PYTANIA EGZAMINACYJNE Z PRZEDMIOTU PŁYWANIE
DLA III-GO ROKU ST. ZAOCZNYCH.
Teoretyczne podstawy techniki pływania
Wyjaśnij zasady zachowania się ciała stałego, zanurzonego w cieczy, gdy jego gęstość jest: większa, mniejsza czy równa gęstości cieczy.
Prawo Archimedesa
Siła wyporu działająca na ciało zanurzone w płynie jest równa ciężarowi płynu wyparte przez to ciało.
Siła wyporu jest tym większa, im cięższy jest płyn - większa siła wyporu jest w wodzie, niż w powietrzu i większa w rtęci niż w wodzie.
Siła wyporu jest tym większa, im większe (rozmiarami, objętością) jest ciało (a przynajmniej siła jego zanurzona części).
Ciało będzie pływało po powierzchni cieczy, jeśli jego siła wyporu przy maksymalnym zanurzeniu będzie większa niż ciężar tego ciała.
Siła wyporu jest mniejsza od siły ciężkości - ciało tonie.
Siła wyporu jest większa od siły ciężkości - ciało wypływa unosząc się do góry.
Siły wyporu i ciężkości są sobie równe - wtedy ciało pozostaje w bezruchu unosząc się w płynie.
Jeżeli gęstość ciała jest większa niż gęstość płynu (ρciała > ρpłynu), wtedy ciało będzie tonąć.
Jeżeli gęstość ciała jest mniejsza niż gęstość płynu (ρciała < ρpłynu), wtedy ciało będzie wypływać na powierzchnię.
Podaj istotne cechy fizyczne środowiska wodnego i powietrza.
Ciśnienie
Gęstość i ciężar właściwy
Przewodnictwo cieplne
Podaj wzór siły oporu i wyjaśnij zasady jej powstawania.
F = K * S * v² / 2 * c
Siła oporu powstaje poprzez przesuwanie się cząsteczek wody. Kiedy cząsteczki się przesuwają powstaje tarcie.
Co to jest gęstość ciała i podaj sposoby jej mierzenia?
Czy wiedza o pływalności ciała ludzkiego może mieć wpływ na efektywność nauczania techniki pływania?
Jeżeli znamy zasady fizyczne jakie panują w środowisku wodnym możemy odpowiednio dobrać ćwiczenia do nauczania technik pływackich, niektóre z zasad działają na nasza niekorzyść czyli sprawiają trudności dla osób uczących się ale jednak większość pomaga chociażby wyporność ciała
Od czego zależy opór czołowy wody?
Opór czołowy wody zależy od przekroju czołowego pływaka, opór ten zmienia się wprost proporcjonalnie do wielkości przekroju czołowego. Minimalny opór czołowy osiągniemy gdy oś długa pływaka pokryje się z kierunkiem pływania.
Zależy także od:
- prędkości pływania
- kształtu i rodzaju powierzchni ciała
Wyjaśnij zasady powstawania dynamicznej siły parcia.
Powstaje ona w przypadku nie symetrycznego opływu potokami wody ciała ułożonego pod pewnym kątem w stosunku do kierunku pływania. Wielkość zależna jest od siły oporu.
8. Co to jest siła ciągu?
Lokomocji pływaka w wodzie towarzyszy powstawanie siły oporu wody oraz siły nośnej, która jest tym większa, im szybciej ono płynie. W rezultacie wzajemnego oddziaływania kończyn pływaka i wody (różnice ciśnień - prawo Bernoulliego) powstaje m.in. siła ciągu.
Jak powstaje siła nośna?
Siła nośna to siła działająca na ciało poruszające się w płynie, prostopadła do kierunku ruchu. Siła nośna powstaje, gdy ciało poruszające się względem płynu zmienia całkowitą ilość ruchu (pęd) otaczającego to ciało płynu w kierunku prostopadłym do tego ruchu.
Rys. Powstawanie siły nośnej wg prawa Bernoulliego
Podaj metody oceny pływalności ciała ludzkiego.
- metoda szacunkowa - polega na określeniu pływalności na podstawie wynurzonych części ciała, jeżeli ciało zanurza się całkowicie pływalność jest niska, jeżel
i wynurzone są dłonie - średnia, jeżeli dłonie i przedramiona -wysoka
- test Curetona -polega na mierzeniu czasu wypływania badanego na powierzchnie
Jak jest zależność oporu czołowego od prędkości ciała pływaka?
Opór wody zmienia się proporcjonalnie do kwadratu prędkości pływania.
Jeżeli szybkość zwiększa się dwukrotnie to opór czterokrotnie
Podaj ogólne zasady ułożenia ciała pływaka w wodzie.
ułożenie horyzontalne, opływowe i odpowiednio „wysokie”
kat natarcia a) tech sport 3 -5 stopni
b) tech standardowa 8 -12 stopni
odpowiednie ułożenie głowy i bioder
tułów pływaka nie powinien odchylać się w bok
13. Opisz ruchy kończyn górnych podczas pływania kraulem na piersiach.
Faza właściwa zaczyna się włożeniem ręki do wody i krótkim poślizgiem. Ręka przesuwa się w dół i na zewnątrz, a następnie do wewnątrz (ramię zgina się w stawie łokciowym do kąta ok. 95˚) - faza pociągnięcia. W połowie tej fazy ręka przecina oś długą ciała i zaczyna się odepchnięcie, dłoń podąża do bioder. W końcowej fazie odepchnięcia następuje skręt głowy w celu wykonania wdechu. W wyniku ruchów ramion i skrętu głowy występuje rotacja tułowia nadająca ciału „kraulisty” kształt opływowy. Na początku nauczania ramiona w fazie podwodnej są wyprostowane. Zbyt wczesne wprowadzenie ugięcia w stawie łokciowym może spowodować skracanie ruchu (głaskanie wody).
Faza przygotowawcza zaczyna się od wynurzenia ramienia z wody, później przedramienia i ręki. Po wynurzeniu zwiększa się ugięcie w stawie łokciowym (wysoki łokieć). W drugiej części tej fazy następuje wyprost ramienia.
14. Zademonstruj na lądzie (w wolnym tempie) ruchy kończyn górnych w kraulu na
piersiach.
15. Co to jest koordynacja ruchów?
Koordynacja to uporządkowanie, uzgodnienie, zharmonizowanie, np. przyporządkowanie ruchów celowi, który chcemy osiągnąć. Koordynacja ruchów to przyporządkowanie ruchów określonemu celowi. Poprawna koordynacja to takie „uporządkowanie ruchów”, które umożliwi wykonanie motorycznego zadania.
Podstawowe zdolności koordynacyjne to:
- zdolność sterowania ruchami zgodnie z zamierzeniem
- zdolność regulacji ruchów stosowanie do zmieniającej się sytuacji
- zdolność do uczenia się nowych, dotąd nieznanych czynności ruchowych
16. Opisz koordynację ruchów kończyn górnych, dolnych oraz oddychanie podczas pływania kraulem na piersiach.
W pływaniu kraulem sportowym spotyka się różne warianty koordynacji kończyn górnych i dolnych. Oprócz koordynacji sześciouderzeniowej dodatkowo wyróżnia się koordynację dwuuderzeniowa, czterouderzeniową oraz koordynacje dwu- i czterouderzeniwe ze skrzyżnym ruchem nóg.
W pływaniu sportowym oddychanie skoordynowane jest zawsze z pracą kończyn górnych, a w stylach naprzemianstronnych - prawego lub lewego ramienia. Wdech przypada na taki moment ruchu ramion, kiedy ciało ma dużą prędkość. Aby wykonać wdech, kraulista musi obrócić głowę w stronę wiosłującego ramienia. Jest to moment, gdy ramię zaczyna prostować się w stawie łokciowym i kończy odepchnięcie, a w tym czasie druga kończyna rozpoczyna ruch wiosłujący. Jest to najkorzystniejsza chwila do wykonania wdechu, ponieważ występuje stosunkowo duża rotacja ciała wokół osi długiej. Wdech wykonywany jest ustami i trwa ok. 0,5 s, następnie jest długi bezdech i krótki, dynamiczny wydech. Zawodnicy zazwyczaj wykonują wdech w każdym cyklu ruchowym, zawsze na tę samą stronę. Na długich dystansach, preferowane jest oddychanie co półtora cyklu, czyli co trzeci ruch ramion.
17. Wyjaśnij, dlaczego ruch kończyny górnej podczas pływania kraulem na piersiach
wykonywany jest wolniej w wodzie niż nad nią?
Nad woda panują mniejsze opory ruchu niż pod woda dlatego jest różnica w szybkości ruchu
18. Wymień najczęściej występujące błędy w ruchach kończyn górnych i dolnych podczas pływania kraulem na piersiach.
Błędy w pracy nóg:
1. Nadmierne uginanie nóg w stawach kolanowych - podciąganie i uginanie podudziami zamiast całą długością w górę i w dół.
2. Wykonywanie ruchów nóg tylko w stawach kolanowych.
3. Usztywnianie nóg w kolanach.
4. Zbyt wysokie unoszenie bioder.
5. Zbyt głębokie lub płytkie zanurzenie nóg (stopy wychodzą nad powierzchnię wody).
6. Zbyt mała rozpiętość między stopami, w ich skrajnym położeniu.
Błędy w pracy ramion:
1. Podciągnięcie prostym ramieniem w wodzie.
2. Podciągnięcie zbyt ugiętym ramieniem.
3. Zbyt wczesne zakończenie ruchu ramion.
4. Wkładanie ramienia do wody zbyt blisko głowy (skośnie), nieprostowanie go w momencie włożenie.
5. Przytrzymywanie ramion w przodzie („dokładanka”)
6. Podnoszenie głowy przy wykonywaniu wdechu.
7. Głowa po skręceniu i wykonaniu wdechu nie wraca do pozycji wyjściowej
8. Brak wydechu do wody.
Co to jest rytm i tempo w pływaniu i czy cechy te mają wpływ na poprawność techniki?
Rytmem nazywamy stosunek fazy ruchu o danej prędkości do fazy ruchu o innej prędkości.
Tempem nazywamy częstotliwość ruchu kończyn, wyrażona liczbą cykli w jednostce czasu
Cechy te maja wpływ na poprawność techniki ponieważ pomagaj w płynności ruchu i w oddychaniu.
20. Opisz algorytmiczną strukturę ruchów kończyn górnych i dolnych występującą w technice pływania kraulem na piersiach.
Ruchy nóg:
a) faza przygotowawcza (ruch z dołu do góry)
b) faza zasadnicza (ruch z góry w dół)
Ruchy ramion:
a) wejście ramienia do wody
b) napłynięcie i chwyt wody
c) pociągnięcie
d) odepchnięcie
e) wyjście ramienia z wody
f) przeniesienie ramienia nad wodą z tzw. „wysokim łokciem”
21. Podaj definicję sekwencji sensomotorycznej
Sekwencja sensomotoryczna to elementarna konfiguracja czynności, ograniczona dwoma miejscami decyzji, między którymi nie podejmuje się żadnej innej decyzji w strukturze systemu sensomotorycznego. Sekwencja sensomotoryczna to najprostszy ruch ograniczony dwiema decyzjami. Na przykład ruch przedramieniem od decyzji „zginam przedramię” do decyzji „zakończę zginanie” lub „prostuję”.
Jest najmniejsza elementarna struktura ruchu składająca się na całą strukturę ruchu techniki pływania, ograniczona dwoma punktami decyzji.
Dlaczego podczas pływania kraulem na piersiach oraz kraulem na grzbiecie występuje rotacja wokół osi długiej ciała ?
Pomaga ona przy pływaniu kraulem w oddychaniu i zwiększa zakres stawu barkowego. Gdyby nie występowała ograniczona by była ruchomość w stawach i spadła by prędkość pływania
Czy rotacja wokół osi długiej ciała podczas pływania kraulem na piersiach i na grzbiecie jest zjawiskiem korzystnym dla efektywności przemieszczania się w wodzie?
Jest to zjawisko korzystne w poruszaniu się w wodzie ponieważ pomaga w oddychaniu i w naturalniej pracy kończyn górnych, pomaga zwiększyć zakres stawu barkowego
24. Opisz algorytmiczną strukturę ruchów kończyn górnych i dolnych podczas pływania kraulem na grzbiecie.
Ruchy nóg:
a) faza przygotowawcza (ruch z góry do dołu)
b) faza zasadnicza (ruch z dołu do góry)
Ruchy ramion:
a) wejście ramienia do wody
b) napłyniecie i chwyt wody
c) pociagnięcie
d) odepchnięcie
e) wyjście ramienia z wody
f) przeniesienie ramienia nad wodą
25. Opisz koordynację kończyn górnych, dolnych i oddychania podczas pływania kraulem na grzbiecie.
W kraulu na grzbiecie występuje jeden rodzaj koordynacji kończyn górnych górnych dolnych i jest to koordynacja sześciouderzeniowa. Oznacza to, że na jeden ruch kończyn górnych przypada sześć uderzeń nóg. Pracy ramion towarzyszy duża, większa aniżeli w kraulu na piersiach, rotacja całego ciała. Rotację rozpoczynają ramiona i przenoszona jest ona na biodra oraz kończyny dolne. Obroty ciała wokół osi długiej SA celowe i spowodowane ograniczeniem zakresu ruchu ramienia do tyłu, wynikającym z anatomicznej budowy stawu ramiennego, głównie łopatki. Zakres ruchu w stawie ramiennym do tyłu jest znacznie mniejszy aniżeli do przodu. Stad też konieczność występowania większej, aniżeli w kraulu na na piersiach, rotacji całego ciała oraz mniejsza efektywność ruchów kończyn górnych. Oddychanie w kraulu na grzbiecie jest stosunkowo łatwe, ponieważ odpada problem wydechu powietrza do wody. W pływaniu sportowym oddychanie skoordynowane jest z pracą kończyn górnych: podczas przeniesienia tego samego ramienia nad woda - wydech. Rytmiczność oddychania jest szczególnie ważna podczas wyścigu pływackiego dla sprawnej pracy układów krążenia i oddechowego.
26. Zademonstruj na lądzie (w sposób wzorcowy) ruchy kończyn górnych w kraulu na
grzbiecie.
27.Jak zgodnie z przepisami należy wykonać skok startowy i nawrót w kraulu na piersiach?
SW 5 Styl dowolny.
SW 5.2 Po przepłynięciu każdej długości pływalni i przy zakończeniu wyścigu, pływak musi dotknąć ściany dowolną częścią ciała.
SW 5.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię wody, z wyjątkiem, że dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu i na dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem, głowa musi „złamać” powierzchnię wody.
SW 4.1. Start w wyścigach w stylu dowolnym rozpoczyna się skokiem. Na długi gwizdek sędziego głównego pływacy wchodzą na słupek startowy i pozostają tam. Na komendę startera „na miejsca”, bezzwłocznie zajmują pozycję startową, z przynajmniej jedną stopą na krawędzi słupka startowego. Położenie rąk nie ma znaczenia. Gdy wszyscy pływacy stoją nieruchomo, starter podaje sygnał startu.
28.Jak zgodnie z przepisami należy wykonać skok startowy i nawrót w kraulu na
grzbiecie?
SW 6 Styl grzbietowy.
SW 4.2 Start w stylu grzbietowym i w sztafecie zmiennej odbywa się z wody. Na pierwszy długi gwizdek sędziego głównego pływacy bezzwłocznie wchodzą do wody. Na drugi długi gwizdek sędziego głównego, pływacy bez zbędnej zwłoki wracają na miejsca startowe. Gdy wszyscy pływacy zajmą pozycje startowe, starter podaje komendę „na miejsca”. Gdy wszyscy pływacy są nieruchomi, starter podaje sygnał startu.
SW 6.1 Pływacy ustawiają się w wodzie twarzą do krawędzi startowej pływalni trzymając obydwiema dłońmi uchwyty startowe. Umieszczanie stóp na rynnach przelewowych lub stanie na nich jest zabronione.
SW 6.2 Na sygnał startu i po nawrocie, pływak odbija się i płynie na plecach przez cały wyścig, z wyjątkiem gdy wykonuje nawrót.
SW 6.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię wody. Dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu, finiszu i na dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem głowa musi „złamać” powierzchnię wody.
SW 6.4 W czasie wykonywania nawrotu, pływak musi dotknąć ściany jakąkolwiek częścią ciała. W trakcie wykonywania nawrotu plecy pływaka mogą być obrócone poza płaszczyznę pionową, do pozycji na piersiach, po czym następuje ciągłe pojedyncze pociągnięcie ramieniem lub ciągłe równoczesne pociągnięcie obydwoma ramionami dla zapoczątkowania nawrotu. Pływak musi powrócić do położenia na plecach przy opuszczaniu ściany.
SW 6.5 Kończąc wyścig pływak musi dotknąć ściany, znajdując się w pozycji na plecach.
29.Za co można zdyskwalifikować podczas zawodów zawodnika płynącego stylem
grzbietowym?
Dyskwalifikacja:
- nie utrzymanie pozycji ciała na grzbiecie (z wyjątkiem nawrotu)
- stanie (zmiana pozycji ciała)
- wynurzenie głowy spod lustra wody po starcie i po nawrocie poza linią 15 metrów
- brak kontaktu ze ścianą podczas nawrotu i zakończeniu wyścigu
- wykonywanie ruchów ramion, nóg nie związanych z wykonywaniem nawrotu
- brak pozycji na plecach przy opuszczaniu ściany nawrotowej
- obrót ciała wzdłuż podłużnej osi, przekraczający 90˚ od poziomu
- ukończenie wyścigu w położeniu innym niż na plecach
30. Za co można zdyskwalifikować podczas zawodów płynącego kraulem na piersiach?
Dyskwalifikacja:
- brak „łamania” lustra wody przez dowolną część ciała w trakcie pływania na dystansie (nurkowanie)
- przepłynięcie ponad 15 metrów pod wodą po starcie i nawrocie
- brak kontaktu ze ścianą przy nawrocie i zakończeniu wyścigu
- chodzenie po dnie pływalni
31. Wymień najczęściej pojawiające się błędy podczas pływania kraulem na grzbiecie
Błędy w pracy nóg:
1. Zbyt duże ugięcie w biodrach.
2. Nadmierne uginanie i wynurzanie kolan.
3. Zbyt głębokie ruchy stopami i podudziami.
4. Zgięcie grzbietowe stóp, usztywnienie w stawie skokowym.
5. Ruchy nóg z usztywnionymi kolanami.
6. Zbyt mała rozpiętość między stopami w ich skrajnym położeniu.
Błędy w pracy ramion:
1. Odchylenie głowy do tyłu lub zbyt wysokie wyniesienie jej nad wodę.
2. Wkładanie do wody ugiętych ramion, zbyt blisko głowy.
3. Wykonywanie ruchów właściwych (pod woda) wyprostowanymi ramionami.
4. Brak zakończenia fazy pociągnięcia.
5. Brak ciągłości pracy ramion, tzw. „dokładanka” (przytrzymywanie rąk przy biodrach).
6. Wkładanie ramienia poza podłużną osią ciała (pływanie zygzakiem).
32. Wymień najczęściej pojawiające się błędy w koordynacji i oddychaniu podczas
pływania kraulem na grzbiecie .
Błędy w koordynacji:
1. Nierytmiczne oddychanie.
2. Przestoje w ruchach nóg, w trakcie ruchów ramion
33. Opisz technikę pływania stylem klasycznym (wg. Czabański, Fiłon, Wiesner)
- ciało ułożone jest w wodzie na piersiach
- w trakcie wdechu głowa jest uniesiona tak, aby podbródek nie odrywał się od powierzchni wody
- podczas wydechu oczy znajdują się pod wodą
- ruchy kończyn dolnych wykonywane są równocześnie i symetrycznie
- w trakcie podciągania kończyn dolnych duże palce powinny się wzajemnie dotykać
- ruch podciągania kończyn dolnych kończy się dotknięciem pięt i ustawieniem palców na zewnątrz
- ruch odepchnięcia kończyn dolnych od wody wykonywany jest wewnętrzną częścią podudzia i stopy
- ruchy kończyn górnych wykonywane są równocześnie równocześnie symetrycznie
- podczas poślizgu ręce dotykają się stroną grzbietowa
- barki są zanurzone w wodzie
- podczas ruchu w bok kończyny górne prowadzone są poza linią barków, a następnie po ugięciu w łokciach, podciągane do tułowia, a ręce do podbródka
- kończyny górne wyprowadza się w przód powoli, złączone ręce skierowane sA dłońmi dłońmi dół
- wdech następuje w momencie, kiedy ramiona przyciągane są do tułowia
34. Opisz technikę pływania stylem motylkowym. (wg. Czabański, Fiłon, Wiesner)
- ciało ułożone jest w wodzie na piersiach
- ruch ciała odbywa się po krzywej sinusoidalnej
- ruchy kończyn dolnych odbywają się równocześnie równocześnie symetrycznie
- palce stóp są lekko skierowane do wewnątrz
- ruch kończyn dolnych rozpoczyna się ruchem całego tułowia, a następnie przenoszony jest na biodra i podudzia; ruch kończyn dolnych kończą stopy
- kończyny dolne wykonują dwa ruchy na jeden cykl ruchu ramion: pierwszy - po włożeniu rąk do wody, drugi - po zakończeniu ruchu wiosłującego kończyn górnych
- ruchy kończyn górnych odbywają się równocześnie równocześnie symetrycznie
- faza przygotowawcza ruchu ramion przebiega nad wodą
- podczas przenoszenia kończyn górnych nad woda dłonie ustawione są grzbietowo w kierunku wody
- ręce wkładane są do wody palcami w dół
- ruch wiosłujący kończyn górnych jest podobny do ruchu kraulowego, tyle że wykonywanego równocześnie
- wdech rozpoczyna się w trakcie zakończenia ruchu kończyn w wodzie, poprzez uniesienie głowy w przód
- wydech wykonywany jest do wody
35. Zademonstruj na lądzie (w sposób wzorcowy) ruchy ramion w stylu klasycznym i
motylkowym.
36. Opisz algorytmiczną strukturę występującą w ruchach kończyn górnych stylu klasycznego
Ruchy ramion są podporządkowane ruchom nóg. Dzielą się na następujące fazy:
a) napłynięcie i chwyt wody
b) zagarnięcie
c) przeniesienie
37. Opisz algorytmiczną strukturę występującą w ruchach kończyn górnych stylu motylkowego
Ruchy ramion dzielą się na fazy:
a) wejście ramion do wody
b) napłynięcie i chwyt wody
c) pociągnięcie
d) odepchnięcie
e) wyjście ramion z wody
f) przeniesienie ramion nad wodą
38. Wyjaśnij zasadę koordynacji w stylu klasycznym
Zasadą poprawnej koordynacji ruchów kończyn w czasie pływania stylem klasycznym jest aby ruch ramion odbywał się w chwili kiedy nogi nie stwarzaja dodatkowych oporów, zas ruch nóg wówczas, gdy ręce przesuwane sa w przód a ciało pływaka przyjmuje kształt opływowy
39. Zademonstruj na lądzie (w sposób wzorcowy) ruchy ramion w stylu klasycznym.
40. Za co można zdyskwalifikować zawodnika płynącego podczas zawodów stylem
klasycznym?
Dyskwalifikacja:
- obrót ciała na plecy w trakcie wyścigu (zmiana pozycji ciała)
- asymetryczne ruchy ramion lub nóg
- nierównoczesne ruchy ramion lub nóg
- ruchy nóg w płaszczyźnie pionowej w dół
- wynurzanie łokci ponad lustro wody w czasie pływania na dystansie, z wyjątkiem ostatniego ruchu przed nawrotem i ostatniego ruchu na finiszu
- brak wynurzenia części głowy w każdym cyklu podczas pływania na dystansie
- przeniesienie dłoni poza linię bioder (bioder wyjątkiem pierwszego ruchu ramion po starcie i nawrocie)
- wynurzenie głowy później niż w fazie napłynięcia drugiego ruchu ramion po starcie lub nawrocie
- dotknięcie ściany pływalni jedną ręką przy nawrocie i zakończeniu wyścigu
- nierównoczesne dotknięcie rękoma ściany pływalni przy nawrocie i zakończeniu wyścigu.
41. Za co można zdyskwalifikować zawodnika płynącego podczas zawodów stylem
motylkowym.
Dyskwalifikacja:
- stanie (zmiana pozycji ciała)
- obrót na plecy w żadnym momencie wyścigu
- brak „łamania” lustra wody przez dowolną cześć ciała w trakcie pływania na dystansie (nurkowanie)
- asymetryczne i niejednoczesne ruchy ramion
- przemienne ruchy nóg
- ruchy nóg do stylu klasycznego
- przenoszenie ramion do przodu pod lub po powierzchni wody
- wykonanie więcej niż jednego ruchu ramion w celu wypłynięcia na powierzchnię po starcie lub nawrocie
- przenoszenie ramion do przodu pod powierzchnią wody podczas ostatniego cyklu ramion przed nawrotem i zakończeniem wyścigu
- przepłynięcie ponad 15 metrów pod wodą po starcie i nawrocie
- dotknięcie ściany przy nawrocie lub zakończeniu dystansu jedną ręką
- nierównoczesne dotknięcie ściany pływalni przy nawrocie lub zakończeniu wyścigu
42. Podaj ogólne zasady wykonywania nawrotów: w kraulu na piersiach, kraulu na grzbiecie, stylu klasycznym i stylu motylkowym.
Nawrót składa się z:
dopłynięcia do ściany
obrotu
odbicia
poślizgu
W stylu dowolnym obowiązuje jedynie dotknięcie ściany, a w motylkowym, klasycznym dotknięcie ściany musi nastapic obiema dłońmi, pod woda można wykonac tylko jeden ruch ramion w grzbietowym pływak po dobicu od sciany musi wrócic do pozycje na plecach, dozwolone jest jedno odepchniecie ramieniem jeśli będzie to ciąglość nawrotu
43. Jakie znasz subiektywne i obiektywne metody oceny techniki pływania?
Metody subiektywne
ocena techniki za pomocą obserwacji wzrokowej
Metody obiektywne
filmowe
fotograficzne
pomiary spidograficzne, czasowe
pomiar długości kroku pływackiego
pomiar rytmu, tempa, zwięzłości ruchów
44. Wymień najczęściej pojawiające się błędy w koordynacji i oddychaniu podczas
pływania stylem klasycznym.
Błędy w koordynacji:
1. Brak krótkiego poślizgu po pełnym cyklu pracy ramion.
2. Przyspieszenie ruchów nóg w stosunku do pracy rąk.
3. Zbyt małe wyjście głowy i klatki piersiowej nad powierzchnię wody podczas wykonywania wdechu.
45. Wymień najczęściej pojawiające się błędy w koordynacji i oddychaniu podczas
pływania w stylem motylkowym.
Błędy w koordynacji:
1. Niepełny wydech do wody powodujący zaburzenia w rytmie pływania
2. Zbyt wczesna praca ramion (w trakcie jednego ruchu nogami)
46. Jakie znasz odmiany koordynacji w stylu motylkowym i jedną z nich opisz?
47. Zademonstruj na lądzie (w sposób wzorcowy) ruchy ramion w stylu motylkowym.
48. Co to jest symetria ruchów i jak się ją ocenia w stylu klasycznym?
49. Jaka jest różnica w technice pływania „motylkiem a delfinem”?
Styl motylkowy Nogi pracują tak samo jak przy żabce.
Delfin. Styl ten różni się od motylkowego tylko pracą nóg. Praca ramion jest bowiem taka sama. Przy stylu tym nóg nie zwiera się i nie rozwiera, są one przez cały czas złączone wykonując ruch w dół i w górę. Styl ten jest szybszy od stylu motylkowego.
50. Opisz koordynację kończyn górnych i dolnych w pływaniu stylem motylkowym.
W pływaniu delfinem przyjęta jest koordynacja dwuuderzeniowa, co oznacza, że na jeden cykl pracy ramion przypadają dwa uderzenia nóg. Pierwsze uderzenie nóg, słabsze, przypada na moment włożenia ramion do wody i rozpoczęcia ruchu wiosłującego, natomiast drugie, mocniejsze uderzenie pokrywa się z zakończeniem ruchu wiosłującego ramion i wyjęciem ich z wody. Ciało pływaka posiada wówczas dużą prędkość i jest to najkorzystniejszy moment, aby wykonać wdech. W tym czasie ramiona i głowa znajdują się w najwyższym położeniu, a broda pływaka powinna utrzymywać kontakt z wodą. Zawodnicy zazwyczaj wykonują wdech powietrza, w co drugim cyklu pracy ramion. W nastepnym cyklu ruchu ma miejsce długi bezdech i krótki - ustami i nosem - wydech.
51. Jakie są podobieństwa i różnice w ruchach kończyn górnych podczas pływania stylem klasycznym i delfinem?
Jeśli chodzi o podobieństwo w ruchach kończyn górnych w jednym jak i w drugim stylu ruchy wykonywane są równocześnie, symetrycznie. Jeśli chodzi o różnice w stylu klasycznym ruchy ramion wykonywane SA pod powierzchnią wody , nie ma przeniesienia ramion na wodą oraz nie ma przeniesienia dłoni poza linię bioder.
52. Jaki jest rozkład sił na dłoniach pływaka podczas pływania delfinem?
Rozkład sił jest jednakowy, gdyż ruchy ramion podczas pływania delfinem są wykonywane równocześnie i symetrycznie.
53. W których konkurencjach zawodnik rozpoczyna wyścig pływacki startem z wody?
W stylu grzbietowym oraz w sztafecie zmiennej zawodnicy rozpoczynają pływanie na dystansie od startu z wody.
54. Opisz technikę wykonywania skoku startowego do stylu klasycznego
Skok startowy do stylu klasycznego jest jedynym skokiem, którego długość szybowania nie została przez przepisy ograniczona odległością a ilością dozwolonych pod wodą ruchów. Składa się z faz:
a) pozycja startowa
b) odbicie
c) lot
d) wejście do wody
e) szybowanie pierwsze
f) ruch ramion
g) szybowanie drugie
h) ruch nóg i przeniesienie ramion
i) szybowanie trzecie
j) wynurzenie i przejście do pływania
55. Opisz technikę wykonywania skoku startowego do stylu motylkowego
a) pozycja startowa
b) odbicie
c) lot
d) wejście do wody
e) szybowanie i napędowe ruchy nóg
f) wynurzenie i przejście do pływania
56. Co decyduje o skuteczności skoku startowego?
odpowiednia pozycja wyjściowa
czas reakcji
odbicie
faza lotu
wejście do wody i poślizg
57. Którą ze znanych ci odmian skoku startowego, można uznać za najbardziej skuteczną?
Skuteczniejsza jest pozycja startowa ze słupka gdyż dzięki fazie lotu pokonuje się już jakiś dystans przy mniejszych oporach niż w wodzie
58. Opisz technikę nawrotu w stylu klasycznym
W pływaniu stylem klasycznym stosowane są nawroty zwykłe. Należy dotknąć ściany nawrotowej oburącz i jednocześnie. Po dotknięciu ściany następuje ugięcie ramion w stawach łokciowych, podciągnięcie nóg do tułowia oraz skręt barków i głowy co powoduje przyśpieszenie obrotu. W momencie obrotu następuje wdech i oderwanie jednego ramienia od ściany nawrotowej - ramię, które dłużej było oparte zostaje przeniesione nad powierzchnią wody. Ustawione są na ścianie na głębokości ok. 40 - 50 cm - są one jednak oparte na różnej głębokości. Podczas odbicia następuje energiczny wyprost nóg w stawach biodrowych, ugiętych pod kątem ok. 140˚ i kolanowych, gdzie ugięcie wynosi ok. 115 - 120˚. W pływaniu żabką należy opóźnić wykonywanie ruchów napędowych podczas poślizgu ponieważ istnieje duża różnica prędkości pływania w tym momencie, a prędkością uzyskiwaną przez zawodnika na dystansie.
Nawrót do stylu klasycznego składa się z faz: 1. Dopłyniecie, 2. Obrót, 3. Odbicie, szybowanie pierwsze, 4. Ruch ramion, 5. Szybowanie drugie, 6. Ruch nóg i przeniesienie ramion, 7. Szybowanie trzecie, 8. Wynurzenie i przejście do pływania.
FINA SW 7.6 Przy każdym nawrocie i na przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być równoczesne obydwiema dłońmi, na poziomie wody, powyżej lub poniżej lustra wody. Głowa może być zanurzona po ostatnim pociągnięciu ramion przed dotknięciem ściany, pod warunkiem, że "złamie" ona lustro wody w jakimś momencie trwania ostatniego, pełnego lub niepełnego cyklu ruchowego, poprzedzającego dotknięcie ściany.
59. Opisz technikę nawrotu w stylu motylkowym
W pływaniu delfinem stosowane są nawroty zwykłe. Należy dotknąć ściany nawrotowej oburącz i jednocześnie. Po dotknięciu ściany następuje ugięcie ramion w stawach łokciowych, podciągnięcie nóg do tułowia oraz skręt barków i głowy co powoduje przyśpieszenie obrotu. W momencie obrotu następuje wdech i oderwanie jednego ramienia od ściany nawrotowej - ramię, które dłużej było oparte zostaje przeniesione nad powierzchnią wody. Ustawione są na ścianie na głębokości ok. 40 - 50 cm - są one jednak oparte na różnej głębokości. Podczas odbicia następuje energiczny wyprost nóg w stawach biodrowych, ugiętych pod kątem ok. 140˚ i kolanowych, gdzie ugięcie wynosi ok. 115 - 120˚. W delfinie pierwsze ruchy wykonują nogi, następnie z pewnym opóźnieniem ramiona, które kończą swój ruch w momencie wynurzenia się zawodnika na powierzchnię wody. Pozwala to na przeniesienie ramion nad wodą i harmonijną synchronizację ruchów podczas pływania.
Nawrót do delfina składa się z następujących: 1. Dopłynięcie, 2. Obrót, 3. Odbicie, 4. Szybowanie i napędowe ruchy nóg, 5. Wynurzenie i przejście do pływania.
FINA SW 8.4 Przy każdym nawrocie i przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być równoczesne obydwiema dłońmi, na, powyżej lub poniżej lustra wody.
SW 8.5 Po starcie i po nawrotach, pływak może wykonać pod wodą jeden lub więcej ruchów nóg i jeden ruch ramion w celu wypłynięcia na powierzchnię. Dozwolone jest całkowite zanurzenie pływaka na dystansie nie dłuższym niż 15 m po starcie i każdym nawrocie, przed tym punktem głowa musi złamać lustro wody. Pływak musi pozostawać wynurzony do następnego nawrotu lub finiszu.
60. Jakie błędy popełnia się najczęściej podczas nawrotów w stylach klasycznym i
motylkowym ?
Błędy podczas nawrotów w stylu klasycznym:
1. Brak jednoczesnego ułożenia dłoni na ścianie pływalni.
2. Zbyt głębokie zanurzenie podczas poślizgu pod powierzchnią wody
3. Wykonanie więcej niż jednego cyklu ruchowego pod wodą
Błędy podczas nawrotów w stylu motylkowym:
1. Brak jednoczesnego ułożenia dłoni na ścianie pływalni
2. Zbyt głębokie zanurzenie podczas poślizgu pod wodą
3. Zbyt płytkie zanurzenie, poślizg na powierzchni wody.
61. W jakim stopniu sprawność nawrotu decyduje o wyniku sportowym?
Sprawność nawrotu ma duży wpływ na osiągany wynik sportowy gdyż przy nawrocie można stracić wiele cennego czasu bądź tez poprzez nie zgodne z przepisami wykonanie nawrotu może doprowadzić do dyskwalifikacji zawodnika
1
Wyszukiwarka