Mierniki wykorzystywane do bezpośrednich pomiarów oporności elektrycznej nazywane są omomierzami.. Przyrządy te umożliwiają odczyt rezystancji badanego obiektu w omach, kiloomach lub megaomach. Ze względu na stosunkowo niewielką dokładność są one najczęściej wykorzystywane w pomiarach technicznych, kontrolnych lub do sprawdzania ciągłości obwodów elektrycznych. Wśród powszechnie stosowanych omomierzy można wyróżnić wskazówkowe, elektroniczne i logometryczne. Omomierze wskazówkowe są to przyrządy w których badana rezystancja połączona jest szeregowo lub równolegle z ustrojem magnetoelektrycznym. Cechą tego typu mierników jest nierównomierna podziałka oraz konieczność zapewnienia dodatkowego źródła energii. W wskazówkowych omomierzach elektronicznych do pomiaru rezystancji wykorzystuje się rezystor wzorcowy Rw. Spadek napięcia na tym rezystorze jest zależny od wartości rezystancji badanej Rx. Wykorzystując wzmacniacz można mierzyć oporność elektryczną za pomocą ustroju magnetoelektrycznego, a zmieniając opornik wzorcowy zmienia się zakresy pomiarowe.

Schemat połączeń przykładowego omomierza elektronicznego

W przypadku, gdy rezystancja opornika wzorcowego jest równa rezystancji badanej wskazówka odchyli się dokładnie do połowy podziałki, gdzie dokładność pomiaru jest największa. Poza tym punktem błąd pomiarowy zwiększa się nawet do kilku procent. Omomierze cyfrowe posiadają przetworniki analogowo - cyfrowe, gdzie badany sygnał przetwarzany jest na postać binarną. Spotyka się różnego typu omomierze cyfrowe - często stosuje się pomiar napięcia przy stałej znanej wartości prądu lub odwrotnie - pomiar prądu przy znanej wartości napięcia. Omomierze cyfrowe pozwalają na pomiar rezystancji szerokim zakresie przy uchybie pomiarowym rzędu 0,05 - 0.01 %. W wielu przypadkach możliwa jest współpraca z innymi urządzeniami cyfrowymi, przesyłanie danych z pomocą sieci telekomunikacyjnych oraz cyfrowa analiza zmienności rezystancji (szczególnie przydatne w przypadku różnego rodzaju czujników rezystancyjnych).

---