Twarde dyski, dyskietki, CD-ROM
Dodatkowymi urządzeniami, które trzeba podłączyć do sterowników współpracujących z płytą główną są stacje dysków twardych, dyskietek, napędy CD-ROM i np. dyski typu Zip. Generalnie podłącza się je z reguły do standardowego sterownika IDE/ATA (oprócz dyskietek, mających inny sterownik), którego wyprowadzenia znajdują się na płycie głównej. Wyprowadzenia te mają postać gniazd z dwoma rzędami igieł (łącznie 40). Lokalizujemy je korzystając z instrukcji do płyty głównej. Nowoczesne płyty główne umożliwiają podłączenie maksymalnie czterech urządzeń współpracujących ze sterownikiem IDE/ATA. Zintegrowany sterownik połączony jest na stałe z magistralą PCI, a urządzenia przyłącza się do niego za pomocą przewodu w postaci czterdziestożyłowej tasiemki. Sterownik ma dwa osobne kanały (dwa gniazda dla przewodów) - do każdego z nich można podłączyć dwa urządzenia. W przeciętnej konfiguracji komputer ma w sumie dwa urządzenia IDE/ATA - na ogół twardy dysk i napęd CD-ROM (DVD).
Do jednej taśmy można podłączyć dwa urządzenia - jedno z nich, podłączone do wtyku na końcu przewodu taśmowego, pracuje w trybie "master", a drugie - podłączone do gniazda w połowie przewodu - w trybie "slave". Należy pamiętać, żeby zgodnie z instrukcją obsługi ustawić za pomocą zworek odpowiedni tryb pracy urządzenia. Instrukcja ustawienia zworek na ogół naklejona jest na urządzeniu.
W fabrycznie skonfigurowanym komputerze pierwszy twardy dysk (widziany jako napęd C:) pracuje na pierwszym kanale sterownika IDE/ATA jako "master", zaś pierwszy napęd CD (dysk D:) - jako "slave" na tym samym kanale. Drugi kanał jest więc wolny i można do niego podłączyć dwa dodatkowe urządzenia - np. osobną nagrywarkę CD i dysk typu Zip. Podobnie jak na pierwszym kanale, tak i tu jedno z urządzeń pracuje w trybie "master", a drugie w trybie "slave". Podłączając większą liczbę urządzeń wewnętrznych warto jednak zwrócić uwagę na ilość wyprowadzeń zasilania w komputerze. Z reguły są trzy przewody zasilające, więc podłączenie czwartego urządzenia wewnętrznego wymaga zastosowania rozgałęziacza. Nie jest to rozwiązanie najlepsze - obciążenie zasilania może być zbyt duże i powodować zakłócenia w pracy urządzeń podłączonych do wspólnego wyprowadzenia.