ZASADY PRACY REWALIDACYJNEJ

Każdy z nas jest zdenerwowany i sfrustrowany gdy nieoczekiwane, niezaplanowane zdarzenia zaburzają rytm naszego życia. Jednak dzięki doświadczeniom i wiedzy, po chwili potrafimy odnaleźć się w nowej sytuacji.

Świat dziecka głęboko upośledzonego bywa niezrozumiały, gdy chaos zaburza znany mu rytm, którego nie może opanować. Znika poczucie bezpieczeństwa - nowe sytuacje, nowe osoby wywołują u niego lęk.

Rozpoczynając pracę z dzieckiem głęboko upośledzonym należy pamiętać o pewnych zasadach, aby zapewnione było mu poczucie bezpieczeństwa oraz przewidywalności niektórych faktów. Dlatego bardzo ważne jest stworzenie uczniowi stałego porządku dnia. Musi być zachowany rytm.

„ Podstawowe zasady to:

• jedność czasu: zajęcia powinny odbywać się według ustalonego harmonogramu;

• zajęcia powinny być poprzedzone określonym sygnałem;

• jedność miejsca:

• określony rodzaj zajęć, powinien odbywać się zawsze w tej samej sali; dziecko musi mieć własne miejsce do pracy, posiłku, a także odpoczynku;

• wyposażenie sali powinno być uporządkowane, każdy przedmiot powinien znajdować się na swoim miejscu;

• jedność osób: określony rodzaj zajęć powinny prowadzić te same osoby;
  - w miarę możliwości powinno być ich jak najmniej.”^[1]

Według Lipkowskiego najważniejsze „ zasady rewalidacji dzieci głęboko upośledzonych to:

zasada akceptacji - polega na kształtowaniu stosunku społeczeństwa do jednostek upośledzonych umysłowo, aby uznając trudności rozwojowe tych osób nie zaniedbywano wszelkich form opieki i pomocy dla nich, czyli aby obowiązki społeczne były podejmowane w pełni gotowości w stosunku do potrzeb osób odchylonych od normy;

zasada pomocy - to dbałość o aktywację sił biologicznych wychowanka, aby go usamodzielnić, aby wytworzyć odpowiednią atmosferę w środowisku;

zasada indywidualizacji - dostosowanie nauczania do indywidualnych właściwości dziecka oraz uwzględnienie jego własnego celu kształcenia;

zasada terapii pedagogicznej - czyli najpierw poznanie dziecka i opracowanie diagnozy, następnie wspólna praca ze środowiskiem aby polepszyć sytuację;

zasada współpracy z rodziną - zasada wspólnego, uzgodnionego działania szkoły
i domu, aby wspomagać każdy wysiłek dziecka na drodze ku usprawnianiu i rozwojowi.”^[2]

Łącząc te dwie teorie może nauczyciel stworzyć optymalne warunki do pracy z dzieckiem głęboko upośledzonym, dając mu szansę na pełny i bezpieczny rozwój.

Praca z dziećmi upośledzonymi umysłowo wymaga elastyczności programowania nauki, aby ułatwić przeniesienie jej do najbliższego środowiska.

Zapewnienie dzieciom bezpośredniego kontaktu ze zjawiskami środowiska człowieka pozwala zapewnić warunki do wielostronnego przeżywania, działania i poznawania.

---