Rechot Słowackiego

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1999

Za rządów kniazia Jura Heretyka	e H e
(Którego lud zwał także Uśmiechniętym)	a e H e
W czasach gdy życia pęd oddech zatykał,	e H e
A powóz dziejów dziwne brał zakręty,	a Fis H
Gdy się z herezją borykał Watykan,	e H e
Choć ekumenizm głosił Ojciec Święty -	a e H e
Ja już nie żyłem od półtora wieku,	a e
Lecz nie do końca - krytykom na przekór.	C a H e
Kraj wyszedł właśnie z dżumy i powodzi,	e H e
Polak więc słaby jeszcze był i mokry.	a e H e
Kniaź - ewangelik katolików godził	e H e
I zadżumionych usiłował odkryć,	a Fis H
Żeby w narodzie mór się nie odrodził,	e H e
Bowiem z zarazy korzystały łotry	a e H e
I jak się w dziejach przydarzyło nieraz	a e
Rozkwitał chory, a zdrowy umierał.	C a H e
Wie, kto ratował kiedy tonącego,	C G
Że ratowany - ratownika dławi	a Fis H
I, kogo przed tym w porę nie ostrzegą	C G
Ten i sam tonąc - topielca nie zbawi;	a Fis H
Najprostszy morał pragnę wysnuć z tego:	C G
Trudniej człowieka niż państwo naprawić,	a Fis H
Więc, zgryźć nie mogąc twardego orzecha,	a e
Kto tonął - tonął, a kniaź się uśmiechał.	C a H e
A tam, gdzie sucho - wielkie trwały prace:	e H e
Puchły od płodów obfitości spichrze,	a e H e
Kute w krysztale podniebne pałace	e H e
Blask słońcu kradły w złotonośny m wichrze;	a Fis H
Lecz nie zamieszkał w nich, kto nie miał za co	e H e
I gniew ogarnął go na widok tychże,	a e H e
Więc rzucał warsztat, zaniedbywał rolę	a e
I z rozrzewnieniem wspominał niedolę.	C a H e
Wielu ubogich duchem i maluczkich	e H e
Dotąd nieznane olśniły błyskotki:	a e H e
Sztuką - kuglarskie były dla nich sztuczki,	e H e
Pięknem - konterfekt półnagiej kokotki,	a Fis H
Nauką - całkiem kosztowne nauczki,	e H e
A wiedzą - wróżby, bajeczki i plotki.	a e H e
Ci zapomnieli marząc o kokosach,	a e
Że ich królestwo - dopiero w niebiosach.	C a H e
Chciwy odmiany po wioskach i miastach	C G
Człek brał się za to, co najlepiej umiał;	a Fis H
Groszem publicznym pan starosta szastał	C G
(To dla plebana, to dla pana kuma),	a Fis H
Wyżej katedry rychło bank wyrastał	C G
Czyniąc tym zamęt w nieprędkich rozumach,	a Fis H
Gdy mszę niedzielną zamawiał w kościele	a e
Spasiony krzywdą wiernych Złoty Cielec.	C a H e
Pysznił się szatan swoim widowiskiem:	e H e
Karczemna burda - politycznym sporem,	a e H e
Wolność - przekleństwem, czystość - pośmiewiskiem,	e H e
Rubaszny czerep - cnót patrioty wzorem,	a Fis H
Własna głupota - niecnych obcych spiskiem,	e H e
Rozsądek - zdradą, a zdrada - honorem.	a e H e
Kto sprawiedliwy w tym dymiącym kotle -	a e
Widać nauczył się latać na miotle.	C a H e
Więc z lotu miotły dostrzeże przez chwilę	e H e
Kosmiczny zamiar wichrowej spirali:	a e H e
Owszem, tam w dole pogorzelisk tyle!	e H e
Co zapłonęło - musi się wypalić.	a Fis H
Zostaną w węglu łapy krokodyle,	e H e
A to, co człowiek wzniósł - to człowiek zwali;	a H e
Ten ślad jaszczurzy znaczy jego dzieje:	a e
Pełznie, więc dąży - dąży, więc istnieje.	C a H e
Ba! Nawet wampir od polskiej krwi tłusty	C G
Siedząc w pałacu carów namiestnika,	a Fis H
Niebieskooki, młody, złotousty	C G
Łabędzich szyi dziewic nie dotyka,	a Fis H
Przestrzega postu, chodzi na odpusty,	C G
I wojny z czosnkiem i Krzyżem unika.	a Fis H
Patrząc na niego przysiągłbyś łaskawco,	a e
Że się z krwiopijcy niemal stał krwiodawcą!	C a H e
Sny o wielkości srebrne są a kruche;	e H e
Polak dla siebie bywa niebezpieczny.	a e H e
I cóż, że wyśni odrodzenie Duchem,	e H e
Kiedy ten duch w nim - zgoła średniowieczny.	a Fis H
Niechaj więc łyka oślizgłą ropuchę,	e H e
Zwłaszcza, że w gębie nader wciąż waleczny,	a H e
A skoro życie jest snem - niech się we śnie	a e
Spełni, jak zechce... - nie budząc przedwcześnie!	C a H e

---