Budownictwo egzamin, 1-10


  1. Analiza sitowa - sposób wykonania

Badanie uziarnienia gruntów niespoistych wykonuje się metodą sitową. Badanie uziarnienia gruntu polega na określeniu zawartości w nim poszczególnych frakcji. Pozwala to na wykreślenie krzywej uziarnienia, ustalenie rodzaju i nazwy badanego gruntu. Znajomość rodzaju badanego gruntu pozwala na prognozowanie jego właściwości.

Rozdzielenia skały na frakcje dokonuje się poprzez wstrząsanie wysuszonej próbki za pomocą zestawu sit o odpowiednio zróżnicowanych wymiarach oczek.

Wykonanie analizy sitowej:

1) Wysuszoną próbkę gruntu (w temp 105-110 oC) odważa się z dokładnością niemniejszą niż 0,1%. Masa próbki (zależnie od rodzaju gruntu) wynosi: 200-250g dla piasku drobnego, 250-500 g dla piasku średniego, 500-5000 g dla piasku grubego, pospółki i żwiru. Dobrze jest operować próbka o masie n 1000 g co ułatwia późniejsze przeliczanie procentowej zawartości frakcji.

2) Komplet czystych i suchych sit ustawia się w kolumnę w ten sposób, aby na górze znajdowało się sito o największym wymiarze oczek, a pod nim kolejno sita o coraz mniejszym wymiarze oczek. Pod sitem dolnym umieszcza się płaskie naczynie do zbierania najdrobniejszej frakcji przesiewu.

3) Wsypać przygotowaną (odwożoną) próbkę na pierwsze sito i wytrząsać do momentu, aż przesiane zostaną wszystkie ziarna. Po zakończeniu wytrząsania pozostałość z sita przenosi się do wytarowanego naczynia i waży z dokładnością nie mniejszą niż 0,1 g.

4) Pozostałość z kuwety przenosi się na kolejne sito o mniejszym wymiarze oczek i powtarza wytrząsanie.

0x08 graphic
Analiza sitowa - wykres uziarnienia kruszywa

  1. Co to jest cegła? (podaj podstawowe wymiary cegły zwykłej i nazwy poszczególnych powierzchni)

Cegły -Wyroby wypalane z gliny w temperaturze 850÷1000oC

0x08 graphic
Porowatość5÷20 %

  1. Co to jest dylatacja i po co się ją stosuje?

Dylatacja - szczelina celowo utworzona w budynku lub jego elemencie. Wydzielone elementy, ich fragmenty samodzielnie przenoszą przewidywane obciążenia, odkształcenia i przesunięcia. Dylatacje dzielimy na:

konstrukcyjne - wydzielają fragmenty budynku stanowiące jednolitą całość pod względem statyki. Stosowane są przy zmianie sposobu posadowienia, zmianie układu konstrukcyjnego budynku, dużych różnic w obciążeniach, przy znacznych wymiarach budowli w rzucie poziomym itp.

termiczne - mają za zadanie wyeliminowanie wpływu dużych naprężeń od odkształceń termicznych (rozszerzalność termiczna) poszczególnych fragmentów budynku

technologiczne - eliminują wpływ skurczu lub pęcznienia materiałów użytych do wykonania elementu budowli

przeciwdrganiowe - mają zadanie eliminacji lub zmniejszenia wpływu drgań, wstrząsów itp. jednego elementu na drugi. Stosowane np. pomiędzy maszyną a jej fundamentem, posadzką a fundamentem maszyny wytwarzającej drgania (np. młot), w rejonach trzęsień ziemi lub szkód górniczych.

Przerwy dylatacyjne powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 20mmi być wypełnione klinem trwale plastycznym.

  1. Co to jest europejska aprobata techniczna?

europejska aprobata techniczna - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzależnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób jest stosowany, wydaną zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej.

  1. Co to jest marka zaprawy?

Marka zaprawy - symbol literowo-liczbowy (np. M4) klasyfikujący zaprawę pod względem jej wytrzymałości na ściskanie określonej na beleczkach 4 x 4 x 16 cm; liczba po literze M oznacza średnią wytrzymałość na ściskanie zaprawy po 28 dniach.

Marki zapraw : M0,3; M0,6; M1; M2; M4; M7; M12; M15, M20.

Liczba oznacza średnią wytrzymałość na ściskanie zaprawy cementowej po 28 dniach twardnienia.

  1. Co to jest stan graniczny i na czym polega metoda stanów granicznych - rodzaje stanów granicznych?

Wymiarowanie konstrukcji metodą SG polega na sprawdzeniu czy przy danych wymiarach przekroju elementu i przyjętym zbrojeniu nie wystąpi stan zwany granicznym, po którego osiągnięciu konstrukcja przestaje odpowiadać wymaganiom użytkowym założonym w projekcie (stan graniczny użytkowania) lub ulega zniszczeniu czyli zostaje wyczerpana jej nośność (stan graniczny nośności).

Konstrukcje i elementy konstrukcji należy sprawdzać z uwagi na możliwość wystąpienia dwóch grup stanów granicznych:

- grupy stanów granicznych nośności,

- grupy stanów granicznych użytkowania.

W obliczeniach należy uwzględnić warunki występujące w poszczególnych stadiach realizacji oraz w stadium eksploatacji konstrukcji.

STANY GRANICZNE NOŚNOŚCI

Do stanów granicznych nośności zalicza się:

- utratę stateczności części lub całości konstrukcji traktowanej jako ciało sztywne,

- zniszczenie najbardziej wytężonych przekrojów konstrukcji,

- zniszczenie części lub postępujące zniszczenie całości konstrukcji (np. w efekcie eksplozji gazu itp.),

- przekształcenie się konstrukcji w mechanizm w wyniku uplastycznienia lub zarysowania /pęknięcia/ materiału w niektórych przekrojach lub utraty stateczności kształtu niektórych elementów konstrukcji,

- stany powstałe w wyniku uplastycznienia materiału lub podłoża oraz nadmiernego rozwarcia się rys /spękania/ prowadzące do zniszczenia lub niedopuszczalnej zmiany kształtu konstrukcji.

STANY GRANICZNE UŻYTKOWANIA

Do stanów granicznych użytkowania zalicza się:

- nadmierne odkształcenia konstrukcji lub podłoża,

- nadmierne zarysowanie konstrukcji,

- nadmierne drgania konstrukcji.

SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH NOŚNOŚCI

polega na wykazaniu, że wartości sił wewnętrznych wywołanych działaniem obciążeń obliczeniowych są nie większe od nośności konstrukcji lub podłoża wyznaczonej dla obliczeniowych wytrzymałości lub innych obliczeniowych cech mechanicznych materiałów i

obliczeniowych parametrów geofizycznych podłoża gruntowego.

Sprawdzenie stanu granicznego nośności elementów ściskanych polega na porównaniu wypadkowego obciążenia z nośnością obliczeniową rozpatrywanego przekroju elementu:

Nsd<= NRd

gdzie:

Nsd - obliczeniowe obciążenie ściany w obliczanym przekroju (siła normalna),

NRd - nośność obliczeniowa ściany,

SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH UŻYTKOWANIA

polega na wykazaniu, że wielkości odkształceń konstrukcji, szerokości rozwarcia rys itp., wywołanych działaniem obciążeń charakterystycznych przy założeniu charakterystycznych wartości cech mechanicznych materiałów i charakterystycznych wartości parametrów geofizycznych są nie większe od wielkości uznanych za graniczne.

Wartości graniczne odkształceń, szerokości rozwarcia rys itp. powinny być uzależnione od skutków gospodarczych i ujemnych reakcji użytkowników.

SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH UŻYTKOWANIA

Dla elementów zginanych w których odkształcenie można wyrazić przez ugięcie, zasadę tę można zapisać w postaci nierówności

ymax < ydop

gdzie:

ymax - maksymalne ugięcie elementu (strzałka ugięcia)

ydop - ugięcie dopuszczalne, według aktualnie obowiązujących norm obliczeń konstrukcji.

  1. Co to jest wyrób budowlany?

wyrób budowlany - należy przez to rozumieć rzecz ruchomą, bez względu na stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do obrotu, wytworzoną w celu zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzaną do obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość użytkową i mającą wpływ na spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. -Prawo budowlane (Dz. U. Z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41)

  1. Co to jest żebro rozdzielcze i jaką pełni funkcję?

Żebra rozdzielcze - zgodnie z nazwą - rozdzielają obciążenia skupione działające nad jedną z belek nośnych (żeber nośnych) stropu na kilka sąsiednich. Żebro rozdzielcze zwykle umieszcza się w środku rozpiętości stropu, prostopadle do kierunku belek nośnych. W stropach gęstożebrowych typu Akerman, Fert, Teriva Ceram powyżej 4,5 m rozpiętości powinno się wykonywać żebra rozdzielcze. Zapobiegają one ,, klawiszowaniu" stropu, czyli oddzielnej pracy poszczególnych belek, a tym samym powstawaniu spękań na sufitach, biegnących wzdłuż tych belek.

  1. Co to są grunty budowlane?

Grunty budowlane są to utwory geologiczne zewnętrznej warstwy skorupy ziemskiej, znajdujące się w zasięgu obciążeń od obiektów budowlanych bądź używane do wykonania budowli ziemnych (zapór, nasypów itp.).

Zasięg ten przyjmuje się do takiej głębokości, gdzie naprężenia od obciążenia obiektem budowlanym osiągają wartość 30% naprężeń pierwotnych w podłożu gruntowym.

Jeśli na tej głębokości występują grunty słabe, bardzo ściśliwe to należy wykonać badania aż do warstwy gruntów nośnych nieściśliwych.

ROZRÓŻNIA SIĘ GRUNTY:

NATURALNE-powstałe w wyniku procesów geologicznych i

ANTROPOGENICZNE-utworzone jako grunty nasypowe z produktów gospodarczej lub przemysłowej działalności człowieka.

  1. Czynniki wpływające na korozje betonu.

Zależnie czynników korozja betonu może być:

fizyczna - spowodowana złym składem mieszanki betonowej, jej niewłaściwą pielęgnacją lub brakiem pielęgnacji, mrozem;

chemiczna - powodują ją agresywne związki w kruszywie, wodzie czy w powietrzu;

biologiczna - której przyczyną jest działalność bakterii i grzybów.

Korozja siarczanowa

Wodne roztwory zawierające siarczany powodują jedną z najgroźniejszych w skutkach - korozję siarczanową.

Korozja chlorkowa

Chlorki zawarte m.in. w wodzie morskiej, wodach kopalnianych wywołują korozję chlorkową. Innym źródłem agresywnego działania chlorków są tzw. środki odladzające (NaCl, CaCl2) stosowane w zimowym utrzymaniu dróg.

Korozja węglanowa

Dwutlenek węgla zawarty w powietrzu lub w roztworach wodnych wywołuje korozję węglanową. Mechanizm niszczenia betonu polega na osłabieniu struktury zaczynu cementowego spowodowanej wymywaniem produktu hydratacji - wodorotlenku wapniowego.



Wyszukiwarka