Teksty, CHRONOLOGIA EGIPTU - referat, CHRONOLOGIA EGIPTU


CHRONOLOGIA EGIPTU

- Herodot z Halikarnasu (ok. 485 - 425 p.n.e.) → podróż po Egipcie; opis w II księdze „Historii” pt. „Euterpe”

- Manethon (kapłan z Sebennytos; III w. p.n.e.) opisał po grecku dla Ptolemeusza II dzieje starożytnego Egiptu, opierając się na źródłach rodzimych (gł. listach władców) uszeregował dzieje monarchów w 30 dynastii;

jego praca nie zachowała się, ale wiadomości o niej i o tym, co zawierała przetrwały w pracy historiografa żydowskiego Józefa Flawiusza (37 - 95 r. n.e.) oraz pisarzy chrześcijańskich: Juliusza Afrykańskiego (ok. 220 r. n.e.) i Euzebiusza (ok. 265 - 340 r. n.e.)

Okres Predynastyczny (ok. 4500-2950 p.n.e.) związany jest z rozwojem na terenach Egiptu tzw. kultury Nagada I i II. Nazwa pochodzi od miejscowości Nagada, gdzie prowadzono wykopaliska archeologiczne. Znaleziono tam m.in. naczynia kamienne oraz ceramiczne.

OKRES PRZEDDYNASTYCZNY

płn. ze stolicą w Buto (obejmowało deltę i tereny na południe do współczesnej wioski Atfih); opiekunką była bogini Wa'dżet

płd. ze stolicą w (gr. ) Hierakonpolis (obszar pomiędzy Atfih a Silsila, czyli dzisiejszy Środkowy i część Górnego Egiptu); opiekunką była bogini Nechbet

Okres Archaiczny (ok. 2950-2686 p.n.e.) to czasy panowania I i II dynastii.

OKRES TYNICKI

dynastia I

dynastia II

- prawdopodobnie nie pochodził z roku władców Hierakonpolis, lecz z rodu ombijskiego, gdzie czczono Setha

- wierny kultowi Horusa

- wprowadził podwójny tytuł horusowo - sethowy

- prawdopodobnie powtórne zjednoczenie kraju

Stare Państwo (ok. 2686-2181 p.n.e.) - okres panowania od III do VI dynastii, zwany często epoką budowniczych piramid. W okresie Starego Państwa wykształciły się ostatecznie wszystkie egipskie zwyczaje, obrzędy oraz system religijny. Powstało również pismo (hieroglify), sztuka przeżywała rozkwit. Faraon urósł w oczach społeczeństwa do rangi boga. Szczyt potęgi i blasku faraona przypadł na czasy IV dynastii. U schyłku okresu Starego Państwa wzrost znaczenia arystokracji spowodował zamieszki społeczne i upadek władzy królewskiej.

dynastia III

- piramida schodkowa (prototyp piramidy właściwej) w kompleksie

Grobowym w Sakkara (dzieło Imhotepa)

Hewny - Nysetech

- budowniczowie piramid (kolejno panowali po Dżeserze)

dynastia IV

- wielki budowniczy : piramida w Mejdum i dwie piramidy w Dahszur

- budowniczowie wielkich piramid w Gizie

- konsolidacja monarchii silnej i zjednoczonej pod berłem władzy, zdającego sobie sprawę ze znaczenia władzy potęgi

- Cheops (eg. Hwfw, stąd Chufu)

- Chefren (eg. H'fR' stąd Cha'fre)

- Mykerinos (eg. Mn k'w'R stąd Menka'ure')

dynastia V

dynastia VI

- interwencja wojskowa w Wa'di al - Maghara na Synaju, przeciw plemionom

Koczowniczym

- najstarsza w dziejach świata rewolucja społeczna: upadek władzy królewskiej

i powstanie arystokracji

Nubijczyków, Azjatów i Beduinów przyczyniły się do tego)

- urząd monarchy stał się dziedziczny

- arystokraci powoli przyjmują władzę w swoje ręce; doprowadzają do całkowitej

utraty autorytetu króla wśród poddanych

- król ustanowił urząd „zarządy Południa”, by zahamować wzrastającą potęgę

arystokracji

* pierwsze dynastie - formowanie się i powstawanie państwowości egipskiej

(do III dynastii)

* od III dynastii do panowania Cheopsa - centralizacja władzy królewskiej i dworu

* coraz większy prestiż zdobywali kapłani

- początkowo dominował kler Ptaha z Memfis, z czasem do coraz większego znaczenia

doszedł kler boga słońca Re` z Heliopolis

* panowanie IV dynastii - zarządcy poszczególnych prowincji Egiptu osiągnęli dużą

władzę;

możnowładcy, którzy przyjmowali władzę w swoje ręce doprowadzali do całkowitego

upadku władzy królewskiej

* w okresie V i VI dynastii nomy (okręgi administracyjne) powróciły do pierwotnego statusu - małych niezależnych państewek

Pierwszy Okres Przejściowy (ok. 2181-2133 p.n.e.) był czasem wielkich zmian społecznych, burzenia starych struktur, chaosu. Wówczas po raz pierwszy splądrowano piramidy.

dynastia VII

- prawdopodobnie wtedy nastąpił całkowity rozkład władzy królewskiej, spowodowany

nadmiernym wzrostem potęgi arystokracji

- w konsekwencji doprowadziło to do powstania ludowego

- 70 królów stanowił swego rodzaju radę rewolucyjną

dynastia VIII

- prawdopodobnie jakaś dynastia lokalna, panująca w części kraju;

- Manethon podaje, że panowała w Memfis

- zdołał on zjednoczyć pod swym berłem prawie wszystkie prowincje Górnego Egiptu

(a Herakleopolis stało się wówczas na 150 lat centrum politycznym, religijnym i artystycznym)

- za panowania IX dynastii nomarchowie tebańscy oficjalnie uznawali zwierzchnictwo

Herakleopolis, choć byli niezależni

- otwarty rozłam nastąpił za panowania X dynastii

Średnie Państwo (ok. 2133-1786 p.n.e.) to czas, w którym XI i XII dynastii udało się ponownie zjednoczyć Egipt i odbudować stary porządek. Stolicą państwa stały się Teby. Czasy XII dynastii to największy rozkwit handlu i rzemiosła, zwłaszcza jubilerstwa (o czym świadczą liczne znaleziska z tej epoki) oraz nauki, techniki i budownictwa (budowa twierdz obronnych). Nastąpił powrót do kanonu w sztuce, jednak wizerunki królów zdradzały więcej realizmu. Okres Średniego Państwa zakończył się zamieszkami i walkami lokalnymi.

dynastia XI

zwierzchnictwo Herakleopolis odrzucił król Teb Mentuhotep / ok. 2133r. p.n.e.

- uważany jest za założyciela XI dynastii tebańskiej

- w 14 roku panowania rozpoczął walkę ze zwolennikami królestwa herakleopolitańskiego

- centrum władzy i rezydencja władzy znajdowały się w Tebach

dynastia XII

- wyznawca Amona z Teb

- przeniósł swą rezydencję (a zarazem centrum życia polityczno-społecznego do Iczitaui ( ok. 30 km na płd. od Memfis)

- przywrócił nomarchom część dawnych przywilejów, określając granice nomów zakres uprawnień nomarchów → stworzył nieznany w Egipcie ścisły podział administracyjny całego kraju

  1. reforma systemu administracyjnego - sprowadzenie nomarchów do roli urzędników podległych wezyrowi; kraj podzielono na trzy okręgi administracyjne zwane w'rt - odpowiadające Górnemu, Środkowemu i Dolnemu Egiptowi

  2. dalsza ekspansja polityczna Egiptu

- skierował zainteresowanie na Nubię, chcąc ściślej zespolić tereny Wawat (pomiędzy 1. a 2. kataraktą), kazał przekopać kanał wzdłuż 1. katarakty zwany : „dobre są drogi Chakaure” - regularna komunikacja Nilem pomiędzy Nubią a Egiptem

Drugi Okres Przejściowy (ok. 1786-1567 p.n.e.) w tych latach osłabiony wewnętrznymi walkami kraj został podbity przez plemiona Hyksosów, które opanowały Egipt i przejęły władzę.

- Wykopaliska w Tell el-Dabaa (lata 90. XX w.) przyniosły odkrycie ruin budowli pokrytych reliefami z przedstawieniami króla i napisami hieroglificznymi oraz fresków w stylu późnominojskim (kultura egejska), podobnych do fresków z Knossos, zdobiących ściany pałacu (poł. XVI w. p.n.e.). W Awaris znajdowała się świątynia Seta, boga opiekuńczego dynastii hyksoskiej.

dynastia XVII

- osłabienie Hyksosów, oddalenie stolicy → nomarchowie tebańscy, którzy zdobyli znaczenie w Górnym Egipcie gromadzili się, by wystąpić przeciwko Hyksosom → założyli XVIII dynastię

- 3 ostatnich władców: Sekenenre' T'a' I - Wielki

Sekenenre' T'a' II - Śmiały

Ka'mes

- musieli składać daniny władcom hyksoskim

- do otwartej walki między wojskami nomarchów a Hyksosów doszło za panowania Sekenenre' T'a' I

- Ka'mes → podbił Środkowy Egipt

- w okresie panowania XIV, XV, XVI i XVII dynastii → Nubia odłączyła się od Egiptu

Nowe Państwo (ok. 1567-1085 p.n.e.) - XIII - XX dynastia. Nastąpiło wówczas ponowne zjednoczenie Egiptu. Najwięszy rozkwit to czasy XVIII dynastii, kiedy to stolicą kraju znów stały się Teby. Do największych dzieł architektonicznych tego okresu należą m.in. świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari, zespoły świątynne w Karnaku i Luksorze, świątynia skalna w Abu Simbel wybudowana przez Ramzesa II. Faraonowie zaczęli wykuwać grobowce skalne ozdabiane licznymi malowidłami ściennymi i reliefami - powstała Dolina Królów. Za czasów panowania Amenhotepa IV, zwanego Echnatonem nastąpiła rewolucja społeczno-religijna kraju, a stolicę przeniesiono do Amarny. Jednak już po jego śmierci przywrócono stary porządek, a imię zbuntowanego faraona starano się wymazać z kart historii.

- J'ahmes (I władca XVIII dynastii) dokończył dzieła podboju Hyksosów, zdobył Awaris (ich stolicę);

→ rozpoczął nowy kierunek polityki zagranicznej - podboju i podporządkowania Egiptowi jak największych terenów w Azji Zach.;

→ ponowny podbój Nubii

- Amenhotem I (syn J'ahmesa)

- Thotmes I → nie miał praw do korony (syn Amenhotepa I i konkubiny Senseneb);

→ prawo do korony zdobył poślubiając swoją przyrodnią siostrę, księżniczkę J'ahmes (córka Amenhotepa I i królowej J'ahhotep)

→ wojskowe wyprawy do Nubii, prawie do 3. katarakty

→ spisek książąt syryjskich przeciwko Egiptowi → spiskowców ukarano

→ wzniesienie fortecy w okolicach 3. katarakty (obecnie Tombos) → płd. granica imperium egipskiego

→ aby zapewnić następstwo tronu synowi Thotmesowi (zrodzonemu z konkubiny Hutneferet) ożenił go ze swą córką Hatszepsut (z małżeństwa z J'ahmes)

- Thotmes II

→ tłumienie powstania w Nubii

→ pokonał plemiona Szasu (zamieszkałe na pustyni pomiędzy M. Czerwonym a Synajem)

- Thotmes III

→ syn Thotmesa II z konkubiny

→ poślubił przyrodnią siostrę, córkę Thotmesa II i Hatszepsut

→ był niepełnoletni, więc Hatszepsut (jego macocha, a zarazem ciotka i teściowa) ogłosiła się regentką i sama rządziła państwem

- Hatszepsut

→ była królową

→ chciała stać się królem → przybrała pełną tytulaturę władców egipskich

→ uznała siebie za córkę boga Amona, który desygnował ją na władczynię kraju

→ nosiła męskie stroje i nakazała, by pisać swoje imię bez żeńskich końcówek

→ zatrzymanie polityki wielkich podbojów

→ zajmowała się eksploatacją kopalń i kamieniołomów na potrzeby budownictwa

→ organizowała wyprawy handlowe

→ świątynia w Dejr al-Bahari

- Thotmes III

→ objął władzę po Hatszepsut

→ wznowił politykę zaborczą i doprowadził kraj do rozkwitu

→ w Mitanni → utworzyła się koalicja książąt syryjskich → walki i zwycięstwo Egiptu

→ rozszerzenie granic państwa aż do Eufratu

- Amenhotep II

- Thotmes IV

- Amenhotep III → kolosy Memnona; sztuka i rzemiosło

- Amenhotep IV (później Echnaton)

→ zmienił wiarę, by osłabić potęgę kapłanów Amona tebańskiego

→ wprowadził wiarę w jednego boga Atona - tarczę słoneczną

→ wzniósł nową stolicę w Achetaton („horyzont Atona”)

→ przyjął wtedy imię Echnaton

→ żona Nefertity („piękna, która przybyła”)

→ pertraktacje z klerem Amona: → zamężne córki: Merytaton z Semenchka're, `Anchsenpa'aton z Tutanchatonem

→ Echnaton wybrał jako koregenta Semenchka're → wysłał go z żoną do Teb na pertraktacje

→ Neferetiti i zwolennicy Atona proklamowali Tutanchatona

- Semenchka're zmarł wkrótce po śmierci teścia

- Tutanchaton

→ po śmierci Semenchka're opuścił Achetaton (w którym rezydował trzy lata) i przeniósł się do Teb

→ pogodził się z dawną religią

→ zmienił imię na Tutanchamon

→ znany gł. z grobowca (odnalezionego przez Cartera i Carnarvona)

- `Ai

- Horemheb

- państwo Hetytów zagrażało interesom egipskim

dynastia XIX

- Ramzes I (z rodu Tanis)

- Sethy I

→ odniósł sukcesy militarne w Azji i tym samym przywrócił kontrolę Egiptu nad płd. częścią Syrii i nad Palestyną

- Ramzes II (Wielki)

→ wyprawił się do Azji, dotarł do Byblos

→ 1275 r. p.n.e. - zwycięstwo pod Kadesz nad Orontesem (wg poematu egipskiego)

obie armie poniosły duże straty i bitwa była nierozegrana (źródła hetyckie)

→ zawarł z władcą Hetytów (Muwatalis) traktat pokojowy w 1283 r. p.n.e.: określenie granic państw w Azji; zaprzestanie wojen; wspieranie się w razie ataków obcych

- Merenptah → reorganizacja armii

dynastia XX

- Sethnecht

- Ramzes III

→ od 5. do 11. roku panowania prowadził trzy wielkie wojny

→ 5. rok - zwyciężył plemiona libijskie

→ stawił czoło koalicji w Azji Zach.: plemiona Filistynów, Tekker, Szklisz, Szerdon, Weszwesz, Denen - zwycięstwo Ramzesa

→ 11. rok - ponowna walka z koalicją libijskich plemion Libu i Meszwa'sz - zwycięstwo Ramzesa

→ rozwój gospodarczy i kulturalny

→ I strajk robotników pracujących przy budowie grobowców królewskich

- Ramzes IV - X

- Ramzes XI → Amenhotep (kapłan Amona) zaczyna kierować życiem politycznym i gospodarczym

- religijna i państwowa stolica - Teby

Trzeci Okres Przejściowy (ok. 1085-656 p.n.e.) - okres rozpadu Egiptu na mniejsze państewka, rządów kapłanów i obcych dynastii. Czas XXI dynastii (libijskiej) to podział rządów między królów w Dolnym Egipcie (ze stolicą w Tanisie), a kapłanów w Górnym Egiptem, którzy rządzili niezależnie mając swoją stolicę w Tebach.

- dwa ośrodki władzy:

stolica w Tanis → władcy - Egipt Dolny

Teby → arcykapłan tebański - Egipt Górny i Nubia

- Sza'sza'nk I → założyciel dynastii → potomek libijskiego rodu

→ zachowanie przyjaznych stosunków z Izraelem (panowanie Dawida i Salomona)

- kler Amona wahał się, czy uznać królem → część wyemigrowała na płd. - do Nubii → tam w Napata założyli własne państwo teokratyczne

- o następcach Sza'sza'nka I wiadomo bardzo mało

→ jedynie Karnak dostarcza pewnych materiałów, ale tyczą się one nie samych władców, lecz arcykapłanów Amona

→ władcy tego okresu rezydowali w delcie (Bubastis i Tanis) i stamtąd pochodzi najwięcej zabytków

- po śmierci Sza'sza'nka sytuacja wewnętrzna Egiptu skomplikowała się, a szczególnie w Tebach

→ przyczyną była działalność kleru Amona, dążącego do politycznej niezależności Tebaidy

→ żeby zapewnić sobie przychylność kleru Sza'sza'nk mianował swojego syna Ipeta arcykapłanem Amona

- okres równoległych rządów arcykapłanów Amona i władców egipskich

- prawdopodobnie w 15 r. panowania Tekereta II wybuchła wojna domowa w Egipcie

- dynastia XXII panowała w Bubastis

- władcy należeli do młodszej lub bocznej linii prawowitych władców z Tanis - Bubastis

- rezydencja → pierwotnie Tanis

- Tefnacht → książę dolnoegipskiego miasta Sais

→ starał się zjednoczyć Egipt pod swoim berłem

→ udało mu się poddać pod zwierzchnictwo władców delty i władzę rozciągnąć nieco powyżej Memfis

- Bokchoris → następca i ostatni władca dynastii

- Górny Egipt (za panowania Tefnachta) znajdował się pod władzą Pi'anchy, panującego w Napacie

→ Pi'anchy przeciwstawił się Tefnachtowi, gdy ten chciał zjednoczyć Egipt, pokonał go

→ Pi'anchy → założyciel XXV dynastii (etiopskiej)

- Pi'anchy rządził z Napaty

- Sza'ba'ka i jego następcy przenieśli się do Teb

- Sz'ba'taka

→ na tronie asyryjskim - Senacheryb; dotarł do Palestyny; zagrożenie dla Egiptu; miała odbyć się walka → wojska Sencheryba wycofały się prawdopodobnie z powodu epidemii dżumy

- Taharka

→ przeniósł siedzibę do Tanis

→ oddał rządy w Tebach Hentuemha'towi i „boskiej małżonce Amona”

- Asrhaddon → syn Senacheryba

→ zdobył Memfis

→ poddali mu się książęta delty (671 r. p.n.e.)

→ ogłosił się królem Górnego i Dolnego Egiptu

- Taharka

→ 669 r. p.n.e. odzyskał Memfis

→ Asurbanipal (następca Asarhaddona) → zdobył Memfis

Okres Późny (ok. 656-332 p.n.e.) zapoczątkowany przez XXVI dynastię okres ponownego scalenia Egiptu i stabilizacji. Czas rozkwitu kulturalnego i ekonomicznego państwa. Ostatni władca XXVI dynastii poniósł klęskę w bitwie z armią perską, w wyniku czego władzę w Egipcie przejęli Persowie (dynastia perska). Kolejne trzy dynastie były przypuszczalnie rodzimego pochodzenia.

- Pasmetyk I

→ wypędził Asyryjczyków z Egiptu i ogłosił się królem Górnego i Dolnego Egiptu

- pierwszy najazd perski zakończył panowanie XXVI dynastii, a rozpoczął rządy władców perskich

- Kambyzes (syn Cyrrusa, władca Persów) podbija Egipt (525 r. p.n.e.)

- Kambyzes opuszcza Egipt w 522 r. p.n.e., pozostawia administrację Egiptu satrapie - Aryandesowi, rezydującemu w Memfis

- Dariusz - władca Persów (522 r. p.n.e.) Kambyzes przywiązywał dużą wagę do rozwoju ekonomicznego

- 486 r. p.n.e. - wybucha powstanie w Egipcie

- Kserkses

→ stłumienie powstania

→ władza nad Egiptem → powierzył bratu Achajmenesowi

- Artakserkses (władca Persów)

→ powstanie w Egipcie; wódz → książę libijski Inaros; przyłączył się władca Sais, pomogły Ateny

→ ostatecznie Inaros stracony; powstanie stłumione

- Dariusz II

- Amyrtajos (przywódca ruchu narodowo- wyzwoleńczego w Egipcie)

→ nowe powstanie 410 - 404 r. p.n.e.

→ objęło cały kraj

→ Amyrtajos został władcą Egiptu, po ogłoszeniu niezawisłości

- założyciele pochodzili z Mendes

- Neferites I → objęcie tronu bez zamieszek w kraju → polityka przeciwko Persom

- Nektanebo

→ wydanie dekretu z przywilejami na rzecz kapłanów świątyni Neith w Sais

→ budowa licznych świątyń

- Teos → anulowanie przywilejów dla świątyń z Sais, podwyższenie podatków; wybicie monet → opłacenie żołdu → wyprawa przeciwko Persom

- Nektanebo II → uzurpator

- Artakserkses II Ochos → król perski;

→ wyprawa do Egiptu; zdobycie Memfis; abdykacja Nektanebo II

Okres Ptolemejski (ok. 332-30 p.n.e.) zapoczątkował podbój Aleksandra Wielkiego i przejęcie przez niego władzy. Po śmierci tego wodza Egiptem zawładnął jeden z jego macedońskich wodzów -Ptolemeusz (304 p.n.e.), którego spadkobiercy rządzili aż do podboju kraju przez Rzym. Pod wpływem Ptolemeuszy Egipt zapoznał się z nowymi strukturami społecznymi i ekonomicznymi. Mimo hellenizacji kraju, powstania sztuki aleksandryjskiej, władcy popierali dawną sztukę egipską (Dendera, Edfu, Esna, wyspa File, Kom Ombo). Stolica - Aleksandria - stała się centrum kultury hellenistycznej (Biblioteka Aleksandryjska -Musejon). Językiem urzędowym był grecki, po egipsku mówił lud. Waśnie w rodzinie królewskiej, wojny z Syrią Seleucydów przyczyniły się do powolnego upadku państwa, podbitego przez Rzym (ostatnią władczynią była Kleopatra).

Córka Ptolemeusza XII, Siostra Kleopatry VI Tryfajny, Berenike IV, Arsinoe, Ptolemeusza XIII i XIV. W 51 r. miała 18 lat, objęła władzę poślubiając swego brata, 13-o letniego Ptolemeusza XIII. Była starannie wykształcona, znała wiele języków wschodnich. Popadłszy w konflikt ze swą radą regencyjną musiała uchodzić z Aleksandrii w 49 p.n.e. Powrotu zabraniał jej nieletni brat wspierany przez trójkę regentów Poteinosa, Achillasa i Teodotosa. Odzyskała tron przy pomocy Juliusza Cezara, który spełnił rolę arbitra godzącego królewskie rodzeństwo. Wroga postawa Poteinosa podburzającego lud Aleksandrii i wojsko ptolemejskie na terenie całego kraju, doprowadziła do wojny aleksandryjskiej. Efektem było uwięzienie Ptolemeusza XIII, pożar biblioteki aleksandryjskiej, przejęcie przez Cezara kontroli nad dzielnicą pałacową i portem z latarnią Faros, a w konsekwencji zwycięstwo niewielkich sił rzymskich nad 20 tysięczną armią egipską. W 47 p.n.e. Aleksandria poddała się zwycięskiemu Cezarowi i Kleopatrze. Po śmierci Ptolemeusza XIII Kleopatra uzyskała pełnię władzy, formalnie dobierając na współrządcę Ptolemeusza XIV. W 46 p.n.e. gościła w Rzymie podczas triumfu Cezara. Po śmierci Cezara w marcu 44 r. Kleopatra starała się nie angażować w intrygi polityczne i nie opowiadać po żadnej stronie w walce o władzę w Rzymie, w kwietniu powróciła do Egiptu. Jednak słynne spotkanie z Antoniuszem w Tarsos postawiło Kleopatrę po stronie Marka Antoniusza, z którym miała troje dzieci: Aleksandra Heliosa, Kleopatrę Selene i Ptolemeusza Filadelfosa. Antoniusz poniósł klęskę od Partów. Jego żona Fulwia i brat Lucjusz skłócili go z Oktawianem. W wyniku owego konfliktu, pomimo ślubu Antoniusza z siostrą Oktawiana, Oktawią, doszło w końcu do otwartej wojny. W 34 p.n.e. Antoniusz potwierdził władzę Kleopatry jako królowej Egiptu i Cypru oraz uznał Ptolemeusza XV Cezariona, co było jawnym atakiem politycznym na Oktawiana nie uznającego syna Cezara. W 32 p.n.e. Antoniusz został pozbawiony desygnacji na urząd konsula oraz innych funkcji dowódczych. Kleopatra wypowiedziała wojnę Rzymowi. Strategiczne błędy Antoniusza, także zdrada i dezercja legionów doprowadziły w konsekwencji do bitwy pod Akcjum w 31 r. p.n.e. Po zdradzie Cyrenajki, Syrii oraz państwa żydowskiego a także floty i jazdy egipskiej, Egipt nie był w stanie bronić się przed Oktawianem i Gajuszem Gallusem. 1 sierpnia 30 p.n.e. Aleksandria została zdobyta. Antoniusz popełnił samobójstwo, również Kleopatra targnęła się na swoje życie 12 sierpnia 30 r. p.n.e. kończąc tym samym Okres Ptolemejski w Egipcie. Kraj faraonów zostaje prowincją Cesarstwa Rzymskiego.

Okres Rzymski (ok. 30 p.n.e. - 395 n.e.) - w tym czasie Egipt stał się prowincją rzymską, nastąpił rozwój chrześcijaństwa, dawne świątynie zaczęto przerabiać na kościoły.

7


Wyszukiwarka