 | Pobierz cały dokument scenariusze.rozwoju.sektora.wiedzy.w.polsce.do.doc Rozmiar 44 KB |
„Scenariusze rozwoju sektora wiedzy w Polsce do roku 2040”
Witold M. Orłowski
Przygotowany przeze mnie artykuł to praca Witolda M. Orłowskiego pt. „Scenariusze rozwoju sektora wiedzy w Polsce do roku 2040”.
Pierwszą poruszoną przez niego kwestią jest poziom rozwoju gospodarczego, innowacyjność
i nakłady na sektor wiedzy. Ukazuje różnice w poziomie rozwoju między Europą Środkowo-Wschodnią
a Zachodnią. Jest ona najlepiej oddawana przez różnice w poziomie Produktu Krajowego Brutto (PKB) na głowę mieszkańca i Polska na tym tle wypada szczególnie słabo a równie istotne różnice w stosunku do Krajów Unii zauważa w strukturze produkcji i zatrudnienia. Luka w rozwoju gospodarczym Polski istnieje również w zakresie ogólnej innowacyjności gospodarki oraz w rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Witold Orłowski przedstawił te dane w tabeli i doszedł do wniosku, iż Polska wydaje na badania naukowe kwoty rzędu 0,7% PKB rocznie
(z czego Bilsko 2/3 w sektorze publicznym). Ogólnie rzecz biorąc wskaźnik innowacyjności jest w Polsce niezadowalający a nakłady na B + R należy uznać za relatywnie niskie.
Kolejnym omawianym zagadnieniem jest umowny szacunek potencjału naukowo-technicznego Polski. Autor definiuje łączny indeks potencjału naukowo-technicznego jakim dysponuje obecnie Polska w porównaniu
z UE i innymi krajami świata. Złożył go z 4 komponentów:
Osiągnięcia naukowe światowej skali, mierzone liczbą Nagród Nobla z dziedzin ścisłych uzyskanych przez naukowców z danego kraju w ciągu ostatnich 25 lat,
Udokumentowana aktywność w światowym życiu naukowym, mierzona liczbą publikacji
w czasopismach listy filadelfijskiej,
Potencjał badawczy, mierzony liczbą pracowników zatrudnionych w sektorze B + R,
Nowoczesna infrastruktura badawcza, mierzona liczbą użytkowników Internetu.
Okazuje się, że potencjał naukowo-techniczny Polski wynosi obecnie 4,5% potencjału naukowego UE-15.
Prosty model endogenicznego wzrostu gospodarki polskiej jest następnym problemem poruszonym przez Orłowskiego. Omówił tu pojęcie realnej konwergencji a dalej modele wzrostu egzogenicznego, jednak nie oddają one całej złożoności problematyki realnej konwergencji. Autor przedstawił odpowiedź na powyższy problem, a mianowicie jest rozwój modeli endogenicznego wzrostu. Założono w nich, że:
Postęp techniczny i organizacyjny nie jest czynnikiem egzogenicznym dla gospodarki, lecz zależy od szeroko rozumianej polityki gospodarczej,
Wszystkie czynniki produkcji powstają dzięki procesowi inwestowania,
Czynniki produkcji nie muszą być używane w sposób efektywny.
 | Pobierz cały dokument scenariusze.rozwoju.sektora.wiedzy.w.polsce.do.doc rozmiar 44 KB |