Subkultury młodzieżowe stanowią integralny składnik kultury alternatywnej w zakresie wartości, postaw i wzorców zachowań charakterystycznych dla wyodrębnionej, małej grupy społecznej.

Sytuacja wyboru i późniejszej realizacji zaakceptowanych wartości ma wpływ na kształtowanie sfery motywacyjnej, ambicjonalnej a także światopoglądowej.

Poprzez uczestnictwo w subkulturach młodzież wyraża swój stosunek do wartości. W takim wypadku doniosła role odgrywa samoświadomość, jako kategoria organizująca proces kodowania i przetwarzania informacji o własnej osobie. Kształtuje się ona w trakcie rozwoju osobowości i jako efekt oddziaływania na jednostkę środowiska zewnętrznego, szczególnie społecznego: kultury, nauki, stosunków społecznych.

Samoświadomość warunkuje m.in. podmiotowy udział w grupie subkulturowej na zasadzie swobodnego wyboru określonych wartości.

Tolerancja- wartość szczególnie ceniona, występuje jako hasło walki z istniejącą ideologią i systemem.

Podmiotowość- młodzież ceniąc sobie podmiotowość jednostki dąży do bycia w grupie. Podmiotowość można osiągnąć w wybranej grupie subkulturowej gdzie panuje otwartość.

Alternatywny styl życia wyraża się w aktach spontanicznej ekspresji, wyraża wartości, które łączą młodzież- wspólne symbole, wyobrażenia nadające sens życiu.

Równość- dla młodzieży to argument przetargowy wobec dorosłych. Przynależność do grupy subkulturowej stanowi zastępczą formę równego traktowania w nierównym świecie dorosłych.

• Typy podkultur:

• Pod. Typowo przestępcza- rodząca się w dobrze zintegrowanych środowiskach, w których występują różne formy przestępczej działalności dorosłych. Wzory przekazywane przez dorosłych przejmowane są przez młodzież, w tej sytuacji gdy istnieją nielegalne drogi do sukcesu, przestępczośc traktowana jest przez młodzież jako normalny sposób życia.

• Pod. Konfliktu- powstaje w obszarach źle zintegrowanych, o dużej mobilności członków grup i ogólnej niestabilności, gdzie jest ograniczony dostep do wzorów przestępczych dorosłych, wzory czerpane są od rówieśników.

• Pod. Wycofania się- skupia młodzież z warstw niższych, która nie ma możliwości osiągnięcia sukcesu legalnie, której też nie powiodło się w adaptacji nielegalnej (dwa poprzednie sposoby).

7- Młodzież identyfikuje się z grupa:

-ideowo- wykazując poprzez przyjętą ideologię swój stosunek do rodziny, szkoły, społeczeństwa, np. anarchiści

- zewnętrznie- za pomocą ubioru, niekonwencjonalnych zachowań, upodobań do słuchania określonego gatunku muzyki, np. sataniści, szalikowcy.

HIPSTERSI- to jedna z najbardziej ulotnych i nieokreślonych subkultur. Nie wiadomo nawet, czy jest subkulturą, czy może postsubkulturą lub subkulturą w cudzysłowie. Według definicji Władysława Kopalińskiego, hipster to „zapalony miłośnik jazzu, osoba zamiłowana w rzeczach modnych i eleganckich, w nowościach”.

Według Roberta Lanhama, autora książeczki „The Hipster Handbook”, hipster to ktoś, kto ukończył liberalną artystyczną szkołę, której drużyna futbolowa nie wygrała meczu od czasu rządów Ronalda Reagana i ma jednego przyjaciela republikanina. Uwielbia termin postmodernizm, używa słów w znaczeniu ironicznym, spędza wolny czas w barach, ale nigdy w sieciowych, w których kelnerzy mają plakietki z imionami, albo gdzie gra się w rzutki. Bardzo niehipsterskie są m.in. samochody typu suv, przedmieścia, książki z wypukłymi literami na okładce, praca na etacie, bożonarodzeniowe swetry z mikołajem i muzyka, którą można usłyszeć w radiu. To jest trudny styl. Trzeba sprawiać wrażenie, że człowiekowi zupełnie na modzie nie zależy. Na niewtajemniczonych hipster może sprawiać wrażenie, jakby przed chwilą wstał z łóżka (fryzura) i ubierał się po ciemku. Metki wykluczone. Kto ma wiedzieć, że to z Berlina, ten wie. Założyć można niemal wszystko. Liczy się kombinacja stylów, np. sportowego z retro albo kiczu z elegancją, dobrze widziane są cytaty z różnych modowych epok. Ale z tym trzeba uważać, bo nie każdą epokę warto aktualnie cytować. Definitywnie skończył się styl na brytyjskiego modsa, czyli marynarka, krawat śledzik, kapelusz. Trendy zmieniają się szybko, więc o każdym lepiej mówić na wszelki wypadek, że właśnie się kończy.

Podobno właśnie kończy się styl na lata 80. Na razie nosi się skinny jeans, czyli bardzo wąskie spodnie, koszulki w serek, okulary w grubych oprawkach (mogą być bez szkieł), trampki i adidasy, ale modele z krótkich serii, będące kopią tych sprzed kilku dekad. Można cytować styl punkowo-squaterski albo kuriera rowerowego, ale nie wiadomo, jak długo, bo już mówi się, że idzie renesans grunge'u z lat 90., czyli brody i lekko folkowy sznyt.

Gitowcy, git-ludzie - kontrkultura młodzieżowa, istniejąca w latach 70. XX wieku w Polsce.

Grupy gitowców powstawały na osiedlach budowanych masowo w okresie PRL. Pochodzenie jest więc podobne do blokersów, ale gitowców odróżniała większa solidarność i silne przywiązanie do miejsca zamieszkania. Były to niewielkie grupy społeczne dzielące ludzi na tych, którzy są "git" i "frajerów" (czyli resztę, niezrzeszoną).

"Frajerzy" to obcy ludzie, których należało wykorzystywać w każdy możliwy sposób. Gitowcy często byli tzw. bumelantami, czyli uchylali się od pracy, obowiązkowej w PRL dla wszystkich mężczyzn - nie wolno było być bezrobotnym dłużej niż przez 3 miesiące. Posługiwali się grypserą wywodzącą się z gwary przestępczej. Byli wrogo nastawieni do hipisów, a potem także do punków i innych podobnych subkultur. Występował wśród nich kult siły fizycznej i twardego charakteru. Gitowcy ubierali się często, choć nie zawsze, w ortalionowe kurtki, spodnie "w kant", buty z czubem lub inne tego typu stroje. Szacunek wzbudzali gitowcy, którzy mieli złoty ząb, lub nawet kilka. Często zdarzało się, że mieli tatuaż z kotwicą lub syreną. Ich ulubionym gatunkiem muzyki był glam rock.

Mods - subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX wieku. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy - bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.

Gusta muzyczne modsów oscylowały między rock and rollem, ska, rythm and bluesem, modern jazzem, beatem, popem a hard rockiem. Modsi stworzyli ciekawą mieszankę nowoczesnych nurtów w muzyce i elementów muzyki starego pokolenia. Entuzjastycznie przyjmowali dziwactwa sztuki awangardowej.

Często kojarzy się ich również z ulicznymi rozbojami oraz tworzeniem gangów. Poruszali się głównie na skuterach (najczęściej na lambrettach i vespach) i nosili ubrania typowo angielskich marek jak Merc, Fred Perry, Ben Sherman oraz charakterystyczne zielone parki (wojskowe płaszcze z kapturami), do których najczęściej przyszywali naszywki z motywami brytyjskimi takimi jak Union Jack czy symbol RAF-u.

Uważa się, że subkultura modsów była prekursorska względem ruchu skinhead.

SPRAJOWCY- są utrapieniem wielkich aglomeracji, zwani również graficiarzami. To członkowie lub sympatycy różnych subkultur najczęściej nieletni, którzy farbami aerozolowymi niszczą elewacje budynków mieszkalnych, obiektów handlowych, przejść podziemnych. Wypisywane hasła i rysunki szablonowe są swoistą manifestacją obecności określonej grupy, ich poglądów na sytuację polityczną w kraju. Ostatnio obserwuje się znaczny spadek ich działalności.

ANARCHIŚCI- Do anarchistów należą najczęściej studenci i uczniowie szkół średnich w wieku od 16 do 20 lat. Ich naczelnym hasłem jest obrona prawa człowieka do wolności. Odrzucają instytucję państwa, jako że opiera się ono na przymusie. Żądają zniesienia obowiązku służby wojskowej, wspierają ruchy ekologiczne i pacyfistyczne.

SZALIKOWCY- fanatyczni zwolennicy określonej drużyny piłkarskiej, występują w różnych krajach. Arena sportowa to miejsce do wyrażania negatywnych zachowań. Mecze coraz częściej kojarzone są z awanturą, zadymą, starciem chuliganów i oddziałami policji. Subkultura szalikowców określa ich tożsamość grupową, a także system wartości, z którym się identyfikują. Chuligańscy kibice oskarżani są o wiele przestępstw i wykroczeń przeciwko życiu i zdrowiu, które popełnione są często pod wpływem alkoholu. Nazwa subkultury pochodzi od szalików z barwami klubowymi. Szalikowcy mają tzw, fanziny- amatorskie gazetki- umieszczane są tam m.in. sprawozdania z awantur na stadionach, teksty piesni stadionowych, służą do prezentacji radykalnych postaw, treści ksenofobicznych czy nacjonalistycznych . Szalikowcy porównują się do szlachetnych rycerzy broniących słusznej sprawy.

SATANIŚCI- założycielem tego ruchu i najwyższym kapłanem kościoła szatana jest Węgier Anton Szandor La Vey, autor Czarnej Biblii wydanej w 1968 w San Francisco, będącej katechizmem satanisty. Przedstawiono w niej dokładną odwrotność religii katolickiej. Sataniści podzieleni są na zhierarchizowane sekty. Na czele jej stoi przeor oznaczony odwróconym krzyżem i trzema cyframi 6. Członkowie ruchu to tak zwani wyznawcy, noszą odwrócone krzyże bez insygniów wiary chrześcijańskiej. Tego typu emblematy lub wizerunki diabła albo kozła mają wymalowane na dżinsowych kamizelkach nałożonych na skórzane kurtki, noszą je również jako kolczyki, wisiorki, broszki. Noszą wysokie buty oficerki i pozdrawiają się przy pomocy zwrotuAVE SATAN. Twierdzą, że nie ma Boga. Celebrują "czarne msze", podczas których składają ofiary z czarnej kury, kota, gołębia itp. Bezczeszczą groby, znęcają się nad zwierzętami i celowo obrażają uczucia religijne innych ludzi.

---