MŁODA POLSKA

Czas trwania - 1890 roku początek Młodej Polski, jest to data umowna, 1918 rok (I wojna) światowa.

Filozofie

Artur Schopenhaueryzm - był to niemiecki myśliciel epoki romantyzmu, którego poglądy zdobyły popularność dopiero u schyłku XIX wieku, jest to filozofia pesymistyczna, twierdził że istotę ludzkiej egzystencji jest bezrozumny popęd, który działa w sposób pozbawiony celu,a człowiek ciągle odrzuca niezadowolenie i nigdy nie odniesie szczęścia. Konsekwencją jest pasmo nieszczęść. Proponował trzy sposoby złagodzenia cierpień: wyzbycia się pożądań i pragnień (nirwana), wzbudzenia w sobie współczucia dla cierpiących, uprawianie sztuki lub kompletowanie jej dzieł.

Fr.Nietzsche - autor dwóch dzieł, w których wyraził swoje poglądy „Poza dobrem i złem“. Filozofia optymistyczna, głosząca kult siły fizycznej oraz duchowej i kult wartości życia - uważał, że jednostki wybitne przewyższające innych zaletami intelektualnymi i duchowymi mają prawo działać poza moralnością obowiązująca słabych, nijakich, pospolitych. Dzielił ludzi na panów i niewolników (filozofia). Chodziło mu o ratowanie wybitnych jednostek przed wpływem przeciętnego otoczenie. Po latach zinterpretował tę filozofię Hitler, żeby uzasadnić wyższość rasy niemieckiej.

H.Bergson - prawdziwe poznanie dokonuje się za sprawą intuicji, a nie intelektu. Podkreślał, że świat znajduje się w nieustannym rozwoju, a możliwości tego rozwoju są nieograniczone i nieprzewidziane. Siłą sprawczą tego rozwoju jest „elen vitel” - życiowy pęd. Życie człowieka jest strumieniem przeżyć i postępów. Wolnym jest tylko ten kto kieruje się własnymi uczuciami i myślami, a nie ten, kogo hamują narzucone obyczaje i morale. Sformułował teorię „jaźni głębokiej”, która wypowiada się w głębokich przeżyciach.

Kierunki artystyczne

impresjonizm - (malarstwo wrażeniowe) nazwa pochodzi od tytułu obrazu wschód słońca - „malarstwo wrażeniowe”. Zaczął się od wystawy w 1874r. Nazwa pochodzi od obrazu C.Monet Impresja- „Wschód słońca”. Jest to kierunek artystyczno - literacki, który głosił, że zadaniem sztuki jest przedstawienie przelotnych wrażeń artysty. Impresjoniści wyszli z pracowni w plener, fascynowało ich światło i woda, wprowadzili do malarstwa nowe tematy, życie kabaretów, kawiarni, ulicy, malowali tak jak widzieli stąd impresja.

Przedstawiciele:Eduard Monet „Śniadanie na trawie

symbolizm - wynikał z przekonania, że obok świadomych przeżyć istnieje rozległa sfera podświadomości, artysta ma za zadanie wyrazić tę nie niewyrażalną podświadomość dostępnymi środkami. Można ją jedynie zasugerować jako język symbolów.(symbol - pozwala wyrazić to co jest niewyobrażalne w inny sposób, to konstrukcja dwupoziomowa 1. poziom - to dosłownie to co wyraża 2. poziom to ten, który należy odczytać, domyślić się go. Dobry symbol jest wieloznaczny).

secesja - charakteryzowała się wyraźnym konturem rysunku; upodobnieniem do linii falistych, specyficzną jaskrawą kolorystykę, w formach przestrzennych, smukłych, strzelistym kształtem. Secesja chętnie wykorzystywała w rysunku motywy roślinne np.: irysy, osty; zwierzęta(pawie, łabędzie);a także fantastyczne (smoki, centaury).

Neoromantyzm - określenie używane przez historyków i krytyków, bowiem w literaturze młodej polski dopatrzono się cech wspólnych z romantyzmem

- analizowanie przyczyn upadku zrywów wolnościowych

- podobieństwo postaw filozoficznych identyczna sytuacja polityczna

Modernizm - modern nowoczesny nowożytny jego celem było wskazanie nowatorskich tendencji w sztuce europejskiej przełomu stulecia.

Naturalizm - kierunek odrzucał wszelki byt nadprzyrodzony uznawał prawo przyrody za jedyne

- pisarz powinien szukać prawdy

- literatura powinna naśladować rzeczywistość w sposób ścisły i szczegółowo odtwarzać zaobserwowane fakty

- nie ma dla literatury tematów zakazanych pisarz powinien sięgać do najciemniejszych intymnych i drażliwych stron ludzkiego życia

Ekspresjonizm - kierunek w sztuce i literaturze dąży do wyrażenia w sposób spotęgowany i dramatyczny wewnętrznych przeżyć twórcy

Dekadentyzm - prąd duchowy końca XIX wieku ogarnął rzeszę młodych ludzi oznaczał pesymistyczną postawę człowieka poczucie słabości, wierności Fin de Siecle - koniec wieku głosił że kultura przeżywa kryzys i musi upaść.

Fin de sciecle- koniec wieku-pesymizm poczucie schyłkowości

JEAN ARTUR RIMBAUD - w poezji znajdował ucieczkę od rzeczywistości poszukiwał poetyckich słów

„Statek pijany” ma bardzo wątłą akcje opisuje statek który zerwał się z więzów holowników i wypłynął wolny i niezależny na bezkresne morze. Przeżywa swoje wyzwolenie które jest obrazowane za pomocą symboli:

- bezkresne morze i podróż - wyzwolenie oderwanie się od obowiązujących na lądzie praw i przymusów

- błotnista kałuża - symbol ziemskiej rzeczywistości i codzienności

- statek jednostka która zerwała więzy jest wolna ale samotna tęskni za uczuciem

Charles Baudelaire - poeta francuskiego dekadentyzmu

„Padlina” - obraz jest wstrząsający. To wspomnienie spaceru z ukochaną. Trakcie przechadzki para trafia na zwłoki rozpadającej się padliny np. smród zgnilizny, zastępy much, szokująca jest konkluzja bowiem narzeczony mówi ukochanej że kiedyś tak będzie wyglądać. Apostrofa jest efektem przemijalności.

„Albatros” - symbol odtrąconego poety. Ptak który nie może latać nie morze unieść się w górę to symbol poety któremu ludzie nie pozwolą zaistnieć

POEZJA

Kazimierz Przerwa Tetmajer

Koniec wieku XIX - wiersz składa się z pytań retorycznych, każda zwrotka jest definicją postawionego w pytaniu pojęcia przekleństwo, ironia, wzgarda, rozpacz, walka rezygnacja, byt przyszły okazuje się że nic z tych rzeczy nie jest wartością walka= czy mrówka rzucona na szyny może walczyć z pociągiem.

Nie wierzę w nic -podejmuje kwestie podstawowe dla egzystencji człowieka i nie znajduje pozytywnej odpowiedzi. Poeta to twórca który nie tylko tworzy ale i niszczy.

Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej - poeta obserwuje pejzaż Tatrzański jego odczucia przenikają się lecz dominuje spokój, cisza, poczucie ukojenia, atmosfera wyciszenia, cierpienia jest skutkiem onirycznym czyli upodobaniem snu. Obrazy ujęte przy pomocy barw pastelowych - impresjonizm.

Melodia mgieł nocnych - rozpoczyna się procesem uśpienia cicho, cicho nie budźmy śpiącej wody w kotlinie oczami poety śledzimy zmienność i dynamikę w przyrodzie. Podmiot liryczny wyraża pragnienie włączenia się w ów wir i zespolenia z przyrodą które przyniesie oderwanie od ziemskich spraw.

Jan Kasprowicz

I etap - rzecznik skrzywdzonych i poniżonych tematy społeczne nędza wsi i bieda chłopa

W chałupie - poeta śledzi szczegół po szczególe chłopska chatę spis inwentarza, okno zapchane szmatami, nędzny stół blaszana łyżka, następuje opis dwóch kobiet starsza drzemie przy piecu młoda marzy o paniczu.

Chałupy - obnaża nędzę ludu stara się dotrzeć do sumień czytelników sonet prezentuje malowniczy obraz wsi. Los mieszkańców, biedę.

IIetap - przełom modernistyczny, buntowniczy etap w poezji Kasprowicza

„Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach”- oczami wyobraźni poety śledzimy następujący obraz : na tle szarych skał wśród pięknych górskich ujęć kwitnie krzak dzikiej róży, obok umiera stara powalona limba. Opis jest wyrazem impresjonizmu: pawiookie stawy, pąsowy krzak dzikiej róży. Jeśli potraktujemy starą limbę i różę jako bohaterów stwierdzimy że są one symbolami przemijalności i młodości siły twórczej i schyłku istnienia. Współ istnieją razem, różą to istota młoda jest wyrazem filozofii dekadenckiej przeżywa tęsknoty rozterki wtula się w skały lękając się życia.

Hymny Kasprowicza są wyrazem buntu i katastrofizmu.

„Dies irea” - „Dzień gniewu”- nawiązujące do tradycji prometejskiej apokaliptyczna wizja zagłady świata pełnego grzechu ( katastrofizm). Ukazanie człowieka pełnego winy i grzechu, wyraźnie zarysowany ekspresjonizm, który nadaje utworowi silnego napięcia emocjonalnego i udramatyzowania treści.

III etap postawa franciszkańska - uważał że zło jest rezultatem sprzeniewierzenia się człowieka Bogu, cierpienie koniecznym warunkiem zrozumienia szczęścia. Istotę świata odnalazł w harmonii kontrastów w pochwale pokory przyrody i mądrości prostego człowieka.

„Hymn św. Franciszka z Asyżu” - głosi zbawienie przez miłość dla wszystkich przejawów życia np. uwielbienie przyrody, pochwała pokory, która przyjmuje jako Boży porządek na ziemi współistnienie cierpienia i radości.

Leopold Staff

Deszcz jesienny - impresjonistyczny obraz świata, który oglądamy przez zamazane deszczem szyby na obraz składają się 3 wizje

- korowód mar idących pochodem przez ogród wśród płaczu i zawodzenia

- wspomnienie pogrzebu niespełnionej miłości tragedii pożaru, płaczu ludzkiego

- obraz diabła płaczącego na widok zniszczenia którego sam dokonał w pięknym ogrodzie.

Kowal - prezentuje postawę typową dla filozofii Nietzschego. Jednostkę, która używa woli mocy aby pracować nad własną siłą i indywidualnością i osobowością. Kowal jest tu przenośnią drogocenne kruszce które wrzuca na kowadło to cechy ludzkie z nich powstanie hartowany mężny dumne serce. Człowiek podobanie jak kowal musi wypracować sobie własną siłę i osobowość.

„Przedśpiew” - przewodnią myślą tego utworu są słowa Terencjusza „Człowiekiem jestem i nic co ludzie nie jest mi obce”. Staff wyjawia w tym wierszu tajemnice szczęśliwego życia i mądrej dojrzalej poezji. Utwór jest wyraźnie akceptacją i umiłowaniem świata takim jaki jest.

DRAMAT

Wesele St Wł. Reymonta

Inspiracją dla Wyspiańskiego było prawdziwe wesele z 20 listopada 1900 roku inteligenta Lucjana Rydla z chłopką Jadwigą Mikołajczykówną

Akt I - prezentuje typy gości z miasta i chłopów z Bronowic, ostre krótkie dialogi charakteryzują chłopów i panów zarysowują kontrasty między nimi i prezentują realia wsi,

Inteligencja - bierna niezdolna do czynu, przygnieciona przez rzeczywistość nieufna wobec chłopów na pozór ludomańska wymowna hałaśliwa znudzona, dekadencka.

Chłopi - egoistyczni, myślą tylko o własnej zagrodzie, dumni ze swojego rodowodu na swój sposób rozumni, chciwi, pazerni, energiczni, aktywni, z zazdrością patrzą na miejskich gości.

„Wyście sobie a my sobie

Każden sobie rzepkę skrobie” - słowa te wskazują na brak zrozumienia między warstwami.

Akt II - do izby przybywają fantastyczni goście osoby dramatu ukazują się poszczególnym osobom jako ich wewnętrzne rozterki. Najpierw pojawia się upiór Szela (cały zakrwawiony chłop) jest on wspomnieniem rabacji chłopskiej.

1. Widmo - nachodzi Marysię jest wspomnieniem romantycznej miłości

2. Stańczyk - jest sumieniem dziennikarza i aluzją do ideologii Stańczyków czy jego postępowanie jest słuszne czy nie zaciemnia on historii i nie przekreśla przyszłości działań wyzwoleńczych (przykładem tego jest scena pierwsza kiedy chłop podchodzi do dziennikarza i pyta go co w polityce on odsyła go do jego zagrody)

3. Rycerz - przybywa do poety Tetmajera który w swej poezji głosił dekadentyzm a więc słabość. Rycerz natomiast ukazuje siłę moc potęgę i taka też powinna być poezja -

4. Hetman - do pana młodego który zdradził swoją klasę żeniąc się z chłopką . Ujawnia wewnętrzną rozterkę pana młodego, czy w jego duszy nie tkwi poczucie wyższości i odrębności szlacheckiej warstwy społecznej a ślub z Jadwigą jest tylko modą i pozorem .

5. Wernyhora - legendarny, historyczny bohater zwolennik porozumienia wieszcz przepowiadający jest to sublimacja uczuć i pragnień gospodarza który pragnie zgody między warstwami wręcza gospodarzowi złoty róg powołując go w ten sposób do misji.

Akt III - przynosi rozczarowanie bowiem gospodarz powierzył złoty róg Jasiowi lecz ten zgubił go schylając się po czapkę z piór. Gospodarz zasypia a lud z kosami zbiera się na Błoniach i czeka na Werynchore - odgłos rogu który wezwał by ich do walki nadchodzi jednak Chochoł który wprowadza wszystkich w stan uśpienia tańczą w letargu( uśpieniu) po okręgu taniec niewoli wybijany w rytm muzyki Chochoła. Naród mógł sięgnąć po wolność jednak brak spójności w narodzie niemożność pogodzenia warstw społecznych powoduje zaprzepaszczenie szans narodowo-wyzwoleńczych.

Omów symbole

Złoty róg - jest symbolem walki, wyzwolenia, sygnału wzywającego do powstania budzącego w ludziach wolę walki ma moc wyrwania ludzi letargu.

Pawie pióra - symbol prywata ponad sprawy narodowe (róg Jasia)

Podkowa - podkowa symbol szczęścia gospodyni chowa ją do kufra to symbol szczęścia odłożonego na później motyw chciwości czyli poczucia własności.

Chochoł - to krzak dzikiej róży owinięty na zimę słomą oznacza martwicę niemożność brak życia zamrożony ukryty w słomie,. Oznaczać może także wiosnę a wtedy rozkwita najpiękniejszym z kwiatów.

G.Zapolska Moralność Pani Dulskiej - istotą utworu jest schemat moralności mieszczańskiej jaki autorka prezentuje w dramacie . Dulska trzyma w garści całą swoją rodzinę Hesię, Melę oraz Zbyszka. Przymykaa oko na romans syna z Hanką woli by grzeszył w domu . Hanka zaszła w ciąże Zbyszek uniósł się honorem i chciał się z nią ożenić . Dulska natomiast daje jej odprawę finansową . Zapolska ostro krytykuje obłudę i ciasnotę mieszczuchów określa to mianem kołtunerii. Kobiecie niemoralnej pozwala mieszkać bo regularnie płaci czynsz a według jej zasad „pieniądz nie śmierdzi” . Natomiast kobiecie która chciał popełnić samobójstwo zdradził ją mąż wypowiada mieszkanie bowiem „trzeba utrzymać pieniądze na pokaz”. Dulska uważa iż wszystkie brudy należy prać w czterech własnych ścianach.

ANIELA DULSKA- główna postać utworu Gabrieli Zapolskiej „ Moralność pani Dulskiej” - głowa rodziny Dulskich, właścicielka kamienicy; kobieta skąpa, obłudna, chciwa, zakłamana. Dobro swojej rodziny stawia zawsze na pierwszym miejscu, usuwając w cień innych ludzi. Jej troska o rodzinę sprowadza się jednak do „prania brudów” w czterech ścianach swego pokoju. Moralne jest dla niej to co nie powoduje skandalu. Wyrzuca z kamienicy uczciwą kobietę, gdyż spowodowała ona przyjazd pod dom karetki pogotowia. Bez wyrzutów sumienia natomiast najmuje mieszkanie kobiecie lekkich obyczajów. Jest niemoralna, toleruje romans Zbyszka ze służącą, bo chce, by syn siedział w domu. Było jej wszystko obojętne co i jak pomyślą o jej postępowaniu najbliżsi. Swego męża sprowadziła do roli tresowanego pieska, który nie ma w domu prawa głosu. Terroryzuje wszystkich domowników, jest apodyktyczna. Jest postacią przerysowaną, uosobieniem kołtunerii, przy czym jest bohaterką komiczną.

ZBYSZEK DULSKI- „Moralność pani Dulskiej” - to przykład człowieka, idącego w życiu na łatwiznę, jest młodym synem Dulskiej , prowadzi on hulaszczy tryb życia, wraca do domu bardzo późno prawie nieprzytomny i nie interesuje go panująca w rodzinie atmosfera. Dom traktuje jako zło konieczne, źródło pieniędzy i miejsce do spania. Zwraca uwagę na Hankę-służącą, ale romans ten traktuje niezobowiązująco i dopiero ciąża Hanki zdaje się wszystko zmienić. Postanawia ożenić się z dziewczyną co oczywiście nie podoba się matce i która to doprowadza do wyzbycia się u Zbyszka myśli o małżeństwie. Dziś problem wydaje się jasny: powinien obronić swoje stanowisko przed matką, powinien ożenić się z Hanką - a był słaby i uległ presji dulszczyzny. Z drugiej jednak strony sytuacja młodzieńca Dulskiego jest dużo bardziej „życiowa” i myślę że powinna przestrzegać młodych ludzi przed popełnieniem głupstwa jaki to uczynili Hanka i Zbyszek.

POWIEŚĆ

St.Wł.Reymont Chłopi

Przedstaw cechy epopei - akcja dzieje się we wsi lipce bez konkretnego czasu historycznego głównym bohaterem SA chłopi - społeczność lipecka - bohater zbiorowy.

Najważniejsze wydarzenia: ślub Boryny z Jagną , spór Macieja z Antkiem o Jagnę . Antek wraz z rodziną wyprowadza się z domu, romans Jagny z Antkiem bójka o lasy z Dworskimi. Uwięzienie mężczyzn choroba i śmierć Boryny powrót mężczyzn z więzienia , liczne romanse Jagny wywózka Jagny na gnoju- wykluczenie ze społeczności Lipeckiej.

Cykl fabuły to warstwa świąt dorocznych, odpustów, obrzędów i obyczajów to rytm pór roku, kolejnych etapów prac rolniczych obserwujemy że świat nie ma początku ani końca , wszystko co ważne jest w nim niezmienne i powtarzalne, święto i praca człowieka.

- scena batalistyczna konflikt z dworem,

- realizm szczegółu opis targu żniw pracujących kobiet,

- mitologizacja postaci - Boryna umiera na polu związek chłopa z ziemią

- archetypowe zdarzenia - uczucia takie jak miłość zazdrość, zdrada, konflikt o kobietę to tematy ponadczasowe.

Przedstaw naturalizm -

-podporządkowanie życia ludzi rytmowi przyrody

- ekspozycja roli jaka odgrywa w życiu człowieka popęd płciowy

- epizod w którym Kuba sam sobie odcina nogę.

MACIEJ BORYNA- „Chłopi” Władysława Stanisława Reymonta- najważniejszy we wsi Lipce gospodarz, bardzo zamożny, gospodarny i pracowity. Potrafi być bezwzględny, oschły i wyrachowany. Najważniejszą wartością jest dla niego posiadanie ziemi, bo to ona stanowi o bogactwie i pozycji, jest nawet ważniejsza niż rodzina, przykładem może być konflikt z Antkiem i wygnanie go z domu. Gdy trzeba bronić interesów wsi, bez wahania obejmuje stanowisko przywódcy. Bardzo kocha Jagnę, ale gdy dowiaduje się o jej zdradzie, jego pierwszym zamiarem jest zabicie niewiernej żony i własnego syna. Cechuje go pogarda dla najbiedniejszych, niewłaściwie odnosi się do komornic i źle traktuje służbę, nie wzrusza go ludzka niedola, uważa ją za przeznaczenie. Boryna symbolizuje trwały związek z ziemią i urasta do symbolu chłopa- Piasta, gdy w przedśmiertnym zamroczeniu wychodzi w pole, nabiera ziemi w koszulę i sieje.

ANTEK BORYNA- „Chłopi”- ambitny i dumny syn Boryny. Nie umie porozumieć się z ojcem- konflikt z powodu ziemi, a także romansu z Jagną. Jego gwałtowny, ognisty charakter podsuwa mu pomysł zabicia ojca. Jednak w ważnym momencie, podczas walki w lesie, staje w jego obronie. Pobyt w więzieniu powoduje w nim głęboką przemianę wewnętrzną, decyduje się na zerwanie z przeszłością, zwycięża u niego zdrowy rozsądek i poczucie obowiązku. Antek jest uczestnikiem konfliktu pokoleń, sporów toczących się między starymi a młodymi gospodarzami. W ważnym momencie- sąd nad Jagną- nie protestuje przeciwko wyrokowi gromady, dając tym samym dowód swojej przynależności do społeczności lipeckiej.

Żeromski Ludzie bezdomni

DR TOMASZ JUDYM „LUDZIE BEZDOMNI”- Stefana Żeromskiego

„Nie mogę mieć ani ojca ani matki ani żony , ani żadnej rzeczy ,którą bym przycisnął do serca z miłością dopóki ze świata tego nie znikną te podłe zmory”

Słowa te wypowiada doktor Tomasz Judym z powieści” Ludzie bezdomni”. To człowiek o niezwykłej wrażliwości moralnej, którym kieruje nakaz walki ze złem. Za wszelką cenę pragnie dochować wierności ideałom nawet za cenę odrzucenia osobistego szczęścia. Uważa, iż tylko samotnie może realizować swoje posłannictwo. Wpływ na taką decyzję miał po części Korzecki - przyjaciel Tomasza ,bowiem wypowiedział słowa, które stały się mottem przewodnim Judyma „Człowiek to rzecz święta ,której krzywdzić nikomu nie wolno”. Uważał ,że jako lekarz powinien nie tylko leczyć , ale także zwalczać źródła chorób, dlatego też walczył o osuszenie stawów. Jako lekarz świadomy jest misji społecznej, która na nim spoczywa i bardzo szeroko pojmuje swoje obowiązki. Nigdy nie poddaje się presji otoczenia. Nie zraża się niepowodzeniami w każdym nowym miejscu rozpoczyna pracę od początku konsekwentnie realizując stworzony przez siebie plan. Doktor Tomasz Judym to nasz narodowy społecznik, człowiek, który poświęcił swoje życie osobiste, miłość i możliwość założenia rodziny ,by oddać się społecznej pracy na rzecz biedoty.

Rodzaje bezdomności

Bezdomny jest człowiek który nie ma domu lecz także ten który nie ma własnej ojczyzny. Dom to budynek, rodzina, oaza najbliższych osób do którj uciak człowiek od zgiełku świata. W marzenia Joasi tęsknota za własnym ogniskiem rodzinnym. Judym myslipodobnie lecz zdaje sobie sprawę że dom odciąga od pracy społecznej. Nie może rzucić się w wir pracy bo tęskni do żony i dzieci. Decyduje się na rozstanie z Joasią - rezygnacja z domu

Bezdomność materialna - cała biedota która nie ma własnego miejsca.

Emigrant Wikor Judym podróżuje w poszukiwaniu własnej ojczynzy

Bezdomność Korzecki - to bezdomność egzytencjonalna nie może udźwignąć ciężaru zycia dlatego też popełnia samobójstwo.

DR PIOTR „DR PIOTR” -Stefan ŻeromskiTo młody człowiek ,który studiuje chemie zagranicą. W wyniku znakomitych osiągnięć dostaje posadę w laboratorium i zakwaterowanie. Mimo to decyduje się na powrót w rodzinne strony , gdzie z utęsknieniem czeka na niego ojciec. Między dwojgiem tak bliskich sobie ludzi wyraźnie zarysowany jest konflikt. Żyją w dwóch innych światach wzajemnie nie potrafią się zrozumieć. Kropla, która przelewa kielich to moment , w którym syn pyta ojca o środki pochodzące na jego kształcenie. Ojciec niczego przed nim nie ukrywa ,sądząc ,że ten zrozumie go. Niczego nigdy nikomu nie ukradł ale zmniejszył etat pracowników ,by w ten sposób zgromadzić potrzebną kwotę. Odpowiedź ta bulwersuje Piotra i postanawia opuścić ojca chcąc spłacić jego długi. To szlachetny idealista, który samotnie stanie do walki ze złem, chce zachować czysta duszę, świadomość ,że pieniądze na jego edukację zostały wydarte nędzarzom jest dla niego nie do zniesienia. Poświęci swemu szlachetnemu celowi wszystko, nawet unieszczęśliwi ojca, bowiem czuje się odpowiedzialny za kształt świata w którym żyje.

SZYMON WINRYCH -„ROZDZIOBIĄ NAS KRUKI I WRONY” Stefan Żeromski Akcja tego opowiadania toczy się jesienią ,gdzie powstania styczniowe jest już przesądzone. Główny bohater należy do tych, którzy jeszcze nie zaprzestali walki. Zmierza w kierunku Nasielska z transportem broni. Uważa ,iż należy do tych , którzy nigdy nie podupadną na duchu ,lecz jeszcze swoim zapałem wpłyną na innych. Kiedy natknął się na patrol ułanów rosyjskich , ogarnęła go fala strachu. Bohater zostaje brutalnie zamordowany jego śmierci towarzyszy groza , ból, poniżenie i wybaczenie. Szymona Winrycha można uznać za bohatera ,bowiem był odważny, każdego dnia przełamywał swój strach przed chwilą, kiedy wszystko się dla niego skończy. Tragiczna jest dla mnie scena kiedy martwego Winrycha okradał zbiedniały chłop z sąsiedniej wioski, bowiem dla niego powstanie było sprawą obojętną nie orientował się w sytuacji politycznej.

„Zmierzch” - przedstawia tragiczną sytuacje małżeństwa, które ciężko pracuje na dworach gdzie bezustannie zmienia się właściciel, który ciągle ich dręczy. Ciężka praca od świtu do nocy powoduje iż zapominają o wszelkich wartościach, zanika miłość zrozumienie zastępuje to bezrozumny popęd który niszczy wszelkie relacje.

Rola sztuki Confiteor Stanisława Przybyszewskiego: sztuka dla sztuki nie ma żadnego celu sama w sobie jest celem, jest absolutem , najwyższą religią a jej kapłanem jest artysta…to sztuka pozbawiona wszelkiej tendencyjności, moralnego patriotycznego czy religijnego przesłania

2

---