Pedagogika Opiekuncza08, DATA: 20


DATA: 20.05.2005r.

KOMPETENCJE PSYCHOLOGICZNE WYCHOWAWCY:

Są to umiejętności inspirowania, motywowania uczniów do nauki, integrowania ich w zespół oraz umiejętności menedżerskie.

DO KOMPETENCJI PSYCHOLOGICZNYCH NAUCZYICIELA ZALICZA SIĘ:

  1. Pozytywne nastawienie do ludzi

  2. Umiejętność unikania najczęstszych przyczyn zakłóceń w komunikowaniu się ludzi

  3. Umiejętność porozumiewania się w ogóle, a z uczniami w szczególności

  4. Umiejętność motywowania uczniów do nauki.

  5. Umiejętność budowania zgranego zespołu z przypadkowej grupy uczniów.

  6. Elastyczność w dostosowaniu własnego stylu kierowania do stopnia dojrzałości uczniów.

  7. Umiejętność kontrolowania stresu.

Otwarta i przejrzysta postawa wobec uczniów jest pomocna w rozwijaniu ich potencjalnych możliwości.

Określenie „przyjazna postawa” można przełożyć na 2 główne dyrektywy postępowania:

- PRACUJCIE RAZEM JAK PARTNERZY

- ZACHOWUJCIE SIĘ WZGLĘDEM SIEBIE JAK PRZYJACIELE

OBSZARY POZNANIA WYCHOWAWCÓW:

  1. Wiedza o wychowanku obejmująca orientacje w poziomie jego rozwoju intelektualnego i społeczno-emocjonalnego, która jest podstawą do zrozumienia jego trudności w nauce, zachowaniu i zaspokajaniu potrzeb.

  2. Postrzeganie wychowanka na tle zespołu, grupy, która jest zbiorowością rządzącą się prawami społecznymi, daje możliwości zrozumienia mechanizmów akceptacji, dominacji wśród kolegów, bądź odrzucenia, izolacji a czasem odtrącenia.

  3. Wiedza o poglądach wychowanków, ich aspiracjach, upodobaniach oraz niepokojach.

  4. O stosunku podopiecznych do placówki, szkoły, do której uczęszcza, co powinno pobudzić wychowawcę, dyrektora placówki do sugerowanych zmian.

  5. Wiedza wychowawcy dotycząca pozaszkolnej aktywności wychowanka oraz całokształtu wpływów, którym podlega on wskutek kontaktowania się ze środowiskiem społecznym (obszar szczególnie ważny w odniesieniu do młodzieży „uciekającej” z placówki i rozwijającej „drugi nurt” swojego życia.

CECHY LIDERA TEAM'ów:

- myślenie perspektywiczne

- wizja celu

- negocjacja z członkami zespołu i ich udział w różnych pracach

- głośno przedstawiają własne zdanie

- nie zgadzają się na realizację poleceń, które wymagałyby działań wbrew sobie

- pertraktują i stymulują

- są aktywnymi uczestnikami zespołu rozwiązującego problemy

- nie mówią za dużo, a ni za mało

- ufają klasie

CECHY ZGRANEGO TEAM'u:

- cele są wspólne i rzeczywiście ważne dla klasy - jako całości

- uczniowie współpracują i wspomagają się w trudnych sytuacjach

KOMUNIKOWANIE się jest NIEEFEKTYWNE, gdy:

- słucha się tylko tego, co chce się usłyszeć

- przerywa się czyjąś wypowiedź

- kończy się za kogoś zdanie

- skupia się głównie na własnej osobie i na tym, co się samemu za chwilę powie

- interesuje się własnym punktem widzenia

- nie daje się partnerowi szansy na lepsze poznanie siebie

- nie zadaje się pytań otwartych, (kiedy, jak, czy), które mają odpowiedzi „tak” lub „nie”

ZWROTY SPRZYJAJĄCE KOMUNIKOWANIU SIĘ:

- wzbudzasz Mój podziw

- imponujesz Mi

- bardzo miło się z Tobą rozmawia

- lubię Cię

- jestem Ci wdzięczny

- podoba Mi się to, co zrobiłeś

- jestem wzruszony

- Ja nie miałbym w tej sytuacji tyle odwagi

- słuchanie Ciebie to przyjemność

KORZYŚCI W WSPÓŁDZIAŁANIU WYCHOWAWCY I RODZICÓW:

NAUCZYCIEL:

RODZICE:

- więcej wiedzą o dziecku, łatwiej im się pracuje

- Czują się bezpieczniej, wiedzą, że ich praca znajduje zrozumienie, że nie działają za późno

- mają więcej informacji o dziecku, lepiej je poznają, zaspokajają ciekawość i poczucie dumy z dziecka

ORGANIZACJA ŚWIETLICY TERAPEUTYCZNEJ:

I Cele świetlicy terapeutycznej

Celem świetlicy terapeutycznej jest terapia dzieci z zaburzeniami zachowania, które to znacznie utrudniają im kontakty społeczne i są przyczyną niepowodzeń szkolnych.

Proces terapeutyczny przebiega w grupie i z jej pomocą.

Uczestnicy świetlicy sami za pomocą prowokowanych zdarzeń i interakcji oddziaływają na siebie korygująco.

II Organizacja pracy świetlicy terapeutycznej

Do świetlicy przyjmowani są wychowankowie:

  1. na ich prośbę,

  2. na prośbę rodziców (opiekuna prawnego),

  3. na wniosek szkoły, pogotowia opiekuńczego, sądu oraz osób prawnych lub fizycznych, które stwierdzą potrzebę udzielenia pomocy przez taką placówkę.

Warunkiem przyjęcia jest ponadto opinia kwalifikacyjna poradni psychologiczno-pedagogicznej. Praca z dziećmi musi przebiegać w małych grupach - 6-12-osobowych (liczebność zależy od specyfiki zaburzeń).

Grupy mogą być zróżnicowane pod względem wiekowym lub płci. Mała li­czebność uczestników umożliwia bezpośrednie i ciągłe kontakty z rówieśnikami jak i osobą prowadzącą.

Kryteria doboru:

  1. Wiek,

  2. Rodzaj zaburzeń (dzieci nadmiernie ekspansywnych, agresywnych nie powinno się łączyć z zahamowanymi. Dzieci zahamowane, bierne, lepiej funkcjonują w grupie młodszej od siebie),

  3. Ważny jest poziom inteligencji - dzieci te powinny być na możliwie równym poziomie, gdyż wyraźne opóźnienie jednego lub kilku z nich hamuje proces terapii.

Zasady przestrzegane przez prowadzącego zajęcia:

- akceptacja

- tworzenie atmosfery afirmacji

- bliski kontakt emocjonalny

- empatia (życzliwość, zaufanie, otwartość)

- istnienie norm grupowych

Metody i Formy pracy terapeutycznej:

- psychodrama

- pantomima (psychogimnastyka)

- terapia zajęciowa (ergoterapia)

- praca w kręgu

- burza mózgów

- techniki relaksacyjne

- gry i zabawy grupowe

- wycieczki, rajdy, biwaki

- zajęcia korekcyjno-wyrównawcze

FUNKCJE I ZADANIA PEDAGOGA SZKOLNEGO:

- w zakresie zadań ogólno-wychowawczych

- w zakresie profilaktyki wychowawczej

- w zakresie pracy korekcyjno-wychowawczej

- w zakresie indywidualnej opieki psychologiczno-pedagogicznej

- organizacja pracy nauczyciela pedagoga

ZADANIA NAUCZYCIELA PEDAGOGA:



Wyszukiwarka