Nauka Administracji 5

1. ELEKTRONICZNA ADMINISTRACJA PUBLICZNA (rozdział VI)

Społeczeństwo informacyjne - W lipcu 1996 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydaje Raport „Społeczeństwo Informacyjne w Polsce” [KRRT1996], w którym określa się społeczeństwo informacyjne następująco:

„Społeczeństwo staje się społeczeństwem informacyjnym, gdy osiąga stopień rozwoju oraz skali i skomplikowania procesów społecznych i gospodarczych wymagający zastosowania nowych technik gromadzenia, przetwarzania, przekazywania i użytkowania olbrzymiej masy informacji generowanej przez owe procesy. W takim społeczeństwie:

• informacja i wynikająca z niej wiedza oraz technologie są podstawowym czynnikiem wytwórczym, a wszechstronnym czynnikiem rozwoju jest wykorzystywanie teleinformatyki.

• siła robocza składa się w większości z pracowników informacyjnych,

• większość dochodu narodowego brutto powstaje w obrębie szeroko rozumianego sektora informacyjnego”.

„Społeczeństwo charakteryzujące się przygotowaniem i zdolnością do użytkowania systemów informatycznych, skomputeryzowane i wykorzystujące usługi telekomunikacji do przesyłania i zdalnego przetwarzania informacji" (I Kongres Informatyki Polskiej, 1994, [1KIP1994]).

Regulacja prawna:

Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. 2005 nr 64, poz. 565).

Ustawa z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. 2001 nr 130 poz. 1450),

Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz.U. 2002 nr 169 poz. 1385),

Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. nr 144, poz. 1204),

Ustawa 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 1997 nr 133 poz. 883),

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2001 nr 112 poz. 1198),

Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2004 nr 171 poz. 800).

1. Znaczenia społeczeństwa obywatelskiego:

1. Znaczenie filozoficzne - rola jednostki w tym społeczeństwie; przejęcie pozycji i funkcji jednego człowieka przez ogół, zatracenie się tejże jednostki

2. Znaczenie polityczne - społeczeństwo informacyjne jako nowy sposób samo rządzenia z pominięciem struktur państwa i z wyodrębnionym i istotnym w procesie decydowania blokiem społecznym

3. Znaczenie organizacyjne - informacja i jej przekazywanie jako spoiwo tej społeczności; informacja scala społeczeństwo

4. Znaczenie prakseologiczne - okoliczności, które wpływają na sprawność załatwiania spraw;

5. Znaczenie jurydyczne - uregulowanie przez obowiązującym w państwie prawie terminów i pojęć dot. społeczeństwa informacyjnego, przetwarzania informacji, technologii informacyjnych i komunikacyjnych

2. Elektroniczna administracja (e-administracja, e-rządzenie, e-government) to wykorzystanie technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych w administracji publicznej, w powiązaniu ze zmianami natury organizacyjnej i zdobywaniem nowych umiejętności w celu poprawienia jakości świadczonych usług publicznych, wzmocnienia zaangażowania obywatela w procesy demokratyczne oraz poparcia dla polityki państwa [ Na podstawie definicji ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/ [dostęp 6 maja 2007 r.].( D. Grodzka)

• Sieciowy układ tworzących go podmiotów, brak podmiotów zwierzchnich

• Kategoryczne odejście od dotychczasowej struktury i treści relacji między organem świadczącym usługi, a podmiotem (=klientem)

1. Historia „elektronicznej administracji”

• 1961 r. - Japończyk T. UmeSamo jako pierwszy użył tego pojęcia w artykule „o teorii ewolucji społeczeństwa opartego o na przemysłach informacyjnych”

• 1972 r. - X. Masuda - opracował kompleksowy plan przeobrażeń sfer życia społecznego w oparciu o rozwój sektora informacji i telekomunikacji

• 1978 r. - dwaj eksperci - S. Nora i A. Minca przedłożyli raport prezydentowi Francji dot. społeczeństwa informacyjnego

• 1994 r. - Raport Bangemanna - patrz pkt. 1.4.

• 1996 r. - KE, zielona księga - procesy transformacji w kierunku społeczeństwa informacyjnego i ich konsekwencji dla obywateli

• 1999 r. - inicjatywa Europa - społeczeństwo informacyjne dla wszystkich

• 2000 r. - Strategia Lizbońska

• Plan E-europa +2003

• 2008 r. - Strategia rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce do roku 2013 (Rada Ministrów)

• i2010 - Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia

• 2007-2013 - Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia

• 2007-2015 - Strategia Rozwoju Kraju

1. Raport Bangemanna

• 1994 r.

• Europa i społeczeństwo globalnej informacji Zalecenia dla Rady Europejskiej (początek e-government)

• Dotyczył informacji społecznej

• Rozdział IV - elementy budowy społeczeństwa informacyjnego

1. Zadania

1. Wdrożenie 20 interaktywnych e-Usług, w tym: rozliczanie podatku dochodowego, poszukiwanie ofert pracy, zgłaszanie informacji do USC, dostęp do katalogów publicznych, zgłoszenia na policję, do lekarza, uzyskanie prawa:

• Do zasiłku/ renty/ emerytury/ innych wypłat z ZUSu

• Dowodu osobistego/ prawa jazdy/ paszportu

• Stypendium

• Pozwolenia na budowę

2. Wprowadzanie w administracji dokumentów i usług elektronicznych

3. Rozwój narzędzi i kanałów umożliwiających udostępnienie usług publicznych (przy pomocy podpisu elektronicznego)

4. wspólny słownik pojęć stosowanych w informatyzacji

5. promowanie podpisu elektronicznego

6. stworzenie portalu administracji dot. różnych treści, usług i obsługi procesowej

7. wprowadzenie Strategii Jednego Okienka

8. budowa dziedzinowych platform e-usług

9. uproszczenie systemu rozliczeń VAT

1. Centralny system informatyczny (Wrota Polski)

1. Funkcje systemu

• Usprawnienie przepływu informacji

• Załatwianie spraw drogą elektroniczną

• Ułatwienie dostępu do danych administracji publicznej (medycznych i ubezpieczeniowych)

• Możliwość składania wniosków

• Wydawanie informacji pomiędzy urzędami on-line

1. Korzyści z wykorzystania technologii informacyjne w urzędach:

• Oszczędność czasu, kapitału

• Wzrost funkcjonalności świadczonych usług

• Zwiększenie zakresu informacji i przejrzystości procedur administracyjnych

• Eliminacja błędów

• Poprawa dostępności

• Podejście przedmiotowe, nie podmiotowe

1. Nauka administracji i nauka prawa administracyjnego a rozwój technologii informacyjnej

• Nauka administracji i nauka prawa administracyjnego są „spóźnione” wobec rozwoju technologii informacyjnej - nauki nie wyprzedziły tego zjawiska oraz nie nadążają za nim; upadek znaczenia prawa miejscowego

1. Zjawiska cyfrowej komunikacji mające znaczenie dla prowadzenia administracji publicznej

• Rynkowa produkcja i sprzedaż nowoczesnych urządzeń do nadawania/odbioru informacji

• Kreacja nowego prawa dot. technicznych aspektów informatyzacji administracji publicznej

• Niska trwałość i ciągłe nowelizowanie tego prawa

• Centralizowanie informacji i decyzji

• Zmiana statusu z obywatela na klienta i sytuacji publicznoprawnej obywatela na sytuację majątkową, nabywcy etc.

1. Skutki elektronicznego technizowania procesu wydawania decyzji

• Przyspieszenie, ułatwienie, racjonalizacja i uobiektywnienie administrowania

• Gaśnie rola normatywnego oddziaływania prawodawców

• Likwidacja/ ograniczenie prowadzenia określonej polityki wobec/ w administracji

• Brak możliwości kontroli przez obywatela decyzji wydawanych elektronicznie

• Zmniejszenie znaczenia kpa i procedur administracyjnych

• dehumanizacja obywateli

1. Informacja we współczesnym świecie - potencjalne i realne zagrożenia (W. Babik) (manipulowanie informacją, globalizacja informacji, inflacja informacji)

2. OBYWATEL A ADMINISTRACJA (rozdział VII)

• Obywatel wobec przemian w podziale terytorialnym

• Obywatel wobec przemian W organizacji struktur na poszczególnych poziomach organizacji

• Obywatel wobec przemian funkcjonalnych

• Obywatel wobec dobrej administracji

1. Ingerencja administracji w sferę sytuacji obywatela, jako przedmiot nauki polskiego prawa administracyjnego (J. Boć)

2. Sytuacja obywatela jako kreatora / odbiorcy przemian organizacyjnych i funkcjonalnych (m.in. zmiany w podziale terytorialnym ,skasowanie organu)

Obywatel jako kreator przemian	Obywatel jako odbiorca przemian
Pozycja obywatela rozpatrywana wobec przemian w podziale terytorialnym i przemian funkcjonalnych Roja obywatela jako podmiotu, którego opinia ma jakiekolwiek znaczenie dla podejmowania przemian i ich kształtowania Referendum, konsultacje, inicjatywa ustawodawcza, debaty Konsultacje nie przysługują pojedynczym obywatelom, a jedynie wszystkim łącznie	Dot. przemian organizacyjnych i funkcjonalnych, np. zmiana terytorialna w jaki sposób zmiany terytorialne działają na obywatela? Zmiany terytorialne są zmienne, a powinny być względnie stałe; skutek: zmiana aktów prawa miejscowego, sytuacji prawnej obywatela itp. wdrażanie programów informacyjnych

[Kiedy zmiany terytorialne będą uważane za trafne?

• Trafność jest wyrażona Stopniem jego sprawności

w dziedzinie spraw Ogólnych i indywidualnych]

1. Prawo obywatela do dobrej administracji - co to jest PRAWO do dobrej administracji? Prawo to wysuwanie definicji na podstawach empirycznych, prawnych i społecznych

• Administracja publiczna jest powołana do wprowadzenia w życie prawa, które ma być skuteczne, sprawne, pełne i oszczędne = ma wykazywać cechy dobrego administrowania

1. Prawo do dobrej administracji próba interpretacji (Z. Cieślak)

• I kategoria - Uprawnienie obywatela

• Konstrukcje prawne, skonkretyzowane miejscowo i indywidualnie wobec obywatela

• Jest to opisana treść połączona z obowiązkiem i uprawnieniem organu administracji

• II kategoria - Publiczne prawo podmiotowe

• Jest to prawo publiczne, które musi być traktowane odmiennie niż uprawnienie

• Jest to ­­­­­­_____________________________________________________ ____ elementem jest skuteczne prawne roszczenie wobec organu administracyjnego

• III kategoria - Kategoria paraprawna

• Są to zasady prawne - zasady znajdujące się w konstytucji

• Te zasady obowiązują nas jak prawo stanowione

• UWAGA! zasady ogólne traktowane są jako kategoria IV (pozaprawna)

• IV kategoria - Kategoria pozaprawna

• Jest to wieloaspektowe zjawisko społeczne, oceniane pozytywnie w relacjach politycznych i społecznych

1. Prawo do dobrej administracji, jako pojęcie normatywne (Z. Niewiadomski)

Kiedy zasady moralne stają się zasadami prawnymi? Pozytywizacja zasad moralnych

2. Prawo do dobrej administracji w świetle aktów prawa międzynarodowego (M. Szewczyk)

1. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności .. Sporządzana w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. [Polska podpisała Konwencję 26 listopada 1991 r., a ratyfikowała 19 stycznia 1993 r.] (Art. 8 ust.2 , art. 17 i art. 18)

2. Europejska Karta Samorządu Terytorialnego sporządzona w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z dnia 25 listopada 1994 r.) art. 6

3. Karta Praw Podstawowych UE. przyjęta w dniu 7.12.2000 r. w Nicei art. 41

• Składa się z 54 artykułów w 7 rozdziałach

• Rozdział V, prawa obywateli, art. 41 - sformułowanie prawa do dobrej administracji

• Jest to obiektywne, rzetelne, podjęte w rozsądnym terminie załatwienie sprawy

• Obejmuje prawo do osobistego przedstawienia sprawy, dostępu do akt i uzasadnienia decyzji

• Ponadto każdy ma prawo do odszkodowania za szkody wyrządzone mu przez organy lub funkcjonariuszy UE

• Każdy ma prawo składania pism w jednym w oficjalnych języków UE

1. Europejski kodeks dobrej administracji przyjęty przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r. i inne (art. 4-9)

• Składa się z 27 artykułów

• wszystkie działania muszą mieć podstawę prawną

• poszanowanie zasady równego traktowania

• stosowanie zasady proporcjonalności

• funkcjonariusz realizuje tylko te cele, które mieszą się w granicach jego kompetencji

• funkcjonariusz działa bezstronnie i obiektywnie

• funkcjonariusz przestrzega reguł praktyki, zachowuje się poprawnie, uprzejmie i jest w każdej chwili dostępny

• możliwość skierowania skargi do RPO / wszczęcia postępowania sądowego na działalność funkcjonariusza unijnego

• decyzje są podejmowane na piśmie

• ochrona prywatności i danych osobowych

3. Prawo do dobrej administracji w polskim orzecznictwie i orzecznictwie

1. Zasady określone w KPA

3. KADRY (rozdział VIII)

1. Rys historyczny

• Historia urzędników w Starożytnym Rzymie w 27 r. p.n.e. - tabelka 1 (nazwa urzędnika i jego funkcje); cechy urzędników w Cesarstwie Rzymskim:

• Wybieralność przez zgromadzenie centurialne / trybusowe

• Kadencyjność (z zasady rok)

• Kolegialność

• Bezpłatność

• Brak podziału kompetencji

• Zakaz przenoszenia uprawnień

• Odpowiedzialność przed zgromadzeniem ludowym

1. Polityka kadrowa administracji (E. Ura)

• Podstawą administracji są ludzie

• Polityka kadrowa - wybór, doszkalanie urzędników oraz rezerwa kadrowa

1. Współczesne pojęcie służby publicznej sytuacja osób pracujących we wszystkich wyróżnionych konstytucyjnie władzach

Służba Publiczna - art. 60; dostęp jest względny, równy, ograniczony do kategorii obywatela

+ doktryna i ujęcie (Langrod)

2. Służba publiczna a służba cywilna

Służba Publiczna:

• 1982 r. - ustawa o pracownikach urzędów państwowych

• Służba publiczna jest szerszym pojęciem od służby cywilnej

• Oznacza sytuację osób pracujących we wszystkich wyróżnionych konstytucyjnie władzach

• Są to: urzędnicy, funkcjonariusze, pracownicy admin. Państwowej i samorządowej, pracownicy urzędów państwowych, urzędnicy służby cywilnej

• Pełni funkcje: członków organów kolegialnych, społecznych organów pomocniczych i pracowników urzędów

• Służbę publiczną mogą podjąć wyłącznie: obywatele polscy, korzystający z pełni praw publicznych (+ cenzus wieku i czasem cenzus domicylu)

• Dodatkowe kryteria: wykształcenie, przygotowanie zawodowe, umiejętności, cechy osobowe

• Jest regulowana przez prawo publiczne prawo administracyjne

Służba Cywilna:

• 1997 r.; art. 153 Konstytucji RP - w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej, którego zwierzchnikiem jest Prezes RM

• Historia:

• 17 II 1922 r. - ustawa o służbie cywilnej

• Stopniowe odejście od służby cywilnej, regulacje dotyczące urzędników podeszły pod Kodeks Pracy (od 1974 r.)

• 1996, 1998, 2006, 2008 - ustawy o pracownikach samorządowych

• Zasada mianowania urzędników

• Szef Służby Cywilnej - centralny organ administracji rządowej, podległy i wyznaczony przez Prezesa RM, na okres 5 lat, mający do pomocy Urząd Służby Cywilnej

1. Modele służby cywilnej

• Model kariery służbowej (awansowy)

• Model zatrudnienia służbowego (pozycyjny),

• Model pośredni (mieszany)

Model awansowy	Model pozycyjny
Warunki dostępu
Rekrutacja na stanowiska podstawowe Dyplom - jest ściśle określone, jakie warunki i jakie dyplomy trzeba mieć, by się zatrudnić Bardzo rozbudowany system szkoleń początkowych (okresu próbnego) Awans zaczyna się od najniższych stopni	Możliwość rekrutacji na stanowiska wyższe, pośrednie Brak takich warunków Brak okresu szkolenia/ okresu próbnego
Rozwój kariery
Jest ustalony, sztywny, jak sama nazwa wskazuje, jest to system awansowy	Brak systemu awansowego
Zatrudnienie
Na czas nieokreślony Duża stabilizacja zawodu	Zatrudnianie kontraktowe, na czas określony
wynagrodzenie
Na podstawie planu ustawowego	Na podstawie umowy
System emerytalny
Na podstawie planu ustawowego	Na podstawie umowy zbiorowej
Występuje np. we Fracji	Występuje w krajach anglosaskich, np. w Anglii
Ciężko jest określić który model jest lepszy; model awansowy jest stabilny i ukazuje „misje urzędników”, natomiast model pozycyjny jest bardziej elastyczny na ewentualne zmiany, dostosowuje się do sytuacji (brak „hodowania pracownika”).

1. Historia służby urzędniczej (praw urzędniczego) w Polsce (E. Ura, Prawo urzędnicze)

• 20 czerwiec 1918 r. Tymczasowe przepisy służbowe dla urzędników państwowych i Tabela płac urzędników państwowych

• 17 luty 1922 ustawa o państwowej służbie cywilnej

• Dekret z dnia 14 maja 1946 r. o tymczasowym unormowaniu stosunku służbowego funkcjonariuszów państwowych (Dz.U. 1946 nr 22 poz. 139)

• Ustawa z dnia 15 lipca 1968 r. o pracownikach rad narodowych (Dz.U. 1968 nr 25 poz. 164) (zerwanie z dualizmem stosunków służbowych jako zasada umowa o pracę)

• Uchylenie ustawy z 17 lutego 1922 uchwalanie 26 czerwca 1974 Kodeksu pracy

• Uchwalanie ustawy z 16 września 1982 o pracownikach urzędów państwowych

• Konstytucja RP art. 153: W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa, w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej. Prezes Rady Ministrów jest zwierzchnikiem korpusu służby cywilnej.

• Ustawa z dnia 5 lipca 1996 o służbie cywilnej (Dz.U. 1996 nr 89 poz. 402)

• Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. 1999 nr 49 poz. 483)

• Ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz.U. 2006 nr 170 poz. 1218)

• Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz.U. 2008 nr 227 poz. 1505)

1. Kształcenie; Problemy Kształcenia - o kształceniu studentów:

• Integracja europejska, globalizacja a także szereg innych czynników doprowadziły do tego, że należy zmienić system kształcenia w celu dobrej realizacji nowych potrzeb.

• Forma i treść kształcenia powinna ulec istotnym zmianom

• Powinno dość do stworzenia różnorodnych i elastycznych programów studiów, którzy nauczali by zarówno specjalistów jak i generalistów

• Studentom należy zagwarantować:

• Minimalny poziom zakresu wiedzy

• Kompatybilności: wymiany studentów

• Ułatwienie studiowania na więcej niż 1 kierunku

1. Profesjonalizacja kadr. KRAJOWA SZKOŁA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ (E. Knosala) (!!!!)

1. Regulacja prawna

• Ustawa z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz.U. 1991 nr 63 poz. 266)*

• Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 września 2011 r. w sprawie wynagradzania pracowników Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (Dz.U. 2011 nr 195 poz. 1158)

• Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 września 2011 r. w sprawie stypendiów i kosztów kształcenia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz.U. 2011 nr 195 poz. 1157)

2. Ustawa z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej

• ZADANIE

art. 1 ust. 2. Zadaniem Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, zwanej dalej „Szkołą”, jest kształcenie i przygotowywanie do służby publicznej urzędników służby cywilnej (publicznej) oraz kadr wyższych urzędników administracji Rzeczypospolitej Polskiej.

• KIEROWANIE I NADZÓR

Art.2 ust. 2. Szkołą kieruje i reprezentuje ją na zewnątrz dyrektor Szkoły, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.

3. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad Szkołą w zakresie zgodności jej działania z przepisami ustawowymi i statutem.

• REKRUTACJA

art. 4. ust. 1. Słuchacze Szkoły są wyłaniani w drodze postępowania rekrutacyjnego spośród osób, które nie ukończyły 32 lat i posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem magistra lub równorzędnym

osoby te muszą władać językiem obcym, być obywatelem RP, mieć odpowiedni wiek, nie być pozbawione praw publicznych

• ZOBOWIĄZANIA

Art. 5. 1. Słuchacze Szkoły składają zobowiązanie do podjęcia i wykonywania, przez okres nie krótszy niż pięć lat od daty jej ukończenia, pracy w urzędach administracji na stanowiskach postawionych im do dyspozycji przez Prezesa Rady Ministrów.

2. Słuchacze Szkoły odbywający w urzędzie administracji praktykę wykonują zadania przewidziane dla urzędników tego urzędu.

• KSZTAŁCENIE

Ma char. Stacjonarny i trwa min. 20 miesięcy

• STYPENDIUM KRAJOWE

Art. 6. 1. Słuchacz Szkoły w okresie kształcenia w kraju otrzymuje stypendium krajowe.

• STATUT SZKOŁY

• I. Postanowienia ogólne

• II. Organy i organizacja Szkoły - STATUT WPAIE (wyciąg)

• III. Działalność dydaktyczna

• IV. Prawa i obowiązki słuchacza Szkoły

• V. Symbole Szkoły

1. Dokształcanie pracowników - „element uzupełniający niedostatecznie udany nabór, ale także element niezbędny w warunkach poprawnie przeprowadzonego nadzoru”

Dokształcanie ma na celu: przeciwdziałać procesowi zapominania, dementować rutynę, uczyć nowych rzeczy, zwiększać zasobność intelektualną jednostki

• Szkolenia - podnoszenie kwalifikacji pracowników, zapełnianie luki pomiędzy umiejętnościami pracownika i opisu stanowiska

• Rodzaje etapów szkoleń:

1. Etap wejściowy - adaptacja pracownika do pracy

2. Etap w trakcie

3. Etap „zwolnienia pracownika” - udzielenie szkoleń w celu przekwalifikowania pracowników, aby łatwiej znaleźć im było nową pracę

• Ustawy dot. etapu wejściowego - teoretyczne i praktyczne przygotowanie pracownika

• Ustawa o służbie cywilnej, art. 36 (służba przygotowująca) oraz art. 110 (aplikacja legislacyjna)

• Ustawa o pracownikach samorządowych, art. 19 (instytucja „służby przygotowawczej”

• Ustawa o pracownikach urzędów państwowych, art. 7 (aplikacja administracyjna)

• Ustawa o służbie więziennej, art. 42 (2-letnia służba przygotowawcza)

• Ustawa o strażach gminnych, art. 25 (maksymalnie 12-miesięczne szkolenie podstawowe)

• Ustawa o służbie zagranicznej, art. 38 (aplikacja dyplomatyczno-konsularna, aplikacja trwająca 1 rok)

1. Kobiety w administracji

1. Konstytucja art. 32 i 33 - równość kobiet i mężczyzn wobec prawa; [komentarz L. Garlicki >>>>>]

2. Inne akty prawne >>>>>>>

• Karta Narodów Zjednoczonych - Konwencja z dnia 31 marca o prawach politycznych kobiet

• Powszechna Deklaracja Praw Człowieka

• TfUE, art. 2 - równość między kobietami i mężczyznami; art. 3 - eliminacja nierówności; art. 141 - zasada równego wynagrodzenia za tę samą pracę

• Konwencja ONZ z 18 grudnia 1978 r. w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet

3. „Kobiety w służbie publicznej - szklany sufit? Konferencja KSAP

• Kobiety w służbie cywilnej - prezentacja Pani Anny Borowskiej

• Szklany sufit - prezentacja Pani Ewy Lisowskiej

• Proszę obejrzeć

1. I panel: Co państwo robi aby wspierać kobiety? http://www.ksap.gov.pl/ksap/content/view/574/94/

2. III panel: Kobiety w administracji - fakty i mity

• Proszę się zastanowić nad wprowadzeniem parytetów zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn

• Czynne i bierne prawo wyborcze oraz możliwość zajmowania stanowisk publicznych przez kobiety na równych prawach z mężczyznami

• W Polsce jest największy odsetek kobiet pracujących w administracjach centralnych w UE (niecałe 70%)

1. Wynagrodzenia - jakie mamy wynagrodzenia, jak możemy je podzielić? Co wchodzi w skład wynagrodzenia?

Rozdział 7

Uprawnienia członka korpusu służby cywilnej

Art. 85.

1. Wynagrodzenie pracownika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia zasadnicze-go przewidzianego dla zajmowanego stanowiska pracy oraz dodatku za wielo-letnią pracę w służbie cywilnej.

2. Wynagrodzenie urzędnika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia zasadni-czego przewidzianego dla zajmowanego stanowiska pracy, dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej oraz dodatku służby cywilnej z tytułu posiadanego stopnia służbowego.

Art. 86.

1. Ustanawia się dziewięć stopni służbowych urzędników służby cywilnej.

2. Stopniom służbowym są przyporządkowane stawki dodatku służby cywilnej z tytułu posiadanego stopnia służbowego.

Art. 87.

1. Wynagrodzenie zasadnicze przewidziane dla zajmowanego stanowiska pracy oraz dodatek służby cywilnej z tytułu posiadanego stopnia służbowego ustala się z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Art. 88.

Członek korpusu służby cywilnej może otrzymać dodatek zadaniowy za wykonywa-nie dodatkowych, powierzonych mu przez pracodawcę zadań na okres wykonywania tych zadań, ze środków przeznaczonych na wynagrodzenia.

Art. 90.

1. Członkowi korpusu służby cywilnej przysługuje dodatek za wieloletnią pracę w służbie cywilnej w wysokości wynoszącej po pięciu latach pracy 5% miesięcz-nego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.

2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej), jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.5)).

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. u. z 2007 r. Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571, Nr 115, poz. 789, Nr 165, poz. 1171 i Nr 176, poz. 1242.

Art. 91.

1. Za wieloletnią pracę członek korpusu służby cywilnej otrzymuje nagrodę jubileuszową w wysokości:

1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego;

2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego;

3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego;

4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego;

5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego;

6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.

2. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 1, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej), jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

Art. 92.

Członkom korpusu służby cywilnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 93.

1. Członkom korpusu służby cywilnej za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej można przyznać nagrodę ze specjalnie utworzonego w tym celu funduszu nagród w służbie cywilnej.

2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, w wysokości 3% planowanych wynagrodzeń osobowych pozostaje w dyspozycji dyrektorów generalnych urzędów i może być przez nich podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

Art. 94.

1. Członkowi korpusu służby cywilnej, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a jeżeli członek korpusu służby cywilnej przepracował co najmniej 20 lat w służbie cywilnej, jednorazowa odprawa przysługuje w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.

2. Do okresu pracy, o którym mowa w ust. 1, wlicza się wszystkie poprzednie za-kończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy od-rębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej), jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

4. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.

1. Składniki wynagrodzenia (wynagrodzenie zasadnicze, dodatki, premie, nagrody, ekwiwalenty)

2. Na przykładzie służby cywilnej - Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie wynagrodzenia członków Rady Służby Cywilnej (Dz.U. Nr 60, poz. 491)

• Do składników wynagrodzenia należy zaliczyć:

• Wynagrodzenie zasadnicze - stanowi miarę i podstawę innych składników wynagrodzenia; może stanowić wyłączny składnik wynagrodzenia, gdyż poniższe składniki nie są niezbędne

• Dodatki - określone są w prawie, w ustawach szczególnych;

• Premie - ma char. Motywacyjny lub karzący (jej zabranie), wyróżniający pracownika

• Nagrody - ma char. Świadczenia fakultatywnego w formie pieniężnej lub nie-; ustalana przez pracodawcę

• Ekwiwalenty - kiedyś w naturze, dziś w formie pieniężnej; nie występuje w admin. Publ.

• Dieta - regularne wynagrodzenia dla pracowników admin, publ, którzy nie wchodzą w stosunek pracy

• Ustawa o wynagrodzeniach osób zajmujących kierownicze stanowiska w państwie

• Organy Sejmu i Senatu i członkowie RM otrzymują dodatkowe premie kwartalne + odprawy + ekwiwalenty za urlop + nagrody

1. Prawo stanowione a prawo moralne - normy etyczne

1. Prawo moralne a prawo powszechne

2. Kiedy należy przestrzegać norm prawa moralnego (Proszę znaleźć przykłady włączania norm moralnych do aktów normatywnych stanowiących źródło prawa w administracji np. art. 18 ust. 2)

3. Przykłady norm etycznych pracownika administracyjnego

4. Najczęściej spotykane sposoby wzmacniania i utrwalania etycznych zachowań

Normy etyczne pracownika administracji publicznej w państwie prawa

• „Wyłącznie sumienie ludzkie stoi na straży przestrzegania norm etycznych.” - J. Filipiek

• Na sprawiedliwe realizowanie zadań przez urzędników państwowych wpływają przepisy prawa, wrodzona uczciwość i etyka postępowania - B. Kurdycka

• Fundamentem każdego państwa (demokratycznego i prawa) jest prawo moralne.

• Prawo powszechnie obowiązujące stanowione w państwie prawa zawsze wyraża prawo moralne i jego podstawowe normy: zakaz dyskryminacja, nakaz równego traktowania, nakaz poszanowania godności, ochrona życia, praw i wolności człowieka

• Prawo stanowione nie może definiować, redukować i dopuszczać się odstępstw od prawa moralnego.

• Granice interpretacji prawa moralnego zakreśla konstytucji

• Prawo moralne jest źródłem norm etycznych pracownika administracji publicznej, które zawierają nakazy, zakazy

• Normy etyczne wiążą pracownika administracji publicznej niezależnie od tego, czy są ujęte w prawie stanowionym (jeżeli nie - wiążą go w sumieniu, a ich naruszenie ma odpowiedzialność moralną)

• Jeśli są ujęte w prawie istnieje obowiązek ich przestrzegania

• Demokratyczne państwo prawa funkcjonuje dobrze, jeśli etyczne zachowania pracowników administracji publicznej wspierane są etycznymi zachowaniami obywateli

• Wzmacnianie i umacnianie etycznych zachowań pracownika administracji publicznej poprzez rozbudowywanie i popularyzację kodeksów etycznych oraz ujmowanie norm etycznych w normy prawa stanowionego

1. Patologie w administracji

1. Prowadzenie działalności sprzecznej z obowiązkami publicznymi

2. Korupcja

3. Lobbing

4. Letaprywacja

5. Buta urzędnicza - źródła (władza, niedouczenie, brak kultury, wyniosłość)

6. Jedzenie na koszt państwa

7. Patologiczna partyjność

8. Problem osiągania stopnia niekompetencji

• Zasada Petersa ( „w hierarchii każdy pracownik stara się wznieść na swój szczebel niekompetencji”….)

• Zasada Pauli („kobiety zawsze znajdują się poniżej swojego stopnia niekompetencji ponieważ……”)

9. Nomenklatura

10. Rola nauki administracji w identyfikowaniu patologii w administracji publicznej

Literatura:

OBYWATEL A ADMINISTRACJA (VI)

1. J. Boć, Ingerencja administracji w sferę sytuacji obywatela, jako przedmiot nauki polskiego prawa administracyjnego, [w:] Obywatel wobec ingerencji współczesnej administracji, Wrocław 1985,

2. J. Borkowski, Jednostka a administracja publiczna po reformie ustrojowej, Warszawa 2001,

3. Referat I. Lipowicz nt. Prawo obywatela do dobrej administracji (http://www.nik.gov.pl/plik/id,1555.pdf)

4. M. Szydło, Prawo do dobrej administracji, jako prawo podstawowe w unijnym porządku prawnym, Studia Europejskie, 1/2004 (http://www.ce.uw.edu.pl/pliki/pw/1-2004_Szydlo.pdf)

5. Z. Cieślak, Prawo do dobrej administracji (tezy wystąpienia) [w:] Prawo do dobrej administracji : materiały ze Zjazdu Katedr Prawa i Postępowania Administracyjnego, Warszawa-Dębe, 23-25 września 2002 r. / [red. nauk. Zygmunt Niewiadomski, Zbigniew Cieślak ; Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego]. - Warszawa, 2003

7. J. Korczak, Ewolucyjność prawa samorządowego a prawo do dobrej administracji [w:] Prawo do dobrej administracji : materiały ze Zjazdu Katedr Prawa i Postępowania Administracyjnego, Warszawa-Dębe, 23-25 września 2002 r. / [red. nauk. Zygmunt Niewiadomski, Zbigniew Cieślak ; Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego]. -Warszawa, 2003.

8. L. Kieres, Pojęcie prawa do dobrej administracji w przepisach prawnych, „Biuletyn Informacji Rady Europy” 2003, nr 4

KADRY (VII)

Krajowa Szkoła Administracji Publicznej

1. E. Knosala, L. Zacharko, A. Matan , Elementy nauki administracji, Wrocław 2001, s. 162 i n.

2. J. Szreniawski, Kadry w administracji publicznej, [w:] J. Szreniawski, Wstęp do nauki administracji, Lublin 2004.

3. E. Ura, Prawo urzędnicze, Warszawa 2011, (trzy modele służby w administracji, rys historyczny)

4. E. Ura, Polityka kadrowa w administracji publicznej,

5. Akty prawne dotyczące KSAP:

http://isap.sejm.gov.pl/KeyWordServlet?viewName=thasK&passName=Krajowa%20Szko%C5%82a%20Administracji%20Publicznej

6. J. Filaber, Krajowa Szkoła Administracji Publicznej jako główny ośrodek kształcenia kadr administracji w Polsce, Wrocławskie Studia Erazmiańskie. Zeszyty Studenckie Wrocław 2008, http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/29197/001.pdf

7. Biuletyn Informacji Publicznej KSAP http://www.ksap.gov.pl/ksap/

Patologie w administracji

1. Peter Laurence J. dr , Hull Raymond, Zasada Petera. Dlaczego wszystko idzie na opak, Książka i wiedza,1975, s. 15-22,

2. J. Supernat, Lobbing w procesach decyzyjnych organów władzy publicznej w świetle standardów międzynarodowych, [w] Jakość administracji publicznej, (red. nauk.) J. Łukasiewicz, Rzeszów 2008,

3. D. R. Kijowski (red.) , P. Joanna Suwaj , Patologie w administracji publicznej , Warszawa 2009,

4. M. Gurdek, Obowiązki wójta, starosty i marszałka województwa w zakresie składania oświadczeń i informacji określonych w tzw. przepisach antykorupcyjnych, Numer 2/2008 (11)

Elektroniczna administracja publiczna

1. Elektroniczna administracja publiczna : Główny Urząd Statystyczny Społeczeństwo informacyjne w Polsce. Wyniki badań statystycznych z lat 2008-2012 http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/nts_spolecz_inform_w_polsce_2008-2012.pdf

2. Strategia rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce do roku 2013

3. J. Janowski, Administracja elektroniczna : kształtowanie się informatycznego prawa administracyjnego i elektronicznego postępowania administracyjnego w Polsce , Warszawa 2009,

4. A. Haręża, Wprowadzenie do problematyki elektronicznej administracji publicznej, Kwartalnik Naukowy Prawo Mediów Elektronicznych 1/2011

Dynamiczny rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych Umiejętność gromadzenia, przetwarzania, przekazywania i użytkowania informacji wzrost gospodarczy i społeczny poprawa warunków życia obywateli

---