Jeden ze sposobów komunikacji internetowej polegający na gromadzeniu się użytkowników czatu w różnych pokojach czatowych, często o określonej tematyce, i wirtualnych rozmowach. Czaty można podzielić między innymi na towarzyskie i tematyczne.
- w oryginalnym znaczeniu to: „wszystkie te postaci związków, które charakteryzują się w wysokim stopniu osobistą intymnością, głębokością, moralnym zobowiązaniem, społeczną zwartością i trwaniem w czasie”
- obecnie mówi się bardziej o stopniach wspólnoty, niż o jej obecności lub braku, ważności świadomości przynależenia do danej wspólnoty oraz neguje się jej terytorialność i granice fizyczne
|
|
|
|
stali bywalcy mają swoje ulubione pokoje czatowe, w których spotykają się regularnie - można to uznać za formę wirtualnego „terytorium” wspólnoty
konieczność posiadania przez wspólnotę określonego terytorium fizycznego należy do poglądów bliższych pionierom badań w tej dziedzinie niż współczesnym poglądom
|
terytorium fizyczne pokoju czatowego nie istnieje
|
|
występuje pomiędzy użytkownikami spotykającymi się w danym pokoju regularnie
wyraża się w ciepłych powitaniach i pożegnaniach, pytaniach o ważne wydarzenia w życiu użytkownika (narodziny dziecka, zmiana pracy itp.), trosce i współczuciu
zdaża się, że wśród użytkowników danego pokoju tworzy się grupa, która jest dla siebie nieanonimowa (zna swoje personalia, kontakty w postaci gg, telefonu)
|
generalnie grupy, które są między sobą zażyłe emocjonalnie tworzą się na czatach tematycznych, na towarzyskich nawet stali bywalcy zazwyczaj nie mają między sobą silnego kontaktu, gdyż ich celem jest od początku przeniesienie znajomości do „realu”, na czatach tematycznych to raczej efekt uboczny niż cel sam w sobie
|
|
użytkownicy czatu używają swoistego slangu internetowego, w poszczególnych pokojach da się wyróżnić specyficzne formy witania się, pożegnań, ważna jest również kolejność osób witanych i żegnanych (zalążek stratyfikacji społecznej; wita się najpierw osoby najważniejsze, najpopularniejsze, dochodząc aż do „nowych”, których zazwyczaj nawet się nie zauważa)
występuje pamięć o osobach, które dany pokój opuściły (brak dostępu do internetu, śmierć - o dziwo informacja o śmierci jednego ze stałych użytkowników rozprzestrzenia się dość szybko - dziwne z uwagi na fakt, że osoby czatujące są z całego kraju i kto miałby o tej śmierci ich zawiadomić?)
|
|
|
na niektórych czatach tworzą się grupy, które nie zwracają uwagi na wypowiedzi nieznanych im nicków (czatowe „imię”) i skupiają się jedynie na rozmowie w swoim gronie ignorując resztę
obcy rzadko zapraszani są do rozmowy prywatnej (na „priv”)
na czatach służących w założeniu jako fora wymiany poglądów bywa tak, że temat związany z nazwą pokoju pojawia się jedynie dzięki ingerencji nieświadomego obcego, zazwyczaj stali użytkownicy traktują dany pokój tematyczny jako wirtualne miejsce spotkań towarzyskich upodabniając się przez to do czatów towarzyskich
|
obcy na czatach pojawiają się stale i ich napływ i ciągła wymiana jest traktowana najzupełniej naturalnie
|
|
w większości pokoi istnieją umówione zasady (np. zakaz zalewania okna czatowego długim tekstem, zakaz atakowania innych użytkowników) i nie respektowanie ich zarówno przez swoich jak i przez obcych prowadzi do negatywnych konsekwencji (ignorowanie wypowiedzi, wyrzucenie z pokoju)
|
ujawnia się ona tylko w sytuacji, gdy w pokoju jest dużo stałych bywalców a mniej obcych
|
- poczucie anonimowości i nierealności czatów, jak również ograniczenia w odległości fizycznej między użytkownikami sprawia, że rzadko mamy do czynienia z przełożeniem znajomości wirtualnych na życie w „realu”
- wspólnoty czatowe są rzadkie, ale można spodziewać się, że poprzez informatyzację społeczeństwa staną się bardziej popularne
Barbara Mikołajewska. 1990. „Ochronna” wspólnota i tożsamość jednostki. w: Irena Machaj, Małe struktury społeczne, Wydawnictwo UMCS, Lublin, ss. 185-193