ŚWIADOMOŚĆ LOGOPEDYCZNA RODZICÓW DZIECI UCZĘSZCZAJĄCYCH DO PRZEDSZKOLA (MAŁGORZATA PERKOWSKA)
Mowa ludzka jest nie tylko kluczem do wiedzy, jest także ważnym czynnikiem kształtującym osobowość ludzką. Wiedza o zaburzeniach mowy jest ważna ze względu na wynikające z niej konsekwencje pedagogiczne, psychologiczne i społeczne. Brak pełnej sprawności w posługiwaniu się mową niekorzystnie wpływa na naukę czytania i pisania, a także utrudnia kontakty społeczne.Wady wymowy nie tylko opóżniają rozwoj umysłowy, ale kształtują ujemne cechy osobowosci,takie jak: nieśmiałość, zamykanie się w sobie, podejrzliwość, poczucie mniejszej wartości. Postanowiłam więc, zbadać poziom świadomości logopedycznej rodziców dzieci uczęszczających do Przedszkola Nr.2 "Pod Słonkiem". "Świadomość jest szczególnym rodzajem wewnętrznej reprezentacji rzeczywistości, jej wewnętrznym obrazem modelem, odbiciem. Świadomość nie jest jedyną formą odzwierciedlania rzeczywistości, lecz jej formą szczególną, najwyżej rozwiniętą"/1 / .
Według mnie świadomość logopedyczna to szeroka wiedza o prenatalnym i postnatalnym rozwoju mowy dziecka, o wpływie czynników wewnątrzpochodnych i zewnątrzpochodnych działających na dziecko od chwili narodzin, a także szeroko rozumiana profilaktyka logopedyczna. Świadomość logopedyczna to także wczesna edukacja językowa dziecka, prawidłowa komunikacja między rodzicami a dzieckiem, a także wszelkie formy wychowania pośredniego /kino, teatr, wycieczki, czytanie książek/.
W swojej pracy postanowiłam zweryfikować następujące hipotezy badawcze. Przypuszczałam, że: 1.Poziom świadomości logopedycznej rodziców jest niski. 2.Poziom świadomości rodziców dzieci młodszych jest niższy niż rodziców dzieci starszych. 3.Rodzice, których dziecko uczęszczało na terapię logopedyczną, mają wysoki poziom świadomości logopedycznrej. 4.Wraz ze wzrostem poziomu wykształcenia, wzrasta poziom świadomości logopedycznej rodziców. Metodą jaką się posłużyłam do przeprowadzenia badań była ankieta. Badaniami objęłam rodziców 130 dzieci. Rozdałam 100 ankiet (niektórzy rodzice mieli więcej niż 1 dziecko w przedszkolu i tacy otrzymali jedną ankietę). Wypełnionych zwrócono 87.Wśród wszystkich badanych wyższe wykształcenie posiadało 34,5% matek oraz 32,9% ojców; z wykształceniem średnim 55,2% matek oraz 37,6% ojców; zasadnicze wykształcenie reprezentowało 10,3% matek oraz 29,5% ojców.
Wnioski
1. Okazało się, że poziom świadomości logopedycznej rodziców jest średni. Nie potwiedziło to mego założenia w hipotezie nr 1. Badania wykazały jednak, że poziom wiedzy z zakresu profilaktyki logopedycznej jest zdecydowanie niski. Sądzę, że istnieje potrzeba zmiany tego stanu rzeczy poprzez logopedyzację rodziców i nauczycieli.
2.Hipoteza nr 2. okazała się słuszna. W grupie rodziców dzieci starszych, jest więcej osób o wyższym i średnim poziomie świadomości logopedycznej. Wiąże się to zapewne ze zbliżającym się "obowiązkiem szkolnym". Można więc, wysnuć wniosek, że świadomość logopedyczna rodziców wzrasta wraz z wiekiem dziecka. Są to raczej smutne wnioski, ponieważ rodzice powinni być świadomi tego, że o rozwój mowy dziecka należy dbać od narodzin.
3.Hipoteza nr 3 okazała się słuszna, gdyż rodzice z wykształceniem wyższym wykazują wysoki poziom świadomości logopedycznej. Wśród nich nie stwierdzono osób o niskim poziomie świadomości logopedycznej. Stąd można wysnuć wniosek, że im wyższe wykształcenie rodziców tym, wyższa świadomość logopedyczna.
4. W hipotezie nr.4 zakładałam, że świadomość logopedyczna rodziców dzieci uczęszczających na terapię logopedyczną będzie wysoka. Hipoteza nie potwierdziła się. Rodzice z badanej grupy uzyskali wyniki świadczące o różnym poziomie świadomości logopedycznej. Uważam, że logopeda prowadząc terapię powinien również uświadamiać rodziców. Powinien poszerzać wiedzę z zakresu profilaktyki logopedycznej i wczesnej edukacji językowej dziecka. Uważam, że istnieje potrzeba logopedyzacji rodziców i nauczycieli.
LITERATURA:
1. "Psychologia" pod red. T. Tomaszewskiego PWN Warszawa 1982