Wrzos zwyczajny

168a] Wrzos zwyczajny - Calluna vulgaris

Skład chemiczny: flawonoidy, garbniki, substancje mineralne [zwłaszcza potas i

krzem], olejek eteryczny, gorycz, glikozyd - arbutyna.

Działanie: moczopędny, dezynfekujący drogi moczowe, pobudzający tworzenie

soków żołądkowych, uspokajający, napotny, stymulujący procesy życiowe,

poprawiający przemianę materii.

Wrzos jest od bardzo dawna wykorzystywany w lecznictwie ludowym.

Nie używa się go pojedynczo, lecz zwykle w mieszankach.

Napar: 10-15g kwiatów na 2 szkl wody - pić 2-3 razy dziennie po 1/3-1/2 szkl.

Ziele do naparu stosować w mniejszych ilościach.

Ewentualnie zażywa się 3% krótko gotowanego odwaru [2-3 szkl dziennie przy zapaleniach dróg

moczowych, kamicach, reumatyzmie, lekkich biegunkach, niedokwaśności żołądka].

Wrzos łagodzi bóle pochodzenia wrzodowego.

Uwaga: Wiosenna herbatka - odwar lub napar z takiej ilości ziela lub kwiatów żeby był lekko czerwony można pić dłuższy czas bez obawy o następstwa.

168b] Wrzos zwyczajny

Działanie: moczopędny, rozkurczowy, przeciwbakteryjny, łagodnie przeciwzapalny.

Wzmaga wydzielanie soku żołądkowego, poprawia trawienie, zwiększa łaknienie.

Stosuje się w stanach zapalnych dróg moczowych, kamicy moczowej, nieżycie żołądka i jelit.

Napar: 1,5 łyżki kwiatów wsypać do termosu, zalać 2 szkl wrzątku, zamknąć, pozostawić na 1 godz.

Przecedzić i pić po 1/3 szkl 2-4 razy dziennie po posiłku jako środek moczopędny i odkażający drogi moczowe; lub 30min przed jedzeniem na poprawę trawienia.

168c] Wrzos zwyczajny

W celach leczniczych zbiera się kwiaty lub kwitnące ziele. Nasi przodkowie pili napar z wrzosu zamiast herbaty.

Wrzos zawiera duże ilości garbników, flawonoidów -m.in. kwercytynę i mirycytrynę; alkaloidy,

olejki lotne, azotan potasu i krzemionkę, magnez, mangan, żelazo, śluz, a także substancje goryczkowe.

Z takiego składu wynika zastosowanie tego ziela:

- flawonoidy i związki potasu działają moczopędnie,

- arbutyna - przeciwbakteryjnie w drogach moczowych,

- garbniki - przeciwzapalnie i ściągająco.

Napary z wrzosu podaje się w przewlekłych nieżytach pęcherza moczowego, w

przewlekłym zapaleniu miedniczek i kłębuszków nerkowych, a także w nieżytach

układu pokarmowego, w łagodnych biegunkach i przy w niedostatecznym wydzielanie

soku żołądkowego.

Wrzos jest lekiem pomocniczym w reumatyzmie, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych.

Stanowi jeden z głównych składników mieszanek ziołowych w naturalnym leczeniu kamicy nerkowej i pęcherzowej, a także przerostu prostaty.

Stosuje się go pomocniczo w stanach stresu, wyczerpania nerwowego i bezsenności.

Uwaga: Wrzos przedawkowany, czyli w nadmiarze ma działanie odurzające.

168d] Wrzos zwyczajny

W celach leczniczych zbiera się kwiaty i ziele wrzosu.

Wrzos zawiera duże ilości garbników, flawonoidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, związki gorzkie, glikozyd - arbutynę i sole mineralne [głównie potas i krzem].

Działanie: moczopędne, żołądkowe.

Duże zawartości garbników sprawiają, że wrzos może być używany w leczeniu chorób przewodu pokarmowego, zwłaszcza biegunek i stanów zapalnych w przewodzie pokarmowym

Może być używany do zapobiegania fermentacji w jelitach.

Jest cennym lekiem w nieżytach niedokwaśności żołądka i przy braku apetytu.

Obecność flawonoidów sprawia, że wrzos ma właściwości moczopędne.

Olejek eteryczny zawarty we wrzosie znosi skurcze mięśni gładkich jelit i dróg moczowych.

Glikozyd arbutyna dezynfekuje drogi moczowe i niszczy nawet bakterie oporne na antybiotyki.

Wrzos może więc z powodzeniem być wykorzystywany w leczeniu przewlekłych zakażeń dróg moczowych.

Właściwości moczopędne wrzosu są cenne również w leczeniu kamicy moczowej, a zwłaszcza w

przypadkach rzadkich rodzajów kamicy jak cystynowa i ksantynowa.

Pamiętać jednak trzeba, ze dla pełnego działania leczniczego wrzosu, trzeba jednocześnie spożywać

związki, po których mocz jest alkaliczny.

Substancje gorzkie wrzosu pobudzają czynność wydzielniczą żołądka, co pobudza trawienie.

Wrzos można stosować w chorobach wątroby i dróg żółciowych.

Zawartość potasu, a zwłaszcza krzemu sprawia, że wrzos może być cennym lekiem w walce ze starością i przedwczesnym starzeniem się tkanki łącznej, a także we wszelkich procesach regeneracji w organizmie.

Wrzos może być stosowany w dolegliwościach stawowych i kostnych, w gośćcu przewlekłym

postępującym.

Odwar: 1 łyżkę suszonych kwiatów wrzosu zalać 1 szkl wody i gotować 3-5min. Pić 2-3 razy dziennie w przypadkach chorób układu moczowego.

W dolegliwościach przewodu pokarmowego odwar ten należy pic 30min przed posiłkiem.

Wrzos wchodzi w skład mieszanek ziołowych:

- Mieszanka moczopędna: wrzos, ziele marzanki, znamię kukurydzy, ziele połonicznika, kwiaty chabru, owoce kopru włoskiego, kwiaty pierwiosnka, kwiaty wiązówki, liście brzozy - zmieszać w równych częściach. 1 łyżkę mieszanki zalać 2 szkl wrzątku. Pić w 2-3 porcjach w ciągu dnia.

- Mieszanka dla poprawienia trawienia: wrzos, ziele drapacza lekarskiego, ziele dziurawca, liście

mięty pieprzowej, korzenie mniszka, korzenie arcydzięgla, kłącze tataraku, ziele krwawnika, koszyczki rumianku szlachetnego - sporządzić napar jak wyżej.

168e] Wrzos zwyczajny

Wrzos działa moczopędnie, przeciwreumatycznie, ściągająco i antyseptycznie [zewnętrznie].

Stosuje się go przy przewlekłych nieżytach pęcherza, zapaleniu miedniczek

nerkowych i pęcherza moczowego, kolce nerkowej, nieżycie przewodu

pokarmowego, biegunkach, słabym wydzielaniu soku żołądkowego.

A jako lek pomocniczy przy reumatyzmie, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, w stanach podniecenia nerwowego i bezsenności.

Wrzos jest rośliną miododajną.

168f] Wrzos zwyczajny - Calluna vulgaris.

Surowcem jest ziele - Herba Callunae (Ericae), które zbiera się w okresie kwitnienia i suszy w temp. do 40 stopni C.

Wrzos zawiera garbniki - do 7%, arbutynę i metylo-arbutynę - ok. 0,5%, kwasy organiczne (m.in.

fumarowy), goryczkę, olejek eteryczny, kwercytrynę, mirycytrynę, śluzy, sole i triterpeny (kwas ursolowy).

Wodny wyciąg z wrzosu wywiera wpływ moczopędny, odtruwający organizm, przeciwobrzękowy, napotny, przeciwgorączkowy, wykrztuśny i przeciwkaszlowy, osłaniający, rozmiękczający, silnie przeciwzapalny, odkażający, głównie na układ moczowy, słabo żółciopędny czy uspokajający.

Efektywnie uszczelnia naczynia krwionośne i stabilizuje błony komórkowe (działanie przeciwprzesiękowe).

Wskazania: skąpomocz, stany zapalne nerek i dróg moczowych, ropomocz, białkomocz, krwiomocz, cukromocz, obrzęki, kamica moczowa, bóle nerek, nieżyt układu oddechowego, nieżyt jelit i żołądka, zaburzenia trawienia, zaparcia i biegunki, bóle brzucha, zapalenie jamy ustnej i gardła, przeziębienie,

choroby zakaźne, zatrucia, schorzenia skórne, dna, reumatyzm, lekkie wyczerpanie nerwowe (+ inne

zioła, np. melisa).

Napar: 2 łyżki ziela lub kwiatów zalać 200-400 ml wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić.

Pić kilka razy dz. po 150-200 ml. Niemowlętom można podawać 20-50 ml naparu (bardzo korzystnie

wpływa na przewód pokarmowy u niemowląt, ponadto uspokaja je).

Wrzos jest miły w zapachu i smaku, można nim zastąpić herbatę.

168g] Wrzos zwyczajny - Calluna vulgaris

Surowiec: Kwiaty, czasem niezdrewniałe szczyty pędów.

Surowiec zawiera duże ilości garbników, flawonoidy, alkaloidy-arbutynę, ślady

olejku lotnego, związki nieorganiczne (azotan potasu, krzemionka), substancje

goryczowe i inne związki.

Działanie moczopędne (azotan potasu i flawonoidy), przeciwbakteryjnie w drogach moczowych

(arbutyna), przeciwzapalnie i słabo ściągające (garbniki).

Ziele wrzosu stosuje się najczęściej w postaci naparu w przewlekłych nieżytach pęcherza, w przewlekłym zapaleniu miedniczek nerkowych, a także w nieżytach przewodu pokarmowego, w łagodnych biegunkach i niedostatecznym wydzielaniu się soku żołądkowego.

W kamicy nerkowej i pęcherzowej dodaje się ziele połonicznika, korzeń wilżyny, łuszczyny fasoli i ziele nawłoci.

Stosuje się go także pomocniczo w stanie podniecenia nerwowego i bezsenności.

Przygotowanie naparu: 1 łyżkę ziela zalać l szklanką wrzątku. Pić 3 razy dziennie.

---