Sprawozdanie techniczne
do projektu odwodnienia rowami otwartymi
i drenowania użytków rolnych obiektu
Czaniec.
1. Wiadomości wstępne.
Projekt wykonał: Bogusław Paśko
Na zlecenie: Katedry Melioracji i Kształtowania Środowiska Akademii Rolniczej w Krakowie.
Odwodnieniem objęty został obszar 1,21 km2. Podczas opracowywania projektu korzystano z planu sytuacyjno-wysokościowego, danych do tematu oraz z odpowiednich norm, przepisów i schematów obliczeniowych otrzymanych w czasie ćwiczeń oraz z odpowiedniej literatury.
Obliczenia hydrauliczne zostały wykonane w oparciu o podręcznik prof. Cz.Zakaszewskiego „Melioracje rolne” tom I Odwadnianie .
Rozstawę drenowania oraz normę odwodnienia przyjęto w oparciu o podręcznik Prof. dr. hab. P. Prochal pt. „Podstawy melioracji rolnych”
2. Położenie terenu.
Obiekt Czaniec usytuowany jest w województwie małopolskim w powiecie Wadowice; gmina Andrychów.
3. Warunki geognostyczne.
Teren na obszarze zmeliorowanym jest górski o średnim spadku 32 ‰. Podłoże na obiekcie sklasyfikowano jako grunt średnio przepuszczalny. Szatę roślinną określono jako silną. Gleba na obszarze poddanym odwodnieniu i drenowaniu to glina średnia o zawartości części spławialnych średnio 44 % i pyłu drobnego 12 %. Zawartość CaCO3 waha się w granicach 4,5 - 9,0 %, a Fe2O3 3,5 - 5,5 %.
4. Warunki hydrograficzne.
Na teren nie występuje napływ wód obcych. Na obszarze nie ma rowów istniejących. Średnie opady z wielolecia kształtują się w granicach 656 mm. Obecny spływ wód odbywa się stokami i obniżeniami terenowymi. Przy obfitych opadach występuje spływ powierzchniowy powodujący erozję gleb. Poziom wody gruntowej jest dość wysoki o dość dużych wahaniach w ciągu roku.
5. Potrzeba melioracji.
Ze względu na wysoki poziom wody gruntowej, który ma zasadniczy wpływ na uprawę gleby, opóźnia się rozpoczęcie prac polowych wiosną, tym samym i skraca się okres wegetacji roślin. Szata roślinna w zlewni jest silnie rozwinięta. Gleby są słabo przewietrzone, nie wykazują struktury gruzełkowatej, maja słaba wydajność, uprawa ciężkim sprzętem jest utrudniona. Odwodnienie i drenowanie obszaru ma na celu ułatwienie uprawy terenu i polepszenie wydajności gruntów, co ma zostać osiągnięte przez odprowadzenie nadmiaru wody z powierzchni terenu i profilu glebowego, zwiększenie dopływu powietrza i co za tym idzie poprawę struktury gleby. Na wiosnę tak zmeliorowana gleba nagrzewa się znacznie szybciej
i powoduje to wydłużenie okresu wegetacyjnego o około 10 - 14 dni. Projektowane urządzenia melioracyjne maja za zadanie niemalże całkowicie usunąć te niedomagania i znacznie polepszyć wydajność i łatwość uprawy gruntów.
6. Opis projektu.
Na planie sytuacyjno - wysokościowym zaprojektowano 6 rowów o przekroju trapezowym oznaczonych kolejno - Rów „A”, Rów „B”, Rów „C”, Rów „D”, Rów „E”, Rów „F”, jednak ze względów na ograniczony czas ćwiczeń do projektowania wykorzystuję Rów „A”.
-szerokość dna rowu b=0,50m, (umożliwia to samoczyszczenie z namułów),
-nachylenie skarp 1:n - 1:1,5
-średnia głębokość 1,30 m.
-spadek dna rowu 32
Teren wokół rowu „A” na długości hm 3+24 do 4+10 został zniwelowany urobkiem po wykopaniu rowu.
Wykonane zostały obliczenia umocnień rowu w zależności od spadków i prędkości dopuszczalnych. Przyjęto następujące rodzaje umocnień:
Dla prędkości granicznej v = 1,5 m/s i granicznego spadku I = 6,1 ‰ przyjęto plotek podwójny bardzo staranne darniowanie, płytki chodnikowe.
Dla prędkości granicznej v = 2,5 m/s i spadku granicznego I = 25,8 ‰ przyjęto bruk z kamienia uszczelniony mchem, prefabrykowane płytki korytowe.
Dla prędkości granicznej v = 3,5 m/s i spadku granicznego I = 67,6 ‰ przyjęto bruk podwójny, płytki korytowe. Dobrane umocnienia mają za zadanie zapewnić prawidłowe i długotrwałe działanie rowu ale także odpowiednio wkomponować się w otoczenie nie powodujące niekorzystnych zmian w krajobrazie
Przy przejściu rowu przez drogę zaprojektowano przepust 2∅ 80 cm
Rozstawę drenów przyjęto według metody opartej na składzie mechanicznym gleby, spadku terenu i sumy opadów rocznych. Sieć drenarska składa się z 10 działów, z których cztery odprowadzają wodę do rowu głównego „A”.
Sieć drenarska składa się z sączków o rozstawie 13 m , średnicy 5cm = 0,05m.Do kalibrowania posłużono się tabelami do odpływu jednostkowego z założonym q = 0,60 l/s/ha
W projekcie zastosowano układ drenowania podłużnego i ukośnego .
Przyjęto średnią głębokość drenowania 0.90 m. a następnie średnią głębokość położenia zbieraczy, która wynosi 1,00 m.
Zbieracz „a” na długości 0+00 do 1+20 posiada wymuszony spadek minimalny ze względów wytycznych z 1978 r. odnośnie spadków min. i max. zawartych
w tab. 5.55 w oparciu o podręcznik Prof. dr. hab. P. Prochal pt. „Podstawy melioracji rolnych”
Kubatura robót, obliczenia hydrologiczne, hydrauliczne rysunki wszystkich występujących budowli umieszczone w odpowiednich załącznikach. W projekcie zostały uwzględnione zarówno względy ekonomiczne jak i techniczne tak aby przy możliwie niskich kosztach zapewnić odpowiednie działanie sieci odwadniającej.
7. Konserwacja obiektu.
W skład robót konserwacyjnych wchodzą :
-utrzymanie rowów w należytym stanie
-naprawianie budowli na rowach
-kontrola i naprawa urządzeń drenarskich
-sprawdzanie i usuwanie uszkodzeń sieci drenarskiej
Należy regularnie odmulać rowy , tak aby wyloty zbieraczy były co najmniej 20 cm nad dnem , skarpy rowu należy kosić 2x w roku . Urządzenia drenarskie można czyścić drutem stalowym płucząc wodą lub je całkowicie wymienić .
Rowy odpływowe muszą być stale zdolne do przyjmowania wód drenarskich . Studzienki redukcyjne wymagają kontroli po dużym odpływie .
Działanie sieci drenarskiej sprawdza się wiosną i po większych deszczach jeszcze w czasie dużego odpływu wód , w czasie silnych zawilgoceń
i nierównomiernego obsychania gleby konieczne jest skontrolowanie odpływu w wylotach i studzienkach.