Choroba Parkinsona, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne


Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona (łac. morbus Parkinsoni, ang. Parkinson's disease, PD; dawniej drżączka poraźna, paralysis agitans) - samoistna, powoli postępująca, zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, należąca do chorób układu pozapiramidowego. Nazwa choroby pochodzi od londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który w 1817 roku rozpoznał i opisał objawy tego schorzenia. Podłoże anatomiczne i biochemiczne tego schorzenia poznano w latach 60. XX wieku.

Historia

Choroba znana była od stuleci, ale za pierwszy formalny jej opis uważa się "An Essay on the Shaking Palsy" brytyjskiego lekarza Jamesa Parkinsona (1755-1824) z 1817 roku. Początkowo używano terminu drżączki poraźnej (paralysis agitans), ale Jean-Martin Charcot wprowadził powszechny do dziś eponim choroby Parkinsona. Odkrycie zmian w istocie czarnej w parkinsonizmie przypisuje się Konstantinowi Tretiakoffowi (1892-1958), który opisał je w swoim doktoracie w 1917 roku[1]. Zmiany biochemiczne leżące u podstaw choroby odkrył szwedzki biochemik Arvid Carlsson, któremu za to odkrycie przyznano Nagrodę Nobla w 2000 roku[2]. Rolę dopaminy w patogenezie schorzenia wyjaśnili Ehringer i Hornykiewicz w 1960 roku[3]. Pierwsze próby z lewodopą podjęto już rok później[4].

Epidemiologia

Choroba Parkinsona dotyczy 1% populacji ludzi od 40.-60. roku życia, ale zdarza się również u ludzi młodszych.

Etiologia

W chorobie Parkinsona do objawów chorobowych dochodzi z powodu zmian zwyrodnieniowych komórek nerwowych w istocie czarnej (łac. substantia nigra) i innych obszarach barwnikonośnych mózgowia. Neurony istoty czarnej wytwarzają neurotransmiter dopaminę, stąd nazywa się je neuronami dopaminergicznymi; zawierają ponadto melaninę, dlatego określa się je również jako barwnikonośne. Konsekwencją zaburzenia funkcji tych neuronów jest niedobór dopaminy (ok. 70-80%) w istocie czarnej i prążkowiu, i przewaga aktywności neuronów glutaminergicznych, hamujących jądra wzgórza. W zmienionych chorobowo obszarach mózgowia stwierdza się obecność ciał Lewy'ego, jednak nie są to zmiany patognomoniczne dla choroby Parkinsona. Objawy neuropatologiczne korelują z obrazem klinicznym choroby. W proces neurodegeneracyjny wciągnięte są układ dopaminergiczny (istota czarna, podwzgórze, układ mezokortykalno-limbiczny, siatkówka), układ noradrenergiczny (miejsce sinawe), układ cholinergiczny (jądro podstawne Meynerta) i układ glutaminergiczny. Czynniki wywołujące te zmiany zwyrodnieniowe do chwili obecnej nie zostały dostatecznie określone, jednak przynajmniej część z nich to czynniki genetyczne.

Objawy i przebieg

Objawy choroby Parkinsona pojawiają się i narastają powoli i stopniowo w ciągu kilkunastu lat. Początkowo chorzy zauważają pewne spowolnienie ruchowe i jakby niezgrabność w ruchach, pojawiają się zaburzenia pisania (mikrografizm - bardzo drobne pismo). Spowolnieniu ulegają procesy psychiczne. Niekiedy chorzy sądzą, iż są to objawy zmian reumatycznych lub po prostu starszego wieku. Jednak po pewnym czasie osoby chore na chorobę Parkinsona zauważają u siebie zaburzenia równowagi lub trudności z wykonywaniem takich prostych czynności jak wstawanie z krzesła czy z łóżka. Na tym etapie choroby pacjent z reguły zjawia się u lekarza. Podstawowymi objawami są:

Inne objawy to:

Przebieg

Przebieg choroby jest zwykle powolny, wieloletni i postępujący, mimo skrupulatnego leczenia po pewnym czasie doprowadza do inwalidztwa.

Rozpoznanie

Uproszczone kryteria rozpoznania choroby Parkinsona wg Advisory Council of the National Institute of Neurological Disorders and Stroke, US National Institutes of Health:

Rozpoznanie możliwe

  1. Postępujący przebieg i

  2. Przynajmniej 2 z 3 następujących objawów:

  3. akineza

  4. sztywność mięśni

  5. drżenie spoczynkowe

  6. brak cech nietypowych dla PD.

Rozpoznanie prawdopodobne

Rozpoznanie pewne

Rozpoznanie różnicowe

W diagnostyce różnicowej choroby Parkinsona należy uwzględnić:

Leczenie

Jest kilka grup leków stosowanych w terapii tej choroby.

Innymi możliwościami leczenia są:

Badania z ostatnich 30 lat wykazują spójnie, że palenie tytoniu zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby Parkinsona.

Rokowanie

Choroba nie powoduje bezpośrednio śmierci, lecz pogarsza jakość życia i wiąże się z potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami. Zgon następuje w wyniku powikłań, przede wszystkim zapaleń płuc (najczęstsza bezpośrednia przyczyna zgonu).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Choroba Alzheimera, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Choroba Parkinsona, FIZJOTERAPIA, Egzamin praktyczny
Choroba Parkinsona, fizjoterapia
Choroba Parkinsona, FIZJOTERAPIA
Choroba Parkinsona, FIZJOTERAPIA, neurologia
Choroba Parkinsona, FIZJOTERAPIA, kształcenie ruchem
Metaboliczne choroby kości i stawów, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia klinic
Metaboliczne choroby kości i stawów (wszystko)2, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadn
Przykladowe pytania, Fizjoterapia, Fizjoterapia, Fizjoterapia, zagadnienia kliniczne
Duszność, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
CHOROBY UKLADU KRAZENIA, Zagadnienia kliniczne, choroby ukladu krazenia
Wodogłowie, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Udar mózgu, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Stwardnienie rozsiane, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Zapalenie kości, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Zapalenie stawów1, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
płaskie plecy, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Bradykardia, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Zdrowie to stan dobrego samopoczucia fizycznego, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadn

więcej podobnych podstron