Safona z Lesbos (VII-VI p.n.e.)

Strofy safickie.

Nuty osobistych przeżyć. Przywiązanie do braci (Larych i Charaksos) i uwielbienie córeczki Kleis oraz do wychowanek z koła, któremu przewodziła i gdzie przygotowywała dziewczęta do przyszłego życia: uczyła manier,rozbudzała wrażl. na piękno. Pieśni weselne, wiersze na pożegnania. Modlitwy do Afrodyty, której było powierzone koło, modlitwy do Hery i Muz. Umiłowanie przyrody, wrażliwość na piękno pieśni ludowej.

„Wydaje mi się dorównywać bogom

Mężczyzna, który naprzeciwko ciebie

Siedzi i chłonie z bliska, urzeczony,

Słodkie twe słowa”

---