Palearktyk - państwo zwierzęce: region największy, obejmuje Europę, Azję (bez Indii), północ Afryki. Od regionu ETIOPSKIEGO oddzielony pustyniami, od ORIENTALNEGO Himalajami, od NEARKTYKI cieśniną Beringa. Klimat - głównie umiarkowany, choć od ciepłego (w Afryce) do zimnego (w Arktyce). Roślinność- od lasów szpilkowych do pustyń. Fauna ssaków - 40 rodzin, z tego 78% także w regionie etiopskim, 70% w Orientalnym i 50% w nearktycznym. Dwie rodziny endemiczne: Spalacidae and Selevenidae. Ptaki - wspólne z większością regionów; brak papug. Gady - słabo reprezentowane. Płazy - duża liczba gatunków płazów ogoniastych.
Nearktyka - państwo zwierzęce: Am. Płn. na północ od tropikalnej części Meksyku, razem z Grenlandią i Aleutami. Klimat - jak w palearktyce. Roślinność - tundra na północy, subtropikalna na Florydzie. Fauna ssaków - 24 rodziny, większość o bardzo szerokich zasiągach. 4 rodziny wspólne z Neotropikiem, ale tylko po jednym wspólnym rodzaju (opos, pekari, pancernik, swinka morska), 4
rodziny endemiczne. Ptaki - endemitem dzikie indyki. Gady, płazy - wiele
Neotropik - państwo zwierzęce: Am.Pd. i część Meksyku. Obszar izolowany w ciągu ery kenozoicznej. Połączony z Am.Pn. dopiero w późnym pliocenie. Klimat - od tropikalnego do górskiej tundry. Roślinność- lasy tropikalne, sawanny, lasy górskie, stepy, tundra. Fauna ssaków - bardzo bogata (druga w kolejności po regionie etiopskim) - 46 rodzin. Największa liczba rodzin endemicznych (20). Naczelne szerokonose. Ptaki - bardzo zróżnicowane, gady - bardzo liczne, płazy - liczne, w tym żaby jadowite.
Państwo etiopskie - państwo zwierzęce: obejmuje Afrykę na południe od gór Atlas, Madagaskar. Klimat - zróżnicowany gorący. Roślinność - pustynie, sawanny (największe na świecie), lasy tropikalne, lasy górskie, tundra górska. Fauna ssaków - 38 rodzin, drugi region pod względem endemizmu, wysoka liczba kopytnych, ostatnie ostoje zebr, nosorożców i hipopotamów, endemiczne antylopy, 60% fauny regionu jest wspólna z regionem orientalnym. Ptaki liczne, w tym grupy endemiczne, gady liczne, płazy niezbyt specyficzne.
Obszar orientalny - państwo zwierzęce: obejmuje Indie, Indochiny, południowe Chiny, Malezję, Filipiny, Indonezję na wschód od Celebesu. Klimat - od tropikalnego do pustynnego
Roślinność - głównie lasy tropikalne. Fauna ssaków - przypomina etiopską - 78% wspólnych rodzin oraz 70% wspólnych z Palearktyką. 4 endemiczne rodziny - w tym latające wiewiórki, tarsjusze. Ptaki - bardzo wiele kuraków, w tym bażantów, ojczyzna pawi. Gady - liczne. Płazy - mało ogoniastych, liczne żaby
Obszar Australijski - państwo zwierzęce: Australia, Tasmania, Nową Gwinea i niektóre wyspy Indonezji. Klimat - od tropikalnego do umiarkowanego. Roślinność - od lasu tropikalnego do pustyń. Fauna ssaków - bardzo odmienna: 10 rodzin torbaczy, 2 stekowców, 9 ssaków łożyskowych
Ptaki - liczne papugi, endemity emu, kazuary, rajskie ptaki. Gady - umiarkowanie zróżnicowane, brak pytonów, warany olbrzymie. Płazy - mało żab, brak płazów ogoniastych
Państwo holarktyczne (holarctis): Największe państwo roślinne, o pow.równej połowie obszaru wszystkich lądów Ziemi. Sięga od strefy subtropikalnej po podbiegunową, obejmując pozatropikalną Azję i Am.Pn, północną Afrykę i całą Europę. Klimaty silnie zróżnicowane z S ku N (pod względem termicznym) i od wybrzeży ku wnętrzom kontynentów (pod względem wilgotnościowym). Formacje roślinne różnorodne: od wilgotnych lasów po tundry; w obszarach suchych stepy, półpustynie i pustynie. Flora jak na wysokie szer.geog.- bogata i pomimo ogromnego terytorium - jednolita; wywodzi się od geoflory arktyczno-kredowej; w starszym trzeciorzędzie uległa zróżnicowaniu na arktyczno-trzeciorzędową, tetydzkotrzeciorzędową (starośródziemnomorską) i madreansko-trzeciorzędową. Odbiciem takiej historii jest podział Holarctis na trzy podpaństwa: Borealne (Holarktyczne w węższym znaczeniu), Madreanskie (Sonorskie) i Starośródziemnomorskie (Tetydzkie).
Państwo paleotropikalne (paleotropis): Drugie co do wielkości państwo roślinne, obejmujące międzyzwrotnikowe części Afryki i Azji oraz położne w tej strefie wyspy na Oceanie Indyjskim i Spokojnym. Klimaty ogromnie różnorodne, z przewagą wilgotnych w południowo-wschodniej Azji i basenie Oceanu Spokojnego, a okresowo suchych i suchych w Afryce. Formacje roślinne bardzo urozmaicone, od wilgotnych wiecznie zielonych lasów równikowych poprzez lasy zrzucające liście w porze suchej i sawanny po półpustynie i pustynie gorące. Flora bardzo bogata (ponad 65 000 gatunków roślin kwiatowych), szczególnie w części azjatyckiej i na przyległych wyspach, gdzie rozwój jej przebiegał od wczesnego mezozoiku bez większych zakłóceń, w warunkach podobnych do współczesnych; zubożała w Afryce, gdzie zachodziły znaczne wahania klimatyczne. Silne powiązania z florą neotropikalną poprzez wspólne rodziny pantropikalne (179), afryka_sko-amerykanskie (12) i azjatycko-amerykanskie (8). Rozległość Palaeotropis i jej rozczłonkowanie na części o odmiennej historii spowodowały powstanie czterech podpaństw o znacznym stopniu samodzielności fitogeograficznej: Afrykańskiego, Indomalajskiego, Madagaskarskiego i Nowokaledonskiego.
Państwo przylądkowe (capensis): Najmniejsze państwo roślinne Ziemi, o powierzchni poniżej 100000 km2. Pomimo tak szczupłych rozmiarów bardzo odrębne; zadecydowały o tym zapewne czynniki historyczne, jeszcze nie w pełni poznane. Klimat typu śródziemnomorskiego; roślinność tworzą głownie wiecznie zielone zarośla twardolistne (fynbos); niewielką rolę odgrywają mezofilne leśne zbiorowiska i formacje kserofitów. Flora niezmiernie bogata (ponad 8500 gatunków) i oryginalna. 6 rodzin endemicznych, kilka dalszych rodzin subendemicznych (np. Bruniaceae 12/75) lub związanych z terytorium przejściowym do Palaeotropis. Ważne centrum rozwojowe dla wielu rodzin właściwych południowej półkuli
(Proteaceae, Restionaceae i in.) lub rozmieszczonych szerzej (Ericaceae, lridaceae, Rutaceae, Thymelaeaceae i in.). 198 endemicznych rodzajów, niektóre z nich (podobnie jak wiele rodzajów nieendemicznych) wykazuje tu niezwykle nasilenie procesów ewolucyjnych i zdumiewającą różnorodność gatunkową. Np. Erica (605), Aspalathus (253), Pelargonium (138), Restio (137), Phylica (136) i in. Z Państwa Przylądkowego pochodzi szczególnie wiele roślin ozdobnych (m. in. Z rodzajów Amaryllis, Erica, Freesia, Gerbera, Gladiolus, Pelargonium i Protea). Jedyny obszar: Przylądkowy (z jedną prowincją).
Państwo neotropikalne (neotropis)
Obejmuje tropikalną Amerykę Południową i środkową wraz z sąsiednimi wyspami, m. in. Antylami. Na północy i południu styka się szerokimi pasami przejściowymi z Holarctis i Holantarctis. Klimaty bardzo zróżnicowane, w przewadze wilgotne, choć nie brak również obszarów półsuchych i suchych. Przeważają formacje leśne (wilgotne wieczniezielone lasy równikowe i lasy zrzucające liście w porze suchej); znaczna jest rola sawann, mniejsza - roślinności półpustynnej i pustynnej. W Andach występuje niezwykle różnorodna roślinność górska. Flora dzięki długotrwałemu rozwojowi w warunkach izolacji - bardzo odrębna i niezmiernie bogata (do 90000 gatunków roślin kwiatowych); przewyższa pod tym względem nawet florę paleotropikalną, z którą ma wiele rysów wspólnych. Blisko 40 rodzin endemicznych. Liczne rodziny subendemiczne, dwie z nich odgrywają rolę szczególnie doniosłą; Bromeliaceae i Cactaceae.
Państwo australijskie (australis): Obejmuje Australię wraz z Tasmanią. Przeważają klimaty półsuche lub suche z właściwymi sobie formacjami roślinnymi (lasy twardolistne lub zrzucające liście w porze suchej, sawanny, kserofityczne zarośla (scrub) lub formacje trawiaste, półpustynie i pustynie). Wilgotne lasy wieczniezielone typu umiarkowanego, subtropikalnego lub tropikalnego ograniczone są do wybrzeży wschodnich. Flora średnio bogata (1686 rodzajów i około 13000 gatunków okrytozalążkowych), lecz dzięki swej złożonej historii i długotrwałej izolacji geograficznej wybitnie odrębna (32% rodzajów i 75% gatunków endemicznych). 12 rodzin endemicznych, przeważnie niewielkich, kilka rodzin subendemicznych. Obszary: Australii Północno-Wschodniej (3 prowincje), Australii Południowo- Zachodniej (szczególnie bogate centrum endemizmu; l prowincja), Australii środkowej (1 prowincja).
Państwo holantarktyczne (holantarctis): Obejmuje oddalone od siebie skrawki lądów, w strefie umiarkowanej i zimnej na południowej półkuli: cypel Am.Pd, Nową Zelandię, subantarktyczne wyspy na Oceanie Atlantyckim, Indyjskim i Spokojnym oraz kontynent Antarktydy. Zamyka w swych granicach ostatnie fragmenty znacznie niegdyś obszerniejszego terytorium, zajmowanego przez geoflorę holantarktyczno-trzeciorzędową. Klimat umiarkowany lub zimny, na wyspach skrajnie oceaniczny, w Patagonii kontynentalny, suchy, na Antarktydzie niwalny. Formacje roślinne od lasów zimozielonych lub zrzucających liście oraz stepów na północy po tundrę subantarktyczną i lodowe pustynie na południu. Flora uboga (poniżej 10000 gatunków roślin kwiatowych), szczątkowa, w Ameryce Południowej i Nowej Zelandii z dużym udziałem elementów tropikalnych. Przeżywająca obecnie epokę lodową Antarktyda ma w swej florze tylko dwa gatunki roślin kwiatowych: Deschampsia antarctica i Colobanthus quitensis (C. crassifolius). Spośród 8 endemicznych rodzin holantarktycznych, przeważnie monotypowych, 7 występuje wyłącznie w Ameryce Południowej, a tylko jedna ma zasięg subantarktyczny (Nowa Zelandia, Kerguelen). Odrębność flory holantarktycznej zaznacza się głownie na poziomie rodzajów. Obszary: Wysp Juan Fernandez (zaliczany niekiedy do Neotropis; 1 prowincja), Chilijsko-Patagoński (5 prowincji), Wysp Subantarktycznych (2 prowincje), Nowozelandzki (zaliczany niekiedy w całości lub częściowo do Palaeotropis; 8 prowincji), Antarktyczny (2 prowincje).
Gatunek obcego pochodzenia (antropofit, adwentywny element flory)- gatunek rozpowszechniony wtórnie w wyniku działalności człowieka. Rośliny obce- obce na danym terenie taksony, które znalazły się w wyniku celowej lub nieświadomej działalności człowieka. Proponuje się
traktować dany takson jako obcy, gdy od naturalnego zasięgu dzieli go dystans ok. 100 km.
Neofityzacja- jedna z form degeneracji zbiorowiska, polegająca na ułatwieniu wnikania lub wprowadzeniu gatunków obcych geograficznie.
Introdukcja celowa (sad, ogród, gospodarka leśna) lub przypadkowa (np. z materiałem sadzeniowym).
Naturalizacja roślin- utrzymywanie się na stanowiskach dzięki rozmnażaniu przez kilka cykli życiowych z powolnym rozprzestrzenianiem się
Za w pełni zadomowione uznaje się drzewa, których pokolenie powstałe w sposób naturalny osiągnęło zdolność do reprodukcji w możliwie szerokiej skali warunków panujących.
Inwazyjne gatunki obce- rozprzestrzeniają się na znacznych obszarach dzięki intensywnemu rozmnażaniu generatywnemu lub wegetatywnemu.
Gatunki przekształcające ekosystemy- inwazyjne gatunki obce, które przekształcają charakter i warunki panujące w ekosystemach na znacznych obszarach swojego występowania