BOHATEROWIE UMIERAJˇ MŁODO

Osoby
On
Duch
Zjawa
Imperator
Nauczyciele
Kapral
Major
Lekarz
Pielęgniarka

On: - Sny są takie nierealne. (pojawiają się zjawy ze sztyletem) Wszystko się dzieje tak szybko. Tak szybko się zmienia.

Duch: (powoli) - Co ty pieprzysz, człowieku...

On: - ...?

Duch: - Co ty pieprzysz?

On: - ...?

Zjawa: (jeszcze wolniej) - Chyba cię nie zrozumiał, musisz mówić wolniej...

Duch: - Skup się. Zabijesz Imperatora...

On: - No co wy? Nic nie zabiję.

Zjawa: - Zabijesz. (trrrrt!) Przeznaczeniem bohaterów jest zabijać.

Duch: - Hamlet zabił, Makbet zabił, Rambo zabił zabił zabił zabił...

(wręczają sztylet i wychodzą)

On: - No no, zabiję Imperatora. Krwi.

Imperator: (nadchodzi) - I ty przeciwko mnie!

On: - Tak! (dĽga Imperatora nożem, ale bez efektu) - A co to za gerlach?! (wyrywa włosa i próbuje go przekroić w powietrzu i na dłoni: i nic)

On: - Tego włosa się nie da przekroić. Wynalazłem super włos! Nic go nie przekroi. (kroi dalej z dumą)

Imperator: - Chłopcze! Wynalazki nie łupież. Same na głowie nie rosną. Musisz się dużo uczyć, to może, nawiedzony muzą w postaci Adama Słodowego, zostaniesz prawdziwym wynalazcą. (odchodzi)

(nadchodzą nauczyciele)

Matematyk: - No, chłopcze. Ile jest 7 x 6?

On: - Poproszę coś trudniejszego! Czuję, że jestem w formie!

Matematyk: - 23 x 8?

On: - Jeszcze trudniejsze! Mam formę!

Matematyk: - 85 x 31?

On: - O, to jest trudne.

Matematyk: - Oczywiście, ale powiedz ile to jest!

On: - Nie wiem, ale czuję że jestem w formie!

(hm!)

Fizyk: - Powiedz mi. Żeby być mądrym trzeba się uczyć, uczyć i jeszcze raz co?...

On: (myśli intensywnie) - ...Niech żyje żyje nam?

Fizyk: - Jego głupota przekracza wszelkie granice. Niemiecką, francuską, hiszpańską, chińską...

Matematyk: (pod nosem) - Można powiedzieć: jest obywatelem świata!

Fizyk: - Po co go uczyć? Niech idzie na wojnę. Niech go zastrzelą.

On: - Czuję, że jestem w formie!

Kapral: (zakłada czapkę) - Szeregowy, baczność!

Major: (nadchodzi)

Kapral: - Bywatelu Hau Hau Hau, uję ynę na ojnie!

Major: - Żołnierze! I wy konie... Dziś macie szansę zostać bohaterem.

Obaj: - Ostatni!

Major: - Będziemy losować. (wyjmuje monetę) Wierzch czy spód?

Kapral: - Spód!

Major: (rzuca monetę) - Wierzch! Wyszło na ciebie! (wskazuje)

On: - Będę bohaterem. Hura!!! Niech żyję! Niech żyję!

Major: - Cicho, bo nas wystrzelają jak kaczki!

On: - A ja się nie boję. Kwa kwa kwa! (rozgląda się dumnie)

(zza kulis ręka z pistoletem - strzał)

On: - Jestem chory.

Major: - Siostro, chory jest chory!

Pielęgniarka: (przybywa) - O, Doktorze, chory jest chory!

Lekarz: - Dajcie mi tą padlinę! (opukuje plecy i głowę - zagląda przez ucho i macha ręką z drugiej strony głowy)

Pielęgniarka: (podaje malutką kliszę) - Rentgen czaszki.

Lekarz: - No popatrz! Chory jest chory na zanik rentgena. Oj umrze!

On: - Nie!!! Na to się nie umiera.

Lekarz: - Nie w moim szpitalu. He he he.

On: - Zapłacę! (rzuca pieniądze) dziesięć tys.

Lekarz: (też rzuca pieniądze) - Jest dziesięć. Jaka temperatura?

On: (wyjmuje termometr) - Temperatura 38 i 9.

Pielęgniarka: (wyjmuje termometr) - 39.

Lekarz: (termometr) - 39 i 5. Wygrałem. (zgarnia pulę)

Pielęgniarka: - Obstawiamy. (do Majora) Grasz? (obstawiają)

Major: - dziesięć i dziesięć.

On: - dziesięć i dziesięć i 25.

Lekarz: - Sprawdzam.

Pielęgniarka: - Czekam.

On:- Schodzę! (schodzi śmiertelnie)

(Ekipa wynosi ciało) KONIEC

Autor: Władysław Sikora (korzystając z pomysłów kolegów)

Powrót

---