Sposób leczenia ARDS HEMOFILTRACJA
2. Hemoperfuzja - wskazania zatrucia trójcyklicznymi lekami antydepresyjnymi, teofiliną, glikozydami nasercowymi (naparstnica - bradyarytmia), paracetamolem, saragatem (śr. ochrony roślin) i grzybami
3. Problemy ze strony innych narządów u chorych dializowanych (*)
4. Główne źródła zakażenia chorych zakażenie przetoki (i pęknięcie)
5. Ostra niewydolność przed nerkowa - przyczyny ostry krwotok
6. Ostra niewydolność nerkowa - przyczyny alkohol niespożywczy
7. Ostra niewydolność pozanerkowa - przyczyny guz prostaty
Wyróżnia się następujące typy ONN:
przednerkową (niedostateczne ukrwienie nerek)
nerkową (choroby nerek)
zapalną
niezapalną
pozanerkową (niedrożnośc dróg nerkowych)
8. przyczyna niewydolności nerek
Najczęstsze przyczyny PNN:
choroby kłębuszków nerkowych (pierwotne i wtórne)
nefropatia cukrzycowa
choroby naczyń (zwężenie, nephrosclerosis)
choroby cewkowo-śródmiąższowe
choroby z towarzyszącymi torbielami nerek (np. wielotorbielowatość nerek)
Wyróżnia się następujące typy ONN:
przednerkową (niedostateczne ukrwienie nerek)
nerkową (choroby nerek)
zapalną
niezapalną
pozanerkową (niedrożnośc dróg nerkowych)
9. Def. Oligurii poniżej 400 - 150ml/ 24h
10. Def. Anurii poniżej 150ml/ 24h
11. przyczyny przewlekłej niewydolności nerek pierwotne kłębkowe zapalenie nerek (=pierwotne glomerulopatie), nefropatia cukrzycowa, GFR 120 (M) i 105-110 (K)
12. Fizyczna podstawa dializy otrzewnowej dyfuzja
13. Cewnik otrzewnowy Thenschofa(**) nie wypełnia się heparyną, nie wymaga dostępu naczyniowego
14. Fizyczna podstawa hemodializy dyfuzja i ultrafiltracja
15. wskazania do leczenia dializacyjnego potas powyżej 6,5, salicylany, metanol, glikol etylenowy
16. przepływ krwi w dializatorze 200(!) - 500ml/min
17. przepływ dializatu w dializatorze ok. 500mi/min to minimum
18. pierwsze wkłucie do przetoki tętniczo-żylnej (kiedy?) po 4 - 6 tyg.
(*)Powikłania dializy otrzewnowej
Infekcyjne
dializacyjne zapalenie otrzewnej
zapalenie tunelu cewnika
zapalenie okolicy cewnika
grzybicze zapalenie otrzewnej
gruźlicze zapalenie otrzewnej
aseptyczne zapalenie otrzewnej
Nieinfekcyjne
mechaniczne
związane ze wzrostem ciśnienia śródbrzusznego (np. przepukliny)
niezwiązane ze wzrostem ciśnienia śródbrzusznego (np. uszkodzenie cewnika, perforacja jelit)
metaboliczne
zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej lub kwasowo-zasadowej
zaburzenia gospodarki węglowodanowej lub lipidowej
zaburzenia gospodarki hormonalnej
zaburzenia hemostazy
złożone
(*) Wzrost sekrecji parahormonu
Spadek produkcji aktywnej formy Wit. D3
Biorcy z HBV - NIE przeszczepiamy nerki
Biorcy z HCV + - przeszczepiamy nerki
Biorcy z HIV - NIE przeszczepiamy (ze względów etycznych)
(**)Cewniki można implantować do jamy otrzewnej wykorzystując jedną z 4 technik:
technikę chirurgiczną - najczęściej stosowana w przypadku zakładania tzw. przewlekłych cewników do dializ,
technikę trokarową (Tenckhoffa) - szybka, stosowana jedynie dla cewników prostych,
technikę z wykorzystaniem peritoneoskopu (endoskopowa) - coraz powszechniej wykorzystywana, jednak wymaga użycia specjalistycznego sprzętu (wideoskop i zestaw Y-TEC),
technikę prowadnicową (Seldingera) - stosowana obecnie tylko do zakładania tzw. ostrych cewników.
Przygotowanie
W przypadku dostępu czasowego - cewnika - dreny sztucznej nerki są bezpośrednio do niego podłączane; w przypadku wykształconej przetoki tętniczo-żylnej najpierw nakłuwa się żyłę w 2 miejscach, a następnie podłącza dreny. W większości przypadków nakłuwana żyła jest częścią uprzednio przygotowanej metodami chirurgicznymi przetoki dializacyjnej. Przygotowanie dostępu do łożyska naczyniowego (ang. angioaccess) jest skomplikowanym procesem wymagającym zabiegów na żyłach i tętnicach kończyn. Do prowadzenia adekwatnej dializy wymagany jest przepływ krwi przez nakłuwane naczynie co najmniej 200-300 ml/min. Taki przepływ jest możliwy tylko dzięki połączeniu tętnicy z żyłą czyli wytworzeniu przetoki dializacyjnej.
Przed rozpoczęciem hemodializy konieczne jest ustawienie następujących parametrów:
czas zabiegu - ustala lekarz uwzględniając stan chorego (przeważnie od 4 do 6 godzin),
częstość zabiegów (u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek) - 2 do 3 razy w tygodniu,
typ koncentratu - zawartość potasu, wapnia, (ewentualnie glukozy) - ustala lekarz,
rodzaj i dawkę heparyny (w trakcie zabiegu konieczne jest hamowanie krzepnięcia krwi) - ustala lekarz,
szybkość przepływu krwi (tzw. obroty) - ustala lekarz uwzględniając stan przetoki lub cewnika, masę ciała chorego, czas zabiegu hemodializy,
ultrafiltracja (UF) - ilość płynu, która zostanie odprowadzona z organizmu w trakcie zabiegu (nie powinna przekraczać 3 l).