sfuz, Studia, UR OŚ, semestr IV, ŚFUR, ćwiczenia, rolnictwo


  1. KLIMAKS, zbiorowisko klimaksowe - końcowe stadium rozwojowe ekosystemu, ostatnie ogniwo sukcesji ekologicznej, odpowiadające zbiorowisku najbardziej zharmonizowanemu z siedliskiem. lub : Klimaks, ostatnie, stabilne stadium sukcesji roślinnej, będące wynikiem równowagi pomiędzy czynnikami biotycznymi (roślinnością) i abiotycznymi (głównie klimatem i glebą). W strefie umiarkowanej za zbiorowiska klimaksowe uważane są lasy liściaste (grąd)

  2. Kryteria podziału użytków zielonych
    ▪ Pochodzenie
    ▪ Użytkowanie (łąki, pastwiska, użytki
    przemienne)
    ▪ Wyniesienie nad poziom morza
    ▪ Położenie w krajobrazie
    ▪ Rodzaj gleby
    ▪ Uwilgotnienie
    ▪ Szata roślinna

Podział (kryteria podziału):
1. Kształtowania się stosunków wodno-powietrznych,
2. Podział pod względem wysokości nad poziomem morza.
Podział pod względem wilgotności:
1. Łęgi (łęgi zalewowe) - użytki zielone zalewowe (są zalewane 2-3 razy do roku w okresie roztopów i w czerwcu lub lipcu). Na tych łąkach występują mady. Są to gleby urodzajne, żyzne, zasobne w składniki pokarmowe i dużą ilość wody. Ok. 80% łęgów jest użytkowana kośnie. Poziom wody gruntowej : 60-120 cm.
2. Grądy (łąki grądowe) - użytkowane są pastwiskowo (80%), poziom wody gruntowej wynosi ok. 120-200 cm. W obrębie grądów występują różne gatunki gleb od mad po gleby płowe. Dominuje to faza gazowa. W Polsce znajduje się ok. 43% w użytkach zielonych.
3. Bielawy i mursze (łąki bagienne i podbagienne) - ok. 34%, leżą w pobliżu rzek, cieków wodnych. Odkłada się tu substancję organiczną, ponieważ są to gleby zimne.
Pod względem wysokości nad poziomem morza dzielimy na niżowe i tereny górzyste

3. ‎ jednostka owsiana- miernik wartości pasz, wydajność z 1ha. Wg instytutu Ekonomiki Roln. koszt jednej jednostki owsianej w liczbach względnych w następujących paszach przedstawia się: ruń pastwiskowa-1,0 kiszonka-1,8 siano łąkowe-2,3 siano roślin motylkowatych-2,8 buraki pastewne-3,8 zboża-5,3 jednostka owsiana- to wartość odżywcza 1kg owsa( czyli 1kg owsa zapewnia wartość odżywczą 2l mleka bądź przyrost żywej wagi 0,5kg)

‎4. Koszt 1jednostki owsianej w.liczbach wzglednych przedstawia sie nastepujaco:

ruń pastwiskowa-1.0 kiszonka-1,8 siano ląkowe-2,5 siano

r.motylkowych-2,8

buraki pastewne-5,8

zboza-5,3.

Jednostka owsiana jest to miernik wydajnosci z ha,miernik wartosci paszy

‎cechy ekosystemu trawiastego:

-duza trawalosc i stabilnosc.

-sa samowystarczalne,nie wymagaja nakladow.

-sa przyjazne dla srodowiska przyrodniczego.

-sa samoodnawialne. *wrunkiem istnienia tego ekosytemu jest przynajmniej jednokrotny/rok odbior biomasy

5) Etapy wzrostu roślinności łąk i pastwisk oraz dobowe przyrosty w tych etapach
Dynamika wzrostu roślinności trawiastej:
1 etap: powolny wzrost. Ten wzrost odbywa się kosztem składników, które sobie nagromadziły w okresie poprzedzającym. 5 dobowy daje przyrost 50 kg.
2. etap: dynamicznego rozwoju. Dobowe przyrosty 50, 600 kg
3. etap: słabnąca dynamika i śmierć

Etapy wzrostu roślinności łąk i pastwisk oraz dobowe przyrosty w tych etapach
Etapy: 1.powolego wzostu rozwoju przyrost dobowy 0-100 kg 2. Dynamicznego wzostu rozwoju powyżej 100. Pod koniec tego etapu 500-600kg 3. Słabnacej dynamiki wzostu rozwoju. Ogólnie 90% przyrostu przypada głownie na noc. Trawy przyrastaja ok. 1 cm na dobe 1 etap w okresie maj, 0,5 cm w 2 okresie sierpień- wrzesien

6) Dojrzałość pastwiskowa i kośna- wyjaśnić
dojrzałość pastwiskowa - stan roślinności, której wysokość wynosi 15-20 cm, roślinność znajduje się w fazie końca krzewienia a początkiem strzelania w źdźbło. Plon wynosi 8 - 12 t zielonej masy. Pastwiska osiągają tą dojrzałość 5 razy.
Dojrzałość kośna - rośliny nadają się do koszenia na siano lub kiszonkę. Powinna rosnąć 2 tyg dłużej od osiągnięcia dojrzałości pastwiskowej. Na nizu łąki powinno się Kosic 3 razy w warunkach górskich 2 razy co 6-8 tyg.

‎7)Ile razy rośliny osiągają dojrzałość kośną Pastwiska osiągają tą dojrzałość 5 razy.

‎8. co to jest efektywność nawożenia i czym się wyraża
Efektywność -przyrost plonu w kg suchej masy na1 kg składnika nawozowego.
Drugim miernikiem opłacalności jest przyrost wartości plonu na każdą złotówkę wydaną na nawóz. Składnikiem nawozowym ,który decyduje o plonowaniu jest azot. Wynik podaje się w kilogramach plonu przypadających na kilogram składnika pokarmowego.

9. Pastwiska -

I okres - max 50 kg N/ha
II okres - 40 kg N/ha
III okres - 40 kg N/ha
IV okres - 40 kg N/ha

(łącznie 170 kg N/ha)

Łąki -

I okres - zbiór na siano - faza kłoszenia maj/czerwiec - 70-75 kg N/ha
II okres - 50-60 kg N/ha
III okres - 50 kg N/ha

w łąkach te dawki troszkę większe, ale grunt to nie przekraczać tych magicznych 170 kg N/ha - rak mi się wydaje ;)

10)Kryteria ustalania dawek jednorazowych (wzrost zapotrzebowania na azot)
1.Orientacyjne docelowe zapotrzebowanie na azot na pow.1ha - największe jest w okresie wiosny: kwiecień maj 1,8-1,9 kg, w miarę wydłużania dawkę się zmniejsza(w koncu sierpnia1kg)
2.Orientacyjny szacunkowy czas wzrostu tych roślin - w maju 21-23 dni, czerwiec 25-26, lipiec 32, sierpień 35, wrzesien 40 aby osiągnąć dojrzałość pastwiskowa.
Jednorazowa dawka wiosenna nie powinna przekraczac 50 kg. Z ekonomicznego pkt. Widzenia w stosowaniu azotu termin ostateczny to koniec sierpnia. I-50kg, II-40kg III-40kg,IV-40kg

‎11 Istota plonu biologicznego oraz jego wielkosc i struktura.
Plon biologiczny jest to wielkosc subst. org. jaka zostala wytworzona w ciagu okresu wegetacji na pow. 1 ha. Zalezy od warunkow siedliskowych, waha sie na glebach gorszych 13-15 t s.m, a na lepszych 25-26 t s.m. Tworzy sie w warstwie poziomej, polowa nad powierzchnia ziemi i polowa pod pow. Reszta okreslana jest jako trzon regeneracyjny czyli to co pozostaje: sciern, plytka masa korzeniowa i glebsza masa korzeniowa. Na zbiorowiskach ubogich, malej zyznosci w plonie biologicznym 13-15% reszta to trzon regeneracyjny. Na zyznych plon rolniczy 25-30% reszta trzon regeneracyjny.Trzon regeneracyjny musi zawsze dominowac, w najlepszym wypadku stanowi 70%.Wplyw nawozenia: zwiekszylo wys. Lanu 2-krotnie, zwiekszylo 3-krotnie plon rolniczy, plon biologiczny z 13-15t zwiekszony o 50%. Intensyfikacja nawozenia i czetotliwosci koszenia powoduje ze w strukturze plonu nastepuje wzrost plonu rolniczego kosztem plytkiej masy korzeniowej

12. Przyczyny degradacji trwałych użytków zielonych
Zagospodarowanie i odnawianie zdegradowanych użytków zielonych daje oczekiwane efekty pod warunkiem usunięcia lub ograniczenia przyczyn procesu „wyradzania się”. Głów-nymi przyczynami tego zjawiska są:
- niewłaściwe nawożenie mineralne o niekorzystnej proporcji składników, w tym przenawo-żenie azotem (skutkujące nadmiernym zachwaszczaniem się runi groźnymi chwastami azo-tolubnymi: pokrzywą i gwiazdnicą pospolitą) i brak nawożenia potasem na glebach orga-nicznych (torfowo-murszowych), albo w ogóle zaniechanie tego zabiegu;
- zaniechanie zabiegów pielęgnacyjnych, zwłaszcza wałowania pobagiennych użytków zielo-nych (na glebach torfowo-murszowych), głównie w okresie wczesno wiosennym;
- niewłaściwe stosowanie płynnych nawozów naturalnych (gnojówki i gnojowicy), w wyniku czego pojawiają się w nadmiarze zioła czy chwasty potaso- i azotolubne, m.in. szczaw, mni-szek pospolity, ostrożeń warzywny i inne, zwłaszcza z rodziny baldaszkowatych;
- długotrwałe nadmierne uwilgotnienie gleby (okresowe zalewy) i związany z nim niedobór tlenu w warstwie korzeniowej, który sprzyja rozwojowi chwastów hydrofilnych (sitów, skrzypów, jaskrów), turzyc i śmiałka darniowego, a równocześnie zanikaniu wartościowych traw i roślin motylkowatych;
- niekorzystny wpływ długotrwałej suszy atmosferycznej w okresie lata, powodującej często całkowite zahamowanie wzrostu płytko korzeniących się traw, a umożliwiające kompensację ziół rozetkowych i chwastów głęboko korzeniących się;
- błędy w operacji koszenia (zbyt niskie kosiarkami rotacyjnymi - którego nie lubią wysokie trawy) i technologii zbioru (niszczenie darni przez koła ciężkich maszyn),
- zbyt późne koszenie I i II pokosu, pozostawianie resztek zielonki i siana na powierzchni łąki;
- błędy w użytkowaniu pastwiskowym, powodujące nadmierne wgniecenia i uszkodzenia darni, wzrost powierzchni niedojadów i łajniaków oraz udziału chwastów, nadmierne i niskie przygryzanie runi;

Przyczyny degradacji uzytkow zielonych i metody regeneracji
Wyrozniamy 3 metody: a) zachowawcza b) podsiewu- polradykalna c) radykalne
Ad.a) udzial uporczywych chwastow ponizej 10, nawozi sie i racjonalnie uzytkuje. Dawki nawozenia melioracyjnego stosujemy 1-2 razy: 50-100% wieksza od dawki produkcyjnej. Relacyjnie uzytkowac: 1) kosic (w fazie pelni kloszenia dominujacego gat) 2) wypasac (gdy roslina osiagnie odpowiednia dojrzalosc). Zaleta jest najmniej kosztochlonna metoda, nachylenie 15%, na stokach
Ad.b) Nalezy zniszczyc stara darn ok. 50% poprzez kultywator, bromowanie lub uzyc herbicydu. Stosujemy polowe wysiewu nasion tj: kostrzewa lakowa, zycica trwala, koniczyna czerwona, biala, tymotka lakowa maja szybka zdolnosc kielkowania. Mozemy wyroznic 3 grupy konkurencyjnosci: 1 grupa tylko i wylacznie wypieraja inne: rajgras francuski, zycica trwala; 2 grupa maja gat ktore same sa wypierane i dzialaja wypierajaco: wyczynien lakowy, stoklosa bezostna ; 3 grupa gat ktore tylko i wylacznie sa wypierane: wiechliny, kostrzewa lakowa, czerwona, trzcinowa, mietlica pospolita, bialawa. Podsiewu dokonuje sie na malych powierzchniach recznie a na duzych siewnikiem. Jest to metoda bardziej kosztochlonna, 40-60 kg/ha P2O5 do uzytk. Na formy zielone, 60-80kg/ha P2O5 podzielona na 2 czesci
Ad.c) Musimy zaorac i dosiac. Zabiegi pluzne. Do mieszanek 6-8 gat. Sumaryczna ilosc trwa 25-45kg

13 Roznica w nawozeniu K i P
K- dynamika pobierania jest podobna do N. Bardzo intensywnie pobierany przez mlode rosliny. W ciagu 2-3 tyg zostaje calkowicie pobrany, luksusowe pobieranie potasu- pobieranie go w duzym nadmiarze. Dzielona dawka na 2-3 czesci w ciagu roku. Jednostkowa dawka nie powinna przekroczyc 50kg. Najbardziej zasobne w K sa: mady, gleby brunatne, plowe, ubogie i redziny bielicowe. Dawki na glebach zasobnych 50kg K2O/ha , ubozszych 100kg K2O/ha- dawka podzielona na 2-3 razy
P- jest skladnikiem najbardziej bezpiecznym. Nie ulega lub w niewielkim stopniu wymyciu z gleby. Dynamika pobierania przez rosliny pokrywa sie z dynamika przyrostu. Zawartosc w glebie powinna sie wahac 5-15 mg P2O5 w 100g gleby przy regularnym nawozeniu. Stosujemy jednorazowo w ciagu okresu wegetacji.

‎Różnice w nawożeniu potasem i fosforem
FOSFOR: nie powoduje większego kłopotu z jego stosowaniem. Pobierany przez rośliny proporcjonalnie do przyrostu plonu. Jest bezpieczny dla środowiska, nie ulega wymywaniu, może przyczyniać się do eutrofizacji wód, ulega sorpcji chemicznej, nie ulega wymywaniu. W glebie zawartość P nie mniej niż 5 mg i nie więcej jak 15 mg. Gleby organiczne są bogate w fosfor.
POTAS: Decyduje o uwodnieniu komórki, jest składnikiem nie budulcowym (nie wchodzi w skład białek i cukrów), najbardziej zasobne w potas są mady.

‎14. Wapnowanie powinno przeprowadzać się co 3-6 lat, uzależniając ilość wnoszonego wapnia od jego zawartości w glebie (w próbce gleby nie powinno być mniej niż 0,5% Ca). Potrzeba wapnowania wynika z odczynu gleby i za odczyn odpowiedni dla roślinności łąkowo-pastwiskowej przyjmuje się pH od 5,5 do 6,5. Gleby mineralne o pH poniżej 5,5 oraz torfowe o pH poniżej 5,0 powinny być wapnowane. Podać wartość pH przy konieczności wapniowania i dawki wapna
Wyniki badań wskazują, że zakres krytycznych wartości pH wyznaczający konieczność wapnowania gleby wynosi 5,0-6,0.
Na gleby bardzo lekkie i lekkie stosuje się od 1 kg do 3,5 kg tlenku wapnia na 10 m2 w zależności od pH, na gleby średnie dawka wynosi od 1,0 do 4,5 kg, a na ciężkie najwięcej 2,0 do 6,0 kg tlenku wapnia na każde 10 m2 powierzchni. Dawki te są podane w tzw. czystym składniku (tlenek wapnia - CaO). Aby je przeliczyć na ilość konkretnego nawozu wapniowego, należy wiedzieć jaka jest w nim zawartość procentowa czystego składnika. Ta informacja jest podana na opakowaniu.

15. Lizymetr- przyrząd meteorologiczny służący do bezpośrednich pomiarów wysokości wyparowanego słupa wody w procesie parowania terenowego.
Pod względem budowy, jest to szczelny metalowy lub betonowy zbiornik wkopany w grunt o powierzchni parującej 3000 cm kwadratowych.

16 . -Łąki i pastwiska dostarczają najtańszej, wartościowej i bogatej w mikroelementy paszy dla zwierząt, Produkują tlen, nasycają powietrze parą wodną , Gęsta sieć korzeni roślin łąkowych chroni również strukturę gleby przed erozją wodną i wietrzną , użytki zielone są naturalnym zbiornikiem retencyjnym mogącym przyjąć nadmiar deszczu w przypadku dużych opadów i oddawać wodę powoli w okresie suszy, Są środowiskiem życia wielu gatunków rośli, zwierząt i mikroorganizmów



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
tabele a, Studia, UR OŚ, semestr IV, ŚFUR, ćwiczenia, rolnictwo
ZC dwa kolosy, Studia, UR OŚ, semestr IV, zagrożenia cywilizacyjne, ćwiczenia, kolosy
koloss 1, Studia, UR OŚ, semestr IV, zagrożenia cywilizacyjne, ćwiczenia, kolosy
kolokwia, Studia, UR OŚ, semestr IV, zagrożenia cywilizacyjne, ćwiczenia
egzaminzc, Studia, UR OŚ, semestr IV, zagrożenia cywilizacyjne, egzamin
chowaniak kolos, Studia, UR OŚ INŻ, semestr IV, ŚFUR, ćwiczenia
OCHRONA POWIETRZA 2012, Studia, UR OŚ, semestr VI, ochrona powietrza, ćwiczenia
zagadnienia kol I 2012-2013, Studia, UR OŚ, semestr III, biochemia
agrometeo (2) - Kopia, Studia UR OŚ, semestr I, meteorologia
EGZAMIN Z GOSPODARKI WODNO, Studia, UR OŚ, semestr III, gospodarka wodno-ściekowa, egzamin
Ekologia - egzamin(, Studia UR OŚ, semestr II, ekologia
gosp.wodn, Studia, UR OŚ, semestr III, gospodarka wodno-ściekowa, egzamin
biochemia-osr2013-2014 PLAN CW, Studia, UR OŚ, semestr III, biochemia
Rozw. zad. 10, Studia, UR OŚ, semestr VII, prawo i ekonomia w ochronie środowiska, kolos 2
Pytania chemia egz, Studia, UR OŚ, semestr II, chemia, egzamin

więcej podobnych podstron