I ZNÓW SĄ WAKACJE !

Minął kolejny rok szkolny, pełen pracy, obowiązków i zabawy. Nadszedł czas odpoczynku. Wszystkim przedszkolakom i ich rodzicom chcemy życzyć wspaniałych i radosnych wakacji, udanego wypoczynku w górach, lasach i nad morzem, a przede wszystkim dużo, dużo słońca.

Wracajcie z wakacji uśmiechnięci, opaleni i radośni.

Wakacyjne rady

☼ Nie baw się w pobliżu jezdni.

☼ Kąp się tylko w miejscach dozwolonych.

☼ Osłaniaj głowę przed ostrym słońcem.

☼ Do opalania używaj kremów z filtrem ochronnym.

☼ Nie zrywaj i nie jedz owoców, których nie znasz.

☼ Nie chodź bez opieki w nieznane miejsca.

☼ Nie rozmawiaj z nieznajomym.

Szanowny Rodzicu pamiętaj !

Wakacje to czas oczekiwany zarówno przez dzieci, jak i rodziców. To czas wspólnych zabaw, rozmów i bycia razem. Aby wakacyjne plany udało się zrealizować, należy uwzględnić w nich podstawowy warunek - bezpieczeństwo.

Podstawowym obowiązkiem osób dorosłych jest zapewnienie zdrowia i bezpieczeństwa dzieciom. Miejmy na uwadze fakt, że dziecięca wyobraźnia w okresie wakacyjnym zyskuje nowe, nieodkryte dotychczas obszary działania. Dzieci, niestety wymykają się spod kontroli dorosłych, chcąc zrealizować ciekawe pomysły, nie zawsze bezpieczne. W czasie letniego wypoczynku i przysłowiowego lenistwa czasami spada także poziom uwagi opiekunów. Pamiętajmy o tym i dbajmy o nasze dzieci !

Oto kilka najważniejszych sytuacji niosących zagrożenie:

- zagubienie się - konieczna znajomość imienia i nazwiska, zamieszkania,

- pobyt na wsi, zabawy na łące; ukąszenia, użądlenia,

- odpoczynek nad wodą, plażowanie,

- wyprawy do lasu, w góry.

„Musimy budować świat, w którym żadne dziecko

nie będzie pozbawione prawa do życia w pokoju i bezpieczeństwie,

w trwałej rodzinie, prawa do wzrastania

w atmosferze wolnej od lęku i niepokoju.”

JAN PAWEŁ II

SZANOWNY RODZICU PAMIĘTAJ !

DZIECI UCZĄ SIĘ TEGO, CZEGO DOŚWIADCZAJĄ

Dziecko krytykowane uczy się potępiać.

Dziecko otoczone wrogością uczy się agresji.

Dziecko żyjące w strachu uczy się lękliwości.

Dziecko doświadczające litości uczy się rozczulać nad sobą.

Dziecko wyśmiewane uczy się nieśmiałości.

Dziecko otoczone zazdrością uczy się zawiści.

Dziecko zawstydzane uczy się poczucia winy.

Dziecko zachęcane uczy się wiary w siebie.

Dziecko otoczone wyrozumiałością uczy się cierpliwości.

Dziecko chwalone uczy się wdzięczności.

Dziecko akceptowane uczy się kochać.

Dziecko otoczone aprobatą uczy się lubić siebie.

Dziecko darzone uznaniem uczy się, że dobrze mieć cel.

Dziecko żyjące w otoczeniu, które potrafi się dzielić, uczy się hojności.

Dziecko traktowane uczciwie uczy się prawdy i sprawiedliwości.

Dziecko żyjące w poczuciu bezpieczeństwa uczy się ufności.

Dziecko otoczone przyjaźnią uczy się radości życia.

Jeśli żyjesz w spokoju, Twoje dziecko będzie żyło w spokoju ducha.

W JAKIM OTOCZENIU ŻYJE TWOJE DZIECKO?

Dorothy Law Nolte

♦ Złość da się poskromić

W okresie przedszkolnym zwiększa się sposobność przeżywania takich uczuć jak: gniew, złość. Dzieci stawiają sobie liczne cele, a przeszkody w ich osiąganiu, wynikające z małej jeszcze sprawności fizycznej i psychicznej, budzą gniew, złość.

Sposoby reakcji w przypadku złości dziecka:

Dopóki dziecko się złości i krzyczy nic do niego nie dotrze;

1. Pozwól dziecku wyrzucić z siebie złość (np. wykrzyczeć się).

2. Wkraczamy do akcji

- musisz sam być spokojny

- nawiąż kontakt wzrokowy

- zacznij spokojną rozmowę

- powiedz dziecku, że dobrze, że przyszło do ciebie ze swoim gniewem

- powiedz, że dobrze, że nikogo nie zraniło, nic nie zniszczyło

3. Powiedz jak bolą cię słowa skierowane do ciebie (te niegrzeczne) i powiedz „następnym razem” gdy ogarnie cię złość nie nazywaj mnie w taki sposób, ale powiedz do mnie…jestem bardzo zły, wściekły itd.. Mów do dziecka grzecznie i (ale) stanowczo.

Jak pomóc dziecku wyrazić swoją złość;

• Bądź przykładem wyrażania swojej złości.

• Naucz dziecko nazywać emocje i o nich mówić (rozmawiaj z nim).

• Traktuj dziecko z szacunkiem i nie upokarzaj go za jego zachowanie.

• Czytaj z dzieckiem. Rozmawiaj z dzieckiem o uczuciach i stanach emocjonalnych innych np. bohaterów książki, którą czytasz.

• Bądź z dzieckiem, zbuduj z nim więź (ciepłą, serdeczną).

• Pamiętaj! Nie wyrażona złość przeradza się w agresję bierną (tzn nieuświadomione robienie na złość).

♦ Obiecałeś? Zrób to!

Jednym z najważniejszych elementów wychowania jest nauczenie dziecka brania odpowiedzialności za czyny i słowa. Dotrzymywanie obietnic i umów podnosi samoocenę oraz poczucie wartości.

Dziecko uczy się od Ciebie. Spełnianie danych dziecku obietnic wzmacnia w nim zaufanie do nas i jego poczucie bezpieczeństwa. Dziecko nie może się zastanawiać, czy aby tym razem obietnica zostanie spełniona, czy może coś innego okaże się dla nas ważniejsze. Musi wiedzieć, że na rodzicach zawsze można polegać. Oni są w stu procentach odpowiedzialni i przewidywalni. Dane przez nich słowo jest najważniejsze. Odpowiedzialności nauczy się przede wszystkim poprzez przyglądanie się naszym zachowaniom, ale też warto na te tematy rozmawiać.

Wyjątkowy przypadek. Nie możemy też pominąć sytuacji, w której nie z naszej winy, ale w wyniku splotu nieoczekiwanych wydarzeń, nie spełnimy obietnicy. Musimy dziecku koniecznie wyjaśnić, że był to naprawdę wyjątkowy przypadek i jest nam z tego powodu przykro. Jeśli to tylko możliwe, należy zrealizować umowę w najbliższym dostępnym terminie. Chodzi o to, by dziecko miało poczucie, że nam, tak jak i jemu, zależało na spełnieniu złożonej obietnicy.

Każde słowo jest ważne. Pamiętajmy, że sprawy drobne, zwykłe, wymagają takiej samej troski o dotrzymanie słowa, jak i sprawy wielkie. Dla naszego dziecka, te z pozoru błahe sprawy są najważniejsze na świecie.

STRES PIERWSZOKLASISTY

Nasi „ zerówkowicze” kończą już czas edukacji i zabawy w przedszkolu i niebawem staną przed nowymi wyzwaniami i trudnościami w szkole. Początkowe tygodnie nauki to dla większości dzieci ogromne przeżycie. Można to porównać do stresu, jaki towarzyszy dorosłemu człowiekowi przy zmianie pracy, zmianie miejsca zamieszkania, zawarciu związku małżeńskiego. Nasz siedmiolatek wchodzi w szkolne środowisko bez doświadczeń, często bez znanych sobie rówieśników, oczywiście bez rodziców. Nowa szkoła, nowe obowiązki, nowa pani- to dla dziecka za wiele. Jak sobie poradzi z nowa sytuacja, czy znajdzie przyjaciół, czy będzie akceptowany, czy da sobie radę z nauką? Czy się to uda zależy nie tylko od cech indywidualnych dziecka, ale także od dobrej edukacji przedszkolnej oraz od odpowiedniej postawy rodziców.

Stres szkolny może wynikać z zaburzonych relacji z rówieśnikami, czy też być efektem trudności ze sprostaniem wymaganiom, jakie stawia szkoła. W jaki sposób rodzice mogą rozpoznać u swojego dziecka objawy stresu szkolnego? Gdy zdolne i do tej pory pilne dziecko nagle przestaje się uczyć, rodzice są skłonni tłumaczyć jego zachowanie lenistwem. Zachęcając je do bardziej wytężonej pracy, nieumyślnie mogą wyrządzić mu krzywdę. Bardzo ważna jest obserwacja dziecka.

Sygnałem, że dzieje się coś złego jest moment, gdy zauważymy u dziecka po powrocie ze szkoły płaczliwość, rozdrażnienie, kłótliwość. Niektóre dzieci wręcz przeciwnie reagują na stres - stają się apatyczne, milczące, osowiałe. Stres manifestuje się także poprzez reakcje organizmu, co wielokrotnie umyka uwadze rodziców- pod wpływem silnego stresu obniża się odporność dziecka, częściej zapada ono na różne infekcje, przeziębienia, choruje na anginie. Innymi objawami są nudności, bóle brzucha, biegunki, wzmożony apetyt lub jego brak. Większość dzieci w okresie wczesnego dzieciństwa przejawia cechy impulsywności, żywo reaguje, gwałtownie domaga się spełnienia swoich zachcianek. Od postawy rodziców, od nieulegania zachciankom i konsekwencji zależy, czy dziecko zniweluje swoje zachowania impulsywne. W szkole takie zachowanie jest nie do przyjęcia, dziecko musi wiedzieć, że powinno pohamować swoje emocje chwilowe kaprysy i życzenia.

Często stosujemy przy dziecku zasadę: najpierw obowiązek, potem przyjemność. Ta umiejętność przyda się naszemu małemu uczniowi przy dylemacie, czy najpierw odrobić lekcje, czy może ulec pokusie zabawy.

Ważnym zadaniem rodziców i wychowawców jest przygotowanie dziecka do porażki w szkole. Wielu potknięć, drobnych porażek nie uda sie uniknąć. Bywa, że dziecko nie potrafi sprostać szkolnym obowiązkom, np. nie ma zdolności percepcyjnych, manualnych i dostaje słabszą ocenę. Nie wolno stawiać dziecku nadmiernych wymagań, oczekiwać samych piątek, szóstek, nie wolno dopuścić do sytuacji, w której dziecko ma świadomość, że musi spełniać

oczekiwania rodziny. W momencie, gdy dostanie niższa ocenę straci wiarę w siebie, poczuje się gorsze, bo nie potrafi nauczyć się na piątkę. Jeśli będzie czuło niezadowolenie rodziny, może stracić motywacje do dalszej pracy. Musimy przekonywać dziecko, że dzięki pracy i wytrwałości osiągnie lepsze rezultaty, rodzice winni wspierać dziecko, a nie pogłębiać jego lęk. Ważne jest także, aby dziecko podchodziło do szkolnych zadań z optymizmem i wiarą, że następnym razem będzie lepiej.

Co powinni zrobić rodzice, aby pomóc dziecku w sytuacjach stresowych? Najważniejsze są rozmowy z dzieckiem. Trzeba spojrzeć na dziecko i jego trudności z jego perspektywy, tak jak ono to widzi i przybliżyć się do jego przeżyć. Musimy nie tylko mobilizować dziecko do większego wysiłku, ale także dodawać mu oparcia, otuchy i postarać się rozładować napięcie przez wspólną zabawę, humor. Można doradzać dziecku, jak ma się zachować wobec rówieśników, nauczycieli, wspólnie zastanowić się, dlaczego cos się nie udaje. Jeśli nie przyniesie to spodziewanego efektu, warto skontaktować się ze szkołą, z wychowawcą.

W obecnej chwili duży nacisk kładzie się na udział rodziców w procesie wychowawczym i warto współpracować ze szkoła dla dobra dziecka. Wychowawca doradzi, czy skierować dziecko do pedagoga, czy konieczna będzie pomoc specjalisty dla dziecka, które ma problemy w nauce. W wielu przypadkach odpowiednia postawa rodziców przynosi pozytywne rezultaty w niwelowaniu stresu szkolnego u dzieci.

Ze swej strony pomyślmy, jak odciążyć naszą pociechę, rozważmy, czy nie zrezygnować na jakiś czas z dodatkowych zajęć, przyjrzyjmy się, jak dziecko spędza wolny czas. Efektywny relaks przynosi wiele dobrego, zwłaszcza odprężający jest ruch na świeżym powietrzu. I jak najczęściej zapewniajmy dziecko, że kochamy je bez względu na wyniki w szkole

DO  WIDZENIA  PRZEDSZKOLE!!!

17 oraz 20 czerwca

pożegnamy najstarszych przedszkolaków.

              

Do  widzenia  przedszkole,  zakwitły  akacje

               dojrzały  truskawki,  pora  na  wakacje.

               Śpiewny  gwizd  pociągu  już  ze  stacji  dobiegł

               Nie  zapomnij  o  Nas,  tak  jak  My  o  Tobie.

Dyrektor,

Grono Pedagogiczne, pracownicy przedszkola

oraz

wszystkie dzieciaki

życzą przyszłym uczniom

samych sukcesów na nowej drodze obowiązków szkolnych.

1

---