procedura układowa - windykacja trudnych kredytów (6 str), Bankowość i Finanse


Procedura układowa - windykacja trudnych kredytów

Zarządzanie trudnymi kredytami to proces, przez który każdy kredytodawca, bez względu na posiadanie umiejętności w zakresie udzielania kredytów, będzie musiał przejść. Po zidentyfikowaniu trudnego kredytu należy wyznaczyć osobę lub stworzyć komórkę organizacyjną odpowiedzialną za jego restrukturyzację. Trudnymi kredytami powinni zajmować się specjaliści nie zaangażowani w proces kredytowania, posiadający wiedzę i doświadczenie w postępowaniu z kredytami z grup wysokiego ryzyka. W celu rozwiązania problemu konieczne jest posiadanie szeregu kwalifikacji m. in. w zakresie przeprowadzania analiz finansowych, negocjowania oraz prawa. Specjalistyczna jednostka wewnątrz banku ma dużo większe szanse opanowania wszystkich wymaganych umiejętności niż pracownicy zaangażowani w podstawową działalność kredytową. Wybór rozwiązań zależy od decyzji kierownictwa banku, które powinno brać pod uwagę liczbę kredytów trudnych oraz kwalifikacje i obciążenia zatrudnionego personelu.

Każdy przypadek trudnego kredytu powinien być rozpatrywany indywidualnie. Informacjami płynącymi z różnych źródeł są m. in.:

Proces zarządzania trudnymi kredytami

0x08 graphic
Wykrywanie

0x08 graphic
Zbieranie informacji i urealnianie analiz

0x08 graphic
0x08 graphic
Decyzja o trybie postępowania

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
Negatywna Pozytywna

Egzekucja sądowa lub Wewnętrzne postępowanie

0x08 graphic
0x08 graphic
administracyjna ugodowe

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
Postępowanie upadłościowe Postępowanie układowe

Spłata kredytu

Bezpośrednie kontakty z kredytobiorcą mogą dostarczyć ważnych informacji, ułatwiających wczesną identyfikację trudnego kredytu. Są to w szczególności:

▪ zmiany w kadrze kierowniczej,

▪ problemy rodzinne,

▪ zmiana stosunku kredytobiorcy do banku,

▪ nie wywiązanie się ze zobowiązań osobistych,

▪ niezdolność do planowania,

▪ skłonność do podejmowania spekulacyjnych interesów,

▪ nierealistyczne ustalenie cen wyrobów lub usług,

▪ brak dbałości o zakład lub wyposażenie,

▪ utrata klientów.

Analizując informacje ze źródeł zewnętrznych i z innych komórek banku, należy zwrócić uwagę na:

  1. pytania na temat sytuacji finansowej dłużnika, kierowane do banku kredytującego przez inne banki lub kontrahentów,

  2. toczące się w stosunku do kredytobiorcy postępowanie egzekucyjne, w szczególności na wniosek Urzędu Skarbowego lub ZUS,

  3. sądowe spory majątkowe,

  4. malejące obroty na rachunkach bankowych,

  5. istnienie innych kredytodawców,

  6. zaniechania lub osłabienie komunikacji z bankiem.

Dla pełnego rozeznania skali powstającego problemu, analizie należy poddać posiadanie zabezpieczenia i ocenić skuteczność ich realizacji w drodze ugodowej. Na podstawie zgromadzonych informacji i dokumentów dokonać należy aktualizacji analizy kredytobiorcy i przedsięwzięcia, które było przedmiotem kredytowania. Analiza ta powinna odpowiedzieć na pytanie, czy kredytobiorca jest w stanie w rozsądnej perspektywie czasowej, osiągnąć dochody pozwalające mu na spłatę zadłużenia.

Na podstawie przeprowadzonych analiz należy podjąć decyzję czy kieruje się sprawę do postępowania egzekucyjnego czy restrukturyzujemy zadłużenie, stwarzając dłużnikowi warunki dalszego funkcjonowania i dobrowolnej spłaty zadłużenia. Podejmując tą decyzję zawsze należy mieć na uwadze uzyskanie jak najlepszego efektu ekonomicznego dla banku. Ocenie należy poddać korzyści, jakie płyną dla banku z zastosowaniem rozwiązań proponowanych przez dłużnika lub z nim uzgodnionych, w stosunku do rozwiązań przymusowych.

Trudne kredyty powinny być poddane restrukturyzacji wtedy, gdy potencjalny koszt restrukturyzacji jest niższy lub równy potencjalnemu kosztowi windykacji i gdy spełnione są pozostałe warunki, tj.:

Przed podpisaniem odpowiednich umów bądź porozumień bank powinien wymagać od dłużnika materiałów i dokumentów pomagających zweryfikować jego zdolność kredytową.

Postępowanie układowe może być przeprowadzone tylko na rzecz podmiotów gospodarczych, które z powodu wyjątkowych i niezależnych od nich okoliczności zaprzestały płacenia długu. Natomiast podstawą otwarcia postępowania układowego nie może być lekkomyślność, niedbalstwo lub rażąca niegospodarność dłużnika.

Według art. 2 Prawa Układowego nie ma prawa żądać otwarcia postępowania układowego ten, kto:

Wierzytelności wyłączone z postępowania układowego to:

Według Prawa układowego do przeprowadzenia postępowania układowego właściwy jest Sąd Rejonowy - Sąd Gospodarczy, w którego okręgu znajduje się podmiot gospodarczy. Wniosek o wszczęcie postępowania układowego powinien zawierać prośbę o otwarcie postępowania oraz określać okoliczności uzasadniające wszczęcie postępowania układowego. Do podania o otwarcie postępowania układowego dłużnik winien dołączyć :

▪ propozycje układowe,

▪ bilans z rachunkiem wyników,

▪ wyciąg z rejestru jeżeli dłużnik podlega obowiązkowi wpisu do rejestru,

▪ spis wierzycieli ze wskazaniem imion, nazwisk lub firm i adresów oraz wymienieniem wierzytelności i terminów ich płatności; wierzytelności, które nie są objęte postępowaniem układowym winny być wyszczególnione oddzielnie,

▪ wykaz udzielonych poręczeń,

▪ wykaz tytułów egzekucyjnych wystawionych przeciwko dłużnikowi,

▪ do wymienionych wyżej załączników winno być dołączone zapewnienie dłużnika, że podane okoliczności są prawdziwe i wyczerpujące.

Podstawowymi propozycjami układowymi są:

Sąd powinien wydać postanowienie o otwarciu postępowania układowego w terminie dwóch tygodni od daty wniesienia podania. W postanowieniu o otwarciu postępowania układowego Sąd oznacza termin sprawdzenia wierzytelności, który nie może być dłuższy niż dwa miesiące od daty otwarcia postępowania układowego.

Organami prowadzącymi postępowania układowe są:

  1. sędzia - komisarz,

  2. nadzorca sądowy.

Według Prawa Układowego po otwarciu postępowania układowego aż do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia co do układu lub umorzenia postępowania układowego, nie może być dokonywana spłata długów objętych postępowaniem.

Po upływie wyznaczonego terminu do sprawdzenia wierzytelności sędzia - komisarz sporządza listę wierzytelności. Na listę zostaną wciągnięte wierzytelności, które:

Nie budzące wątpliwości wyżej wymienione wierzytelności wpisuje się na listę. Wierzytelności zabezpieczone prawno-rzeczowo (hipoteka, zastaw) mogą być wciągnięte na listę wierzytelności tylko jeśli wierzyciel zrzeknie się z zabezpieczenia.

Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu dłużnik odzyskuje pełny zarząd nad swoim majątkiem. Układ obowiązuje wszystkich wierzycieli, również tych których wierzytelności podlegają wciągnięciu na listę, lecz nie były wciągnięte.

Po wykonaniu przez dłużnika wszystkich zobowiązań wynikających z układu, sąd wydaje na wniosek dłużnika postanowienie o zakończeniu postępowania układowego.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
przedmiot kredytu (8 str)(1), Bankowość i Finanse
formy kredytu (2 str), Bankowość i Finanse
system pieniężno kredytowy (9 str), Bankowość i Finanse
operacje udzielania kredytu (5 str)(1), Bankowość i Finanse
windykacja trudnych kredytów (10 str)(1), Bankowość i Finanse
kredyt długoterminowy (4 str)(1), Bankowość i Finanse
wpływ polityki monetarnej na działalność kredytową (11 str)(1), Bankowość i Finanse
rola kredytu w finansach banku (11 str)(1), Bankowość i Finanse
przykłądowy kredyt inwestycyjny (14 str)(1), Bankowość i Finanse
kredyt konsumencki (13 str), Bankowość i Finanse
umowy i wnioski o kredyt pieniężny (9 str)(1), Bankowość i Finanse
kredyty i ich ewidencja (8 str)(1), Bankowość i Finanse
rynki kapitałowe w polsce (10 str), Bankowość i Finanse

więcej podobnych podstron