WYKŁAD 2 29.10.2011

WYBÓR MIĘDZY CZASEM WOLNYM A KONSUMPCJĄ

Założenia:

1. Konsument jest pracobiorcą i może wybierać długość czasu pracy;

2. Konsument nie oszczędza i cały dochód z pracy przeznacza na konsumpcję;

3. Konsument dokonuje wyboru miedzy czasem wolnym (który dostarcza mu zadowolenia) a czasem pracy (który przynosi mu dochód i pozwala na realizację konsumpcji)

Poruszając się po krzywej obojętności, konsument substytuuje czas wolny dochodem z pracy (lub odwrotnie), zachowując ten sam poziom użyteczności całkowitej. Krańcowa stopa substytucji w miarę przesuwania się po krzywej w prawo maleje, co oznacza, że za kolejne przyrosty czasu wolnego o jednostkę, konsument jest skłonny poświecić coraz mniej dochodów z pracy.

Wybór optymalnej struktury konsumpcji i czasu wolnego zależy od linii płac, która stanowi swoiste ograniczenie budżetowe dla konsumenta.

Wszystkie możliwe linie płac wychodzą z punktu D (rysunek poniżej).

Nachylenie linii zależy od stawek płac

Wzór ogólny :

C = w (24 - R)

Gdzie C - konsumpcja, w - stawka płacy, R - relaks (czas wolny)

Punkt E wyznacza optymalny wybór konsumenta - zarówno długość czasu wolnego (0A), jak i wielkości konsumpcji.

Przy zmianie stawki płac, konsument będzie osiągał nowe punkty równowagi, wyznaczone przez punkt styczności nowych linii płac z krzywymi obojętności.

KRZYWA PODAŻY PRACY POJEDYNCZEGO PRACOWNIKA

Przy niskich stawkach płacy krzywa ma nachylenie dodatnie, co oznacza, że wzrost płacy powoduje wzrost podaży pracy. Od pewnego momentu krzywa zawraca i charakteryzuje się nachyleniem ujemnym, co oznacza, że przy wysokich stawkach płac, wzrost płacy powoduje spadek podaży pracy.

OPTYMALIZACJA KONSUMPCJI W CZASIE

Założenia:

1. Konsument wybiera między konsumpcją w okresie bieżącym (C₁)a konsumpcją w okresie przyszłym (C₂), tym samym wybierając poziom oszczędności.

2. W swoich wyborach konsument jest ograniczony przez wielkość dochodu w dwóch okresach -D₁ i D₂ i wysokość stopy procentowej - r.

Linia możliwości rynkowych - pokazuje optymalne kombinacji konsumpcji bieżącej i przyszłej, które może wybrać konsument dysponujący danym dochodem.

Punkt B - konsument nie konsumuje w okresie bieżacym. Maksymalna konsumpcja w okresie nastepnym wyniesie:

C₂ = D₂ + D₁ + rD_{1 =} D₂ + D₁(1+ r )

Punkt A - konsument w okresie bieżącym realizuje konsumpcję z dwóch okresów::

C₁ = D₁ + D₂ / 1+ r

Równanie linii budżetu:

C₁ + C₂ /(1 + r) = D₁ + D₂ /(1+ r) lub

C₁(1 + r) + C₂ = D₁ (1 + r) + D₂

---