Prawo Ampera krążenie wektora natężenia pola magnetycznego H po dowolnej krzywej zamkniętej C jest równe sumie natężeń In(n=1,..,N) prądów, przepływających przez powierzchnię rozpiętą na tej krzywej H*dl= suma In. Linie pola magnetycznego wokół cienkiego, prostoliniowego przewodnika przez który płynie prąd elektryczny o stałym natężeniu I, są koncentrycznymi okręgami, leżącymi w płaszczyźnie prostopadłej do tego przewodnika zwrot wektora natężenia pola magnetycznego wyznaczamy z reguły prawej ręki: kciuk pokazuje kierunek przepływu prądu, a zakręcone palce wskazują kierunek H. H jest proporcjonalne do natężenia prądu i odwrotnie proporc do odległości od przewodnika H=I/2r. Drugie prawo Amperajeśli prostoliniowy przewodnik, przez który płynie prąd elektryczny o natężeniu I umieścimy w polu magnetycznym o indukcji B to działa nań siła elektrodynamiczna F=I(l x B) delta l-wektor o kierunku oraz zwrocie zgodnym z kierunkiem przepływu prądu i o długości delta l równej długości przewodnika. Definicja Amperaamper- jednostka natężenia prądu w układzie SI. 1 ampr jest to natężenie prądu, który płynąc w dwóch przewodnikach prostoliniowych o nieskończonej długości i zaniedbywalnie małym przekroju, umieszczonych względem siebie w odległości 1 metra w próżni, wytwarz siłę oddziaływania między nimi równą 2*10-7 N na każdy metr długości tych przewodników. Prawo Coulomba wartość siły F wzajemnego oddziaływania dwóch ładunków elektrycznych o wartościach Q1 i Q2 jest wprost proporcjonalna do ich iloczynu i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu ich odległości r. F=Q1Q2/4r2 gdzie - przenikalność elektryczna ośrodka, w którym znajdują się ładunki. Siła F jest skierowana wzdłuż prostej łączącej ładunki, a jej zwrot zależy od rodzaju ładunków Q1 iQ2, jeśli są dwa ++ lub - - to się odpychają, gdy +- lub -+ przyciągają się. Prawo Ohma natężenie prądu I, który płynie w przewodniku jest proporcjonalne do napięcia U na jego końcach I=U/R wielkość R- opór elektryczny(rezystancja) przewodnika. Opór elektryczny przewodnika o długości l, polu przekroju poprzecznego S i oporze właściwym(rezystywności) ρ wynosi R=ρ/S. Moc prądu elektrycznego- ilość energii elektrycznej wydzielonej w odbiorniku w jednostce czasu wynosi P=U*I=U 2/R=I2R. Prawo Pascala odnosi się do cieczy nieściśliwej i ma zastosowanie wtedy, gdy ciśnienie wynikające z własnego ciężaru cieczy równa się zeru(np. w stanie nieważkości) i brzmi: w cieczy nieściśliwej i nieważkiej ciśnienie zewnętrzne rozchodzi się we wszystkich kierunkach jednakowo. Prawo Gaussa całkowity strumień (D) indukcji elektrycznej D wypływający przez powierzchnię zamkniętą jest równy całkowitemu ładunkowi Q, zawartemu w przestrzeni ograniczonej tą powierzchnią (D)=Q. Strumieniem indukcji elektrycznej przechodzącym przez daną powierzchnię S nazywamy wielkość skalarną (D) zdefiniowaną wzorem (D)=DnS gdzie Dn- wartość składowej wektora indukcji elektrycznej D w kierunku prostopadłym do tej powierzchni. Powierzchnią ekwipotencjalną w przestrzeni, w której istnieje np. pole elektrostatyczne, nazywamy zbiór punktów o jednakowym potencjale. Przesuwając ładunek po powierzchni ekwipotencjalnej w polu elektrostatycznym nie wykonujemy pracy. W każdym punkcie powierzchni ekwipotencjalnej wektor natężenia pola elektrostatycznego jest do niej prostopadły, przy czym jest zawsze zwrócony w stronę punktów o mniejszym potencjale. Potencjał pola elektrostatycznego stosunek energii potencjalnej Ep ładunku punktowego q, umieszczonego w tym polu, do wartości ładunku q. V=Ep/q dla pola kolumbowskiego V=Q/4r potencjał pola kolumbowskiego ładunku ujemnego jest ujemny i rośnie z odległością r, ładunku dodatniego jest dodatni i maleje z odległością. Energia potencjalna ładunku próbnego q w polu kolumbowskim ładunku punktowego Q wyraża się wzorem Ep=qQ/4r. Gdzie r- odległośc obu ładunków. Dla ładunków jednoimiennych Ep jest dodatnia i maleje z odległością r, dla różnoimiennych jest ujemna i rośnie z odległością. Prawo Archimedesa na każde ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu Fw skierowana pionowo do góry i równa ciężarowi płynu wypartego przez to ciało Fw=V*g*ρc gdzie V-objętość płynu wypartego przez ciało, ρc-jego gęstość, g- przyspieszenie ziemskie. Z prawa tego wynika, że ciało o gęstości ρ zanurzone w cieczy o gęstości ρc: tonie(ρ>ρc), pływa całkowicie zanurzone na dowolnej głębokości(ρρc), pływa częściowo zanurzone(ρρc). Ciśnienie atmosferyczne jest rodzajem ciśnienia hydrostatycznego , jest wywierane na powierzchnię Ziemi przez atmosferę ziemską, maleje on wraz ze wzrostem wysokości h nad poziomem morza. Prawo Kirchoffa pierwszesuma natężeń prądów wpływających do węzła jest równa sumie natężeń prądów wypływających z węzła np. I1+I2+I3=I4+I5. Prawo Kirchoffa drugiesuma algebraiczna spadków napięcia na wszystkich M odbiornikach w oczku jest równa sumie algebraicznej wszystkich N sił elektromotorycznych w tym oczku IkRk = j.. gdzie Rk- opór k-tego odbiornika, Ik- natężenie płynącego przezeń prądu j- SEM j-tego źródła. Siła elektromotoryczna SEM charakteryzuje każde żródło prądu, jest ona równa napięciu na jego zaciskach, jeżeli do źródła nie jest podłączony żaden odbiornik energii, natomiast jeśli źródło jest włączone do obwodu, w którym płynie prąd, to SEM jest równa stosunkowi mocy P, wydzielanej przez to źródło, do natężenia prądu I. Wzór P/I. Prawo indukcji Faradaya mówi, że zmiana strumienia magnetycznego przenikającego przez powierzchnię ograniczoną pewnym zwojem(obwodem) powoduje powstanie w tym układzie SEM zwanej SEM indukcji, której wartość jest równa szybkości zmian strumienia magnetycznego. Jeśli obwód jest zamknięty, to skutkiem istnienia SEM będzie przepływ w obwodzie prądu elektrycznego o natężeniu I=i/R, gdzie R jest oporem obwodu. Reguła Lenza jest praktyczną metoda wyznaczania kierunku indukowanej SEM, poprzez znajdowanie kierunku prądu indukcyjnego wzbudzonego w obwodzie. Jeżeli obwód jest otwarty i prąd indukcyjny nie płynie, to aby znaleźć kierunek indukowanej SEM należy „w myśli zamknąć obwód”, zgodnie z regułą Lenza znaleźć kierunek prądu w tym obwodzie, i stąd otrzymujemy kierunek SEM indukcji.
LEWA DOLNA 1prędkość fazowa i grupowa, zasada Huygensa, zjawisko Dopplera, odbicie i załamanie fal, wysokość tonu, natężenie dźwięku, barwa dźwięku, głośność dźwięku 2energia drgań, fale sprężyste, indukcja elektryczna, fale akustyczne, interferencja fal, dyfrakcja fal, transport energii, wektory Poyntinga i Umowa, fala płaska 3prawo Coulomba, prawo Gaussa, natężenie pola elektrycznego, zasada superpozycji, potencjał pola elektrycznego, en. Potencjalna, powierz ekwipotencjalne i linie sił, kondensator płaski, dielektryki 4przewodnik w polu elektrostatycznym, gęstość i natężenie prądu, prawo Kirchoffa, prawo Ohma, prawo Joule'a-Lenza, przepływ prądu przez ciecze, I i II prawa Faradaya 5dysocjacja elektrolityczna, prąd zmienny PRAWA WEWNĘ 1 prawo załamania światła (Snellius), całkowite wewnętrzne odbicie, zasada Fermata, odbicie w zwierciadle płaskim, płytka płasko równoległa, pryzmat, soczewka cienka, powiększenie poprzeczne, obrazy rzeczywiste, zwierciadło sferyczne, obrazy soczewek, dyfrakcja i zasada Huygensa, interferencja światła i równanie, doświadczenie Younga 2 siatka dyfrakcyjna, dyfrakcje Fresnela i Fraunhofera, dyfrakcja na otworze i na szczelinie, strefy Fresnela, prążki równego nachylenia i równej grubości, pierścienie Newtona, równania Maxwella, emisja fal elektromagnetycznych, światło- fale świetlne, bezwzględny współ załamania 3dyspersja światła, fala elektromagnetyczna płaska, wektor Poyntinga, prędkość grupowa 4rozkład Maxwella, prawo Maxwella rozkładu prędkości cząsteczek, prędkość średnia kwadratowa, rozkład energii, wzory 5 energia wewnętrzna, zasady termodynamiki, przemiany: izobaryczna (prawo Gay-Lussaca) izochoryczna (prawo Charlesa) izotermiczna (prawo Boyle-Mariotta) adiabatyczna, proces odwracalny i nieodwracalny, entropia, cykl- proces kołowy, bilans cieplny, ciepło właściwe i przemiany 6cykl Carnota, sprawność, maszyna oziębiająca, punkt potrójny wody, równanie Clapeyrona, stała gazowa Boltzmana, liczba Avogadro, równanie Van der Waalsa, silnik cieplny 7zjawisko transportu i dyfuzji i przewodnictwa cieplnego i lepkości, związek między światem mikro a makro, energia kinetyczna, średnia liczba zdarzeń, średnia droga swobodna, średnia prędkość, przekrój czynny na zderzenie PRAWA DOLNA 1 zasada względności Galileusza, skrócenie długości i wydłużenie czasu 2dodawanie prędkości relatywistycznej 3skalary i wektory, twierdzenie Steinera, prędkość precesji, 4ruch po okręgu, siły bezwładności i zasada d'Alamberta 5rzuty - pionowy poziomy poprzeczny, prawa Keplera 6 wahadło matematyczne i fizyczne, zasady dynamiki Newtona, drgania tłumione- logarytmiczny dekrement tłumienia 7składanie drgań równoległych(o jednakowych częstościach), składanie drgań prostopadłych, drgania harmoniczne, drgania wymuszone 8pierwsza i druga prędkośc kosmiczna, pole grawitacyjne, zderzenia ciał sztywnych( sprężyste i niesprężyste), zasada zachowania pędu 9 moment bezwładności, moment siły, moment pędu, przyspieszenie styczne i normalne, wielkości kinematyczne(prędkość, przyspieszenie, droga) NAKŁADKOWY Pierwsze i drugie prawo Ampera, def ampera, prawo Coulomba. Prawo Ohma, prawo Pascala, prawo Gaussa, strumień indukcji elektrycznej, powierzchnia ekwipotencjalna, potencjał pola elektrostatycznego+ energia potencjalna, prawo Archimedesa+ ciśnienie atmosferyczne, prawa Kirchoffa, siła elektromotoryczna, prawo indukcji Farada, reguła Lenza. ***PIERWSZY 1Siła Coriolisa 2prawa Keplera 3drgania harmoniczne 4wahadło fiz 5wah mate 6transformacje Lorenza 7prawo Pascala 8przepływ laminarny i turbulentny 9równanie Bernoulliego 10siła Stokesa ***DRUGI 1strumień wektora natężenia(pola elektrycznego) 2dielektryk w jednorodnym polu elektrostatycznym 3prawo Biota-Savarta 4siła Lorenza 5natężenie pola magnetycznego 6doświadczenie Younga 7interferencja światła 8obrazy soczewek
LEWA DOLNA 1prędkość fazowa i grupowa, zasada Huygensa, zjawisko Dopplera, odbicie i załamanie fal, wysokość tonu, natężenie dźwięku, barwa dźwięku, głośność dźwięku 2energia drgań, fale sprężyste, indukcja elektryczna, fale
akustyczne, interferencja fal, dyfrakcja fal, transport energii, wektory Poyntinga i Umowa, fala płaska 3prawo Coulomba, prawo Gaussa, natężenie pola elektrycznego, zasada superpozycji, potencjał pola elektrycznego, en. Potencjalna, powierz ekwipotencjalne i linie sił, kondensator płaski, dielektryki 4przewodnik w polu elektrostatycznym, gęstość i natężenie prądu, prawo Kirchoffa, prawo Ohma, prawo Joule'a-Lenza, przepływ prądu przez ciecze, I i II prawa Faradaya 5dysocjacja elektrolityczna, prąd zmienny PRAWA WEWNĘ 1 prawo załamania światła (Snellius), całkowite wewnętrzne odbicie, zasada Fermanta, odbicie w zwierciadle płaskim, płytka płasko równoległa, pryzmat, soczewka cienka, powiększenie poprzeczne, obrazy rzeczywiste, zwierciadło sferyczne, obrazy soczewek, dyfrakcja i zasada Huygensa, interferencja światła i równanie, doświadczenie Younga 2 siatka dyfrakcyjna, dyfrakcje Fresnela i Fraunhofera, dyfrakcja na otworze i na szczelinie, strefy Fresnela, prążki równego nachylenia i równej grubości, pierścienie Newtona, równania Maxwella, emisja fal elektromagnetycznych, światło- fale świetlne, bezwzględny współ załamania 3dyspersja światła, fala elektromagnetyczna płaska, wektor Poyntinga, prędkość grupowa 4rozkład Maxwella, prawo Maxwella rozkładu prędkości cząsteczek, prędkość średnia kwadratowa, rozkład energii, wzory 5 energia wewnętrzna, zasady termodynamiki, przemiany: izobaryczna (prawo Gay-Lussaca) izochoryczna (prawo Charlesa) izotermiczna (prawo Boyle-Mariotta) adiabatyczna, proces odwracalny i nieodwracalny, entropia, cykl- proces kołowy, bilans cieplny, ciepło właściwe i przemiany 6cykl Carnota, sprawność, maszyna oziębiająca, punkt potrójny wody, równanie Clapeyrona, stała gazowa Boltzmana, liczba Avogadro, równanie Van der Waalsa, silnik cieplny 7zjawisko transportu i dyfuzji i przewodnictwa cieplnego i lepkości, związek między światem mikro a makro, energia kinetyczna, średnia liczba zdarzeń, średnia droga swobodna, średnia prędkość, przekrój czynny na zderzenie PRAWA DOLNA 1 zasada względności Galileusza, skrócenie długości i wydłużenie czasu 2dodawanie prędkości relatywistycznej 3skalary i wektory, twierdzenie Steinera, prędkość precesji, 4ruch po okręgu, siły bezwładności i zasada d'Alamberta 5rzuty - pionowy poziomy poprzeczny, prawa Keplera 6 wahadło matematyczne i fizyczne, zasady dynamiki Newtona, drgania tłumione- logarytmiczny dekrement tłumienia 7składanie drgań równoległych(o jednakowych częstościach), składanie drgań prostopadłych, drgania harmoniczne, drgania wymuszone 8pierwsza i druga prędkośc kosmiczna, pole grawitacyjne, zderzenia ciał sztywnych( sprężyste i niesprężyste), zasada zachowania pędu 9 moment bezwładności, moment siły, moment pędu, przyspieszenie styczne i normalne, wielkości kinematyczne(prędkość, przyspieszenie, droga) ****** Parametrem charakteryzującym związek między światem mikro, a makro jest entropia w interpretacji statystycznej: S=klnΩ, gdzie k-stała Boltzmana, Ω-prawdopodobieństwo termodynamiczne, czyli liczba różnych stanów mikroskopowych odpowiadających danemu stanowi makroskopowemu. Tak więc druga zasada termodynamiki mówiąca o wzroście entropii w układzie izolowanym odpowiada stwierdzeniu, że izolowany układ termodynamiczny dąży do stanów o wyższym prawdopodobieństwie termodynamicznym, czyli do takich stanów makroskopowych, które mogą być realizowane na więcej sposobów w skali mikro, a więc stanów mniej uporządkowanych. Można więc stwierdzić, że w układzie izolowanym następuje wzrost nieporządku. Ponadto, parametry stanu gazu (p,V) są powiązane z wielkościami charakteryzującymi ruch jego cząsteczek (Ek,v2). --> [Author:R.B.] Ciśnienie jakie gaz wywiera na ścianki naczynia, w którym się znajduje, powstaje na skutek uderzeń cząsteczek o ścianki naczynia. Porównując podstawowy wzór teorii kinetycznej gazów p=(2N/3V)Ek --> [Author:R.B.] z równaniem Clapeyrona w postaci p=NkT/V otrzymujemy, że średnia energia kinetyczna ruchu postępowego cząsteczki gazu doskonałego jest proporcjonalna do temperatury bezwzględnej gazu i wynosi: Ek=3kT/2 --> [Author:R.B.] . Cząsteczki gazu znajdujące się bez przerwy w ruch, doznają ciągłych zderzeń, przy czym między kolejnymi zderzeniami cząsteczka porusza się wzdłuż prostej, a każde zderzenie zmienia kierunek ruchu. Cząsteczka porusza się więc po zygzakowatym torze złożonym z prostych odcinków. Długość drogi między dwoma kolejnymi zderzeniami nazywamy drogą swobodną i oznaczamy literą λ. Liczba zderzeń cząsteczki podlega wahaniom statystycznym i tym samym wahaniom podlega też droga swobodna cząsteczki. Dlatego wprowadzono pojęcia średniej liczby zderzeń z --> [Author:R.B.] i średniej drogi swobodnej λ --> [Author:R.B.] . Między tymi wielkościami oraz średnią prędkością v cząsteczki zachodzi następujący związek: v=zλ --> [Author:R.B.] gdzie zλ- --> [Author:R.B.] średnia droga przebyta przez cząsteczkę w jednostce czasu, czyli średnia prędkość. Cząsteczka zderza się tylko z tymi cząsteczkami, których środki leżą w odległości mniejszej od toru cząsteczki niż jej średnica d. Na drodze λ --> [Author:R.B.] , czyli w cylindrze o podstawie πd2 i wysokości λ --> [Author:R.B.] , cząsteczka lecąc napotyka średnio jedną cząsteczkę, a zatem nπd2λ=1 --> [Author:R.B.] , gdzie n-liczba cząsteczek w jednostce objętości. Zatem λ=1/ nπd2 --> [Author:R.B.] . Po uwzględnieniu ruchu pozostałych cząsteczek otrzymujemy nieco inny wzór λ --> [Author:R.B.] =1/√ --> [Author:R.B.] 2nπd2. Wyraz πd2=σ, nazywamy przekrojem czynnym na zderzenie, a więc λ=1/nσ, --> [Author:R.B.] czyli długość średniej drogi swobodnej wzrasta silnie ze spadkiem ciśnienia.
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
wstaw daszek
to jest pierwiastek
wstaw daszek