Jeden z pierwszych kościołów

Archeolodzy twierdzą, że odkryli jeden z pierwszych kościołów świata, zbudowanych w miejscu, gdzie mogła znajdować się Arka Przymierza. Miejsce zostało odkryte w górach, na terenach zamieszkiwanych przez Izraelczyków. Jest bogato pokryte kolorowymi mozaikami z inskrypcjami nawiązującymi do Jezusa Chrystusa. Zespół badaczy, prowadzonych przez Yitzhak Magen i Yevgeny Aharonovitch, datuje znalezisko na późny IV wiek, będące zarazem jedną z pierwszych oficjalnych miejsc Chrześcijańskiego wyznania.

"Nie mogę jednoznacznie stwierdzić, czy jest to pierwszy kościół, ale z całym przekonaniem mogę powiedzieć, że jest jednym z pierwszych", powiedział Aharonovitch. Stwierdził, że miejsce zawiera niezwykłą inskrypcję, mówiącą o Shiloh.

"To bardzo rzadkie znalezisko i pokazuje, że wcześni chrześcijanie traktowali to, jako starożytne, święte miejsce". Zgodnie ze Starym Testamentem, dwie tablice zawierające Dziesięć Przykazań, spoczęły w Arce Przymierza, którą przez kilkaset lat przechowywali Izraelici w Shiloh. Ostatecznie około 1000 roku, Arka została przeniesiona do świątyni zbudowanej przez Króla Salomona w Jerozolimie, która 400 lat później została splądrowana przez Babilończyków. Arka zaginęła i po dzisiejszy dzień nie wiadomo, czy została ukryta, czy też zniszczona.

Zespół archeologów w Shiloh rozważa, czy kopać dalej pod pięknymi mozaikami w poszukiwaniu śladów Arki. "Musimy zdecydować, czy dokonać naprawy mozaiki na miejscu, czy przenieść ją do muzeum", powiedział Aharonovitch.
Niestety żydowscy mieszkańcy współczesnego Shiloh zarządali, by naukowcy wstrzymali wykopy.

Na podstawie telegraph.co.uk

Arka Przymierza (hebr. ארון הברית aron habrit) jest dla przedstawicieli judaizmu pierwotnego jednym z elementów przymierza z Bogiem. W Biblii opisana jest jako skrzynia z drewna akacjowego o wymiarach ok. 140x80x80 cm obita obustronnie złotą blachą. Zamknięcie Arki Przymierza stanowiła płyta ze złota, tzw. przebłagalnia (hebr. kaporet). W arce przechowywano, laskę Aarona (która zakwitła), dzban z manną i dwie kamienne tablice z tekstem Dekalogu. Wierzono, że Bóg wręczył te tablice Mojżeszowi na górze Synaj, w trakcie wędrówki ludu Izraela z Egiptu do Palestyny. Według tradycyjnej chronologii biblijnej miało to miejsce w 1444 p.n.e. Osobą, która miała wyłączne uprawnienie do bezpośredniego dostępu do arki był arcykapłan.

Do momentu wybudowania pierwszej świątyni przez króla Salomona arka była ciągnięta na specjalnym wozie z zasłonami we wszystkich kampaniach wojskowych prowadzonych przez Izraelitów. Stanowiła ona centrum kultu w czasie wędrówki Izraelitów do ziemi Kanaan. Wierzono, że armia posiadająca arkę jest niezwyciężona. W czasie oblężenia Jerycha obnoszono ją wokół murów miasta. Później przechowywana była w Miejscu Świętym Przybytku Mojżeszowego w Szilo. Zdobyli ją następnie Filistyni, lecz zwrócili, widząc w niej przyczynę swoich klęsk. Dawid przeniósł ją na wzgórze Syjon w Jerozolimie, a po wybudowaniu świątyni Salomon przeniósł ją do specjalnego pomieszczenia, do którego nie miał wstępu nikt prócz arcykapłana. Stała się jedynym dozwolonym, fizycznym obiektem kultu w judaizmie.

Arka zaginęła w trakcie najazdu armii Babilonu pod wodzą Nabuchodonozora II na Palestynę w 586 p.n.e. i zburzenia pierwszej świątyni. W niektórych kościołach wschodnich istnieje doktryna, według której arka została potajemnie wywieziona z pierwszej świątyni i znajduje się gdzieś na terytorium obecnego Sudanu, gdzie zostanie odnaleziona przez Jezusa Chrystusa w dniu zstąpienia Królestwa Bożego na Ziemię. Według tradycji etiopskiego kościoła monofizyckiego arka lub jej dokładna kopia znajduje się w katedrze w Aksum - dawnej stolicy Cesarstwa Etiopii. Do tych poglądów dołącza opis zawarty w księgach machabejskich, wedle którego prorok Jeremiasz ukrył arkę w grocie na górze Nebo, po wschodniej stronie Jordanu. Najbardziej prawdopodobna wersja głosi, że kapłani jerozolimscy, na wieść o rychłym upadku miasta ukryli arkę w tajemnej komnacie pod wzgórzem świątynnym.

---