1. Zdefiniować politykę społeczną i gospodarczą, przedstawić jej cele, zadania, dziedziny oraz podstawy prawne działań społecznych i gospodarczych

Polityka społeczno-gospodarcza jest określeniem o podwójnym znaczeniu:

1. Polityka społeczno-gospodarcza jako działalność określonych podmiotów polityki społecznej, których celem jest rozwój gospodarczy i rozwiązywanie kwestii socjalnych.

2. Polityka społeczna i gospodarcza jako samodzielne dyscypliny naukowe, to teorie polityki gospodarczej i społecznej - ściśle ze sobą związane.

Główny cel polityki społeczno-gospodarczej:

• Dynamiczny rozwój gospodarczy kraju dla optymalnego zaspokajania potrzeb indywidualnych i zbiorowych (p. wyżywienia, snu, odpoczynku, bezpieczeństwa, wolności, nauki, pracy itp.), poprzez efektywne użycie środków materialnych wytworzonych w procesie produkcji oraz wykorzystywanie instrumentów politycznych (ustawodawstwo).

Rodzaje celów polityki społeczno-gospodarczej:

1. ogólne,

2. ekonomiczne,

3. społeczne,

4. ekologiczne,

5. militarno-obronne.

A zatem, przedmiotem polityki społeczno-gospodarczej jest:

1. zagwarantowanie dochodów niezbędnych do życia (płacy),

2. zapewnienie zatrudnienie (pracy),

3. zagwarantowanie ochrony zdrowia,

4. ochrona środowiska naturalnego,

5. zagwarantowanie ustawowego czasu pracy,

6. zapewnienie odpoczynku po pracy,

7. zapewnienie pomocy społecznej,

8. zagwarantowanie ubezpieczeń społecznych (emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe, zdrowotne),

9. zapewnienie warunków nabycia mieszkania,

10. zapewnienie warunków edukacji (stworzenie równych szans kształcenia),

11. przeciwdziałanie zagrożeniom (patologie społeczne, wojny, terroryzm, zagłada ekologiczna),

12. przeciwdziałanie asymetrii społecznej (biedni i bogaci, zdrowi i chorzy, nierówne prawa obywateli, dyskryminacja ras, płci itp.),

13. kształtowanie solidarności społecznej.

Dziedziny polityki społecznej:

1. Polityka promocji zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.

2. Polityka ubezpieczeń społecznych.

3. Polityka zabezpieczenia społecznego.

4. Polityka rodzinna.

5. Polityka ludnościowa.

6. Polityka wobec ludzi starych.

7. Polityka edukacyjna.

8. Polityka ochrony zdrowia.

9. Polityka przeciwdziałania ubóstwu.

10. Polityka przeciwdziałania patologiom społecznym.

11. Polityka mieszkaniowa.

12. Polityka wobec osób niepełnosprawnych.

13. Polityka ochrony środowiska.

14. Polityka bezpieczeństwa.

15. Polityka migracyjna.

16. Polityka rolna.

Dziedziny polityki gospodarczej:

I. Ze względu na podział ekonomii na makroekonomię i mikroekonomię:

1. Polityka makroekonomiczna - obejmuje oddziaływania państwa, które dotyczą całokształtu społecznego procesu gospodarczego i prowadzone są głównie za pośrednictwem podstawowych mechanizmów jego regulacji - pieniądza i budżetu państwa.

2. Polityka mikroekonomiczna - zajmuje się regulacją konkretnych zagadnień gospodarki, jej poszczególnych gałęzi, rodzajów produkcji, rynków na określone towary i usługi.

II. Ze względu na problemy, jakimi zajmuje się:

1. Polityka wzrostu gospodarczego.

2. Polityka strukturalna.

3. Polityka regionalna.

4. Polityka ekologiczna.

III. Ze względu na przedmiot oddziaływania państwa na gospodarkę:

1. Polityka sektorowa: przemysłowa, rolna, handlowa, komunikacyjna, komunalna, społeczna (oświatowa, ochrony zdrowia, mieszkaniowa), demograficzna, migracyjna, infrastruktury.

IV. Ze względu na rodzaje sposobów, mechanizmów i czynników, których używa się w oddziaływaniu na gospodarkę (kryterium instrumentacji):

1. Polityka pieniężna (monetarna): emisyjna i kredytowa.

2. Polityka ubezpieczeń.

3. Polityka cenowo-dochodowa: ceny, płace i dochody.

4. Polityka skarbowa (fiskalna).

5. Polityka celna.

6. Polityka inwestycyjna.

7. Polityka zatrudnienia.

8. Polityka naukowa i innowacyjna.

2. Przedstawić genezę polityki społecznej i jej rozwój w europie

POLITYKA SPOŁECZNA W EUROPIE I POLSCE W OKRESIE MIĘDZYWOJENNYM

• W 1901 roku powstaje Międzynarodowe Biuro Pracy w Bazylei;

• W wielu państwach europejskich wprowadzono zasiłki dla bezrobotnych: Francja -1905 r., Anglia - 1911 r., Włochy 1919 r., Niemcy - 1927 r., Szwecja - 1934 r., USA - 1935 r.;

• W 1919 r. powstaje Międzynarodowa Organizacja Pracy, która wypracowała system ochrony pracy, ubezpieczeń i walki z bezrobociem;

• W 1920 r. powołano Ligę Narodów, której statut podpisały 44 państwa. Celem jej było obrana pokoju i rozwijanie współpracy międzynarodowej;

• Lata 1920-1921 oraz 1929-1933, to ekonomiczne kryzysy światowe (bieda, bezrobocie);

• W okresie międzywojennym i po II wojnie światowej wprowadzono zasiłki rodzinne: Francja - 1932 r., Włochy - 1936 r., Kanada - 1944 r., Szwecja - 1947 r., Niemcy - 1954 r.;

• W 1921 r. powstaje w Polsce Instytut Gospodarstwa Społecznego. Zajmował się diagnozą problemów społecznych: Krzywicki, Krzeczkowski, Rychliński;

• W 1924 r. powstaje Polskie Towarzystwo Polityki Społecznej - ośrodek pracy naukowej nad polityką społeczną.

POLITYKA SPOŁECZNA W PRL

• Po II wojnie światowej USA uruchomiły tzw. Plan Marshalla - finansowa pomoc zniszczonej Europie;

• W 1948 r. powołano do życia Radę Europy, organizację stojąca na straży ochrony praw człowieka i obywatela;

• Przyczyny socjalne były powodem kolejnych kryzysów społeczno-politycznych i gospodarczych w latach 1956, 1970, 1976 i 1980, 1989;

Polityka społeczno-gospodarcza w okresie transformacji postsocjalistycznej po 1989 r.:

1. 1989-1991 - okres odchodzenia od socjalistycznego instrumentarium polityki społecznej: opierania polityki społecznej na przyznawaniu dotacji do cen, utrzymywania pełnego zatrudnienia i ograniczania spożycia indywidualnego na rzecz zbiorowego. Był to okres tworzenia podstawowych instytucji na nowych obszarach aktywności państwa: rynku pracy i pomocy społecznej. W grudniu 1989 r. wprowadzono Ustawę o zasiłku dla bezrobotnych oraz Ustawę o pomocy społecznej w 1990 r.;

2. 1992-1993 - okres decentralizacji gospodarki, reformy podatkowej oraz korekt w obszarze świadczeń społecznych;

3. 1994-1995 - okres łagodzenia społecznych skutków transformacji przez odejście od ograniczania wzrostu płac metodą wysoce progresywnego podatku (popiwek), politykę wzrostu płacy minimalnej oraz niektórych świadczeń. W 1994 r. uchwalono Ustawę o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz Ustawę o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych;

4. 1996-1998 - intensywne debaty o podstawowych reformach oraz ich podjęcie. I tak: Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym - 1997 r., Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych - 1998 r., Ustawa o emeryturach i rentach z FUS - 1998 r.,

5. 1999 i dalsze lata - wdrażania reform:

• 1999 r. - weszła w życie reforma emerytalna oraz reforma edukacji,

• 1999 r. uchwalono ustawę o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych,

• 2003 r. wprowadzono Ustawę o świadczeniach rodzinnych,

• 2004 r. znowelizowano Ustawę o pomocy społecznej,

• 2004 roku wprowadzono Ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,

• 2004 r. Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i inne.

3. Zdefiniować model polityki społeczno gospodarczej oraz scharakteryzować modele polityki społecznej

Modele Polityki Społecznej i gospodarczej : O modelach polityki społecznej i gospodarczej możemy mówić w dwojakim znaczeniu :

1. Modele mogą odnosić się do rzeczywistości polityki prowadzonej w różnych krajach (Ujęcie praktyczne)

2. Modele mogą powstawać w oderwaniu od praktyki stanowiąc pewnego konstrukcje logiczne pożądanych czy też możliwych do realizacji strategii polityki społecznej-gospodarczej (ujęcie teoretyczne)

Przyjmuję się że model polityki społeczno gospodarczej to :

• Pewien wzór często teoretyczny sposób podejścia do rozwoju gospodarczego oraz do kwestii socjalnych a także metody i techniki rozwiązywania problemów społeczno-gospodarczych.

• Zaplanowane i realizowany w praktyce sposób osiągania wyznaczonych celów gospodarczych i społecznych

Podstawowe modele polityki społecznej

1. model państwa minimalnego (stróża nocnego)

2. model państwa opiekuńczego

3. model liberalny

4. model konserwatywny

5. model socjalny

Model państwa minimalnego(model państwa stróża nocnego)

1. Państwo chroni obywateli do życia do wolności stoi na straży prawa

2. Państwo zapewnia bezpieczeństwo indywidualne i zbiorowe

3. Państwo nie angażuje się w rozwiązywanie socjalnych problemów jednostek

4. Kwestie socjalne SA indywidualną sprawą obywateli

5. Państwo udziela pomocy tym którzy są przewlekle chorzy nie pełnosprawni nie radzą sobie na rynku pracy ze względu zdrowotnych

6. Model ten realizowany jest m. in. W Brytanii Portugali Grecji Hiszpanii Działają tam organizacje porządkowe które udzielają pomocy socjalnej Gdyby tego nie czynili trzeba byłoby podnieść podatki o ponad 12% Państwo nie jest w stanie rozwiązywać problemów socjalnych dlatego oddało inicjatywę w tym zakresie organizacjom porządkowym.

Model państwa opiekuńczego:

1. Model ten wywodzi się z angielskiego ustawodawstwa „Prawa dla ubogich” z 1834

(Walfane state)

2. Rynek nie jest w stanie rozwiązać socjalnych problemów obywateli a oni sami nie są w samowystarczalni Należy zatem stosować interwencjonizm socjalny.

3. Model ten charakteryzuje się tym ze obywatele ubezpieczają się na czas w którym nie będą mogli utrzymać się z pracy.

4. Państwo gwarantuje podstawowy poziom bezpieczeństwa socjalnego (minimum socjalne emerytura renty zasiłki z pomocy społecznej dla osób niepełnosprawnych chorych starych )

5. Model państwa opiekuńczego realizowany jest m. in. W Szwecji Danii opiera się na bardzo wysokich podatkach płaconych przez obywateli Podatki niemal w całości przeznaczone są na cale socjalne,

Główne modele polityki społecznej

1. Liberalny

2. Konserwatywny

3. Socjalny

Model Liberalny

1. Decyduje rolna wolnego rynku w procesie zaspokajania ludzkich potrzeb

2. Głównym zadaniem polityki społecznej jest łagodzenie biedy

3. Państwo stymuluje rynek prywatny

4. Pomoc państwa jest minimalną wyraża adresowana do najbardziej potrzebujących wymagających testu dochodu i kontrolowania adresatów

5. Dominuje świadczenie o charakterze opiekuńczo oraz umiarkowane programy ubezpieczeń społecznych

6. Świadczenie przysługuje głownie osobom o niskich dochodach zwykle pracobiorcom Dostęp do świadczeń jest ograniczony

7. Świadczenie socjalne mają zastępować pracy zarobkowej jako głównego źródła utrzymania

8. Państwo pomaga wówczas gdy jednostka nie może pomóc sama

9. Realizowana jest zasada - pomocy dal samopomocy

10. Najważniejsza przestrzegana zasada Wolność jednostki równości traktowanie wolny rynek i uniwersalizm

11. Naturalna postawa systemu podatkowego wobec zobowiązań alimentacyjnych podatki

12. Zwalcza się wszelkie odliczania ulgi podatkowe związane z obniżeniem zobowiązań rodzinnych

13. Poprawa warunków życia wszystkich obywateli jest wyłącznie skutkiem rozwijającej się gospodarki (im wyższa dochód społeczny tym lepsze warunki życia obywateli ogółu)

Model konserwatywny

1. Programy socjalne powinny jak najmniej zakłócać mechanizm funkcjonowania gospodarki rynkowej i służyć rozwojowi gospodarczemu

2. Dominuje dążenie do zachowania na rynku pracy różnic w statusie społecznym osób wykształconych

3. Silny wpływ kościoła na życie społeczne i przywiązywanie da zachowania tradycyjnych wartości rodzinnych

4. Świadczenia socjalne przysługują głównie ubezpieczonym.

5. Ubezpieczanie społeczne zwykle nie obejmuje niepracujących

6. Świadczenie rodzinne jeżeli występuje mają stymulować macierzyństwo

7. Opieka na dzieckiem i inne usługi dal rodzinny są celowo słabo rozwinięte a władza publiczna decyduje się na interwencje dopiero w razie wyczerpania zdolności do pomocy swoim członkom

8. Dwoina jest podmiotem samodzielnie a autonomicznym i określonych prawach i obowiązkach względem swoich członków wśród obowiązków rodziny jest obowiązek dostarczenia środków utrzymania wszystkich jej członkom a szczególnie dzieciom osobom starszym bezrobotnym niepełnosprawnym

9. Instytucje publiczne nie powinny ani rodziny zastępować ani rodzinie utrudniać samodzielnym zapewnieniem członkom rodziny środków utrzymania

Model socjaldemokratyczny

1. Nazywamy modelem socjalnym opiekuńczym

2. Celem polityki społecznej jest obok zabezpieczenia równości szans także wyrównanie warunków życiowych

3. Powszechny dostęp społeczeństwa do świadczenia i usług socjalnych Państwo ma gwarantowane prawo do wysokiego standardu życia

4. Zachowanie jest powszechny dostęp do emerytury rent oraz bezpłatnych systemy ochrony zdrowia i system oświaty

5. Państwo troszczy się o swoich obywateli o zatrudnienie i wysokie poziom usług socjalnych

6. Podniesienie Wysokości jakości świadczeń i usług socjalnych na poziomie odpowiadającym wymaganiom klasy średniej zapewnianie robotnikom ochrony socjalnej w wymiarze przysługującym dotąd lepiej sytuowanym grupom społecznym

7. Państwo zapewnia pracę swoim obywatelom

8. Rozwijana jest zasada solidarności o kolektywizmu duże znaczenie w życiu społecznym mają ruchy robotnicze i związki zawodowe

9. Obciążanie wszystkich obywateli równym podatkiem Wysokość opodatkowania zależy od poziomu uzyskiwanych przez podatnika dochodów Przy równych dochodach wszyscy płacą równe podatki Natomiast tym którzy potrzebuje pomocy państwo przyznaje zasiłek według ustalonych zasad

4. Zdefiniować podmioty polityki społecznej i gospodarczej, przedstawić ich podział oraz realizowane zadania w skali światowej (makro)

Podmioty polityki społecznej i gospodarczej to:

• Wyspecjalizowane w służbie społeczeństwa organizacje krajowe i międzynarodowe.

• Wyspecjalizowane organy państwowe i pozapaństwowe (rządowe i pozarządowe), których zadaniem jest zapewnienie obywatelom korzystanie z zagwarantowanych im praw socjalnych i realizowanie polityki społeczno gospodarczego rozwoju kraju.

• Osoby prawne, które w swoim obszarze kompetencji działają na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, wyrównywania szans życiowych ludzi potrzebujących lub na rzecz poprawy ich położenia materialnego.

Kryteria podziału podmiotów polityki społecznej i gospodarczej:

1. Obszaru działania podmiotów.

2. Rodzajów publicznych podmiotów.

Według obszaru działania:

1. Podmioty międzynarodowe (działające w skali makro, światowe) - realizują zadania społeczno-gospodarcze w skali globalnej, światowej. Należą do nich m.in.: ONZ, Rada Bezpieczeństwa, Rada Gospodarczo-Społeczna, Międzynarodowa Organizacja Pracy (ILO), Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) i inne Agencje Specjalne.

2. Podmioty regionalne - obejmujące swoim działaniem obszar kontynentu, np.: Rada Europy, Parlament Europejski, Komisja Europejska, NATO, Komitet Społeczno-Ekonomiczny, Europejski Trybunał Sprawiedliwości, Rzecznik Praw Obywatelskich,

3. Podmioty krajowe (narodowe).

Według rodzajów publicznych podmiotów:

1. Podmioty ustawodawcze: Sejm, Senat, Parlament Europejski.

2. Podmioty wykonawcze: Prezydent, Premier, Ministerstwa, organy władzy terenowej, Komisja Europejska.

3. Podmioty kontrolne: NIK, Państwowa Inspekcja Pracy, Inspekcja Sanitarno-Higieniczna, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Rzecznik Praw Obywatelskich Unii Europejskiej.

4. Podmioty sądownicze: Trybunał Konstytucyjny, Naczelny Sąd Administracyjny, sądy pracy i ubezpieczeń społecznych, sądy rodzinno-opiekuńcze, Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

Zasadnicze zadania podmiotów polityki społecznej i gospodarczej:

• Ustalanie i realizacja celów związanych z rozwojem społeczno-gospodarczym kraju (realizacja funkcji społeczno-gospodarczej): Prezydent, Sejm, Senat, Premier i rząd, Ministerstwo Gospodarki, Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo Edukacji, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Unia Europejska itd.

• Zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego kraju: Prezydent, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Obrony Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministerstwo Sprawiedliwości, NATO.

• Realizacja funkcji kulturalnej i oświatowej - Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerstwo Sportu, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

• Zapewnienie praw i wolności osobistych: Sejm, Senat, sądy powszechne, Trybunał Konstytucyjny, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

• Realizacja ustawodawstwa społecznego: Sejm, Senat, Rząd, NIK, Państwowa Inspekcja Pracy, samorząd terytorialny.

• Finansowanie zadań socjalnych, oświatowych, kulturalnych, dotyczących bezpieczeństwa i inne.

• Scharakteryzować polskie rządowe i pozarządowe podmioty polityki społecznej i gospodarczej oraz przedstawić realizowane przez nie zadania

Polskie podmioty państwowe:

• Sejm, Senat

• Prezydent RP

• Premier + Rząd

• Ministerstwo Gospodarki

• Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

• Ministerstwo Finansów

• Ministerstwo Rozwoju Regionalnego

• Ministerstwo Obrony Narodowej

• Ministerstwo Skarbu Państwa

• Ministerstwo Sportu

• Ministerstwo Transportu i Budownictwa

• Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego

• Ministerstwo Edukacji Narodowej

• Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji

• Ministerstwo Sprawiedliwości

• Ministerstwo Zdrowia

• Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

• Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

• NIK

• Państwowa Inspekcja Pracy

• Państwowa Inspekcja Sanitarno-Epidemiologiczna

• Rzecznik Praw Obywatelskich

Polskie podmioty pozapaństwowe:

1. Organizacje Pracodawców

2. Pracodawców: Izby Gospodarcze, Zrzeszenia Pracodawców, Izby Rzemieślnicze;

3. Związki Zawodowe Pracowników: NSZZ Solidarność, OPZZ, Związki branżowe;

4. Caritas;

5. Polski Komitet Pomocy Społecznej;

6. Monar, Markot;

7. Polska Akcja Humanitarna;

8. PCK;

9. Polski Związek Emerytów i Rencistów;

10. Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób Przyjaciół Upośledzeniem Umysłowym;

11. Polski Związek Niewidomych;

12. Towarzystwo Przyjaciół Dzieci;

13. Krajowy Fundusz na Rzecz Dzieci;

14. OHP;

15. ZHP;

16. Towarzystwo Pomocy im. Św. Brata Alberta;

17. Stowarzyszenie Pomocy Bezdomnym;

18. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy;

19. Fundacje

6. Przedstawić, w czym wyraża się liberalizm i konserwatyzm w polityce społecznej i gospodarczej

Ogólne założenia liberalizmu w polityce społecznej i gospodarczej:

• Wszyscy ludzi są równi, ale tylko w sensie równego prawa do wolności

• Człowiek będąc istota wolną posiada odwieczne prawa, których żadna władza nie może naruszać, a mianowicie: posiada wolność osobistą, wolność sumienia, słowo, wolność dysponowania swoją własnością

• Człowiek nie skrepowany w swojej inicjatywie kieruje się dążeniem do maksymalizacji strat

• Wolność jednostki jest wolnością tylko silniejszych i bezwzględniejszych

• Wolność człowieka zależy od ilości pieniędzy, którą dysponuje

• Ingerencja państwa w działalność jednostki jest zbędna

• Państwo powinno jedynie zagwarantować porządek i bezpieczeństwo obywatelom oraz być opiekunem własności prywatnej

Główne założenia konserwatyzmu:

• Szacunek wobec tradycji i przeszłości uważają za najważniejsza wartość

• Krytyka rewolucji i gwałtownych zmian, przedstawienie im powolnych, naturalnych przemian ewolucyjnych, rozwój powinien być stały, równomierny i stopniowy. Rewolucja jest gwałtem na naturalnym porządku

• Każdy obywatel ma swoje miejsce w społeczeństwie wynikające z jego kwalifikacji i posiadanego majątku. Między ludźmi istnieją naturalne różnice uzdolnień co powoduje układ hierarchiczny

• Nierówność jest podstawą rozwoju społecznego. Jednostka poprzez pracę bogaci ogół. Należy społeczeństwu dać wolność, a nie równość

• Społeczeństwo posiada hierarchiczną konstrukcję społeczeństwa i jego szczyt w postaci elity jest czymś naturalnym, oczywistym i wiecznym

• Krytyka wszelkich programów nacjonalizacji

• Prawo własności prywatnej jest fundamentem ładu prywatnego i społecznego

• Państwo nie może zastępować inicjatyw obywatelskich. Nie może rozwiązywać problemów biedy ze samych biednych. Biedni musza czuć odpowiedzialność za samych siebie

• Bezrobocie demoralizuje ludzi, prowadzi do zachować skrajnych, zagrażających społeczeństwu, gdyż powoduje patologiczne zachowania (kradzież, rozboje itp.)

• Sprzeciw dla idei państwa opiekuńczego: wolny rynek rozwiązuje kwestie socjalne

• Krytyka przymusu ubezpieczeń społecznych - obywatel ma sam decydować o swoim losie a nie państwo, wprowadzić prywatne ubezpieczenia, bo są tańsze

• Państwo gwarantem minimum socjalnego i opieki dla ludzi niezdolnych do pracy i dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej

7. Czym jest polityka społeczna wobec rodziny, jakie podmioty działają na rzecz rodziny, oraz jakie świadczenia rodzinne otrzymuje rodzina spełniająca ustawowe wymogi

Polityka społeczna wobec rodziny - polityka rodzinna to :

1.Część polityki społecznej stanica długofalowych zamierzeń i towarzyszących mu system rozwiązań Prawnych przyjętych i realizowanych przez władze publiczną na rzecz rodziny jako podstawowej komórki społecznej

2. Celowe i kompleksowe działania państwa na rzecz rodziny

3.Całokształ norm prawnych działań środków uruchamianych przez państwo w celu stworzenia odpowiednich warunków życia dla rodziny jej powstania prawidłowego funkcjonowania i spełniania przez nią wszystkich ważnych społecznie ról .

4.Działaność mająca na celu wyrównanie nieuzasadnionych i niezawinionych różnic socjalnych między rodzinami

5.Tworzenie rodzinom równych szans rozwoju

6.Pomoc rodzinom które na pewnym etapie swojego życia stają się bezradne i marginalizowane (rodziny dotknięte klęskami żywiołowymi Rodziny bezrobotnych rodziny niepełne rodziny patologiczne)

Podmioty działające na rzecz rodziny

1. Ministerstwo pracy i polityki społecznej : Departament świadczeń rodzinnych , departament do spraw kobiet

2. RPO

3. RPD

4. Sady rodzinne opiekuńcze

5. Powiatowe centra pomocy rodzinnej

6. Ośrodek Pomocy społecznej

7. Pełnomocnik rządu ds. rodziny

8. Krajowy Fundusz na rzecz dzieci

9. Polski komitet pomocy społecznej

10. Towarzystwo rozwoju rodziny

11. Komitet ochrony praw dziecka

Świadczeniami rodzinnymi są:

Zasiłek rodzinny

1. Ma na celu częściowe pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka

2. Próg dochodowy w przeliczeniu na osobę w rodzinie ( dochód osoby uczącej się) 504zl (583 zł - gdy rodzinie jest dziecko niepełnosprawne do 16 lat albo powyżej lat 16 o znaczeniu lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności)

3. Wysokość zasiłku wynosi:

• 68 zł na dziecko do 5 roku życia

• 91 zł na dziecko w wieku od 6-18

• 98 zł na dziecko w wieku 19-24 lat

Dodatki :do zasiłku rodzinnego (do ustawy)

1. z tytułu urodzenia się dziecka 1000zl otrzyma się po skończeniu prze dziecka 1 roku życia . Wszystkie kobiety która urodziła dziecko dostaje zapomogę jednorazowa wysokości 1000 zł becikowe

2. z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie urlopu wychowawczego 400zl miesięcznie

3. wychowanie dziecka w rodzinie wielo dzietnej na każde 3 i dalsze dziecko 80 zł

4. dodatek samotnego wychowywania dziecka wynosi 170 zł na dziecko zdrowe nie więcej niż 340 odnośnie kilku dzieci na niepełnosprawne 250

5. Kształcenie dziecka i rehabilitacja niepełnosprawnego 60 zł do 5 roku życia od 5 do 24 80 zł

6. Dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego 100 zł

7. nauka poza miejsce zamieszkania na bile 50 zł na zakwaterowanie 90 zł

9. Zdefiniować bezrobocie, przedstawić jego rodzaje, skalę występowania w Polsce (w województwach, w wybranych powiatach i miastach) oraz w państwach Unii europejskiej

Bezrobocie to sytuacja społeczna, w której większa lub mniejsza liczba osób zdolnych do pracy i jej poszukujących nie znajduje zatrudnienia.

Rodzaj bezrobocia:

Ze względu na przyczyny powstania:

• Frykcyjne

• Koniunkturalne

• Sezonowe

• Technologiczne

Ze względu na formy występowania:

• Jawne

• ukryte

Ze względu na czas:

• krótkookresowe do 3m-cy średniookresowe 3-6

• długookresowe 6-12

• długotrwale pow.12 chroniczne pow.24

Ze względu na uwarunkowania demograficzne i społeczno-zawodowe:

• bezrobocie kobiet

• bezrobocie mężczyzn

• bezrobocie poszczególnych kategorii zawodowych

• bezrobocie pracowników wykwalifikowanych i niekwalifikowanych

Ze względu na obszar:

• powszechne

• regionalne

Ze względu na akceptacje warunków na rynku pracy:

• dobrowolne

• przymusowe

Skala i zakres bezrobocia w Polsce: stopa bezrobocia 11,8% liczba bezrobotnych zarejestrowanych 1,860mln osób oferta wolnych miejsc pracy w list zgłoszono 60,8 tys bezrobotni wg płci M-47,1% K-52,9% średni wiek bezrobotnych zarejestrowanych ok. 37 lat bezrobotni mieszkańcy na wsi 42,4% bezrobotni zarejestrowani: bez wykształcenia średniego 58% legitymującym się dyplom wyższej uczelni ok. 8% bez kwalifikacji zawodowych 28% bez doświadczenia zawodowego 27% długotrwale bezrobotni 44,7% w wieku do 25lat 21,5% powyżej 50 lat 21,3% Stopa bezrobocia: Warmińsko-Mazurskie 19,1% Zachodniopomorskie 15,6% Opolskie 12,3% Małopolskie 9,7% Wielkopolskie 8,7%Poznań 3,3%Warszawa 3,4%Radom 20,8%Kalisz 8%Holandia 4,5%Austria 4,3%Włochy 8,6%Łotwa 19,5%Hiszpania 20,5%

13. Czym jest ubóstwo, jakie są tego teorie, rodzaje ubóstwa, mierniki, przyczyny i stan ubóstwa w Polsce

Ubóstwo to bieda, niedostatek, sytuacja niezaspokajania lub zaspokajania na niskim poziomie potrzeb człowieka, brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb żywnościowych jednostki lub rodziny.

Rodzaje ubóstwa:

• Absolutne 6,6%

• Względne17,3%

• Ustawowe 8,3%

• Subiektywne 17,4%

• Zawinione

• Niezawinione

Przyczyny:

brak pracy, niedostateczne wykształcenie, niskopłatna praca, brak kwalifikacji zawodowych, brak mobilności zawodowej, dyskryminacja na rynku pracy, wielodzietność, pijaństwo i alkoholizm, ułomność fizyczna bądź psychiczna, niechęć do ciężkiej pracy, niskie zasiłki

Mierniki:

• minimum socjalne

• minimum egzystencji

Obliczenia polskiej biedy: Biedę stanowi 16% społeczeństwa. W skrajnej biedzie żyje: 6% społeczeństwa, 20% rodzin gdzie 1 os bez pracy, 10% rodzin rolniczych 4% emerytów i 11% rencistów 24% rodzin wielodzietnych 40% pracowników PGR i ich rodzin.

Teorie ubóstwa:

• teoria skażonych charakterów

• teoria ograniczonych możliwości

• teoria wielkiego brata

---