Rytmy

sł. i muz. J. Kaczmarski 1997

O świcie wydmy ściągają na siebie	e
Skośną poświatę z pobliskiej pustyni	h^7
Co cienie kładzie na brzeg oceanu.	a^7 h^7 e
Słońce promieniem w wodorostach grzebie	e
Cherlawy wietrzyk o smaku brzoskwini	D
Chcąc nie chcąc łyka zdrową porcję tranu.	a^7 h^7 e
Dzień się rozkłada w rozpustnej spiekocie	C
Poci się blaskiem zakrzepłych kryształów	G
Ocean stoi obrócony w niebo.	D h^7 e
Rozkwitłe w skałach wapienne paprocie	C
Zajawą cienia pęcznieją pomału -	G
Słychać jak rośnie skamieniałe drzewo.	H a e
Zmierzch nad widnokres kościołem wystrzeli	e
Zawiesi miasto z płonącej tkaniny	C G
Na krótki pacierz, póki słońca zachód	c a^7 e
Falą jedwabne prześcieradła ścieli;	C
Fioletem błysną płynne seledyny,	G
Sunąc z szelestem szorstką skórą piachu.	c H a e
Tak czas się bawi chwilą z oceanem	g D g
Niepomny pierwszej, nieświadom ostatniej -	g A D
Zawsze trafiając we właściwą strunę.	Dis D g (A D)
Chociaż już wszystko było powiedziane	g D g
Tyle już razy - ile ust i natchnień -	g A D
Powiem raz jeszcze na własny rachunek:	Dis H^7 a e
Można żyć pięknie wierząc w życia szczerość,	e
Która ocala , lub obraca wniwecz,	h^7
Że nie zabraknie świtów, dni i zmierzchów	a^7 h^7 e
Z ostatnim włącznie, po którym dopiero	C
Jak mówią - zacznie się życie prawdziwe...	G
Chyba stęsknione za tym, które pierzchło.	c H a e

---