Albert Einstein (1879 -1955)
Człowiek, którego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Jego teorie są źródłem dwudziestowiecznej fizyki, stanowią podstawę zrozumienia praw natury i takich pojęć jak przestrzeń, czas, masa i energia, a wpływ, który wywarł na rozwój fizyki można przyrównać jedynie do osiągnięć Izaaka Newtona. Na stronie znajdziesz biografię, kilka zdjęć i sporo cytatów Alberta Einsteina oraz opisy najważniejszych z jego teorii.
Teorie Alberta Einsteina są źródłem dwudziestowiecznej fizyki. Jego szczególna i ogólna teoria względności stanowią podstawę zrozumienia praw natury i takich pojęć, jak przestrzeń, czas, masa i energia. Szczególna teoria względności sformułowana w 1905 roku, jest nieodzowna , aby zrozumieć oddziaływania cząstek elementarnych. Ogólna teoria względności, która powstała dziesięć lat później , otworzył drogę do nowoczesnej kosmologii.
Urodził się 14 marca 1879r.w Niemczech był synem Hermanna i Pauliny z domu Koch. W rok po jego urodzeniu rodzina przeniosła się do Monachium. Einstein był milczącym chłopcem. uważano go raczej za dziecko dziwne niż utalentowane.Od dziesiątego roku życia uczył się w Leopold Gymnasium. Nie znosił sztywnej dyscyplinyszkolnej i bez entuzjazmu uczył się łaciny i greki. Jego droga do nauki rozpoczęła się od matematyki, do której zachęcił go wuj. W wieku 12 lat Einstein samodzielnie nauczył się geometrii i postanowił, że pewnego dnia rozwiąże zagadki świata. Jego historia to raczej niecodzienny przypadek realizacji młodzieńczych marzeń. Dalsza kariera szkolna Einsteina była równie powikłana jak jego edukacja w szkole podstawowej . W 1894 roku rodzina Einsteinów przeniosła się do Mediolanu, gdzie po wcześniejszych niepowodzeniach osiadł jego ojciec . Albert pozostał w Monachium by ukończyć naukę w gimnazjum, ale porzucił je nie uzyskawszy końcowego świadectwa, by dołączyć do rodziny .Mając 17 lat został przyjęty na politechnikę w Zurychu, rok wcześniej nie zdał egzaminu wstępnego . W szkole nabrał przekonania, że jego dziedziną nie będzie matematyka, lecz fizyka, dlatego studiował prace Hermana von Helmholtza, Jamesa ClerkaMaxwella i innych. Nie był wybitnym studentem, miał poczucie, że uczelnia krępuje go. Później pisał, iż to cud, że współczesne metody kształcenia nie zdusiły całkowicie świętego zapału i dociekliwości .w 1900 roku otrzymał dyplom. Na początku 1902 roku Einstein uzyskał stanowisko młodszego inspektora w szwajcarskim urzędzie patentowym. Przypuszczano, że właśnie ta praca- szczegółowe badania i wyjaśnienie zastosowania różnego rodzaju wynalazków-rozbudziła jego zainteresowanie czasem i przestrzenią. Z pewnością był to jedyny okres, kiedy Einstein pozostawał w izolacji od środowiska fizyków, ale śledził najnowsze osiągnięcia fizyki. W roku - zwanym często annus mirabilis Einsteina - opublikował w siedemnastym tomie ,,Annales der Physik" trzy bardzo ważne prace, w których jak pisze Emilio Segr'e : ,, jego geniusz zapłonął z niedościgłą jasnością". Każda praca była poświęcona odrębnemu zagadnieniu:
1. W artykule na temat ruchów Browna Einstein wykazał , że zygzakowaty taniec cząsteczek zawieszonych w ciszy jest wymiernym i przewidywalnym skutkiem kinetyki cząsteczek. Stwierdzenie to było niepodważalnym dowodem istnienia cząsteczek, nadal jeszcze kwestionowanych w pewnych kręgach naukowych, kilka lat później słuszność obliczeń Einsteina potwierdziły doświadczenia.
2. W swojej pierwszej pracy na temat teorii kwantów Einstein wykazał, że założenie matematyczne, które pozwoliło rozwiązać problem promieniowania "ciała doskonale czarnego", odpowiada pewnemu fundamentalnemu zjawisku fizycznemu. Udowodnił, że światło to strumień cząstek, w których energię można obliczyć, korzystając z liczby znanej jako stała Pancka ("foton" jako określenie cząstki światło powstało później). Doświadczalne uzasadnienie tego stwierdzenia w zakresie światła widzialnego uzyskano w ciągu następnej dekady. Hipoteza kwantów pozwoliła Einsteinowi wyjaśnić zjawisko fotoelektryczne, za co w 1921 r. otrzymał Nagrodę Nobla.
3. Obie wspomniane prace, szczególnie druga miały rewolucyjny charakter, ale pod tym względem przewyższyła je trzecia " Zür Elektrodynamic bewegter Körper" (O elektrodynamice ciał w ruchu). W pracy tej po raz pierwszy została sformułowana teoria względności. Szczególna teoria względności się do całej fizyki, ale pod pewnymi względami stoi w poważnej sprzeczności z intuicyjnym rozumieniem czasu i przestrzeni. Krótko mówiąc, Einstein rozważając ruch w przestrzeni, sformułował postulat, że prędkość światła ma stałą wartość we wszystkich układach odniesienia - niezależnie od ruchu źródła światła lub jego detektora. Czyli inaczej - obliczona już wcześniej prędkość światła nie zależy od prędkości ruchu obserwatora. Jeżeli jednak tak jest, to dla dwóch obserwatorów poruszających się z różną prędkością równoczesne są różne zdarzenia. Jeśli przyjmiemy, że prędkość światła ma taką samą wartość w każdym układzie odniesienia, to czas i przestrzeń łączą się i razem tworzą arenę zdarzeń fizycznych. Łatwo zrozumieć, dlaczego teoria Einsteina stanowiła rewolucję. Prowadzi ona do sytuacji, w której zwykły rozsądek i koncepcje filozoficzne ustępują przed nowymi pojęciami naukowymi - to jest takimi, które można potwierdzić doświadczalnie. Gdy Einstein ogłosił szczególną teorię względności, jego celem było rozwikłanie poważnych zagadnień z jakimi borykała się szybko rozwijająca elektrodynamika. James Maxwell fizyk należący do poprzedniego pokolenia, odkrył równania z których wynikało, że fale elektromagnetyczne rozchodzą się z prędkością światła. W celu mechanicznego wyjaśnienia tego zjawiska - rozchodzenia się fal w przestrzeni ze stałą, określoną prędkością - wysunięto teorię niewidzialnego eteru. Jednak eteru nigdy nie udało się wykryć, a tym samym ta niezwykła popularna teoria względności pozostawała niepokojąco niekompletna. Szczególna teoria względności pozwoliła zrezygnować z eteru, co było istotnym uproszczeniem.