POJĘCIE PODPORZĄDKOWANIA PRACOWNIKA PRACODAWCY ; POJĘCIE I ZAKRES
Zasada podporządkowania pracownika przełożonym w procesie pracy - polega na obowiązku wykonywania przez pracownika poleceń przełożonego, które dotyczą pracy (jeżeli nie są sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę).
W ramach stosunku pracy pracownik wykonuje pracę pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym.
Podporządkowanie pracownika w procesie pracy, czyli wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy jest elementem wyłącznie charakterystycznym dla stosunku pracy. W żadnej umowie cywilnoprawnej ten element nie występuje. Ta cecha umowy o pracę występowała zawsze, jednakże dopiero od dnia 2 czerwca 1996 r. ma charakter normatywny, gdyż została wprowadzona do treści definicji stosunku pracy zawartej w art. 22 K.p.
Dowolna umowa cywilnoprawna np. umowa agencyjna, która w świetle porównania ze stosunkiem pracy wydaje się najbardziej podobna - nie może przewidywać wykonywania pracy pod kierownictwem zamawiającego.
Podmiot, na rzecz którego, agent wykonuje określone czynności, może określić szczegółowo czas, miejsce i sposób pośredniczenia przy zawieraniu umów. Wyróżnik czasu i miejsca świadczenia pracy nie jest istotny, natomiast nawet drobiazgowo określony sposób pośrednictwa przy zawieraniu umów nie jest wykonywaniem pracy pod kierownictwem zamawiającego.
Pod pojęciem podporządkowania pracownika w procesie pracy, rozumie się podporządkowanie pracownika w zakresie określenia przez pracodawcę miejsca, czasu i sposobu wykonywania pracy.
STRAJK-DEFINICJA, WARUNKI KONIECZNE DO JEGO OGŁOSZENIA
Strajk (ang. strike, niem. Streik) - forma nacisku i protestu społecznego stosowanego przez różne grupy społeczne, głównie jednak przez pracowników najemnych. Znane są różne formy strajku, większość z nich polega na dobrowolnym powstrzymaniu się od pracy przez protestujących.
Strajk polega na zbiorowym powstrzymywaniu się pracowników od wykonywania pracy w celu rozwiązania sporu dotyczącego interesów wskazanych w art. 1 ustawy (Art. 17. 1)
Strajk jest środkiem ostatecznym i nie może być ogłoszony bez uprzedniego wyczerpania możliwości rozwiązania sporu zbiorowego pracy. Strajk może być zorganizowany bez zachowania tych zasad, jeżeli bezprawne działanie pracodawcy uniemożliwiło przeprowadzenie rokowań lub mediacji, a także w wypadku, gdy pracodawca rozwiązał stosunek pracy z prowadzącym spór działaczem związkowym (Art. 17. 2)
W celu zorganizowania legalnego strajku nie wystarczy dopełnić drogi mającej na celu polubowne rozwiązanie sporu zbiorowego polegającego na właściwym wszczęciu sporu zbiorowego oraz przeprowadzenia w ramach tego sporu rokowań i mediacji. Konieczne jest także dokonanie ogłoszenie strajku w drodze art. 20 ustawy z dnia 23 maja 1991 roku o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Ogłoszenia strajku dokonuje w zależności od rodzaju sporu zbiorowego organizacja związkowa lub wielozakładowy związek zawodowy.
W przypadku strajku przeprowadzanego na poziomie jednego zakładu pracy konieczne w celu ogłoszenia strajku jest przeprowadzenie przez organizację zakładową głosowania, wśród załogi pracowniczej, w ramach którego pracownicy będą mogli stwierdzić czy uważają za konieczne przeprowadzenie strajku. Przeprowadzenie takiego głosowania ma na celu uzyskanie zgody pracowników na zorganizowanie strajku.
Warunkiem obligatoryjnym dla ważności przeprowadzonego głosowania jest konieczność wzięcia w tym głosowaniu udziału przez co najmniej połowę pracowników zakładu pracy, w którym ma zostać zorganizowany strajk. W przypadku gdy organizacja związkowa nie zdoła zgromadzić wymaganego quorum nie spełni warunku koniecznego do uzyskania uprawnienia do przeprowadzenia legalnego strajku.
Strajk należy uznać za legalny w przypadku gdy za jego zorganizowaniem opowie się większość biorących udział w głosowaniu. Ponadto zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2007 roku, sygn. akt I PK 209/06 proces organizacji oraz przeprowadzania tak zwanego referendum strajkowego podlega kontroli sądowej.
Strajk wielozakładowy natomiast może zostać ogłoszony po przeprowadzeniu referendum strajkowego w ramach którego wymagane kworum w wysokości 50% pracowników musi zostać zebrane w każdym zakładzie pracy który ma zostać objęty strajkiem. W każdym zakładzie pracy mającym zostać objętym strajkiem za zorganizowaniem strajku musi opowiedzieć się większość głosujących.
W związku z koniecznością uzyskania quorum w wysokości 50% pracowników oraz z koniecznością uzyskania zwykłej większości głosów należy uznać, iż konieczność uzyskania zgody pracowników na zorganizowanie strajku nie jest szczególnie uciążliwym warunkiem, w rzeczywistości wystarczy, że za zorganizowaniem strajku opowie się zaledwie 25% zatrudnionych pracowników plus jeden.
Warunkiem koniecznym do uznania strajku za legalny jest uprzedzenie pracodawcy o akcji strajkowej co najmniej na 5 dni przed rozpoczęciem strajku. Ma to dwojaką role, na tle ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, w pierwszej kolejności jest to ustawowy obowiązek, w drugiej natomiast samo powiadomienie pracodawcy o organizacji strajku ma cechy nacisku na pracodawcę. Pracodawca świadom, iż w najbliższych dniach, w jego zakładzie pracy dojdzie do strajku może zrozumieć, iż ustępstwa są koniecznie w innym wypadku może ponieść duże straty. Z tego powodu zasadnym jest dążenie do jak najwcześniejszego ogłaszania strajku nie tylko w celu zachowania ustawowych regulacji lecz także w celu rozwiązania sporu zbiorowego.
Opisz zasady na których oparta jest społeczna gospodarka rynkowa będąca podstawą ustroju gospodarczego RP:
Społeczna gospodarka rynkowa - termin zawarty w polskiej Konstytucji RP. Jej art. 20 stwierdza, że: "Społeczna gospodarka rynkowa, oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej"[1].
Celem społecznej gospodarki rynkowej nie jest znalezienie złotego środka pomiędzy kapitalizmem a socjalizmem, ale takie gospodarowanie w ramach wolnorynkowego systemu gospodarczego, aby utrzymać wysoki wzrost gospodarczy, niski wskaźnik inflacji oraz niski poziom bezrobocia przy jednoczesnym zapewnieniu dobrych warunków pracy, systemie zabezpieczeń socjalnych i dostarczania dóbr publicznych na wysokim poziomie.
W celu realizacji tej koncepcji państwo ingeruje w gospodarkę odpowiednią polityką konkurencji i uzupełniania rynku, aby przeciwdziałać nieefektywności wolnego rynku oraz tworzy politykę socjalną i podziałową w celu wyeliminowania jego niehumanitarności.
Rynek, rozumiany jako dobro wspólne całego społeczeństwa, nie powinien być zawłaszczony ani przez państwo ani przez żadne grupy interesów. Pomysłodawcy idei społecznej gospodarki rynkowej byli przeciwnikami ręcznego sterowania przez państwo gospodarką, jednak rolę państwa określali jako większą niż bycie "nocnym stróżem".