 | Pobierz cały dokument terminy.edukacja.studia.semestr.viii.kultura.doc Rozmiar 116 KB |
[Wersja robocza!]
Słowniczek terminów z dziedziny językoznawstwa i pokrewnych
(na podstawie Encyklopedii Multimedialnej PWN, Słownika wyrazów obcych PWN, Słownika wyrazów obcych Kopalińskiego i in.)
afiks − ifiks, zrostek, morfem będący częścią wyrazu, różny od rdzenia.
aglutynacja − językozn. zjawisko morfologiczne polegające na tworzeniu form wyrazowych przez dołączenie do tematu jednofunkcyjnych morfemów gramatycznych.
aglutynacyjne języki − typ morfologiczny języków, w których podstawowym środkiem wyrażającym kategorie i stosunki gramatyczne jest aglutynacja.
alegoria − w literaturze i sztuce obraz mający poza znaczeniem dosłownym określony sens przenośny; wyobraża zwykle pojęcie oderwane, np. sprawiedliwość - kobieta z przepaską na oczach, z mieczem i wagą.
alfabet − abecadło, uporządkowany pełny zbiór liter, czyli graficznych symboli głosek danego języka.
alfabety europejskie - 3 alfabety wywodzące się z fenickiego: grecki, łaciński, cyrylicki (oparty na greckim), z którego powstał alfabet rosyjski, tak zwana grażdanka;
alfabet fonetyczny − a. którego litery, zaopatrzone w diakrytyczne znaki, są dokładnymi odpowiednikami poszczególnych głosek danego języka; stosowany przy zapisach w językach obcych i w fonetyce, np. polskie sz, francuskie ch, niemieckie sch = fonetycznie š; polskie dź = fonetycznie [brak znaku]';
alfabet dla niewidomych (braille'a) − system znaków odczytywanych dotykiem, oparty na 6 wypukłych punktach; układ wyróżnionych punktów odpowiada poszczególnym literom, liczbom i znakom muzycznym;
alfabet dla głuchoniemych − 1) głosowy (niemiecki), w którym różne układy ust odpowiadają poszczególnym głoskom; 2) palcowy, ułożony w tradycyjnym porządku zestaw znaków daktylograficznych języka migowego odpowiadających poszczególnym literom (w alfabecie palcowym niektórych krajów także digrafom, trigrafom i ideogramom), zazwyczaj prezentowanych za pomocą odpowiednich układów prawej ręki na wysokości twarzy po prawej stronie (alfabety dwuręczne przed środkiem klatki piersiowej); istnieje kilkadziesiąt różnych alfabetów palcowych stosowanych w różnych krajach, a także międzynarodowy ustalony 1959 przez Światową Federację Głuchych.
alternacja − językozn. wymiana jakościowa lub ilościowa (zanik) głosek w tematach i rdzeniach wyrazów, uzasadniona historycznie.
alternacyjne języki − typ morfologiczny języków, w których kategorie gramatyczne wiązane są z alternacją samogłoski pierwiastkowej wyrazu.
 | Pobierz cały dokument terminy.edukacja.studia.semestr.viii.kultura.doc rozmiar 116 KB |