EDUKACJA JĘZYKOWA
ćw. 15.01.2011
ZAWIADOMIENIE
Musi być krótkie i na temat, nie należy się rozpisywać. Może mieć charakter oficjalny lub prywatny, w zależności do kogo jest kierowany i jakiej sprawy dotyczy.
Pisane jest zwykle z okazji np. urodzin, ślubu. Może dotyczyć także np. lokatorów , mieszkańców danego miejsca.
Układ zawiadomienia:
miejsce i czas ( data, dzień tygodnia)
kogo dotyczy zawiadomienie
co , kiedy, gdzie ma się wydarzyć lub już się wydarzyło
słowo kluczowe „zawiadomienie”
kto zawiadamia (podpis)
Przykład:
Zawiadomienie o wywiadówce dla rodziców.
ZAWIADOMIENIE
Szanowni Rodzice.
Uprzejmie informuję, że w dniu 19 stycznia 2011 roku, w środę odbędzie się spotkanie z rodzicami uczniów klasy II A, w sali nr 134.
Z poważaniem
Wychowawca klasy IIA
Katarzyna Kowalska
O czym informuje ? o spotkaniu z rodzicami
Do kogo jest skierowane? do rodziców uczniów klasy
Gdzie odbędzie się spotkanie ? w sali nr 134
Kiedy odbędzie się spotkanie ? w najbliższą środę, 19 stycznia
Kto przekazuje informacje ? wychowawca klasy
Odbiorcą zawiadomienia jest zazwyczaj mała, zamknięta grupa osób.
OGŁOSZENIE
Przy pisaniu ogłoszenia musimy zacząć od dobory informacji, które chcemy w nim przekazać, powinny być konkretne i zrozumiałe.
Układ graficzny ogłoszenia może odznaczać się szczególną atrakcyjnością ( zależy to od osoby, która redaguje ogłoszenie), przykłówającą uwagę patrzącego. Istotna będzie wielkość pisma, czcionki, kolor i format papieru.
Wyróżnia się ogłoszenia:
porządkowe
zawierające obowiązujące przepisy lub informacje oficjalne
plakatowe
przedstawiają informacje skierowane do każdego zainteresowanego
drobne
dotyczą najczęściej indywidualnych faktów, odznaczające się szczególną zwięzłością
Przykład:
Zaginięcie czegoś w WSInf.
OGŁOSZENIE!
W dniu 12 stycznia 2011 roku ( środa) w godzinach rannych zginął na terenie budynku A Wyższej Szkoły Informatyki, czerwony, skórzany portfel ze srebrnymi klamrami. Uczciwego znalazcę proszę o odniesienie portfela do sali nr A12, lub kontakt pod numerem telefonu 123 456 789.
Katarzyna Kowalska
Odbiorcami ogłoszenia jest szerokie grono ludzi.
ZAPROSZENIE
Jest gatunkiem wypowiedzi użytkowej, której celem jest powiadomienie odbiorcy o jakimś wydarzeniu i nakłonieniu go do wzięcia udziału.
W zaproszeniu podajemy:
kto kogo zaprasza
z jakiej okazji
data i miejsce spotkania
podpis
Często na dole zaproszenia napisana jest prośba o potwierdzenie obecności , czasami wyrażana miedzy narodowym skrótem R.S.V.P. ( proszę o odpowiedź)
Forma graficzna zależy od pomysłowości i inwencji twórczej autora.
Zwroty grzecznościowe:
gorąco, serdecznie, uprzejmie….
z prawdziwa przyjemnością…
w imieniu swoim i …..
w poczuciu prawdziwej radości…
pragnę serdecznie…
jest mi miło…
przypadło mi w udziale…
cieszę się, że mogę zaprosić…
Zaimki grzecznościowe piszemy wielka literą.
Rodzaje zaproszeń:
oficjalne
nieoficjalne
Przykład:
Zaproszenie Pani profesor na rozdanie dyplomów.
ZAPROSZENIE!
W imieniu studentów II grupy Edukacji Wczesnoszkolnej i Przedszkolnej Wyższej Szkoły Informatyki, mam zaszczyt zaprosić Panią Annę Kowalczyk na uroczystość wręczenia dyplomów, która odbędzie się 16 czerwca 2011 roku, w auli A1 w Wyższej Szkole Informatyki.
Będzie nam niezmiernie miło gościć Panią w takim ważnej dla nas uroczystości.
Z wyrazami szacunku
studenci
PODZIĘKOWANIE
To forma wypowiedzi użytkowej. Jej celem jest wyrażenie wdzięczności autora wobec adresata podziękowania. Podziękowanie może być bardziej lub mniej rozbudowane ( typowo służbowe lub bardziej osobiste). Należy dążyć do rozbudowania treści tak by w pełni wyrazić własną wdzięczność. Zalecany jest także naturalny i rzeczowy ton wypowiedzi.
Przykład:
Podziękowanie Pani Promotor.
Studenci II Grupy Łódź, dn. 15.01.2011 r.
Pedagogika Wczesnoszkolna
i Przedszkolna Sz. P. Prof. Zalewska-Pawlak
PODZIĘKOWANIE
Szanowna Pani Profesor, w imieniu studentów ( absolwentów), pragniemy podziękować Pani za trud i zaangażowanie jakie włożyła Pani w przygotowanie nas do obrony pracy licencjackiej.
Pozostając z wdzięcznością, życzymy Pani dalszych sukcesów w pracy dydaktycznej.
Z wyrazami szacunku.
Studenci
PRZEPROSINY
To gatunek wypowiedzi użytkowej o praktycznym charakterze. Celem jest naprawienie zazwyczaj własnego niefortunnego zachowania. Mogą być także w imieniu zbiorowości. Wyrażenie ubolewania i żalu związanego z jego wystąpieniem forma zadośćuczynienia. Mogą zawierać obietnicę poprawy i powinny mieć szczery charakter.
Odznaczają się uprzejmym i oficjalnym tonem.
Rodzaje przeprosin:
oficjalne
nieoficjalne
Przykład:
Przeprosić nauczycielkę swojego dziecka za jego złe zachowanie.
Szanowna Pani.
Jest mi niezmiernie przykro z powodu zaistniałej sytuacji, wynikającej z niewłaściwego i niekulturalnego zachowania mojego syna wobec pani osoby.
W imieniu swoim i syna pragnę Panią serdecznie przeprosić.
Postaram się zrobić wszystko aby tego sytuacje nie powtarzały się.
Z poważaniem
Monika Kubiś
mama Michała
LIST
Rodzaje listów:
prywatny
motywacyjny
Celem listu prywatnego jest podzielenie się informacjami ze szczególnym uwzględnieniem przeżyć i refleksji jakie towarzyszyły wydarzeniom.
Co zawiera list:
dane nadawcy ( w liście motywacyjnym )
data, miejscowość
treść ( z akapitem)
p.s.
podpis
List motywacyjny:
służy do przedstawienia, zareklamowania swojej osoby w celu zdobycia pracy na stanowisko na które się ubiegamy. Należy w nim wypisać nasze mocne, cenne strony, umiejętności które nie zostały podane w CV.
BAŚŃ
To jeden z podstawowych gatunków epickich odwołujący się zazwyczaj do folkloru odznaczający się obecnością pierwiastków fantastyki i cudowności, które harmonijnie, w sposób naturalny i nie wymagający żadnych uzasadnień łączą się ze światem realnym . Jest to niewielki utwór narracyjny o treści fantastycznej (bajka magiczna), wywodzący się z bajki ludowej. Niegdyś krążyły wyłącznie w przekazie ustnym, niosąc nadzieję na lepsze jutro. Ponieważ nigdy nie były tworzone z myślą o dzieciach, poruszają tematy trudne, takie jak śmierć bliskich, utrata miłości rodziców.
Budowa baśni:
pisana jest prozą (tekstem ciągłym)
zdarzeniach opowiada narrator
Zdarzenia rozgrywają się w nieokreślonym miejscu „ Dawno, dawno temu…” i nieokreślonym czasie: „ Za górami, za lasami …”
Bohaterami baśni są:
postaci realistyczne , które występują obok bohaterów fantastycznych, obdarzonych nadludzką mocą. Fantastyczny świat baśni jest zaludniony krasnoludkami, skrzatami, czarownicami, wróżkami, dobrymi i złymi duchami, królewiczami, rycerzami.
bohaterowie kontrastują ze sobą ( dobra i złą wróżka, dobry i zły król, dobra i zła córka)
ożywiona przyroda tj uosobienie , np. mówiące zwierzęta , myśląca roślina
Funkcja:
Baśń pełni funkcję dydaktyczną, poprzez wynikające z baśni morały
dobro zwycięża nad złem
uczciwość zostaje nagrodzona
przekazuje ludową mądrość
przekazuje ponadczasowe prawdy
Znaczenie baśni w procesie wychowania dziecka:
Baśń ludowa oddziałuje na psychikę dziecka głównie za sprawą identyfikacji z bohaterem.
B. Beetelheim twierdzi, że baśń ludowa jest jedynym dziełem sztuki w pełni zrozumiałym dla małego dziecka. Dzieje się tak głównie za sprawą jasno określonych postaw bohaterów baśniowych. Postacie baśniowe są kontrastowe, przeciwstawne. Pozostaje to w zgodzie z dziecięcym sposobem postrzegania świata, w którym wszystko jest albo dobre albo złe. Kontrast taki pozwala również dziecku uchwycić istniejącą pomiędzy nimi różnicę. Zanim dziecko zidentyfikuje się z jednym z bohaterów, nie ocenia ono jego postępowania. Identyfikuje się z tą postacią, która budzi jego największą sympatię. A sympatię budzi ten bohater, który znajduje się w podobnym położeniu.
Baśń ludowa konfrontuje dziecko z podstawowymi problemami egzystencjalnymi.
Badacz mówi o podobieństwie doświadczeń dziecka z losami bohaterów baśniowych. Nie myśli tu oczywiście o podobieństwie warunków życia, ale o wewnętrznych problemach człowieka i sposobach radzenia sobie z nimi. Baśnie pomagają dziecku rozpoznać jego wewnętrzne trudności i od razu podsuwają ich rozwiązanie. Tym samym porządkują jego chaotyczne emocje. Najważniejsze jednak, że dzieje się to w głębokiej nieświadomości dziecka.
Baśnie pomagają w odkrywaniu własnej tożsamości dziecka i nadawaniu sensu jego życiu.
Wspierają dziecko w trudnościach związanych z psychologicznymi problemami dorastania oraz integracji osobowości.
Baśnie zachęcają do aktywnego pokonywania trudności i nawiązywania przyjaznych kontaktów ze światem przyrody.
Baśnie przekonują dziecko, iż nawet gdyby kiedykolwiek pozostawiono je samemu sobie, może ono liczyć na pomoc przyrody. W baśniach roi się przecież od pomocnych krasnoludków, przyjaznych zwierzątek i dobrych wróżek.
W baśniach przekazywana jest tradycja naszej kultury, poprzez obcowanie z nimi dziecko poznaje jej źródła i poszczególne wątki.
Motywy w baśni:
Motyw walki dobra ze złem - zło jest zwykle silniejsze, potężniejsze ale przegrywa z dobrem
Przenikanie się świata nadprzyrodzonego z realnym
Zwycięstwo miłości, sprawiedliwości, dobra
motyw mędrca- postać której wiedza jest ogromna i niedostępna dla większości śmiertelników, posiada niesamowite moce, służące wpływaniu na świat i inne osoby
motyw wędrówki- pokonując drogę staje się dobrym, wartościowym człowiekiem
motyw zadania - np. zdobycie kwiatu paproci, zdobycie żywej wody
Świat przedstawiony:
czas akcji : zazwyczaj nieokreślony
miejsce akcji : nieokreślony
postaci realistyczne: mama, babcia, dziewczynka, itd.
postaci fantastyczne: wróżka, smok, krasnoludki, elfy itd.
uosobienia: ożywiona przyroda, mówiące zwierzęta
motywy: przenikanie w świat wyobraźni, zwierciadła,
motywy wędrowne: rycerze, smoki, wróżki
morał: dobro zwycięża, pozory mylą itd. - tworzą system wartości dziecka
6