Korozja chemiczna- jest to korozja w suchych gazach lub elektrolitach, jest wynikiem reakcji chemicznej (jednej lub kilku) na granicy faz metal-środowisko agresywne np. korozja stali w kwasach tłuszczowych.

Korozja elektrochemiczna-występuje na skutek działania krótko zwartych ogniw na styku metal z elektrolitem. Ogniwa te powstają na skutek niejednorodnej chemicznie lub fizycznie danej fazy metalicznej (wtrącenia).

Me Me^z++ze^- R. anodowa

Me O₂ +2H₂O+4e 4OH^- R. katodowa

Wyróżniamy korozję z depolaryzacją wodorową lub tlenową.

Korozja miejscowa-kor. występuje punktowo na planie wżerów. Odmiana kor. międzykrystaliczna, zmęczeniowa.

Korozja równomierna-szczególny przypadek korozji powierzchniowej zachodzi gdy miejsca katodowe i anodowe są rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni.

Korozja międzykrystaliczna-kor. występuje na granicach ziaren spowodowana wydzielaniem się w niej fazy zmieniającej skład chemiczny metalu na granicy ziaren. Niebezpieczna gdyż powoduje obniżenie wytrzymałości materiału, trudna do wykrycia.

Korozja tlenowa-atmosferyczna zachodzi w otoczeniu wilgotnego powietrza. Zależy od stopnia zawilgocenia powietrza.

Korozja chemiczna-(choroba wodorowa miedzi) działanie suchych gazów w wysokiej temp. (Cu₂O).

Kor. elektrochemiczna

2H⁺+2e H₂ O₂+H₂O+4e^- 4OH^-

Inhibitory- są to ujemne katalizatory, hamujące reakcję (metale, fenole). Do inhibitorów korozji należą : chromiany i dwuchromiany w miarę stężenia inhibitora głębokość wżeru maleje, należy pamiętać że użyte w zbyt małym stężeniu wywołują korozję wżerową (chlorki).

Fosforany tworzą specyficzny nalot na ochranianej powierzchni metalu uszczelniając go od strony wody; wykazują dobre własności obniżające korozję w obecności jonów chlorkowych, lecz gorsze w podwyższonej temp.

Siarczany wchodzą w reakcję z czynnikiem wywołującym proces niszczenia materiału 2Na₂SO₃+O₂ 2Na₂SO₄

Ochrona przed korozją- uzyskuje się tzw. Ochronę elektrochemiczną za pomocą anod galwanicznych, ochronę za pomocą ZEWNĘTRZNYCH ŹRÓDEŁ PRĄDU

Korozja chemiczna- jest to korozja w suchych gazach lub elektrolitach, jest wynikiem reakcji chemicznej (jednej lub kilku) na granicy faz metal-środowisko agresywne np. korozja stali w kwasach tłuszczowych.

Korozja elektrochemiczna-występuje na skutek działania krótko zwartych ogniw na styku metal z elektrolitem. Ogniwa te powstają na skutek niejednorodnej chemicznie lub fizycznie danej fazy metalicznej (wtrącenia).

Me Me^z++ze^- R. anodowa

Me O₂ +2H₂O+4e 4OH^- R. katodowa

Wyróżniamy korozję z depolaryzacją wodorową lub tlenową.

Korozja miejscowa-kor. występuje punktowo na planie wżerów. Odmiana kor. międzykrystaliczna, zmęczeniowa.

Korozja równomierna-szczególny przypadek korozji powierzchniowej zachodzi gdy miejsca katodowe i anodowe są rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni.

Korozja międzykrystaliczna-kor. występuje na granicach ziaren spowodowana wydzielaniem się w niej fazy zmieniającej skład chemiczny metalu na granicy ziaren. Niebezpieczna gdyż powoduje obniżenie wytrzymałości materiału, trudna do wykrycia.

Korozja tlenowa-atmosferyczna zachodzi w otoczeniu wilgotnego powietrza. Zależy od stopnia zawilgocenia powietrza.

Korozja chemiczna-(choroba wodorowa miedzi) działanie suchych gazów w wysokiej temp. (Cu₂O).

Kor. elektrochemiczna

2H⁺+2e H₂ O₂+H₂O+4e^- 4OH^-

Inhibitory- są to ujemne katalizatory, hamujące reakcję (metale, fenole). Do inhibitorów korozji należą : chromiany i dwuchromiany w miarę stężenia inhibitora głębokość wżeru maleje, należy pamiętać że użyte w zbyt małym stężeniu wywołują korozję wżerową (chlorki).

Fosforany tworzą specyficzny nalot na ochranianej powierzchni metalu uszczelniając go od strony wody; wykazują dobre własności obniżające korozję w obecności jonów chlorkowych, lecz gorsze w podwyższonej temp.

Siarczany wchodzą w reakcję z czynnikiem wywołującym proces niszczenia materiału 2Na₂SO₃+O₂ 2Na₂SO₄

Ochrona przed korozją- uzyskuje się tzw. Ochronę elektrochemiczną za pomocą anod galwanicznych, ochronę za pomocą ZEWNĘTRZNYCH ŹRÓDEŁ PRĄDU

---