Określenie głównego składnika stopu.

Otrzymaną próbę rozpuściłem w kwasie solnym pod wyciągiem. Reakcja zaszła burzliwie z wydzieleniem ciepła (reakcja egzotermiczna).

Mn + 2HCl
MnCl₂ + H₂

Mn⁰ - 2e
Mn²⁺

2H⁺ + 2e
H₂⁰

Mn + 2H⁺ + 2Cl^-
Mn²⁺ + 2Cl^- + H₂

Mn + 2H⁺
Mn²⁺ + H₂

Następnie rozcieńczyłem roztwór wodą destylowaną i wykonałem reakcje na wykrycie kationów.

ODCZYNNIK	RODZAJ REAKCJI	OBSERWOWANNE	WNIOSEK
		ZJAWISKO
1.NaOH 0,2M	reakcja strącania	wytrącił się	Al^3+, Zn^2+, Pb^2+, Mn^2+,
		biały osad ciemniejący	Mg^2+.
	r. amfoteryczności		Mn^2+, Mg^2+.
NaOH 2M		W probówce nie zaszły zmiany
H2O	r.redoks	wytrącił się brunatny	Jest to kation Mn^2+
			osad
2. NH3* H2O	r.strącania	biały osad ciemniejący	Mn^2+
0,2M
NH3*H2O 2M	r. kompleksowania	nie zachodzą zmiany	Mn^2+
3. (NH4)2S	r.strącania	cielisty osad	Mn^2+
4. KI	brak reakcji		Mn^2+

1.probówka:

Mn²⁺ + 2OH^-
Mn(OH)₂

2Mn(OH)₂
+ H₂O₂
H₂MnO₃

2.probówka:

Mn²⁺ + 2NH₄OH
Mn(OH)₂
+ 2NH₄

3.probówka:

Mn²⁺ + S^2-
MnS

4.probówka:

KI + Mn²⁺
brak reakcji

Doświadczenie 3.2 Porównanie szybkości reakcji chemicznej po utworzeniu ogniwa galwanicznego.

Do dwóch probówek odmierzyłem po 3 cm³ kwasu siarkowego o c = 1 mol/dm³ i wrzuciłem po jednej granulce cynku. W tak przygotowanym roztworze nie zaobserwowałem większych zmian. Następnie w jednej probówce granulkę cynkową zetknąłem z drutem miedzianym. Intensywność wydzielania wodoru jest większa w probówce z drutem miedzianym, wydziela się on głównie w miejscu uszkodzenia blaszki.

1) Zn + H₂SO₄
ZnSO₄ + H₂

2) Zn + Cu + H₂SO₄
ZnSO₄ + H₂ + Cu

A: Zn - 2e
Zn²⁺

K: (Cu) 2H⁺ + 2e
H₂

W probówce tej cynk wypiera wodór, gdyż jest bardziej aktywny. Zachodzi szybkie wydzielanie wodoru, ponieważ jest to układ dwóch metali - ogniwo galwaniczne.

Zn + CuSO₄ + H₂SO₄
ZnSO₄ + Cu + H₂

Na cynku osadza się metaliczna miedź, ponieważ metal mniej szlachetny wypiera bardziej szlachetny z roztworu jego soli. Cynk wypiera miedź, gdyż jest metalem bardziej aktywnym o mniejszym potencjale.

Doświadczenie 3.3. Korozja blach stalowych pokrytych innymi metalami.

Przygotowałem roztwór rozcieńczonego kwasu i heksacyjanożelazianu (III)potasu. Odmierzyłem około 20 cm³ wody destylowanej, dodałem 4 krople H₂SO₄ o c = 1 mol/dm³ oraz około 1 cm³ roztworu
. Po wymieszaniu rozdzieliłem na dwie probówki. Do jednej wrzuciłem blaszkę ocynkowaną, a do drugiej ocynowaną. Blaszki mają uszkodzone krawędzie.

Fe²⁺ +

Fe_3
2 + 6K⁺

Zn²⁺ +


₂ + 6K⁺

A: Zn - 2e
Zn²⁺

K: (Fe) 2H⁺ + 2e
H₂

A: Fe - 2e
Fe²⁺

K: (Sn) 2H⁺ + 2e
H₂

Cynk będzie lepiej zapobiegał korozji. Najpierw korozji ulega cynk, gdyż jest aktywniejszy, cynk jest anodą.

Doświadczenie 3.4.Korozja elektrolityczna pod kroplą elektrolitu.

Blaszkę żelazną oczyściłem papierem ściernym, przemyłem wodą destylowaną i wytarłem bibułą filtrującą do sucha. Na suchą powierzchnię naniosłem kroplę przygotowanego odczynnika, który otrzymano ze zmieszania100 cm³ NaCl o c = 0,1 mol/dm³ z 2 cm³ 1% roztworu
z 0,5 cm³ 1% roztworu fenoloftaleiny.

A: Fe - 2e
Fe²⁺ żelazo koroduje - barwa niebieska

K: O₂ + H₂O
4OH^- barwa różowa

Fe²⁺ + 2OH^-
Fe(OH)₂

Fe(OH)₂
Fe(OH)₃
Fe₂O₃ - główny składnik rdzy

4Fe(OH)₂ + O₂ + 2H₂O
4Fe(OH)₃

2Fe(OH)₃
Fe₂O₃ + 3H₂O - barwa żółta

Roztwór NaCl przyspiesza reakcję korozji, fenoloftaleina zabarwia się na różowo w środowisku zasadowym, a heksacyjanożelazian(III) potasu wykrywa jon Fe²⁺ zabarwia się na żółto. Po około 20 min. wnętrze kropli zabarwia się na niebiesko co świadcz o obecności Fe²⁺. Kolor różowy świadczy o obecności jonów OH^-. Żółte zabarwienie świadczy o utlenianiu się żelaza co powoduje rdzę.

1

---