jest taki dzień”- sł. K. Dzikowski, muz. S. Krajewski

• kolęda „Pójdźmy wszyscy do stajenki”

• kolęda „O Gwiazdo betlejemska”

• kolęda „Mędrcy świata”

• kolęda „Gdy śliczna Panna”

CHÓR : ,,JEST TAKI DZIEŃ”

Narrator 1)

Zanim tę radosną nowinę powiemy,

Wszystkim tu zebranym bardzo dziękujemy,

Że przybyli do nas, bo rzeczy ciekawe

Będziemy przedstawiać, co się działy dawno.

Baczcie tylko pilnie nadstawić nam ucha,

Żeby, co mówimy, dobrze było słychać :

Oto się Bóg Ojciec zlitował nad światem,

Zesłał Syna swego, by stał się nam bratem.

Aby nas wykupił od grzechu Adama,

Byśmy kiedyś mogli przejść przez nieba bramę.

Powiemy dziś państwu, w jakim przyszedł stanie

I kto przybył pierwszy na to powitanie,

I jakie ofiary dla pana złożyli.

Wszystko to ujrzycie, jakbyście tam byli.

Narrator 2)

Niedaleko miasta, które zwą Betlejem,

Które się znajduje w palestyńskiej ziemi,

Strzegli o północy swych owiec pasterze,

Przed snem odmawiając wieczorne pacierze.

Gdy mówili pacierz przyszedł do nich anioł

Z wieścią, by się każdy z nich Bogu pokłonił.

Pokłonił się Bogu, małemu Dzieciątku,

Co się narodziło w żłóbku, niebożątko.

(W takt melodii kolędy „Anioł pasterzom mówił”

wchodzi Anioł i staje przed klęczącymi Pasterzami).

JÓZEF: Święta Panienko, zimno tu srodze,

czemu ustajesz w dalekiej drodze

do Betlejem.

MARYJA: Święty Józefie, nie pójdę dalej,

niechby nas ludzie przenocowali,

bo już mdleję.

JÓZEF: We drzwi zamknięte na próżno biję...

Przyjmijcie ludzie Pannę Maryję

bo już mdleje.

MARYJA: Nie ma litości, nie ma noclegu,

trzeba nam będzie spocząć na śniegu.

JÓZEF: Święta Panienko, czemuś ustała,

tu domu nie ma, stodółka mała.

Skrzyczą mnie za to anioły Boże,

jeśli dam Tobie mieszkać w oborze

MARYJA: Mówił mi anioł we Zwiastowanie,

że się syneczek zrodzi na sianie,

Że się urodzi w lichej stajence,

że go ogrzeje ciepło bydlęce.

Anioł 1)

Pastuszkowie, bracia mili,

Nie czekajcie ani chwili,

Oto w Betlejem, w stajence

Zrodziła Dziecię Panienka.

Wesoła z nieba nowina:

Bóg Ojciec zesłał nam Syna.

Leży na sianku we żłobie,

Nie ma sukienki na sobie.

Tylko wół i osioł społem

Grzeją Dziecię ciepłem swoim.

Narrator 1)

Ucieszyli się pasterze z tej nowiny,

Śpieszą radośnie do Dzieciny.

Dary dla Dzieciątka zabierają

I tak po drodze śpiewają:

Chór: „PÓJDŹMY WSZYSCY DO STAJENKI”

Pasterz1) Krokiem śmiałym i wesołym śpieszymy i uderzmy

czołem przed Panem w Betlejem.

Pasterz 2) Bracia patrzcie jeno, jak niebo goreje!

Pasterz 3) Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje .

Pasterz 1) Patrzcie , jak ta gwiazda światłem swoim miga,

Chór: „ O GWIAZDO BETLEJEMSKA”

Narrator 2)

Piękne śpiewy anielskie usłyszały diabelskie podziemia.

Przyszedł diabeł - zwodziciel, stary świata kusiciel,

Niby to od niechcenia, całe czarne odzienie,

Z ust mu idą płomienie, jak to śmieje się wściekle.

Jakby chodził po piekle. Łowi w koło szponami ,

A przewraca oczami. Czy mu się kto nie podoba?

Nie, on szuka króla Heroda.

(Muzyka. Wchodzi król Herod i spaceruje albo stoi w miejscu).

Narrator 1) A szedł właśnie na spacer Król Herod, by zobaczyć,

Czy jego poddani są mu wiernie oddani.

A kiedy spacerował, tak sobie rozumował:

Herod Oto jestem świata król;

Tysiąc rzek i tysiąc pól,

W moim kraju naokoło,

A ludzi mam sto milionów;

Wszystko pokłon mi składa.

Kiedy idę, lud pada.

Kto czyha na moje życie,

Ten pójdzie na zabicie.

Czy tu nie ma takiego,

Co by chciał tronu mego?

DIABEŁ)

Jest, jest, bracie cesarzu,

Jeden, co się odważył mienić Królem tej ziemi,

Bo chce ludzi odmienić.

A stąd jest niedaleko, bo promienie mnie pieką.

Herod) Nic nie widzę, nie słyszę, choć wokoło jest cisza.

Tylko tej dziwnej nocy gwiazdy w górze migocą.

Diabeł) Jak, mój królu, nie wierzysz, to zapytaj pasterzy.

Oni ci odpowiedzą, po co sobie tu siedzą.

Herod) Po co wyście tu, chłopcy, zeszli się do tej szopy?

Pasterze)

Dzisiaj w Betlejem - wesoła nowina,

Że Panna czysta porodziła Syna.

Chrystus się rodzi, nas oswobodzi, anieli grają,

Dziecię witają, pasterze śpiewają, bydlęta klękają, cuda ogłaszają.

Herod) Słyszę jakieś śpiewne głosy, które płyną spod niebiosów.

Ach, słabo mi okropnie, prowadźcie mnie na stopnie,

Bym mógł usiąść na tronie, bo zły duch mnie wciąż goni.

Diabeł może podprowadzić Heroda do tronu, podaje mu krzesło.

Czy też słyszałeś i ty to śpiewanie? Co się dzieje w moich komnatach?

Dworzanin)

O wielki królu i potężny panie!

Trzej mędrcy przybyli z dalekiego świata.

Narrator)

Heroda ogarnia wściekłość i trwoga,

że ledwie się może utrzymać na nogach.

Lecz wobec królów hamuje swe złości

i tak się odzywa do dostojnych gości.

HEROD : O mili królowie, skądżeście tu przyszli?

KACPER: O, z dalekich krain my za gwiazdą wyszli,

By zobaczyć maleńkiego Jezusa narodzonego.

MELCHIOR: Dary niesiem Jemu, by Mu dać z ochotą:

Mirrę i kadzidło, także i to złoto.

BALTAZAR: Dobra sprowadza nas tu nowina,

Bo na twej ziemi, w twoim narodzie,

Panna zrodziła wielkiego Syna.

Będzie to mocarz po wieczne lata,

A chociaż mieczem nie wojujący,

Przyniesie pokój całemu światu,

Pokój poddanym i panującym.

KACPER: Może znasz miejsce gdzie się narodził,

A wtedy łatwiej będzie Go odszukać.

Bo On też z rodu królów się wywodzi,

Jak głosi wielka tajemna nauka.

HEROD: Więc się udajcie do Betlejemu,

By się pokłonić Dzieciątku temu.

A gdy siedzibę Jego znajdziecie,

Przyjdźcie i o tym mnie oznajmijcie,

Abym i ja mógł z całą swą świtą

Owo Dzieciątko królewskie powitać.

[królowie odchodzą]

Łotry! Kanalie! Żądło we mnie wbili!

Szukają króla, który się narodził.

O Jego mocy, potędze mówili,

Czyżby to Dziecię mogło mi zaszkodzić?

Ja tu mam władzę! Berło w moich rękach!

Każdego zdepczę, zgładzę z tego świata!

Kto mi zaszkodzi, zginie w strasznych mękach,

Choćby był dla mnie matką, ojcem, bratem!

DWORZANIN: Panie i władco, królu miłościwy!

Wszystko powiemy, tylko bądź cierpliwy.

Bo to, co się stało tej dziwnej nocy,

Dawno głosili w swych pismach prorocy.

CHÓR: MĘDRCY ŚWIATA (2 zw.)

ANIOŁ 1: Oto z dalekiego Wschodu, mimo trudu i zachodu,

Trzej Królowie przyjechali, bo gwiazdę śliczną ujrzeli.

Gwiazda stanęła nad żłobkiem,

Gdzie leży dziecię malutkie.

Dziecię małe, lecz Król wielki, bo usunie smutek wszelki.

ANIOŁ 2: Cała ziemia, całe niebo hołd Mu złoży, bo tak trzeba,

Ta Dziecina to Król świata, przyszła ludzi z sobą zbratać.

I choćby się wszystkie siły nad Dzieciątkiem sprzysiężyły.

Ono wcale się nie boi, bo Go straż anielska chroni.

HEROD: On nikogo się nie boi,

Bo Go straż anielska chroni?

Ja mam wojska sto tysięcy!

A jak zechcę - jeszcze więcej!

Cały świat u stóp mych leży,

Jak się może ze mną mierzyć?

Niebo i ziemię poruszę,

A Dzieciątko zabić muszę!

DIABEŁ: Każ wymordować w całej okolicy

Dzieci, co niżej dwóch lat sobie liczą.

Każe stracić wszystkie! Wszystkie bez wyjątku!

A wtedy zginie wśród nich i Dzieciątko!

N 1 : Patrzcie, jak króla Heroda twarz zbladła,

Jakby zobaczył piekielne widziadła.

Jak się w swej dumie i pieni i złości

Na tę wiadomość od królewskich gości.

Ach, co się stanie, gdy Herod się dowie,

Gdzie jest Dzieciątko, jak wrócą królowie?

N 2 : Nic się nie dowie! Przecież w Ewangelii

Jest napisane, że mędrcy go zwiedli,

Bo uprzedzeni przez samego Boga,

Już nie wrócili do króla Heroda.

N 3 : Nie do zbadania są wyroki Boże,

I nikt ich dojrzeć, nikt zgłębić nie może.

Jedno jest pewne: że dla Jezusa

Przelały krew swą te niewinne dusze.

Tak i wy również dla obrony wiary

Bądźcie gotowe na takie ofiary.

A teraz, dzieci, odwróćcie swe myśli

Od okrutnego, mściwego Heroda.

Wszyscy tu przecież po to tylko przyszli,

By w sercach miłość ku Bogu zachować.

Niechaj się znowu przed nami otworzy

Bożego światła promienista zorza!

ANIOŁ 2: A tymczasem przy żłobeczku w stajence

Nad Dzieciną czuwa Boża Panienka.

Mały Jezus wyciąga swe dłonie,

Rzewnie, słodko uśmiecha się do Niej.

A pod szopą mali pasterze

Tym widokiem umacniają się w wierze.

CHÓR : ,,GDY ŚLICZNA PANNA SYNA KOŁYSAŁA,

z wielkim weselem tak jemu śpiewała :

MARYJA : Lili, lili laj, moje dzieciąteczko,

lili, lili laj śliczne paniąteczko } BIS

CHÓR: Sypcie się z nieba , śliczni aniołowie,

śpiewajcie Panu niebiescy duchowie

MARYJA: Lili, lili laj mój wonny kwiateczku,

lili, lili laj w ubogim żłobeczku.}BIS

PASTERZ 1 : Dzieciątko już nie śpi,

Już oczy otwiera

I na nas, pasterzy,

Z uśmiechem spoziera.

Dzieciątko jest śliczne,

Ma wygląd uroczy,

Ma włosy złociste,

Pełne światła oczy.

JÓZEF: Zamiast tak zachwycać się Dzieciątkiem Bożym.

Zaśpiewajcie jeszcze, bo zimno w komorze.

Niech kolęda wasza rozgrzeje Dzieciątko,

Nie ma Go czym przykryć. Biedne Niebożątko!

ANIOŁ: Patrzcie, patrzcie, jadą jacyś panowie!

Szaty na nich ozdobne, na głowach korony.

Ach, to jadą od Heroda Trzej Królowie

Złożyć Jezusowi dary i pokłony.

[Muzyka. Wchodzą Trzej Królowie i stają przed Maryja z Dzieciątkiem, bokiem do widowni. Pasterze rozstępują się robiąc im miejsce.]

Król 1: Przybyłem z dalekiej arabskiej krainy,

By na własne oczy ujrzeć mego Pana.

By usłyszeć miła dla ucha nowinę,

Która wszystkim ludziom jest dana.

Odjadę do siebie pełen mocy, wiary.

Lecz również zjawiłem się tutaj i po to,

By jako królowi złożyć dziś w ofierze

Tę złotą szkatułę, co zawiera złoto.

KRÓL 2: Witam Cię, witam na ziemskim padole!

Witam Cię, Jezu z dawna obiecany!

Witam Cię, śliczne, choć biedne Pacholę,

Zrodzone w szopie i w żłobku na sianie.

Składam kadzidło wonne jako Bogu

I Kapłanowi, co łaski w krąg sieje.

Spraw, abym odtąd kroczył taką drogą,

Co wzmacnia wiarę, miłość i nadzieję.

KRÓL 3: Długie tygodnie do Ciebie jechałem,

Przez góry, doliny i morza.

Jeszcze za życia, na tym świecie, chciałem

Ujrzeć Cię, Panie mój i Boże!

Dziś pragnę uczcić w Tobie i Człowieka,

Więc przyjmij ten dar mirry gorzkiej.

Dla siebie zmiłowania Twego czekam tylko.

O nic więcej nie proszę.

[Trzej Królowie składają dary i ustawiają się przed

Maryją]

MARYJA : O, dzięki wam, Trzej Królowie, dzięki!

Mój Syn, który dzisiaj się narodził,

Zleje na was łaski z mej poręki,

Szczęściem wiekuistym was nagrodzi.

JÓZEF: Pobłogosław, Jezu, aby pokój

Zapanował na całym świecie,

Aby tylko radość była wokół.

Pobłogosław nas, Boże Dziecię!

PASTERZ 2 : Co my Jezusowi damy?

Tak niewiele posiadamy.

Przyszliśmy tu na piechotę,

Nie mamy w kieszeniach złota.

Kreda wcale się nie liczy,

Bo potrzebna do tablicy.

I nie damy też kadzidła,

Bo się do kościoła przyda.

Co my Jezusowi damy?

Tak niewiele posiadamy.

Anioł Stróż : Ja, stróż anioł, wam podpowiem,

I zaraz się każdy dowie,

Co sprawi radość Dziecięciu.

Liczcie cicho aż do pięciu.

PASTERZ 1 : Wiemy ,jakie dary złożyć.

By Dzieciątku los osłodzić,

By wiedziało, że tu dzieci

Najlepsze ze wszystkich na świecie.

PASTERZ 2 : Nie będziemy zza opłotka

Patykami rzucać w kotka.

Nie będziemy deptać żyta

Ani kwiatka, co rozkwita.

PASTERZ 3 : Nie będziemy drzewek łamać,

Nie będziemy w szkole kłamać,

Kląć i mówić brzydkie słowa,

Rozbijać kolegom głowy.

PASTERZ 1 : Nie będziemy, choćby swędził,

Pokazywać dzieciom język

Ani do ostateczności

Martwić mamę, tatę złościć.

WSZYSCY: Chcemy być weseli, zdrowi!

To dajemy Jezusowi.

NARRATOR 1 : My pragniemy zamiast mirry i złota

Złożyć Dzieciątku takie dary oto:

Wiarę gorącą, wierność przykazaniom.

Na każdym miejscu skromne zachowanie.

NARRATOR 2: Pilność w nauce, karność, posłuszeństwo,

Miłość rodziców i zgodność z rodzeństwem.

A zamiast kadzidła, co z zapachem ginie,

Niechaj z serc naszych kolęda popłynie.

MARYJA: Dziękuję serdecznie, żeście tu przybyli,

Aby złożyć pokłon mojemu Dzieciątku,

Wszyscy rozejdziemy się za małą chwilę,

Rozpoczniemy trudy życia od początku.

Niech wam w naszej pracy Jezus towarzyszy,

Bóg, co się narodził owej świętej nocy.

Niechaj będzie z wami w rozgwarze i ciszy.

Niech Bóg w was się rodzi, a truchleją moce.

ANIOŁ 1: Tak dobrze tu z wami i śpiewania tyle!

Lecz wracać musimy wracać do nieba za chwilę .

Bo Panna Najświętsza coś mruga oczami,

Że mały Jezus jest bardzo zaspany.

A Józef Opiekun, jak tylko może,

Chucha na Dzieciątko, bo zimno na dworze.

Więc na pożegnanie zaśpiewajmy jeszcze,

By Boże Dzieciątko utulić, upieścić.

NARRATOR: I tak kończą się jasełka,

Niosąc wszystkim radość wielką.

Nie wiemy, czy się udały,

Bo się trochę poplątały,

Gdy się z głowy mówi wierszem,

Czasy dawne z dniem dzisiejszym.

A na dworze zmierzch zapada,

W górze świeci gwiazda blada,

Niech wam przypomina drogę

Do Betlejem po nagrodę.

CHÓR: „PADA ŚNIEG”

11

---