Inżynieria komunikacyjna i infrastruktura komunikacyjna wykład 22/11/05

Wzrost motoryzacji powoduje większe zatłoczenie układów drogowych, głównie w miastach

Negatywne tego skutki: (dotyczące komunikacji zbiorowej)

a. szkodliwe oddziaływanie na środowisko, pogorszenie warunków środowiskowych i jakości życia ( hałas, zanieczyszczenie powietrza itp.)

b. większe zagrożenie bezpieczeństwa ruchu

c. pogorszenie stanu technicznego dróg

d. pogorszenie punktualności, regularności kursowania

e. spadek prędkości komunikacyjnej

Punkty d, e mają wpływ na ograniczenie zaufania użytkowników, do transportu zbiorowego.

Żeby utrzymać tę samą częstotliwość, przy wolniejszym przemieszczaniu, to trzeba uruchomić więcej pojazdów do obsługi linii. Pojazdy te stojąc w korkach spalaja dużo benzyny. Wszystko to powoduje wzrost kosztów eksploatacyjnych, co z kolei może prowadzić do: wzrostu cen biletów, redukcji usług przewozowych

Problemy komunikacyjne, to głównie problemy, które muszą rozwiązywać samorządy lokalne. Wszelkie przedsięwzięcia wpływające na rozwiązanie tych problemów składają się na politykę transportową

Właściwa polityka transportowa:

- wyznacza cele przekształceń systemu transportowego

- wyznacza sposoby osiągnięcia celów

Uchwałę w sprawie polityki transportowej jako pierwszy przyjął Kraków w 93 r., Warszawa w 95r. Niektóre miasta, informacje dotyczące polityki transportowej, zawarły w ramach innych dokumentów, m.in. strategii rozwoju miasta.

Możliwe strategie polityki transportowej;

1. strategia pro- samochodowa -całkowite podporządkowanie strategii przekształceń systemu transportowego wymaganiom ruchu samochodowego;

* rozbudowa sieci dróg i parkingów zgodnie z obecnym i przyszłym (prognozowanym) zapotrzebowaniem

* ograniczenie ruchu samochodowego przez rygorystyczne normy dotyczące emisji spalin, hałasu itp. np. przez stosowanie środków fizycznych zabezpieczenia takich jak ściany dźwiękochłonne

* utrzymanie transportu zbiorowego tylko w zakresie koniecznym do obsługi osób bez dostępu do samochodu.

2. strategia "miasto bez samochodu" (car free city)

* atrakcyjny transport zbiorowy

* atrakcyjne warunki podróżowania pieszo

* bardzo daleko idące ograniczenia użytkowania samochodów

3. strategia zrównoważonego rozwoju

Zasady polityki zrównowważonego rozwoju:

a. priorytet dla transportu zbiorowego, ruchu pieszego i rowerowego, przy ograniczeniu swobody korzystania z samochodu w niektórych strefach

b. nacisk na rehabilitację i bardziej efektywne wykorzystanie istniejącej infrastruktury, w tym na modernizację

c. oparcie planów modernizacji i rozwoju systemu transportowego na analizie ekonomicznej efektywności pzedsięwzięć i na realistycznej koncepcji finansowania

d. ułatwienie funkcjonowania transportu zbiorowego w warunkach rosnacego zatłoczenia ulic np. przez wydzielone pasy ruchu, uprzywilejowanie w sygnalizacji swietlnej itp.

e. rozszerzenie zakresu stosowania środków fiskalnych (opłaty za parkowanie, za korzystanie z dróg w najbardziej zatłoczonych rejonach miasta itp.)

Wzmocnienie roli i zasięgu działania transportu zbiorowego spowoduje :

- ograniczenie szkodliwego oddziaływania na środowisko (niższy poziom emisji spalin na pasażera)

- ograniczenie zużycia energii

- redukcję degradacji dróg

- ograniczenie zapotrzebowania na teren

- ochronę wartości kulturowych i przyrodniczych

Zarządzanie ruchem stanowi zespół działań prowadzących do możliwie najlepszego wykorzystania istniejącej infrastruktury transportowej dla osiągnięcia celów bez konieczności lub przy nieznacznej rozbudowie układu drogowego

Cele zarządzania ruchem:

a. redukcja liczby wypadków i kolizji drogowych

b. poprawienie warunkow podróżowania transportem zbiorowym oraz stwarzanie lepszych możliwości podróżowania pieszo lub rowerem

c. poprawa jakości środowiska

d. poprawa warunków ruchu na głównych ciągach komunikacyjnych

e. usprawnienie pomieszczeń osób i ładunków

Zadania zarządzania ruchem:

A. Swobodnego (zgodnego z prawem) wykorzystywania przestrzeni komunikacyjnej

B. Ograniczonej penetracji obszaru:

- ograniczenie dostępu do ustalonych rejonów przez określone kategorie użytkowników

- ograniczenie przemieszczeń wewnątrz danego obszaru

C. Segregacja ruchu i postoju

- segregacja przestrzenna ruchu, polegająca na wyznaczaniu rozdzielonych ciągów komunikacyjnych dla poszczególnych grup użytkowników lub ich grup

- segregacja przestrzenna ruchu, w jednym przekroju ulicy

- segregacja czasowa, polegająca na umożliwieniu pewnym kategoriom pojazdów wjazdu do rejonu tylko w wybranych godzinach

D. Priorytetów w ruchu i postoju, polegająca na uprzywilejowaniu pewnych kategorii użytkowników

E. Ograniczenia agresywności ruchu samochodowego ( poprzez uspokajanie ruchu)

2

---