Justyna Malanda gr. IV
Temat: KONCESJE
Wg prof. R. Sowińskiego koncesja jest formą ( instrumentem ) reglamentacji administracyjnej gospodarki.
Koncesje są dziedziną prawa gospodarczego publicznego obszernie omówioną w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)
Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze złóż, bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
6) przewozów lotniczych.
Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.
Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy.
Wprowadzenie innych niż wymienione w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli lub albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia. Wymagać to będzie w każdym przypadku zmiany ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)
Powszechnie w literaturze koncesje traktuje się jako stan ( formę czy sposób ) odchodzenia państwa od monopolu w określonej dziedzinie. Pogląd o koncesji jako formie rezygnacji monopolu państwa jest coraz częściej kontestowany.
W systemach opartych o założenie swobody działalności gospodarczej najpierw nastąpić musi zastrzeżenie wyłączenia tej swobody, a potem indywidualne przyznawanie prawa do działań gospodarczych w danym obszarze koncesjonowanym.
W ustroju opartym o zasadę wolności gospodarczej koncesja staje się nie tyle dozwoleniem do możliwości działań i dopuszczeniem do obszaru państwowej wyłączności, ile instrumentem reglamentacyjnym, w tym kontekście ograniczającym swobody gospodarcze. tego typu reglamentacja i ograniczenie znajduje umocowanie w normach konstytucyjnych, ze względu na zamiar ochrony określonych wartości.
W akcie koncesyjnym zachodzącym między organem koncesyjnym a koncesjonariuszem przeplatają się elementy klasycznego stosunku administracyjno-prawnego z elementami dodatkowymi, czyniącymi zeń szczególną postać stosunku administracyjno-gospodarczego.
Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
We wszystkich przypadkach udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy niż 50 lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas krótszy.
W akcie koncesyjnym występuje podległość kompetencyjna koncesjonariusza, wyrażająca charakterystyczną dla stosunków administracyjnych nierównorzędność podmiotów. Jest ona determinowana obowiązkiem organu, wyznaczonym powinnością ochrony interesu publicznego, do zabezpieczenia określonej ilości i jakości świadczeń koncesyjnych. Organ koncesyjny musi dokonać wyboru koncesjonariusza. Zaspokajanie potrzeb społecznych jawi się jako cel podstawowy działań organu administracji publicznej, spychając na plan dalszy ochronę wyłączności państwa na działalność określonego rodzaju i prawa dyskrecjonalne administracji.
Organ koncesyjny może nie przyznać koncesji jakiemuś konkretnemu wnioskodawcy. Nie może jej jednak nie przyznać nikomu.
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)nie zawiera delegacji do wydawania jakichkolwiek aktów regulujących koncesje. Ustawodawca dopuszcza jednak aby organ koncesyjny określał w koncesji szczególne warunki jej wykonywania. Czynić to ma w granicach przepisów odrębnych ustaw.
Zgodnie z art. 48. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu przedsiębiorcy szczegółową informację o szczególnych warunkach wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.
Koncesję uznaje się za uznaniową decyzję administracyjną będącą instrumentem nadzoru nad tymi rodzajami działalności gospodarczej, które z uwagi na potencjalne zagrożenia dla interesu publicznego nie mogą być wykonywane jako tzw. działalność wolna.
Koncesji udziela się na wniosek. Także na wniosek można dokonywać jej zmiany.
Art. 49 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) określa elementy, które zawiera wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja.
We wniosku, o udzielenie ( zmianę ) koncesji, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji.
Przedsiębiorca jest obwiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany danych, o których mowa powyżej, każdorazowo w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ koncesyjny może:
1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia;
2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją.
Gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Ogłoszenie, udzielenia ograniczonej liczby koncesji w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", zawiera:
1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja;
2) liczbę koncesji;
3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie;
4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji;
5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe;
6) czas, na jaki może być udzielona koncesja.
W przypadku szczególnego trybu udzielania koncesji ustawodawca nie przewidział promesy koncesji.
Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji.
W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków [ w postępowaniu o udzielenie koncesji ocenia się w szczególności:
1) stopień zgodności zamierzonej działalności programowej z zadaniami określonymi w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji (tekst pierwotny ogłoszony w Dz. U. 1993 nr 7 poz. 34), z uwzględnieniem stopnia realizacji tych zadań przez innych nadawców działających na obszarze objętym koncesją,
2) możliwości dokonania przez wnioskodawcę koniecznych inwestycji i finansowania programu,
3) przewidywany udział w programie audycji wytworzonych przez nadawcę lub na jego zamówienie albo we współdziałaniu z innymi nadawcami,
4) przewidywany udział audycji, [w których nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 30% kwartalnego czasu nadawania programu (z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych, teleturniejów) na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim oraz w których nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają, tam gdzie jest to wykonalne i z uwzględnieniem charakteru nadawcy, co najmniej połowę kwartalnego czasu nadawania programu (z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów) na audycje wytworzone przez producentów europejskich], w programie telewizyjnym albo utworów [w których nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 30% miesięcznego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory, które są wykonywane w języku polskim oraz w których nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 30% miesięcznego czasu nadawania w programie utworów muzycznych na utwory związane przez osobę wykonawcy (zespół wykonawczy, solistę lub dyrygenta), kompozytora lub autora opracowania, z kulturą polską], w programie radiowym lub telewizyjnym,
5) dotychczasowe przestrzeganie przepisów dotyczących radiokomunikacji i środków masowego przekazu.
2. Koncesji nie udziela się, jeżeli rozpowszechnianie programów przez wnioskodawcę mogłoby spowodować:
1) zagrożenie interesów kultury narodowej, dobrych obyczajów i wychowania, bezpieczeństwa i obronności państwa oraz naruszenie tajemnicy państwowej,
2) osiągnięcie przez wnioskodawcę pozycji dominującej w dziedzinie środków masowego przekazu na danym terenie.
3. Koncesja może być udzielona na okres nie krótszy niż 3 lata oraz nie dłuższy niż 10 lat w przypadku telewizji i 7 lat w przypadku radiofonii.]
liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji.
Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród przedsiębiorców, jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również:
1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja - nie niższą niż opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji;
2) miejsce i termin składania ofert;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu.
Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny.
W aktualnym stanie prawnym prócz ministrów kierujących działami administracji rządowej, koncesji udzielają także inne organy centralne, a także organy terenowe administracji publicznej, np. w praktyce obsługę zadań ministra w zakresie udzielania koncesji na działalność geologiczną i górniczą zapewnia Departament Geologii i Koncesji Geologicznych a jeśli chodzi o wydawanie koncesji na działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym i policyjnym obsługę zadań ministra w tym zakresie zapewnia Departament Zezwoleń i Koncesji.
Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie określonych w ustawie, w zapieczętowanych kopertach.
Oferta zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
Oferty złożone nie podlegają wycofaniu.
Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji, kierując się wysokością zadeklarowanych opłat za udzielenie koncesji. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą opłatę.
Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane;
2) zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane.
Organ koncesyjny udziela koncesji przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane.
Wyboru koncesjonariusza dokonuje się na podstawie całokształtu materiału zebranego w toku postępowania koncesyjnego. Część owego materiału stanowić mogą tajemnice przedsiębiorstwa. Ich ujawnienie mogłoby narazić przedsiębiorcę na straty stąd w art. 55 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) ustawodawca postanawia, że przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie koncesji informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym była nadana klauzula poufności.
Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca:
1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie;
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania.
W związku z tym oczywistym jest, że informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego informacje.
Rosnąca ranga informacji jako instrumentu walki konkurencyjnej a zarazem swoistej wartości przedsiębiorstwa powoduje pojawienie się regulacji zakazujących ujawniania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.
Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub obywateli. Stan taki ma skutek wobec wszystkich ubiegających się o koncesję. Ogłoszenie tego faktu publikowane jest w Monitorze Polskim.
Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji. Korzystając ze swobody uznania administracyjnego organ koncesyjny nie powinien odwoływać się do innych niż ustawowo określonych przesłanek odmowy ani interpretować ich w sposób rozszerzający.
Odmowa udzielenia koncesji i inne ograniczenia mogą mieć miejsce w przypadku:
1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom;
Okoliczność ta musi być wskazana na podstawie procedur weryfikacyjnych. Ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności bądź cofnięcia koncesji musi być poprzedzone precyzyjnym i jednoznacznym ustaleniem stopnia i zakresu naruszenia warunków wykonywania działalności gospodarczej.
2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub obywateli;
oceny zagrożenia obronności i bezpieczeństwa dokonuje zawsze organ koncesyjny, ważąc jakie zagrożenie niosłoby ze sobą przyznanie koncesji konkretnym przedsiębiorcom.
3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu na udzielenie koncesji, udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;
4) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli.
Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli.
Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie.
Organ koncesyjny cofa koncesję obligatoryjnie w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
Równocześnie organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:
1) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa;
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.
Zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 49, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) stwierdza, że przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję z przyczyn, o których mowa w art. 58 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu koncesji.
Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy pobiera się opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.
Jeżeli koncesji udzielono w trybie przetargu, za udzielenie koncesji pobiera się opłatę w wysokości, zadeklarowanej przez przedsiębiorcę w przetargu, a w przypadku dokonywania wyboru kilku ofert, opłatę najwyższą.
Opłatę wnosi się na rachunek organu koncesyjnego, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.
Ustawodawca ustalił reguły prawne udzielania promesy koncesji
Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania koncesji, zwane dalej "promesą". W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od spełnienia warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
W teorii prawa administracyjnego promesę traktuje się jako rozstrzygnięcie co do istoty sprawy. Swoistość polega na przywiązaniu jej do innej przyszłej, koniecznej decyzji rozstrzygającej, ograniczeniu możliwości odmiennego rozstrzygnięcia w owej przyszłej decyzji i wreszcie dopuszczenie do jej wydania przez organ wyraźnie wyposażony w kompetencję procesyjną.
W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące udzielenia koncesji, z wyłączeniem przepisów o przetargu czyli w celu uzyskania promesy przedsiębiorca powinien złożyć wniosek zawierający wszystkie dane i dokumenty wymagane przez ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)
W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy;
2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie;
3) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom bądź ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub obywateli.
Wyrok NSA z dnia 11 października 1996r:
Promesa koncesji jest decyzją administracyjną zobowiązującą organ administracji do wydania na żądanie wnioskodawcy ostatecznego pozwolenia na podjęcie określonej działalności.
Promesa rodzi dla organu koncesyjnego stan prawnego związania, w którym organ nie ocenia już wniosku koncesyjnego pod względem wymagań stawianych mu przez przepisy prawne. Organ koncesyjny w sprawie o wydanie koncesji w okresie ważności promesy bada jedynie aktualności stanu faktycznego i prawnego podanego we wniosku o promesę. Podkreślenia wymaga iż związany promesą jest jedynie organ administracji, a nie wnioskodawca.
Celem wydania promesy jest traktowanie jej jako instrumentu realizacji interesu wnioskodawcy, interesów innych przedsiębiorców, ale także interesu ogólnego.
Udzielenie koncesji zamyka procedurę administracyjną jej przydzielania.
Niekiedy dokonuje się rozróżnienia tzw. promesy zwykłej i promesy warunkowej. Z promesą zwykłą mielibyśmy do czynienia w przypadku, gdy przedsiębiorca, mimo spełnienia wszystkich wymogów niezbędnych dla uzyskania koncesji składa wniosek o udzielenie promesy koncesji celem uzyskania gwarancji formalnej jej udzielenia.
Promesa warunkowa udzielana mogłaby być w sytuacji gdy w trakcie ubiegania się o koncesję przedsiębiorca nie spełnia jeszcze wszystkich wymogów koncesyjnych.
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) nie wprowadza takiej klasyfikacji promesy.
Odmowa udzielenia promesy może nastąpić z tych samych powodów, z których nastąpiłaby odmowa udzielenia koncesji. Podobnie ma się rzecz z cofnięciem promesy. Może to nastąpić z takich samych powodów jak cofnięcie koncesji.
W sprawach nieuregulowanych w przepisach art. 47-61 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)stosuje się przepisy odrębnych ustaw regulujących działalność podlegającą koncesjonowaniu.
Uregulowanie w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) nie oznacza iż regulacja ta jest wyczerpująca i wyłącznie na jej podstawie należy określać normy wyznaczające sposób zachowania przedsiębiorcy oraz organu koncesyjnego w każdej koncesjonowanej dziedzinie działalności gospodarczej. Przyjęcie takiego założenia oznaczałoby by, iż pozbawione znaczenia normatywnego byłyby wszystkie te przepisy ustaw odrębnych, które poszerzają uregulowanie danej instytucji.
Koncesje udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) zachowują ważność do dnia upływu terminu, na który zostały udzielone. W sprawach o udzielenie koncesji wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie Przepisów wprowadzających ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) stosuje się przepisy ustaw regulujących daną działalność w brzmieniu nadanym przez te przepisy.
Źródła:
ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.) z późniejszymi zmianami:
Dz.U.04.173.1807
2005.01.01 zm. Dz.U.04.281.2777
2005.03.27 zm. Dz.U.05.33.289
2005.10.01 zm. Dz.U.05.94.788
2005.10.04 zm. Dz.U.05.179.1485
2005.10.05 zm. Dz.U.05.180.1494
2005.10.17 zm. Dz.U.05.178.1480
2005.10.24 zm. Dz.U.05.183.1538
2006.01.01 zm. Dz.U.05.143.1199
zm. Dz.U.05.175.1460
zm. Dz.U.05.177.1468
2006.02.17 zm. Dz.U.06.17.127
2006.08.26 zm. Dz.U.06.144.1043
zm. Dz.U.06.144.1045
2006.10.01 zm. Dz.U.06.158.1121
2006.10.28 zm. Dz.U.06.171.1225
R. Sowiński - " Administracyjna reglamentacja działalności gospodarczej "
ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm.2)
M. Waligórski - " Administracyjna regulacja działalności gospodarczej"
K. Kohutek - " Komentarz do art. 63 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.)
Wyrok NSA z dnia 11 października 1996r II SA 2120/95