Wskaźnik antropologiczny - to stosunek liczbowy dwóch lub więcej pomiarów, przy czym pomiar mniejszy jest wyrażony w % pomiaru większego. Informuje o kształcie określonej części ciała, o wzajemnych proporcjach różnych jego odcinków, o stopniu odżywiania itp.
Wskaźnik prosty - stosunek dwóch pomiarów (do określenia proporcji ciała).
Wskaźnik złożony - stosunek trzech pomiarów lub więcej (stosowany np. do oceny stanu odżywienia u dzieci) głównie u dzieci.
Zastosowanie wskaźników:
- określają proporcjonalność budowy ciała
- służą do określenia typu rasowego (antropologicznego) przede wszystkim wskaźniki głowy i twarzy służą do tego
- do określenia typu somatycznego (konstytucjonalnego) proporcje pozostałych części ciała poza głową (tułowia i kończyn)
- do kontrolowania prawidłowości rozwoju dziecka (u noworodka klatka piersiowa beczółkowata)
- do określenia różnic dymorficznych (płciowych)
- do określenia tendencji przemian międzypokoleniowych (na skutek czynników zewnętrznych)
- do określenia różnic międzypopulacyjnych
- w ergonometrii (funkcjonalność, dostosowanie budowy przedmiotów, urządzeń codziennego użytku do budowy przeciętnego człowieka)
TYPOLOGIA ADAMA WANKE
stwierdził 4 typy mężczyzn (na poborowych). Scharakteryzował te typy na podst. proporcjach ciała. Wskaźnik: tułowia, barków, miednicy, klatki piersiowej, wagowo wzrostowy Rohrera
I - długi tułów, wąskie barki, wąska lub średnio szeroka miednica, plaska klatka piersiowa,
mały ciężar ciała w stosunku do wysokości
A - długi tułów, wąskie barki, miednica szeroka, klatka piersiowa beczkowata, średnia masa
ciała w stosunku do wysokości
V - krotki tułów, barki szerokie, miednica wąska, klatka piersiowa plaska, duży ciężar ciała w stosunku do wysokości
H - krotki tułów, barki szerokie, miednica szeroka, beczkowata klatka piersiowa, średnia lub duża masa ciała w stosunku do wysokości
Ewa Kolasa (jego uczennica) zajęła się typologia u kobiet i tylko w V zmieniła: mały ciężar ciała w stosunku do wysokości i gł. klatka piersiowa (beczółkowata), a pozostałe typy pozostały bez zmian.
TYPOLOGIA KRETSCHMERA
- typ pykniczny
- typ atletyczny
- typ leptosomiczny
pykniczny: przewaga wymiarów szerokościowych nad długościowymi, przysadzista budowa ciała (krepa), słaby szkielet, słabe mięśnie, tendencje do odkładania się dużej masy tłuszczowej, szeroka klatka piersiowa o kącie podżebrowym > 90
kąt podżebrowy = kąt Charpyego
atletyczny: najbardziej proporcjonalna budowa ciała, mocny szkielet, duża masa mięśniowa, mała zawartość tkanki tłuszczowej, duża głowa i masywny kark, długie kończyny o dużych dłoniach i stopach, kąt podżebrowy ~ 90 stopni
leptosomatyczny: najbardziej smukły, przeważają wymiary długościowe nad szerokościowymi, delikatny szkielet, słabe mięśnie, mała zawartość tkanki tłuszczowej, długie smukłe kończyny, wąska kl. piersiowa kąt < 90 stopni
typ skrajny leptosomatyczny (leptosomiczny) to asteniczny - wyjątkowo smukły, szczupły, długi tułów i kończyny, bardzo słaba budowa ciała
typ dysplastyczny - zaburzone proporcje budowy ciała (nieprawidłowa budowa)
TYPOLOGIA SCHELDONA
- badał na podstawie stopnia rozwoju poszczególnych narządów rozwijających się z listków zarodkowych
endomorf(iczny): przeważają narządy i układy powstałe z entodermy (układ pokarmowy, trawienny), duży wymiar strzałkowy (brzuch i klatka piersiowa), tendencja do odkładania się tkanki tłuszczowej (pykniczny) 711
mezomorf(iczny): z mezodermy (szkielet i mięśnie), masywny szkielet i mięśnie, dobrze wysklepiona i masywna klatka piersiowa, szerokie barki, wąska miednica (atletyczny) 171
ektomorf(iczny): z ektodermy (układ nerwowy), układy powstałe z mezo i entodermy są słabo wykształcone, charakteryzuje się wysokim współczynnikiem smukłości (smukła budowa ciała, plaski brzuch, słaby szkielet) (leptosomiczny) 117
(pierwsza - st. otłuszczenia druga - szkielet i masywność mięśni trzecia - st. smukłości)
Najbardziej proporcjonalny typ budowy to 444 dla mężczyzny a dla kobiety to 433
TYPOLOGIA SIGAUD
- brał pod uwagę proporcje głowy i twarzy
oddechowy: typ smukły, twarz wydłużona, silnie rozwinięta część oddechowa twarzy, długi nos i szyja, wąska i długa klatka piersiowa kąt podżebrowy < 90, długie kończyny
trawienny: twarz szeroka, najbardziej rozbudowana żuchwa, szeroka klatka piersiowa, kąt > 90 stopni, wąskie barki, duży brzuch
mięśniowy - najbardziej proporcjonalny, twarz prostokątna (proporcjonalna), klatka piersiowa silnie rozwinięta kąt ~ 90 stopni, silne umięśnienie ciała
mózgowy - silny rozwój części mózgowej głowy, smukła budowa ciała, słabe umięśnienie, długie kończyny, ostry kąt podżebrowy
Wskaźnik antropologiczny - to stosunek liczbowy dwóch lub więcej pomiarów, przy czym pomiar mniejszy jest wyrażony w % pomiaru większego. Informuje o kształcie określonej części ciała, o wzajemnych proporcjach różnych jego odcinków, o stopniu odżywiania itp.
Wskaźnik prosty - stosunek dwóch pomiarów (do określenia proporcji ciała).
Wskaźnik złożony - stosunek trzech pomiarów lub więcej (stosowany np. do oceny stanu odżywienia u dzieci) głównie u dzieci.
Zastosowanie wskaźników:
- określają proporcjonalność budowy ciała
- służą do określenia typu rasowego (antropologicznego) przede wszystkim wskaźniki głowy i twarzy służą do tego
- do określenia typu somatycznego (konstytucjonalnego) proporcje pozostałych części ciała poza głową (tułowia i kończyn)
- do kontrolowania prawidłowości rozwoju dziecka (u noworodka klatka piersiowa beczółkowata)
- do określenia różnic dymorficznych (płciowych)
- do określenia tendencji przemian międzypokoleniowych (na skutek czynników zewnętrznych)
- do określenia różnic międzypopulacyjnych
- w ergonometrii (funkcjonalność, dostosowanie budowy przedmiotów, urządzeń codziennego użytku do budowy przeciętnego człowieka)
TYPOLOGIA ADAMA WANKE
stwierdził 4 typy mężczyzn (na poborowych). Scharakteryzował te typy na podst. proporcjach ciała. Wskaźnik: tułowia, barków, miednicy, klatki piersiowej, wagowo wzrostowy Rohrera
I - długi tułów, wąskie barki, wąska lub średnio szeroka miednica, plaska klatka piersiowa,
mały ciężar ciała w stosunku do wysokości
A - długi tułów, wąskie barki, miednica szeroka, klatka piersiowa beczkowata, średnia masa
ciała w stosunku do wysokości
V - krotki tułów, barki szerokie, miednica wąska, klatka piersiowa plaska, duży ciężar ciała w stosunku do wysokości
H - krotki tułów, barki szerokie, miednica szeroka, beczkowata klatka piersiowa, średnia lub duża masa ciała w stosunku do wysokości
Ewa Kolasa (jego uczennica) zajęła się typologia u kobiet i tylko w V zmieniła: mały ciężar ciała w stosunku do wysokości i gł. klatka piersiowa (beczółkowata), a pozostałe typy pozostały bez zmian.
TYPOLOGIA KRETSCHMERA
- typ pykniczny
- typ atletyczny
- typ leptosomiczny
pykniczny: przewaga wymiarów szerokościowych nad długościowymi, przysadzista budowa ciała (krepa), słaby szkielet, słabe mięśnie, tendencje do odkładania się dużej masy tłuszczowej, szeroka klatka piersiowa o kącie podżebrowym > 90
kąt podżebrowy = kąt Charpyego
atletyczny: najbardziej proporcjonalna budowa ciała, mocny szkielet, duża masa mięśniowa, mała zawartość tkanki tłuszczowej, duża głowa i masywny kark, długie kończyny o dużych dłoniach i stopach, kąt podżebrowy ~ 90 stopni
leptosomatyczny: najbardziej smukły, przeważają wymiary długościowe nad szerokościowymi, delikatny szkielet, słabe mięśnie, mała zawartość tkanki tłuszczowej, długie smukłe kończyny, wąska kl. piersiowa kąt < 90 stopni
typ skrajny leptosomatyczny (leptosomiczny) to asteniczny - wyjątkowo smukły, szczupły, długi tułów i kończyny, bardzo słaba budowa ciała
typ dysplastyczny - zaburzone proporcje budowy ciała (nieprawidłowa budowa)
TYPOLOGIA SCHELDONA
- badał na podstawie stopnia rozwoju poszczególnych narządów rozwijających się z listków zarodkowych
endomorf(iczny): przeważają narządy i układy powstałe z entodermy (układ pokarmowy, trawienny), duży wymiar strzałkowy (brzuch i klatka piersiowa), tendencja do odkładania się tkanki tłuszczowej (pykniczny) 711
mezomorf(iczny): z mezodermy (szkielet i mięśnie), masywny szkielet i mięśnie, dobrze wysklepiona i masywna klatka piersiowa, szerokie barki, wąska miednica (atletyczny) 171
ektomorf(iczny): z ektodermy (układ nerwowy), układy powstałe z mezo i entodermy są słabo wykształcone, charakteryzuje się wysokim współczynnikiem smukłości (smukła budowa ciała, plaski brzuch, słaby szkielet) (leptosomiczny) 117
(pierwsza - st. otłuszczenia druga - szkielet i masywność mięśni trzecia - st. smukłości)
Najbardziej proporcjonalny typ budowy to 444 dla mężczyzny a dla kobiety to 433
TYPOLOGIA SIGAUD
- brał pod uwagę proporcje głowy i twarzy
oddechowy: typ smukły, twarz wydłużona, silnie rozwinięta część oddechowa twarzy, długi nos i szyja, wąska i długa klatka piersiowa kąt podżebrowy < 90, długie kończyny
trawienny: twarz szeroka, najbardziej rozbudowana żuchwa, szeroka klatka piersiowa, kąt > 90 stopni, wąskie barki, duży brzuch
mięśniowy - najbardziej proporcjonalny, twarz prostokątna (proporcjonalna), klatka piersiowa silnie rozwinięta kąt ~ 90 stopni, silne umięśnienie ciała
mózgowy - silny rozwój części mózgowej głowy, smukła budowa ciała, słabe umięśnienie, długie kończyny, ostry kąt podżebrowy
Wskaźnik antropologiczny - to stosunek liczbowy dwóch lub więcej pomiarów, przy czym pomiar mniejszy jest wyrażony w % pomiaru większego. Informuje o kształcie określonej części ciała, o wzajemnych proporcjach różnych jego odcinków, o stopniu odżywiania itp.
Wskaźnik prosty - stosunek dwóch pomiarów (do określenia proporcji ciała).
Wskaźnik złożony - stosunek trzech pomiarów lub więcej (stosowany np. do oceny stanu odżywienia u dzieci) głównie u dzieci.
Zastosowanie wskaźników:
- określają proporcjonalność budowy ciała
- służą do określenia typu rasowego (antropologicznego) przede wszystkim wskaźniki głowy i twarzy służą do tego
- do określenia typu somatycznego (konstytucjonalnego) proporcje pozostałych części ciała poza głową (tułowia i kończyn)
- do kontrolowania prawidłowości rozwoju dziecka (u noworodka klatka piersiowa beczółkowata)
- do określenia różnic dymorficznych (płciowych)
- do określenia tendencji przemian międzypokoleniowych (na skutek czynników zewnętrznych)
- do określenia różnic międzypopulacyjnych
- w ergonometrii (funkcjonalność, dostosowanie budowy przedmiotów, urządzeń codziennego użytku do budowy przeciętnego człowieka)
TYPOLOGIA ADAMA WANKE
stwierdził 4 typy mężczyzn (na poborowych). Scharakteryzował te typy na podst. proporcjach ciała. Wskaźnik: tułowia, barków, miednicy, klatki piersiowej, wagowo wzrostowy Rohrera
I - długi tułów, wąskie barki, wąska lub średnio szeroka miednica, plaska klatka piersiowa,
mały ciężar ciała w stosunku do wysokości
A - długi tułów, wąskie barki, miednica szeroka, klatka piersiowa beczkowata, średnia masa
ciała w stosunku do wysokości
V - krotki tułów, barki szerokie, miednica wąska, klatka piersiowa plaska, duży ciężar ciała w stosunku do wysokości
H - krotki tułów, barki szerokie, miednica szeroka, beczkowata klatka piersiowa, średnia lub duża masa ciała w stosunku do wysokości
Ewa Kolasa (jego uczennica) zajęła się typologia u kobiet i tylko w V zmieniła: mały ciężar ciała w stosunku do wysokości i gł. klatka piersiowa (beczółkowata), a pozostałe typy pozostały bez zmian.
TYPOLOGIA KRETSCHMERA
- typ pykniczny
- typ atletyczny
- typ leptosomiczny
pykniczny: przewaga wymiarów szerokościowych nad długościowymi, przysadzista budowa ciała (krepa), słaby szkielet, słabe mięśnie, tendencje do odkładania się dużej masy tłuszczowej, szeroka klatka piersiowa o kącie podżebrowym > 90
kąt podżebrowy = kąt Charpyego
atletyczny: najbardziej proporcjonalna budowa ciała, mocny szkielet, duża masa mięśniowa, mała zawartość tkanki tłuszczowej, duża głowa i masywny kark, długie kończyny o dużych dłoniach i stopach, kąt podżebrowy ~ 90 stopni
leptosomatyczny: najbardziej smukły, przeważają wymiary długościowe nad szerokościowymi, delikatny szkielet, słabe mięśnie, mała zawartość tkanki tłuszczowej, długie smukłe kończyny, wąska kl. piersiowa kąt < 90 stopni
typ skrajny leptosomatyczny (leptosomiczny) to asteniczny - wyjątkowo smukły, szczupły, długi tułów i kończyny, bardzo słaba budowa ciała
typ dysplastyczny - zaburzone proporcje budowy ciała (nieprawidłowa budowa)
TYPOLOGIA SCHELDONA
- badał na podstawie stopnia rozwoju poszczególnych narządów rozwijających się z listków zarodkowych
endomorf(iczny): przeważają narządy i układy powstałe z entodermy (układ pokarmowy, trawienny), duży wymiar strzałkowy (brzuch i klatka piersiowa), tendencja do odkładania się tkanki tłuszczowej (pykniczny) 711
mezomorf(iczny): z mezodermy (szkielet i mięśnie), masywny szkielet i mięśnie, dobrze wysklepiona i masywna klatka piersiowa, szerokie barki, wąska miednica (atletyczny) 171
ektomorf(iczny): z ektodermy (układ nerwowy), układy powstałe z mezo i entodermy są słabo wykształcone, charakteryzuje się wysokim współczynnikiem smukłości (smukła budowa ciała, plaski brzuch, słaby szkielet) (leptosomiczny) 117
(pierwsza - st. otłuszczenia druga - szkielet i masywność mięśni trzecia - st. smukłości)
Najbardziej proporcjonalny typ budowy to 444 dla mężczyzny a dla kobiety to 433
TYPOLOGIA SIGAUD
- brał pod uwagę proporcje głowy i twarzy
oddechowy: typ smukły, twarz wydłużona, silnie rozwinięta część oddechowa twarzy, długi nos i szyja, wąska i długa klatka piersiowa kąt podżebrowy < 90, długie kończyny
trawienny: twarz szeroka, najbardziej rozbudowana żuchwa, szeroka klatka piersiowa, kąt > 90 stopni, wąskie barki, duży brzuch
mięśniowy - najbardziej proporcjonalny, twarz prostokątna (proporcjonalna), klatka piersiowa silnie rozwinięta kąt ~ 90 stopni, silne umięśnienie ciała
mózgowy - silny rozwój części mózgowej głowy, smukła budowa ciała, słabe umięśnienie, długie kończyny, ostry kąt podżebrowy
Wskaźnik antropologiczny - to stosunek liczbowy dwóch lub więcej pomiarów, przy czym pomiar mniejszy jest wyrażony w % pomiaru większego. Informuje o kształcie określonej części ciała, o wzajemnych proporcjach różnych jego odcinków, o stopniu odżywiania itp.
Wskaźnik prosty - stosunek dwóch pomiarów (do określenia proporcji ciała).
Wskaźnik złożony - stosunek trzech pomiarów lub więcej (stosowany np. do oceny stanu odżywienia u dzieci) głównie u dzieci.
Zastosowanie wskaźników:
- określają proporcjonalność budowy ciała
- służą do określenia typu rasowego (antropologicznego) przede wszystkim wskaźniki głowy i twarzy służą do tego
- do określenia typu somatycznego (konstytucjonalnego) proporcje pozostałych części ciała poza głową (tułowia i kończyn)
- do kontrolowania prawidłowości rozwoju dziecka (u noworodka klatka piersiowa beczółkowata)
- do określenia różnic dymorficznych (płciowych)
- do określenia tendencji przemian międzypokoleniowych (na skutek czynników zewnętrznych)
- do określenia różnic międzypopulacyjnych
- w ergonometrii (funkcjonalność, dostosowanie budowy przedmiotów, urządzeń codziennego użytku do budowy przeciętnego człowieka)
TYPOLOGIA ADAMA WANKE
stwierdził 4 typy mężczyzn (na poborowych). Scharakteryzował te typy na podst. proporcjach ciała. Wskaźnik: tułowia, barków, miednicy, klatki piersiowej, wagowo wzrostowy Rohrera
I - długi tułów, wąskie barki, wąska lub średnio szeroka miednica, plaska klatka piersiowa,
mały ciężar ciała w stosunku do wysokości
A - długi tułów, wąskie barki, miednica szeroka, klatka piersiowa beczkowata, średnia masa
ciała w stosunku do wysokości
V - krotki tułów, barki szerokie, miednica wąska, klatka piersiowa plaska, duży ciężar ciała w stosunku do wysokości
H - krotki tułów, barki szerokie, miednica szeroka, beczkowata klatka piersiowa, średnia lub duża masa ciała w stosunku do wysokości
Ewa Kolasa (jego uczennica) zajęła się typologia u kobiet i tylko w V zmieniła: mały ciężar ciała w stosunku do wysokości i gł. klatka piersiowa (beczółkowata), a pozostałe typy pozostały bez zmian.
TYPOLOGIA KRETSCHMERA
- typ pykniczny
- typ atletyczny
- typ leptosomiczny
pykniczny: przewaga wymiarów szerokościowych nad długościowymi, przysadzista budowa ciała (krepa), słaby szkielet, słabe mięśnie, tendencje do odkładania się dużej masy tłuszczowej, szeroka klatka piersiowa o kącie podżebrowym > 90
kąt podżebrowy = kąt Charpyego
atletyczny: najbardziej proporcjonalna budowa ciała, mocny szkielet, duża masa mięśniowa, mała zawartość tkanki tłuszczowej, duża głowa i masywny kark, długie kończyny o dużych dłoniach i stopach, kąt podżebrowy ~ 90 stopni
leptosomatyczny: najbardziej smukły, przeważają wymiary długościowe nad szerokościowymi, delikatny szkielet, słabe mięśnie, mała zawartość tkanki tłuszczowej, długie smukłe kończyny, wąska kl. piersiowa kąt < 90 stopni
typ skrajny leptosomatyczny (leptosomiczny) to asteniczny - wyjątkowo smukły, szczupły, długi tułów i kończyny, bardzo słaba budowa ciała
typ dysplastyczny - zaburzone proporcje budowy ciała (nieprawidłowa budowa)
TYPOLOGIA SCHELDONA
- badał na podstawie stopnia rozwoju poszczególnych narządów rozwijających się z listków zarodkowych
endomorf(iczny): przeważają narządy i układy powstałe z entodermy (układ pokarmowy, trawienny), duży wymiar strzałkowy (brzuch i klatka piersiowa), tendencja do odkładania się tkanki tłuszczowej (pykniczny) 711
mezomorf(iczny): z mezodermy (szkielet i mięśnie), masywny szkielet i mięśnie, dobrze wysklepiona i masywna klatka piersiowa, szerokie barki, wąska miednica (atletyczny) 171
ektomorf(iczny): z ektodermy (układ nerwowy), układy powstałe z mezo i entodermy są słabo wykształcone, charakteryzuje się wysokim współczynnikiem smukłości (smukła budowa ciała, plaski brzuch, słaby szkielet) (leptosomiczny) 117
(pierwsza - st. otłuszczenia druga - szkielet i masywność mięśni trzecia - st. smukłości)
Najbardziej proporcjonalny typ budowy to 444 dla mężczyzny a dla kobiety to 433
TYPOLOGIA SIGAUD
- brał pod uwagę proporcje głowy i twarzy
oddechowy: typ smukły, twarz wydłużona, silnie rozwinięta część oddechowa twarzy, długi nos i szyja, wąska i długa klatka piersiowa kąt podżebrowy < 90, długie kończyny
trawienny: twarz szeroka, najbardziej rozbudowana żuchwa, szeroka klatka piersiowa, kąt > 90 stopni, wąskie barki, duży brzuch
mięśniowy - najbardziej proporcjonalny, twarz prostokątna (proporcjonalna), klatka piersiowa silnie rozwinięta kąt ~ 90 stopni, silne umięśnienie ciała
mózgowy - silny rozwój części mózgowej głowy, smukła budowa ciała, słabe umięśnienie, długie kończyny, ostry kąt podżebrowy