• Wlew dożylny = ciągła infuzja dożylna

• Sposób podawania leku polegający na długotrwałym wprowadzeniu określonej (zwykle dużej) dawki leku ze stałą szybkością.

• Podanie to rozpatrywane jest w modelu jednokompartmentowym

Zmiany stężenia leku w ustroju przy wlewie dożylnym i po jego zakończeniu

Matematyczne zmiany stężenia substancji leczniczej można przedstawić następująco:

D - ilość leku wprowadzona do organizmu

V_d - objętość dystrybucji

K - stała szybkości eliminacji

t - czas

T_inf - czas trwania wlewu

• Stała szybkości wlewu K₀:

D - dawka leku

T_inf - czas trwania wlewu

• Stężenie leku dla t<T_inf

Stężenie leku osiąga stałą wartość C_ss, gdy prędkość wlewu równa się szybkości eliminacji

Stężenie leku w stanie stacjonarnym C_ss

Stężenie w stanie stacjonarnym zależy wyłącznie od prędkości wlewu i klirensu

• Szybkość osiągnięcia stężenia stacjonarnego c_SS zależy od biologicznego czasu półtrwania t_0,5
  Po upływie jednego T_0,5 stężenie osiągnie 50% C_ss

• Po upływie dwóch T_0,5 stężenie osiągnie 75% C_ss

• Po upływie 3,3 T_0,5 stężenie osiągnie 90% C_ss

• Im krótszy jest biologiczny okres półtrwania danego leku, tym szybciej osiągnie się stężenie stacjonarne we krwi, np.

T_0,5 benzylopenicyliny= 30min., więc 90% C_ss osiągnie po upływie 99min. (3,3 x 30min. = 99min.)

• Podanie w postaci wlewu dożylnego stosuje się w celu utrzymania stężenia substancji leczniczej we krwi na stałym poziomie, zwłaszcza gdy nie jest to możliwe w przypadku innych dróg podania.

• Wlew dożylny stosuje się m. in. przy antybiotykoterapii

---