26-11, Automatyka i Robotyka, Semestr I, Fizyka, Semestr 2, Laboratoria, Instrukcje, Zadanie 11, Pomoc

Pobierz cały dokument 26.11.automatyka.i.robotyka.semestr.i.fizyka.doc Rozmiar 53 KB

Fragment dokumentu:

Sprawozdanie z ćwiczenia laboratoryjnego nr 6 11.4.1996

WYDZIAŁ AUTOMATYKI, ELEKTRONIKI

I INFORMATYKI.

KIERUNEK: AUTOMATYKA I ROBOTYKA.

DYFRAKCJA ŚWIATŁA

GRUPA:1

SEKCJA:5

MAREK SUCZYK

GRZEGORZ MAZUR

STANISŁAW STYBURSKI

Sprawozdanie z ćwiczenia laboratoryjnego nr 6. 11.4.1996

1.Celem ćwiczenia było:

- wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej,

- pomiar długości fali światła laserowego,

- wyznaczenie szerokości szczeliny.

2.Wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej - przebieg ćwiczenia.

Ustawiamy kolimator i lunetę spektrometru, następnie na stoliku obrotowym spektrometru umieszczamy siatkę dyfrakcyjną.Płaszczyzna siatki powinna być prostopadła do osi przyrządu. Obracając lunetą z okularem (względem osi przyrządu ) doprowadzamy do pokrycia lini krzyża pomiarowego z kolejnymi prążkami dyfrakcyjnymi. Notujemy kąty ugięcia dla trzech rzędów.

(na lewo i prawo od prążka zerowego).Pomiary powtarzamy pięciokrotnie a następnie obliczamy średnie wartości kątów ugięcia dla poszczególnych rzędów, zgodnie ze wzorem:

gdzie n - rząd prążka dyfrakcyjnego.

Wyniki:

A następnie wyznaczamy stałe siatki dyfrakcyjnej, dla każdego kąta, zgodnie ze wzorem:

gdzie: λ =589.3 [nm] - średnia wartość długości fali żółtego dubletu sodu.

Wyniki:

Sprawozdanie z ćwiczenia laboratoryjnego nr 6. 11.4.1996

Błąd stałej siatki dyfrakcyjnej obliczamy z różniczki zupełnej:

Wyniki odpowiadające kolejnym rzędom ugięcia uśredniamy stosując metodę średniej ważonej:

Ostatecznie stała siatki dyfrakcyjnej wraz z dokładnością wynosi :

d = 5152.33 + 16.52 [nm]

Wnioski:

Pobierz cały dokument 26.11.automatyka.i.robotyka.semestr.i.fizyka.doc rozmiar 53 KB