Scenariusz przedstawienia „Po co i dlaczego się narodził”

Cel dydaktyczny: uświadomić cel Bożego Narodzenia: by zbawić.

Cel wychowawczy: nauczać w życiu codziennym pozwalać Jezusowi rodzić się w ludzkich sercach.

Bohater	Strój
Jezus	Alba, sandały
Maryja	Najlepiej błękitny strój, może mieć też wieniec wieniec kwitów na głowie, rozpuszczone włosy
Anioł I	Biel, skrzydła ze styropianu
Anioł II	-||- -||- -||-
Narrator	Galowo
Adam	Krótki spodenki, podkoszulek: na początku wszystko bardzo kolorowe, po grzechu czarne
Ewa	Kolorowo, po grzechu na czarno
Diabeł	Czarny golf, spodnie, marynarka
Pijak	Potargane, brudne ubrania
1 - przechodzień	obojętnie
2 - przechodzień	obojętnie
3 - przechodzień	obojętnie
Ksiądz	Sutanna
Ministrant	Komża
Babcia	Jak starsza kobieta - obowiązkowo chusta i różaniec
Zmarły	Garnitur
I dziecko	Obojętnie (po domowemu, biednie)
II dziecko	-||- -||- -||-
III dziecko	-||- -||- -||-

AKT I

Scena I

Na polu

1. Ciemność

2. W pewnym momencie światło [punkt] pada na dwóch śpiących pasterzy

3. W rogu Sali rozbłyska punkt świetlny [gwiazda betlejemska] podkład: Bóg się rodzi- najlepiej sama muzyka.

1. pasterz

- Spójrz jaka piękna gwiazda!!!- trąca łokciem towarzysza.

Budzi się drugi. Patrzy zdziwiony w stronę światła.

- Niebo było dziś takie zachmurzone, a tutaj patrz!...Dziwna ta gwiazda…

1. pasterz

- Dlaczego ta gwiazda wydaje ci się dziwna?

2. pasterz

- A widzisz oprócz niej inne?

…chwila ciszy…1 - No nie!

Chwila zastanowienia. 1- pasterz

- Wiesz co, czuję że dzieje się coś dziwnego…coś chyba stanie się dzisiaj w naszym życiu…teraz dopiero zwracają uwagę na muzykę!

2- pasterz

Słyszysz?! Jakby anielskie głosy.

1 - pasterz

- Tak

2 - pasterz

- Chodź, pójdziemy za tą gwiazdą. Ciekaw jestem gdzie dojdziemy.

Wstają. Mając cały czas wzrok utkwiony w gwiazdą idą w stronę zejścia ze sceny. Muzyka do tej pory cicha teraz pogłośniona.

Scena II

Grota betlejemska, Maryja i Józef.

Cisza. Półmrok. Maryja siedzi koło kołyski gdzie leży mały Jezus. Józef krząta się przy kolacji.

Anielskie głosy śpiewają teraz: Anioł pasterzom mówił…

Maryja:

- Józefie popatrz jaki On jest śliczny! Te niebieskie oczka, ten figlarny nosek… Pomyśl drogi Józefie, w czym my słabi ludzie bierzemy udział!!! Przecież to niesamowite! To dziecko to Boży Syn…

Józef:

- Miriam, ja też jestem tym wszystkim zaskoczony. Gdyby nie wiara, którą Bóg wlał w jakiś dziwny sposób w moją duszę nie bardzo potrafiłbym zrozumieć to wszystko!

Maryja:

- …przecież nie jesteśmy nawet w stanie zapewnić Mu jakiś ludzkich warunków…

Józef:

- Miriam, ja tez się tym martwię… ale widocznie Bóg tak chciał. Popatrz jaki ten Bóg jest pokorny!

Chwila milczenia.

Maryja:

- Zaśpiewajmy Mu. Niech wie jak Go kochamy.

Śpiew: Mizerna cicha

Światło na zbliżających się pasterzy. Dochodzą do domu. Podchodzą do wejścia i dyskretnie zaglądają do środka. Słyszą słowa kolędy „W promieniach Jezus mały”

1 pasterz:

- Jezus? Kto to jest? O kim oni śpiewają?

2 pasterz:

- To Ten którego zapowiadali prorocy. On wyzwoli nasz naród…

1 pasterz:

- I wreszcie położy kres panowania Heroda?

2 pasterz:

- Tak.

Wchodzą po cichu do groty.

1 pasterz: zwraca się do Maryi - Czy możemy na Niego popatrzeć?

Maryja:

- Oczywiście

Śpiewają wszyscy: Bóg się rodzi moc truchleje.

Narrator:

- To niedorzeczne! Jezus? Boży Syn? A niby po co miałby Bóg zniżać się do takiego poziomu? Po co miałby rodzić się Syn Boży? Nie bardzo można to zrozumieć.

Po co i dlaczego się narodził?

Akt II

Scena z raju:

Ewa i Adam karmią siebie nawzajem winogronami.

Ewa:

- Nie wyobrażam sobie większego szczęścia

Adam:

- Ja czuję się wolny i nieograniczony

Diabeł wchodzi i patrzy na nich podejrzliwie. Trzyma za sobą jabłko. Zbliża się.

Diabeł:

- Czy na pewno jesteście nieograniczeni? Czy na pewno jesteście wolni? Przecież Bóg zabronił wam jeść, a nawet dotykać owoców z drzewa życia! On wie, że gdy je spożyjecie będziecie tacy jak On!

Podchodzi do Ewy

Diabeł:

- Spróbuj!

Podaje Ewie jabłko, a ona gryzie ostrożnie kawałek. Na jej twarzy pojawia się uczucie rozkoszy i zadowolenia!

Podaje Adamowi. Ten zjada.

Ostra muzyka. Gaśnie światło. Po ponownym zapaleniu Adam i Ewa siedzą bardzo zasmuceni i w czarnych strojach. Słychać głos z księgi Rodzaju o wygnaniu z raju, o ciężkiej pracy, o cierpieniu, o skutkach grzechu.

Pytanie narratora: - Czy jest ktoś kto ich jeszcze kocha?

Akt III

Sceny z życia:

(Pijak)

Odsłania się kurtyna. Na ścianie jest wielki napis: Przystanek autobusowy Gołaczewy. Leży pijak, w podartym ubraniu, obok rozbita butelka. W tle słychać kolędy śpiewane przez całe rodziny. To wieczór wigilijny. Pijak mruczy coś pod nosem.

Tekst narratora: - ma dopiero 16 lat…..

W pewnym momencie przechodzi tamtędy pierwszy przechodzień. Podchodzi do przystanku. Staje, nie zwraca uwagi na leżącego. W pewnym momencie: - Co za człowiek! Nawet w święta nie daje spokoju. Spił się, a teraz leży! Odgłos nadjeżdżającego autobusu. Wychodzi za scenę. Wsiadł do autobusu.

Idzie drugi przechodzień. Przechodzi, a w tym momencie pijak przesuwa nogę tak, że tamten się potyka. Przechodzień kopie z wściekłością nogę pijaka i znika.

Trzeci dzwoni na izbę wytrzeźwień. Tyle mógł zrobić.

( Dom dziecka)

( Pierwsze dziecko - 1D, drugie dziecko - 2D, trzecie dziecko - 3D).

Pokój w domu dziecka. Troje dzieci siedzi na podłodze i ubiera choinkę. 1D podchodzi do okna, otwiera je. Słychać w oddali śpiewy dochodzące z sąsiednich domów. To wieczór wigilijny. Całe rodziny śpiewają kolędy przy wigilijnym stole.

Odchodzi od okna i siada na krześle, próbuje czytać książkę, ale po chwili odrzuca ją. Siada z twarzą ukrytą w dłoniach. 3D siedzi ze słuchawkami na uszach. 2D pyta 3D: - Czy ty pamiętasz swoich rodziców? Dziecko ze słuchawkami nie słyszy. 2D podchodzi więc zamaszystym krokiem do 3D i zrywa słuchawki:

- Czy pamiętasz swoich rodziców?

3D:

- Tak, pamiętam.

2D:

- A gdzie oni teraz są?

3D:

- w Niemczech.

2D:

- Dlaczego cię zostawili?

Chwila milczenia….. 3D:

- Chyba nie bardzo mnie kochali…

2D:

- A czy ty pamiętasz ostatnie święta z rodzicami?

3D:

- Nie.

W tym momencie zamaszyście wstaje 1D, kopie krzesło, na którym siedziało i mówi:

- A ja nie pamiętam, jak to jest łamać się z rodzicami opłatkiem….

Chwila ciszy. Pytanie narratora: - Czy jest ktoś kto ich pokocha?

(Pogrzeb człowieka złego za życia)

Scena pokazuje stojącego księdza. W ciszy modli się nad zmarłym. Na pogrzebie jest tylko ministrant i starsza babcia, która w ręku trzyma różaniec.

Narrator wyjaśnia: - Miał 45 lat. Zostawił żonę, która jest raczej zadowolona z jego odejścia. Pił, bił żonę i dzieci. Był niekulturalny dla sąsiadów, a sąsiadów pracy wyrzucono go za oszustwa. Chyba nikt nie zapamiętał, czy był dla kogoś dobry.

Jakaś pieśń żałobna. Po niej pytanie narratora: - Czy jest ktoś kto go jeszcze pokocha?

Akt IV

Dookoła siedzą wszystkie osoby biorące udział w przedstawieniu. Jezus dorosły wychodzi na środek ubrany w białą albę. Pomału podchodzą do niego, z początku nieśmiało poszczególne osoby z poprzednich scen. Stają wokół niego, a On najbliżej stojących obejmuje. Muzyka z kasety.

---